Het is laat nu, mijn leven is zogenaamd 'beter' nu, maar de slaap wil niet komen. Niet dat ik niet vermoeid ben, maar ik heb vieze 'dromen' over het leven op mijn vorige adres. Alles dat ik schrijf is waargebeurd, maar ik zal alle namen vervangen door fictieve namen. Ik lig naast mijn partner, met wie ik mijn pijn niet kan delen, want hoewel tussen ons 2 het leven nu wat beter gaat, voor mijn nachtmerrie's vanavond is hij verantwoordelijk.
Het is nog te vroeg voor mij om uit te doeken te doen wat er zich allemaal heeft afgespeeld, maar geloof me, het zijn nachtmerries die een mens volledig kunnen kraken. En dat had het ook gedaan.
Mijn verhaal, in een notendop gaat over een klein slim meisje, een 'outsider' dat van dag 1 tot haar laatste schooldag in het secundaire onderwijs te kampen heeft gemaakt met pesterijen, en schrik van haar eigen moeder. Helemaal alleen, vechtend voor haar dromen en mentale gezondheid. Dit meisje had iemand nodig die van haar hield, die sterk was, en die haar kon beschermen. Op haar 16 kwam zij zo iemand tegen, een pracht van een kerel, goedhartig, initiatief nemend, en hij was er voor haar; Zij wist dat dit 'voor altijd' zou zijn, en op haar 18, bang van haar mama die zelf te kampen had met depressies en haar op deze leeftijd toch nog sloeg, en bang om door te gaan naar de universiteit, waar zij zo van droomde maar bang dat niemand haar daar ook zo mogen en pestten, werd zij zwanger van hem. In haar ogen het mooiste, veiligste, prachtigste ding dat haar kon overkomen. Want hij was niet zoals alle andere mannen, hij was er voor haar, en dus ging ze bij hem en zijn ouders inwonen en werken, terwijl hij zijn studies afmaakte. Het probleem is, we groeien allemaal op, en wanneer de kracht van onze partner die ons eerst beschermt zich tegen ons keert, zijn we verloren. Helemaal terug naar af naar een wereld die gemaakt lijkt te zijn van oneindig lijden. De zoon die ze kreeg is een pracht van een jongen, heel erg slim, heel erg gevoelig, en heel erg zoals zij zelf. Enkele jaren later kregen ze nog een tweede zoontje, ook een wonder van een kind. Deze jongens zijn haar leven, de reden om te blijven vechten en niet op te geven. Zij zal altijd hun beschermer zijn. Want ook tegen hen was zijn sterkte gekeerd, ook al houdt hij inmens veel van hen allen. Na 10 jaar samenzijn is hun relatie aan de beterhand, is zij en de jongens niet meer bang van hem, maar wat zij heeft gezien heeft diepe krassen gezet op haar ziel.
Mijn verhaal
