Al sinds mijn 10de, toen ik voor de eerste keer nylons aandeed, doe ik enorm graag nylons aan. Het begon met pantys en later ook nog zelfophoudende nylons en ik deed ook al nylons met jartellen aan. Toch moet ik zeggen dat hoewel zelfophoudende praktisch misschien makkelijker zijn ik toch liever pantys aanheb. Voor speciale gelegenheden heb ik misschien eerder de voorkeur voor zelfophoudende of zelfs eerder nog met jartellen, die heb toch nog dat ietsje meer dan gewone pantys. Nu doe ik nylons zo graag aan dat ik soms een hele dag verlang naar het moment dat ik ze uit mijn schuif kan halen en ze langzaam over mijn benen voel schuiven als ik ze erover uitrol. Het gevoel van nylons over mijn benen en billen bezorgd mij een onbeschrijflijk gevoel van rust die over mij neerdaald. Een gevoel van eindelijk heb ik datgene aan waar ik zo naar verlangde. Soms doe ik ze dan ook aan onder mijn gewone kledij. Ja, soms zelfs onder mijn werkkledij. Maar soms is het onmogelijk om ze aan te doen zelfs wanneer ik er heel erg naar verlang. Dan kan dat verlangen enorm aan mijn gedachten knagen en zijn mijn gedachten de ganse tijd bezig met hoe en wanneer ik er kan aandoen. Zoals gisteren. Ik had geen mogelijkheid om ze overdag aan te doen maar toch verlangde ik ernaar. Normaal had ik er 's avonds aan kunnen doen maar door het werk was ik te moe om me nog om te kleden. De enige manier waarop ik nog een mogelijkheid zag om ze langer aan te kunnen hebben was om ze aan te doen en ermee te gaan slapen wat ik dan ook heb gedaan. Een hele nacht in pantys in mijn bed. Voor de een zal dit stom klinken en voor vrouwen al zeker maar voor mij toen de enige mogelijkheid om de rust in mijn hoofd en lichaam terug te brengen.
Gisteren was het feest van een nicht van mij Reeds een aantal jaar gehuwd.De avond begon nog leuk. Ik had kostuumbroek aan, mooi hemd en trui. Maar naarmate het volk begon toe te komen en ik steeds meer vrouwen zag in rok of vooral kleedjes bekroop mij weer een enorm gevoel van gemis. Al zeker wanneer ik ook nog zag dat de meeste nylonkousen aanhadden. Had ik nu ook maar gedaan wat ik van plan was en een slip en nylons onder mijn kostuumbroek aangedaan. Maar nee had gewoon boxershort aangedaan. Stom want ik doe die bijna niet meer aan dus kan je je afvragen waarom ik die gisteren dus wel aandeed en niet datgene wat ik het liefst aandoe. Na een tijd kreeg ik last van mijn rug, begint die toch ook weer op te spelen zeker verdorie. Aan tafel met enkele neven en nichten ging het best vlot en was het gezellig. Wat leuk bijpraten en gezellig samenzijn. Na het eten echter begon het dansgedeelte. Nu had ik door de pijn in mijn rug al niet veel zin maar toen ik al die vrouwen in hun kleedjes op de dansvloer zag dansen bekroop mij het gevoel van een gemis. Ik wou daar ook staan dansen in een leuke jurk en nylonkousen met leuke schoenen. Mijn hoofd raakte vol met gedachten hieromtrent waardoor de avond ambetanter werd en ik afleiding zocht door te praten met een aantal neven. Toch werd het gevoel steeds sterker en erger. Ik wil daar ook dansen met een leuke jurk aan. Waarom kan ik daar niet staan. Het was zelfs zo erg dat mijn hoofd zo vol kwam te zitten dat ik daardoor minder goed heb kunnen slapen. Het werd zo al een korte nacht maar door al die dingen in mijn hoofd ging het echt niet. Ook vandaag bleven ze in mijn hoofd spoken. Gelukkig kan ik ze nu even hier kwijt en kan ik weer beter slapen en blijven de dingen in mijn hoofd wat weg.
vrienden vrienden vrienden hoeveel van ons hebben er echt ik heb het over echte vrienden deze waar op je kan op rekenen die er voor je zijn als je ze nodig hebt die je steunen vrienden die vrienden blijven die je niet veroordelen omdat je anders bent vrienden die je nemen zoals je bent die je niet proberen te veranderen vrienden hoeveel van ons hebben er echt ik heb het geluk er enkele te hebben die mijn vrienden blijven ook al ben ik anders bedankt aan hen voor wie ze zijn en wat ze voor me betekenen ik kan hen nooit genoeg teruggeven wat zij aan mij hebben gegeven gewoon door mij te aanvaarden xxx
normaal gezien ging ik vrijdag op bezoek gaan, als vrouw, bij mijn goeie vriendin. ik had zaterdag al allerlei combinaties van mijn kledij uitgeprobeerd en zelfs al een geschikte outfit ervoor uitgekozen. Alles was al in orde enkel nog een halsketting erbij zoeken en het was wat ik wou. Ik had ook makeup op gedaan. Ok die was wel nog voor wat verbetering vatbaar maar toch het was een begin. Zelfs mijn haar lag eens goed en dan iedere keer voor de spiegel paraderen, niet vergeten schouders recht, om mezelf te bewonderen. Alleen voor dit zou ik het doen. Het kledij uitkiezen, aandoen, uitproberen, mezelf bekijken. Ik kan er zo in opgaan. Gelukkig durf ik niet gaan shoppen dat zou niet goed komen voor de portemonnee denk ik. Ik heb het dan nog niet over lingerie en schoenen want dan is het hek helemaal van de dam. Nu goed ik had alles al uitgezocht en uitgeporbeerd en een outfit gevonden die geschikt was voor vrijdagavond. De zondag echter krijg ik een berichtje dat ik die avond ergens anders moet zijn. Nu datgene waar ik onverwachts heen moet vind ik wel heel belangrijk begrijp me niet verkeerd maar toch. Ik had al alles in mijn hoofd gepland. Had al een outfit uitgekozen en dan krijg je dat. Dan vloek je wel even hoor. Het is jammer nu ging ik eens een avond als vrouw kunnen beleven wordt het dan toch nog onverwacht afgebroken. Nu ja er zullen zich nog wel kansen voordoen daar gaan we ons aan optrekken. Heb allezins enkele goeie vriendinnen die me steunen waarvoor ik hen heel hartelijk bedank. xxx
Dit jaar nog word ik 35 op 24 december. Al alle jaren ben ik jaloers op alle vrouwen die tijdens die periode hun mooiste kleedjes kunnen bovenhalen voor de feestdagen. Elk jaar wil ik dan ook zelf een mooi feestkleed kopen om tijdens de feestdagen aan te doen. Een mooi lang kleed nylons eronder en hoge hakken lijkt me enorm leuk. Maar ik moet het elk jaar stellen met een hemd en kostuumbroek. Nu doe ik wel graag een kostuumbroek aan. Is eigenlijk de broek die ik nog het liefst aandoe als man maar toch een kleed zou zoveel leuker zijn. Natuurlijk zou ik ook het liefst eens mijn verjaardag vieren in de kledij die ik echt aanwil op zo een dag. Maar in familiekring zal dat er denk ik nooit inzitten al mag je dromen natuurlijk. Daartegenover moet ik misschien eens nadenken over een verjaardagsfeestje op een dag ervoor of zo met vriend(inn)en die weten dat ik me vanbinnen vrouw voel. Dan zouden we misschien ergens naartoe kunnen gaan of zelfs hier thuis gezellig praten en iets drinken maar dan in de kledij die ik enorm graag zou aanhebben. Daar hoop ik echt op. Eens een verjaardag echt in het teken van mij van wie ik ben. Vriendinnen die je komen feliciteren met je verjaardag. Cadeautjes krijgen die vrouwen het liefst krijgen op die dagen. Dat is zo nog iets elk jaar vragen ze me wat ik wil hebben voor mijn verjaardag en elk jaar heb ik geen flauw idee. Alhoewel. Eigenlijk weet ik best wel wat ik wil. Wat wil een vrouw op zo een dag? Een ruiker bloemen, parfum, misschien zelfs lingerie maar ook een boek over vrouweninteresses zou ik elke keer willen zeggen maar ik denk niet dat dat is wat ze in gedachten hebben. We zien wel. Het is nog 3 maand maar toch begint het in mijn hoofd al te spoken over hoe ik mijn verjaardag en de feestdagen zou willen doorbrengen maar zoals altijd zal het wel weer de gewone gang van zaken zijn jammer genoeg.
Gisteren aan de schoolpoort waren enkel dames aan het praten over homo's en travestieten transgenders. Niet dat ze die woorden echt gebruiken maar kom. Nu overhoorde ik enkelen die al zeiden dat het niet zo erg zouden vinden moest hun zoon thuiskomen en zeggen ik val op jongens. Gelukkig. Niet dat ik homosexueel ben helemaal niet maar toch gelukkig kunnen die jongens bij hun moeder daarmee terecht. Want het is niet zozeer moeilijk voor hen maar wel in de eerste plaats voor die jongens. Al moet ik zeggen dat er toch nog een moeder was die er extreem tegen zou zijn. Maar dan hoorde ik de andere ook zeggen ok homo mag hij zijn maar met dat travestiegedoe moet hij niet afkomen. Tja... Alsof er een verschil in beleving zou zijn voor die jongens. In beide gevallen zouden ze er niet aan kunnen doen dat ze zo zijn. En al zeker niet als je transgender bent. Je kan toch maar zijn wie je bent? Ze zullen het hem wel afklappen. Mja.. mag ik daar mijn bedenken bij maken? Ik weet uit ervaring dat dat totaal geen zin heeft en met mij zovele anderen. Als je je zo voelt dan ben je zo. Dat je hen wil proberen veranderen maakt het voor hen alleen maar moeilijker en het gaat niet weg. Integendeel dan doen ze het waar je het niet ziet en zo belanden ze in situaties waarvan jij juist wou dat ze niet in zouden belanden. En oh ja noem ze alstublieft geen HET. Het is zo onbeleefd alsof jij graag zou hebben dat ze je het noemen. Ok het is verwarrend wat moet je nu zeggen hij of zij? mja als je zoon zich een meisje voelt zal je zijn gezicht zien opfleuren als je haar als een meisje behandeld noemt en als een meisje zich een jongen voelt zal hij het appricieren als je hem als een jongen behandeld. Dan hadden ze het nog over de kledij van travestieten. Ze nemen er allemaal altijd het meest extreme uit. De extreemst korte rokjes, alsof je in het straatbeeld de geboren meisjes en vrouwen soms niet ziet in die extreem korte rokjes. De extreemste makeup, nagellak,... mja sommige misschien wel al ben ik zo niet denk ik. Moet wel zeggen ken geboren meisjes en vrouwen die ook alle soorten kleuren nagellak gebruiken maar dat valt allemaal misschien niet zo op. En ze dragen altijd de hoogste hakken. Dames kijk eens rond naar de jonge vrouwen tegenwoordig als die uitgaan lopen ze ook niet op platte schoenen ok nu misschien weer wel de ballerina's zijn in. En heb ook al eens aan gedacht dat ik er zou kopen dus hoe extreem anders dan de geboren vrouwen ben ik dan? En ja misschien proberen we soms wat uit. en ja misschien is dat soms wat extreem maar ik denk dat elk meisje ook wel eens in haar puberteit met kledij enzo geexperimenteerd heeft. Dat zal voor ons niet anders zijn denk ik. Je bent travestiet transgender crossdresser of drag queen allemaal zijn we dezelfde alsof alle geboren vrouwen en meisjes dezelfde zijn. Ik denk het niet ik denk nog altijd dat ook wij individuelen zijn met individuele noden en behoeftes.
al een tijdje lopen alle meisjes rond met ballerina's. nu ben ik eerder een meid voor de hakken en hoge hakken maar toch begon ik me meer en meer af te vragen hoe het zou zijn om ballerina's aan te hebben. als iedereen ze aandoet moet er toch wel iets speciaal mee zijn of niet zo. Dus trok ik na het werk snel naar een schoenenwinkel. Zo een waar ze je niet direct komen vragen of ze je kunnen helpen. Ik dus binnen en hopen dat niemand in die rayon schoenen staat te bekijken. Even kijken waar er zich anderen bevinden... enkel 1 dame 2 rayons verder. Ik de rayon binnen van schoenmaat 40. Vind ik daar een paar van die ballerina's een 10tal paar. met blinkers heel mooi heel meisjesachtig die wou ik eigenlijk het meest maar goed en die ernaast met tijgerprint en dan meer gewonen blauwe beige ... Nam dan toch maar de doos met de tijgerprint ballerina's mee naar het pashokje Gelukkig hebben ze in deze schoenenwinkel een pashokje voor de kledij die ze er ook verkopen helemaal in een weggestoken hoekje van de winkel Pashokje binnen. Werkschoenen uit. Kousen uit en dan .... mijn eerste ballerina aan men voet. Even nog de broek omhoog stropen. Tja kheb de doos nu toch mee waarom ze niet eens beide aandoen he. Dus dan de 2de ook maar eens aangedaan. Ja aangezien ik als vrouw meer aan hakken gewoon ben zijn deze toch wel heel laag amai je staat bijna op je blote voeten met nog iets aan Langs de andere kant lijkt het me wel makkelijk om zo thuis rond te lopen Toch heb ik ze niet gekocht heb nu ook niet zo veel tijd om ermee rond te lopen he
eindelijk heb ik dan dat stretch minirokje dat ik al jaren wou en die hoge hakken
stretchrokje snel gekocht in het kruidvat gelukkig lag er nog een zwart in mijn maat maar achteraf heb ik me toch al zitten bedenken dat ik misschien ook nog beter een met bloemetjes op erbij had gekocht.
via ebay vond ik dan eindelijk die hoge hakken 12cm met open teen. eigenlijk zijn het nog schoenen met langs de buitenkant borduurwerk heel vrouwlijk allemaal en kan er ook nog goed mee rondlopen
Vandaag ging ik shoppen. Misschien voor de meesten onder ons een gewone bezigheid en dan zeker voor veel vrouwen onder ons. Want het is nu eenmaal een feit dat vrouwen graag gaan shoppen, nietwaar? Nou ik dus ook. Wat is daar nou zo speciaal aan zul je zeggen. Wel voor mezelf ben ik een vrouw maar voor de buitenwereld, al de rest dus, ben ik een man. Althans zo zien ze me toch. Tja ik ben nu eenmaal geboren als een jongen en heb ik op men 30ste nog altijd geen veranderingen ondergaan toch ben ik voor mezelf een vrouw. Ik kan dan ook heel jaloers zijn op vrouwen. Ze mogen leuke rokjes of kleedjes dragen. Ze mogen nylons dragen en waar ik ook van hou zijn hakken. Ja, zelfs van hoge hakken hou ik. Ik doe die nu ook wel aan hoor, al is men garderobe nog altijd heel klein. Doch hangt er al hier en daar een kleedje of een rok een paar pumps en nylons in men kast. Maar ja zoals bij elke vrouw denk ik nooit genoeg he. Maar dat is niet het enige waar ik bij vrouwen jaloers op ben. Nee want dan zou ik meer een travestiet zijn. Nee ik ben ook jaloers op hun boezem. Klein of groot maakt daarin geen verschil. Vrouwen hebben daar soms wel een complex over. Of ze zijn te groot, of ze zijn te klein en als het dat niet is dan zijn hun tepels wel te groot of te klein of gewoon niet mooi genoeg. Tot hen allen zeg ik het doet er niet toe. Ik verlang er al naar om borsten te krijgen sinds men puberteit. De tijd waarin alle meisjes borsten krijgen en vrouw worden. Dat wou ik dus ook maar in de plaats van borsten te krijgen en vrouw te worden werd ik een man en kreeg ik een baard. Nu ik erop terugkijk misschien wel wat grappig maar het is het niet. Nu nog altijd niet trouwens. Ik weet het wel ik kan hormonen nemen en borsten krijgen of zelfs een operatie ondergaan en vrouw worden. Dat is echter ook niet zo makkelijk hoor. Ik heb ondertussen werk en vrienden. Die laatste kan je nu nog inlichten maar op een werk licht dat nu toch wel iets moeilijker zeker als je zoals ik in een fabriek met bijna uitsluitend mannen werkt. Dat maakt het voor ons niet makkelijker je wil jezelf zijn maar het is soms heel moeilijk. Zeker naar de buitenwereld toe. Ook als je wil gaan shoppen. Meestal ga ik nog shoppen gekleed als man maar als je dan in een kledijwinkel staat en tussen de vrouwekledij kijkt denk je toch altijd wat ze allemaal van je denken. In een lingeriewinkel valt dat nogal mee er zijn nog mannen die iets kopen voor hun vrouw. Of zouden die ook allemaal zijn zoals ik? Ik denk het niet. Maar het moeilijkste vind ik toch als je iets wil passen. Kleren kan je nu nog een beetje verbergen. Ik nam in het begin een tweetal kledingstukken uit de mannenkledij en de vrouwekledij stak ik daartussen. Maar wat als je schoenen wil passen. Nu heb ik wel bijna altijd nylons aan onder mijn kledij zodat ik makkelijk zou kunnen passen. Je wil het natuurlijk wel een beetje doen zonder te veel pottenkijkers. Uiteraard. Dus zoek ik er de winkel uit waar niet veel volk staat maar wel genoeg om de winkelierster bezig te houden. Ik begeef me dan tussen de rayons maak men schoen alvast los zodanig dat ik snel uit men schoen kan. Daarna kijk vluchtig en snel door de rayon of vanop een afstand. Daarna, als er niemand dicht in de buurt, ga ik er snel naartoe zet de bewuste schoen op de grond, doe men schoen uit en pas de nieuwe aan. Na eens snel gekeken te hebben doe ik die weer uit en doe mijn eigen schoen weer aan. Ik zou het anders willen en langer en meer van het shoppen genieten. Dat heb ik dan ook al een keer gedaan. Ik ging toen gekleed als vrouw shoppen. Ik nam overal meer men tijd voor en heb ervan genoten. Al denk je wel voortdurend bij iedereen of die iets gemerkt heeft. Doch raad ik het iedereen, die is zoals ik, aan om het te doen. Kom buiten. Trouwens het is de beste manier tot aanvaarding. Vraag maar aan de holebis. ik denk dat zij ook niet meer in de kast willen dus waarom komen wij er ook niet uit.
sometimes yes sometimes it feels like like i'm getting breasts is it my imagination or is it true i do not know i wish they grew i wish i am getting breasts is it whishfull thinking or are they really comming i look at them and it seems like they are a little bit bigger not much not even a bit but a little bit i would be happy if it is real but it would also be difficult how can i explain? breasts sometimes it even feels like i already have them
