Ik ben intussen gestart met 2 opleidingen (algemene muzikale vorming & piano en kindergrime & facepainting.

Gisteren had ik mijn tweede les kindergrime & facepainting.

Toen ik na afloop van de les nog even naar het toilet ging en langs de onthaalruimte en cafetaria liep, zag ik hem daar zitten.

Op nonchalante wijze zat hij (alleen!) aan een tafeltje, hij dronk een ice-tea en keek op wanneer ik passeerde.

Ik vroeg me af of hij op iemand zat te wachten, misschien wel op zijn vriendin? Of op een vriend die een andere opleiding volgde? Je kan daar immers tal van opleidingen volgen, dus...

Enkele minuten later moest ik hem opnieuw passeren. Opnieuw keek hij op...

Hij zat er nog steeds. Alleen... Ik wierp hem een verlegen blik toe en ging er van door, op weg naar het station...

Zie ik hem volgende week weer?

Even later...

"Nog 7 % van de accu resterend. Sluit de computer aan op netstroom of vervang de accu."

Oké, nu moet ik echt wel op zoek naar de kabel...

Maar waar heb ik die kabel alweer gelaten?

Boven in de living? In mijn kamer misschien?

In de kast? In een zak? In een doos?

Niet te vinden...

Dan maar terug naar beneden...

Hé?! De kabel hangt nog aan mijn laptop.

Ondertussen was de laptop al uitgevallen, maar hé, ik had mijn kabel toch teruggevonden?

Die was toch vermist of toch niet?

P.S.: Ik ben niet blond ! ;-)

Wel, ik heb het nog steeds en zeker als ik bijna jarig ben.

Dan tel ik écht af tot die dag daar eindelijk is.

Wie zal me een gelukkige verjaardag wensen?

Welke pakjes zal ik krijgen?

En de nacht voor die verjaardag daar dan eindelijk is, tjah, dan slaap ik meestal slecht...

Sommige mensen verjaren niet graag meer.

Ik ben natuurlijk nog in de fleur van mijn leven, ik word 22, maar toch denk ik dat ik verjaren altijd fijn zal vinden ;-)

Neen, dankjewel, ik lust het niet! Inderdaad, ook op dat vlak ben ik een vreemde eend in de bijt. Ik lust geen alcohol (op pisang en passoà na dan). Ik kan er ook niets aan doen. Ik mis het ook niet. Ja, het bestaat een leven zonder alcohol. Manlief later zal er waarschijnlijk niet rouwig om zijn, steeds een BOBette, wat een luxe ! 

Keep on dreaming dan maar?

We waren nog maar net gearriveerd toen een auto z'n raam opendraaide en naar ons begon te roepen: "Hey! Helaba!"

Beiden wisten we niet om wie het ging...

Na afloop van het optreden, keerden we terug naar de wagen.

Ditmaal was er een groen laserlichtje dat ons volgde.

In één van de appartementen vond een man het blijkbaar fijn om ons te volgen met zijn lichtje.

Toen we in de auto stapten, zwaaide ik naar de man die helemaal bovenaan in een appartementsgebouw door het raam stond te kijken en met z'n lichtje stond te schijnen. Hij zwaaide vrolijk terug, keerde zich om, sloot zijn raam en ging terug naar binnen.

Is dit nu typisch iets voor mannen of ... ?

Want wat ik me dan na afloop afvraag is: "Wie ben jij?"

Halsoverkop verliefd worden...

Alleen nog maar kunnen denken aan die ene persoon.

Wel, daarover gaat dit boek.

Eens je begonnen bent met lezen, dan zorg je maar beter dat je tijd hebt, want je wil het boek gewoon in één ruk uitlezen.

Bij deze zijn jullie gewaarschuwd ! ;-)

Wist je trouwens dat de pitjes van een granaatappel ontzettend lekker zijn in een fruitsalade?

Moet je echt eens proberen!

Bovendien geven ze een mooi contrast met de andere stukjes fruit door hun mooie rode glanzende kleur!

"Een aangrijpende roman over de zoektocht van een jonge vrouw naar de ware liefde."

Nicky Pellegrino is dan ook een schrijfster naar mijn hart.

De boeken spelen zich steevast af in Italië en weten me te boeien van het begin tot het einde.

Elk boek dat ik al van haar gelezen heb, vond ik dan ook prachtig!

"Een zomerse roman over liefde, familie en een ode aan de Italiaanse keuken."