06-07-2004 Ter inleiding .... gebruiksaanwijzing INLEIDING & Gebruiksaanwijzing.... Dit boek houdt het midden tussen een dagboek en een filosofisch notaboekje. Het bevat schrijvelarijen met een filosofische inslag of engagement of net niet en zou je het anti-filosofisch kunnen noemen... Het kan natuurlijk zijn dat achteraf de filosofische inhoud in vraag kan gesteld worden, maar dat kan nooit ter zake doen omdat het een momentopname is, een fractie van een moment, een close-up of een blow-up, het is een neerslag van een gedachte of bedenksel, een overdenksel of onderdenksel, het kan nu niet meer geldig zijn of zelfs nooit geldig geweest zijn... MAW: til niet te zwaar ad inhoud of de stijl, het is een experiment met gedachten en een inname van een standpunt (of meerdere)---(of zelfs géén). Het is best mogelijk dat ik niet achter het standpunt sta of juist wel, maar dat is juist het experiment, een soort Kierkegaard-methode als je het een naam wenst te geven. Het is gebaseerd op een rood boek dat ik enkele jaren geleden ben beginnen schrijven, eerst wou ik het opzij gooien, maar plots besefte ik dat het filosofisch dagboek een uiting is van mijn schaduw, mijn andere 'duistere' persoonlijkheid. Omdat ik me af en toe bezig hou met het helpen van mensen moet ik een uitlaatklep vinden om mijn hekel aan sommige individuen te kunnen uiten. Mijn schaduwzijde houdt niet echt van mensen en hoe meer het van de mensheid proeft hoe meer het er een hekel aan krijgt... Ik wens dat duistere ik maar eens aan het woord te laten. Natuurlijk kan ik hier niet alles letterlijk neertypen zoals het in het rode boekje verscheen, vermits ik een beetje rekening moet houden met de algemene voorwaarden.... alhoewel ik af en toe eens over de schreef zal gaan, en dan ... Ook zal ik eens iets plaatsen over filosofen, filosofie en boeken rond filosofie... kwestie van de leergierigen eens iets te gunnen. Neem je mij iets kwalijks, dan is dat zo, ik doe dat ook af en toe... Om te beginnen moet ik zeggen dat de personen die me het meest hebben beïnvloed Artur Schopenhauer, Nietzsche W., I. Kant ,Cioran, S. Freud en LF. Céline zijn. Dat gezegd zijnde zegt genoeg m.i. Weet je wat ik in mijn rode boekje schreef als inleiding ?? " Als degenen die dit lezen en er aanstoot aan nemen maligne tumoren gaan ontwikkelen ter hoogte van hun cerebrum (brein), dan is dit boek al een succes...." Letterlijk kwaadaardig, niet ???
Ik wil me hier nogmaals indekken tegen spellingsfouten en taalfouten..... Wat hier staat is onvoorbereide dagboekschrijvelarij.... Met andere woorden, ik schrijf wat er in het dagboek staat zonder de zaken op te kuisen... En aan de kommaneukers, driemaal ademen, even ontspannen en verder lezen... Ik kan wel foutloos schrijven maar ik heb er nu eenmaal géén behoefte aan. Ik heb géén bazen boven mij (op ene na....) en dien ik het respect van mijn lezers niet te verdienen... Mens... erger je niet !!!
Naar al goede gewoonte was ik aan het luisteren naar een audioboek tijdens één van mijn wandelingen, meestal gaat het over, ... filosofie of wetenschap. Ditmaal was het een korte samenvatting van het leven en werk van mijn favoriete filosoof Arthur Schopenhauer. Het is het werk van Paul Strathern. De man is wel af en toe te belezend en moraliserend, zoals blijkbaar past bij de huidige vorm van geschiedenisvoering, laat ons vooral alles afmeten aan onze huidige nepnormen, zelfs Wiliam Shakespeare. Toen ik terug thuis was, wou ik mijn boek "The Knife man" verder lezen, maar het geluid buiten (van werken) kon dat voorkomen en dan begon ik maar te schrijven in een notaboekje. Wat hier volgt is het resultaat van enkele seconden schrijven en irritatie. Trouwens zegt Schopenhauer iets over geluidsoverlast, maar daarover later meer:
Waarom Recht, krom is !
De slechtheid van de mens zorgt ervoor dat we niet naar de objectieve waarheid zoeken, maar dat de ego's zoeken naar het 'het Grote Gelijk' of naar persoonlijke vervulling van de actoren (i.c. de rechters, aanklager en advocaten, alsook de getuigen en de beklaagde (en niet te vergeten de pers)).
In werkelijkheid is een rechtszaak een slecht opgevoerd toneelstuk met oubollige requisieten en overbetaalde acteurs. De rechtbank is het middel van de heersende kaste om zich te ontdoen van ongewilde individuen en politiek-, sociale tegenstanders. En als het al eens "slecht" uitpakt dan is dat een bewijs van hoe democratisch ze zelf zijn en dat de illusie van de Trias Politica nog overeind staat, terwijl dat nooit of te nimmer het geval geweest is of ooit zal zijn. De rechtbank zoekt niet naar de objectieve waarheid, maar schept de illusie daarvan alsook van onpartijdigheid, maar eenieder die ooit het ongeluk heeft gehad om in aanraking te komen met de oneindig trage molen van het gerecht weet dat dat nooit het geval is. Bijna iedereen met enig gezond verstand beseft dit, maar allen trappen we weer in die schijnheiligheid. In Nederland heeft een filosoof trouwens het bewijs geleverd van vooringenomenheid en partijdigheid van rechters en aanklager in meer dan één zaak, terwijl hij niet eens bijkomend bewijs moest zoeken, het kwam uit de dossiers gewoon naar boven, door daar objectief naar te kijken. Bewijsmateriaal die in het voordeel uitkwam van de beklaagde werd gewoon genegeerd of geminimaliseerd. Het grote probleem van rechtspraak is dat er mensen in het spel zijn en mensen zijn inherent slecht, daarvan is door de psychiatrie en psychologie bewijs geleverd, de tabula rasa was altijd al een mooie illusie, een lege illusie.
