 |
|
|
| |
|
|
| 10-01-2006 |
 âbailaâ BAILA, âdansâ lieve schat |
Ik had een droom .. die werkelijkheid werd op 9 april 2005, toen we je mochten afhalen in Aalter.
 Het leek alsof je wist, dat jij met ons mee mocht.
Je kon niet snel genoeg in de auto zitten, eindelijk op weg naar je definitieve thuis .. je had ons hart direct gestolen ..
Mijn wens was in vervulling gegaan, en hoe ! Je bleek een droom van een hondje te zijn, perfect voor ons gezin, je aanpassing verliep zó vlot ..
Binnen recordtijd veroverde je mijn man zijn hart, alsof je wist dat hij de boot wat had afgehouden voor een adoptie. Hoe dikwijls zei Dirk niet Verdorie, k had nooit gedacht, dat een hond mij zó diep zou kunnen raken als ons BAILA doet, terwijl hij je liefkozend streelde. Tóen al, kreeg hij soms de tranen in de ogen ..
 En kleine Shannon, die om de zoveel tijd in je leventje opdook, die je bij aankomst telkens van kop tot teen ging besnuffelen .. en waarbij de begroeting met de tijd steeds uitbundiger werd.
Naarmate je meer open bloeide, kroop je telkens wat dichter naar haar toe, omdat je zo goed wist, dat ze je zou kriebelen aan je oortjes .. de hele avond lang .. en als ze even pauzeerde, dan verlegde je je even, als wou je zeggen niet stoppen, ik vind het zo fijn.
Zit, lig, pootje geven, linkte je vrij snel aan koekje krijgen. Bij thuiskomst ging je na verloop van tijd dan ook al zitten met de poot omhoog, alvorens wij iets konden zeggen. Wij vonden het fantastisch dat je zo clever was ..
Je had zo snel in de mot, wanneer het tijd was voor je dagelijkse dessertje, een potje yoghurt. Je blikken naar de koelkast spraken voor zich. En als ik s avonds niet direct op de proppen kwam met je bijtbeentje, dan deed je een beetje gek bij mij in de zetel, zodat ik snel wist dat je nog iets ontbrak ..
Dan ging je me vóór naar de keuken als je al niet los over de zetel sprong omkijkend of ik wel volgde, en dan keek je naar de kast, en weer naar mij, zalig om zien !
 Ook buiten in de tuin deed je met de tijd steeds gekker: met je pluchen knuffel, rondjes draaien om je eigen as, komen uitdagen en dan snel putje gaan graven, sprintjes trekken, de pet van mijn hoofd plukken en passant oké, ik lag toen op de grond om je uit te dagen, én ik had achteraf enkele haren minder ..
 Af en toe kon je al eens los lopen, als er niet te veel afleiding was ..
Buitenshuis was je zó op Dirk gericht .. je maakte hem zó trots omdat je niet van zijn zijde week.
Meermaals moest ik zeggen Schat, stap een beetje door, ge weet dat ze op u wacht en niet verder wil.
   In juli gingen we een weekendje naar Coo, Je week niet van onze zijde.
In augustus ging je mee op reis naar het Zwarte Woud.
Je gedroeg je zoals altijd voorbeeldig.
In oktober kon je nog genieten van de strandwandelingen, Je was zo blij.
In december mocht je dan de 1e keer mee naar de sneeuw.
Wij waren op alles voorzien .. dachten wij .. want je werd ginder ziek, zo plots, zo hevig .. de vroegtijdige terugrit ging rechtstreeks naar de dierenkliniek.
De volgende dag moest je worden opgenomen, een hele week lang .. wij liepen zo verloren ..
Na verscheidene (negatieve) testen, hield de DA het op ernstige leverontsteking.
Oorzaak: onbekend. Behandeling: stabiliseren/ondersteunen afwachten zelfgenezing ..
 Na die week mocht je mee naar huis, hopende dat je spontaan terug zou beginnen eten.
Je sliep boven bij ons op de kamer, maar nu maakten wij ons bed beneden, voor je gemak, ik waakte aan je zij ..
Elke hap die je nam, gaf ons hoop, maar na een week werd het duidelijk, je was té verzwakt, je leek het op te geven .. machteloos fluisterde ik je toe, dat je geen pijn mocht lijden ..
Op zondag 08/01/2006 nam je s morgens nog de laatste stukjes kalfsvlees aan, liet je jasje aantrekken en ging in de gang staan ..
Je laatste ritje met de auto, je reed zo dolgraag mee ..
Bij de DA ging je spontaan naar Shannon toe, dan naar mij, dan naar Dirk, als wilde je zeggen Huil maar niet, het geeft niet, het is tijd voor mij, tot ziens ..
Gelaten liet je de DA begaan, je blik afwisselend op 1 van ons gericht.
Héél zachtjes ben je toen ingeslapen, je hoofdje in onze handen .. bij de mensen die je zó ontzettend lief hadden .. slaap zacht, lieve, lieve schat van ons ..
 Diezelfde avond keken wij hoopvol naar de sterren, naar dat éne sterretje, ons hart bloedt .. we missen je zo .. we fluisteren je zachtjes toe ..
Dirk en ik sliepen die avond in joúw zetel, om dichter bij je te zijn, omdat we je niet kunnen loslaten .. ik slaap er nog steeds ..
Al je spulletjes staan nog op dezelfde plaats, ik kan ze nog niet wegbergen, nog niet ..
Elke avond zoeken we dat speciale sterretje ..
Hadden we maar .. hadden we maar .. maar dat brengt ons speciale meisje niet terug .. je gaf ons zoveel ..
Je bent nu verlost van alle ongemak .. je bent vrij .. baila BAILA, dans lieve schat van ons ..
Ik heb een droom .. je ooit terugzien ..
Flowke xxx
----------------------------------------------
Bedankt aan al die mensen, die ons steunen in dit verlies en verdriet.
Bedankt Mireille, dat wij door uw prachtig werk, tóch nog 9 maand onze liefde mochten geven aan dit prachtige meisje, ons BAILA.
Blijf a.u.b. verder doen voor deze ongelooflijke dieren.
Laat de onwetenden voor wat ze zijn, zij hebben ongelijk.
Laat mensen zoals wij, met een hart voor dieren (de meest pure en onschuldige wezens) een hart onder de riem zijn, waar je onuitputtelijke kracht mag uithalen, om velen tóch nog van dat stukje hemel op aarde te laten genieten.
10-01-2006, 00:00 geschreven door Flowke4 
|
|
|
|
|
|
|
| Adopteer eens een hond .. |
|
|
|
|
