Vanaf vandaag ga ik terug naar de oorsprong van het filosofisch dagboekje, starten vanuit de buik en niet vanuit de diepe spelonken van allerlei academische filosofieën en dergelijke. Nu ja eigenlijk spreek ik mezelf al tegen, want het is filosofie en een stukje psychologie. De drijfveren zijn nog altijd de filosofen van enige waarde en de wetenschap en wetenschappers. Ik ga ook terug naar het oorlogtoneel stappen, want filosofie is ook oorlog, met veel geweld en af en toe bloed. Niet het eindeloze gezever van bepaalde pseudo-filosofen en filosofieën die tot in den treure niets anders zijn dan literatuurstudies. Dan denk ik altijd aan Connie Palmen die filosofie studeerde en ging schrijven, literatuur dan wel te verstaan. Zij had het verstand om weg te gaan van de uitzichtloze vorm van herkauwen. Nu er zijn nog een groot aantal goede, meestal Nederlandse filosofen. De Belgische filosofen die ik ken of beter heb gekend, zijn allemaal op emeritaat of dood. Maar ik kijk elk jaar naar de productie van de filosofen van Leuven van het HIGW (Hoger instituut voor Wijsbegeerte) en steeds is er hetzelfde liedje, her-kauwen, kritiek op de kritiek van de kritiek van X op Y over Z vd filosofie van Kant. Nee, dat wenst niemand zijn grootste vijand aan te doen, mijn grootnonkel die filosoof was die vond het toen al dat er aan een oneindig herhalen van hetzelfde werd gedaan, a' propos wat is er in de laatste decennia nog geproduceerd qua "grote filosofie" ? Post-Wittgenstein zie ik op het eerste gezicht niets, rien de rien ! De laatste grote bouwers waren Schopenhauer en Hegel en de laatste afbreker Nietzsche, met daar de wiskundige Wittgenstein tussenin en de met flarden originele Bertie Russell en zijn naaste collega A.N. Whitehead in hun Principia Mathematica. En met Wittgenstein zijn de uitbeenders van de filosofie op het bot gekomen, de logica. Wittgenstein voorzag dat zijn werk (de Tractatus) het einde zou betekenen van de filosofie, het laatste was gezegd, finished, over and out. Maar ... dan kwam hij terug op zijn voor-oorlogse stelling, er was nog het één en het ander uit te klaren. Spijtig voor Ludwig was er een eindpunt aan zijn leven gekomen, hij kon zijn werk niet verder zetten, allicht was hij net zoals anderen vast gelopen, maar we zullen het nooit écht weten.
Toen ik mijn post van enkele maanden geleden begon te lezen, vond ik filosofiemagazine nummer 3, jg20. Ja, die is dan even ontsnapt aan mijn oog. Nu viel mijn oog op een interview met de Antwerpse schrijver Tom Lanoye en die heeft door de band een venijnige tong ... dat bevalt me dus. Van Lanoye heb ik slechts één boek gelezen, maar al bij al is hij een goede schrijver en een roerig manneke. Ik had me ooit voorgenomen om van alle hedendaagse Nederlandstalige schrijvers één boek te lezen (ik lees immers bijna nooit Nederlands). In het interview geeft Lanoye antwoord op de 4 essentiële vragen van Kant (zie hier ergens op het blog of kijk op wikipedia voor de vragen ... als je ze al of niet kent...) Hij geeft daar in een paar zinnen veel weer ivm het verschil tussen de filosoof en de schrijver van literatuur of de wetenschapper. Seculier fundamentalisme noemt hij de wetenschap, schitterend ! Nee, ik was geen échte fan van Lanoye, maar die man heeft vaak een interessante visie. Hoe hij religie ziet (een mooie poppenkast met rituelen) en dan hoe hij het inpast, schitterend ... "maar ik heb ook genoeg van het schuimbekend atheïsme" stelt hij daar, terwijl hij zichzelf een ketter zo groot als een kathedraal noemt. Ja, daar zit vaak meer in, in die enkele zinnen dan in alle verhandelingen van een academiejaar ....
Ten slotte zou er een Nederlander een nieuw godsbewijs hebben geschreven dat niet onmiddellijk weerlegbaar is of beter gezegd geen cirkelredenering ... het is echter niet bepaald geestverruimend.
Vanaf de volgende postings dus terug naar de start, zonder commentaar, maar met veel schelden en tieren en mijn zomer-leeslijst ... een apologie voor Anders Breivik en waarom Shariah4Belgium beter niet verboden wordt ... of misschien niets van dat alles ...
