Het moment waar ik al die tijd naar had uitgekeken is het moment dat Celia door heeft dat Marco haar tegenstander is in het spel dat jaren geleden is bedacht door de vader van Celia en de leermeester van Marco. Nadat Celia even in een café had gepraat met Isobel, gaat ze in de gietende regen weer terug naar het circus. Ze neemt haar paraplu en start de lastige wandeling door de plassen. Na een tijdje gestapt te hebben heeft ze door dat haar schoenen en de onderkant van haar kleed totaal niet nat zijn en dat terwijl het vol plassen water ligt op de straten. Ze steekt haar arm voor zich uit en ziet dat die niet nat wordt. Ze was niet verward want deze betovering zou ze zelf makkelijk kunnen doen op haar paraplu. Ze wist alleen niet wie dit zou kunnen gedaan hebben omdat dit haar paraplu niet is. Alleen iemand met een training voor illusies heeft gehad kan in staat zijn om zoiets te doen. 

Terwijl ze in haar gedachten verzonken was, staat Marco achter haar. Wanneer hij haar verteld dat dit zijn paraplu was, begin Celia te lachen. Eindelijk heeft ze het door. Marco is haar tegenstander.