Ik weet helemaal niet meer waarom ik op dit idee kwam, maar het is wel een heel interessant.

Het is wel vaker dat ik verschillende situaties zit te fantaseren. En gisteren was het een situatie dat eigenlijk wel een bekend is. Een situatie dat algemeen soms wordt gebruikt in lessen over moraliteit, geweten, filosofie, … En ik vond het wel aansluiten bij mijn thema.

Stel je voor: Het gaat om leven en dood. En jij hebt alles in de hand, jij moet de moeilijke beslissing nemen. Er zijn twee partijen, en één ervan moet je opgeven, één ervan moet je achterlaten, één moet sterven. De eerste partij is een groep die bestaat uit 10 onbekende individuen, de ander bestaat uit één dierbare vb. je man/vrouw/liefje/moeder/vader/…

De keuze is aan jou. Wat doe je ? Handel je vanuit het egoïsme op zichzelf gericht, of uit altruïsme met een portie goed egoïsme? Wanneer je jouw dierbare wil redden dan handel je uiteraard uit egoïsme. Want het je wilt een deel van jouw leven/hart ( = de dierbare) niet kwijt, jij wilt die niet verliezen, want anders zit jij opgezadeld met een enorm verdriet.

Maar dit is niet correct natuurlijk. Want 10 mensenlevens zijn veel meer waard dan 1 leven.

Maar hoe moeilijk is het wel niet om vanuit het geweten en de correctheid te handelen?

Liefde opgeven voor het geweten en voor de juiste keuze is één van de moeilijkste dingen voor een mens. Weet jij al wat jij zou doen ? Ik ben er nog niet uit.

x

18-05-2010 om 19:24 geschreven door Sigrid  

Een toffe situatie die iedereen herkent: Gisteren ging ik bij mijn allerbeste buur, Philip Plaetinck een kort bezoek gaan brengen i.v.m. school. Ik was van plan niet lang te blijven, maar we zijn aan de praat geraakt en al snel ben ik daar toch een ruim halfuur geweest.

Wat iedereen herkent als je op bezoek bent is de vraag: ‘moet je iets hebben om te drinken?’.

Het is ook rond die vraag dat ik het wil hebben. Wat is nu het juiste antwoord? Ja of nee?

Ik doorzag gisteren mijn fout, en de fout die vele mensen maken. Meestal zeg ik dan: ‘nee hoor, ik hoef niks. Nee, nee, ik moet echt niks hebben!’. En meestal dringt de gastheer of vrouw toch aan. Maar waarom weigeren mensen vaak? Omdat ze echt niks hoeven? Nee meestal heb je wel zin in iets om te drinken, maar je wilt geen last zijn voor de mensen, je wilt niet egoïstisch zijn en je wilt niet profiteren van de anderes altruïsme. Maar is dit eigenlijk wel correct en getuigd dit van vriendelijkheid voor de aanbieder? Eigenlijk niet. Door in te gaan op een drankje doe je de gastheer net een plezier. Bedenk zelf maar eens als bij jou iemand op bezoek komt, dat het aangenaam is het gevoel te hebben dat je jouw gast iets kan aanbieden, kan bedienen. Het is een eigenschap van de mens genoegen te vinden in het zorgen voor iemand. En als je een gast hebt, dan is de situatie ook ongeveer zo dat jij voor die persoon zorgt. Jij zorgt er voor dat hij het goed heeft in jouw huis. Dat schenkt je niet enkel plezier maar je bent er ook fier op dat je iemand warm kan maken in jóuw huis.

Dus eigenlijk is het egoïstisch om te weigeren op dat aanbod. Want zo neem je het plezier weg van de gastheer of vrouw. En het is voor jou des te voordeliger natuurlijk. Dus door mijn plots besef gisteren heb ik alweer een nieuwe waarde geleerd, dus dat ik in het vervolg vriendelijk en rustig zal in gaan op een drankje. Correct?

x

18-05-2010 om 19:11 geschreven door Sigrid  

Vorige week zondag had ik enkele vriendinnen uitgenodigd om te gaan eten in het Marokkaans restaurant Mimosa in Gent voor mijn 18 verjaardag te vieren.

We hebben ons goed geamuseerd en het was echt heel lekker eten.

Toen één van de dochters van de uitbaters de rekening kwam brengen vroeg ze mij voor welke gelegenheid wij daar waren. Ik zei haar dat ik achttien was geworden. Toen keek ze verrast en vroeg waarom ik dat niet eerder had gezegd. Even later had ik betaald en vroegen ze ons of wij eens mee naar boven wouden komen om te kijken naar hun zopas nieuw ingerichte theesalon. Daar vertelde hetzelfde meisje zowat over hoe haar tante het interieur had gekozen, welke dranken en dergelijke je er kon consumeren. En even later horen we de grootmoeder iets roepen naar haar kleindochter( Het restaurant wordt gerund door een heel gezin, echt heel traditioneel en gezellig! ). Wij keren dus terug naar beneden. Ik was liep vooraan op de trap en zag dat het licht uit was in het restaurantje zelf. Ik dacht al bij mezelf dat ze toch al snel hun boeltje hadden afgesloten en dat we er meteen gingen uitvliegen.

Maar toen ik eenmaal in het deurgat stond, kwam een ander meisje met een taart vanuit de keuken met kaarsjes en die hele familie begon te zingen voor mij.

Ik stond daar echt verdwaasd te kijken van, ‘ Wat is dat hier ?’ . Haha.

Maar ja, het was duidelijk. Ik kreeg gewoon een geschenk van het huis voor mijn verjaardag.

Ik zag de uitdrukkingen van die mensen en merkte op dat die blije blikken echt oprecht waren.

Ze zongen echt uit volle borst. Ik was heel blij natuurlijk. Ik kon niet ophouden met lachen.

Dat was nu eens echt een verrassing! Maar waar ik het nu wil over hebben is de vraag of dat nu een mooi voorbeeld was van echt altruïsme. Of schuilde achter die hele bedoening ook egoïstische doeleinden? Gewoon het feit al dat ze het bekokstoofd hadden dat de jongste dochter ons allemaal meenam naar boven om ons even bezig te houden zodat de anderen allemaal beneden de taart konden halen, kaarsjes zetten, bordjes en dergelijke klaarzetten…

En ze gaven me allemaal het gevoel dat ze me het echt gunden.

Voorheen had de jongste mij al eens iets gezegd over ‘Klant is Koning’. Dan denk ik zo is dit nu echt altruïsme, of deden ze dit om hun goede naam bekend te maken. Zodat wij daarna kunnen gaan vertellen aan vrienden dat het een zeer goed restaurant is en heel vriendelijke mensen? Dus dan was het doel enkel klanten bij te winnen, wat meer winst voor hen betekent uiteraard. En natuurlijk zouden ze zo ook ons als trouwe klanten kunnen winnen. Want ik moet eerlijk toegeven dat ik er gerust nog eens naartoe zou willen gaan. De vraag is dus, volgens welke ingeving hebben zij gehandeld? Of was het door beide? Eerlijk gezegd kan ik moeilijk geloven dat zij dit enkel deden om winst ge vergaren. Dus ik opteer voor beide.

Alleszins, indien zij sympathie wouden winnen, is dat hen toch goed gelukt !

http://www.mimosagent.be/?page=overons   --> site van restaurant!

10-05-2010 om 22:48 geschreven door Sigrid  

03-05-2010 om 18:12 geschreven door Sigrid  

( Ik heb dit bericht helemaal opnieuw moeten schrijven nadat het volledig af was, want er was iets mis, en toen ik terugkeerde was heel men tekst weg, dus  nu ben ik heel erg 'pist'   ( sorry voor taalgebruik) want ik weet voor de helft niet meer wat ik geschreven heb.. dus ik ga nu voor de verkorte versie van de tekst die waarschijnlijk beter en concreter was, en wee ... als het niet lang genoeg is)

Beeld je eens in: 9 volle dagen op reis met een grote bende, gewandelt, gelachen, geleerd, nachten die tot in de vroege uurtjes duurden ...
Kortom, je bent héél moe ! En als je moe bent geeft je LICHAAM signalen dat je moet uitrusten. Met andere woorden, hier komen de instincten naar boven.

We gaan verder: we zijn gekomen aan de laatste busrit, iedereen kan zich wel inbeelden, het zijn de laatse momenten van de reis met de vrienden samen, en we willen ons nog eens goed geven, feesten enz... Maar we merken stilaan meer dat het lichaam 'slap' wordt en onze ogen vallen dicht.
Iedereen wil dus gaan slapen. Laat ik je er even aan herinneren dat we op een bus zitten! Ken je die toffe, aangename en zeer comfortabele zeteltjes ? Zeer geschikt om in te slapen moet ik zeggen ! Ook de plaats tussen de paren zetels is niet al te groot. En dan is er nog het verschil van plaatsen aan de kant van de gang of aan de kant van de ramen. Nog een factor: bepaalde mensen die bv. vooraan zaten in de bus wouden zich liever bij bepaalde mensen achteraan in de bus gaan voegen, waardoor de mensen vooraan vaak 2 zetels voor zich alleen hadden en zich lang konden uitstrekken, terwijl achteraan sommigen met 3 op elkaar gepropt zaten in 1 'hokje'.
Resultaat: 2 mensen die op elkaar uitgestrekt over 2 zetels liggen, 3 mensen die zich in de vreemdste houdingen weten te verdelen over 2 zetels, een gang overdekt met slaapzakken gevuld met leerlingen, 2 personen die zo 1 hokje innemen, waarvan de ene OP de 2 zetels ligt, en de andere ONDER de 2 zetels ligt, of gewoon de ene ligt ietsje comfortabeler tegen een groot steunpunt namelijk het raam, terwijl de andere de leuning in zijn ribbenkast voelt steken.
Het verschil in kwaliteit betreft het slaapgebeuren was dus zeer groot onderling.
Maar NIEMAND heeft afspraken gemaakt, of een schemaatje opgesteld zoals bv. ' Van dit uur tot dat uur zal ik hier nu blijven liggen op de zetels, en dan daarna wisselen we om, zodat jij de andere helft van de nacht ook eens op de zetels kan slapen, want dat lijkt daar toch niet zo aangenaam daar beneden op de grond hé ? ' Ik heb niemand zijn betere plek zien afstaan om de kwaliteit van de nachtrust eerlijk te verdelen.
Nergens heb ik dit gehoord. Gewoonweg omdat er niet omgekeken werd naar de ander. Het was ieder voor zichzelf.
Nochtans nu lijkt die afspraak van het beurtelings op de zetel slapen zeer normaal en je zou denken dat jij dat zeker wel zou voorgesteld hebben.
Niet dus. Gewoon omdat je zo moe bent en de primitieve denkpatronen de morele overstijgen.
Ik vind dit een duidelijk, wel een bescheiden, voorbeeldje van puur egoïsme, dat duidelijk iedereen instinctief voor zichzelf handelt.
Natuurlijk is dit niet zo een diepgaand filosofisch bericht over egoïsme. Maar omdat dergelijke eenvoudige voorbeeldjes nu eenmaal talrijk aanwezig waren op de Italiëreis (volgens mij wel te danken aan het feit dat je wel met een bende van 150 moet samenleven voor 10 dagen en hierdoor de ergernissen ook hoog kunnen oplopen) vond ik het wel verantwoord en toepasselijk.
Wat denken jullie ervan ?

(O ja, ik wou er nog een eigen foto aan toevoegen, een sfeerbeeldje uit de bus. Maar het was de foto die te zwaar was die ervoor zorgde dat heel mijn proces blokkeerde en ik helemaal opnieuw mocht beginnen! Dus dan maar geen foto.)

18-04-2010 om 21:27 geschreven door Sigrid  

Persoonlijke verwerking

In de volgende tekst neem ik het filosofische thema ‘is de mens van nature uit egoïstisch of altruïstisch’ onder handen. Een subjectieve samenvatting van een artikel en een diepere blik op de visie van een filosoof op het desbetreffende onderwerp, worden tot slot gevolgd door enkele eigen bedenkingen en perspectieven.

Het artikel start met de opinie van Dr. Johnson over egoïsme. Hij beweert dat de mens van nature uit niet handelt vanuit al die etiquettewettjes, dat verstand en die gewoonten. En als hij gevraagd wordt hoe het zit met medelijden, meent hij dat dat niet in de aard ligt van de mens. ‘Het is enkel verworven door de ontwikkeling van de rede’.

Met andere woorden, een mens is instinctief zeer egoïstisch. Daar ben ik wel helemaal mee akkoord. De mens hándelt ook instinctief naar eigenbelang. Dat zie je ook bij dieren. Ook de mens is een levend wezen dat ingesteld is te handelen om te overleven. En daar speelt het egoïsme een grote rol in. Maar als je nu bekijkt, wat is het precies dat ons mens maakt? Hoe komt het dat wij zo een groot onderscheid vormen met andere wezens? Dan is het toch dat verstand en die rede die ons leiden naar solidariteit, naastenliefde etc. Maar kunnen we dan wel besluiten dat wij bij deze zaken niet handelen uit egoïsme ? Johnson bedoelt ook dat door de ingeburgerde opvoeding onze instincten worden verdrukt, en dat het daarom lijkt dat wij ons al dan niet gegrond altruïstisch gedragen.

Ook Thomas Hobbes was een aanhanger van deze opvatting. Volgens hem zou een gemeenschap in een natuurtoestand onmiddellijk ontaarden in brutale, arme, dodelijke gruwelijke wereld. Mensen zouden enkel gedreven worden door hartstochten, geen rekening houdend met de toekomst. Aldus Spinoza. Ook Freud is overtuigd van de oorspronkelijke instinctieve aanleg van de mens. Het zijn de spinselen van filosofen uit de 18e en 19e eeuw. Het zijn vooral pessimistische filosofen. Dat is toch wat er wordt gezegd natuurlijk. Ik vind dat niet per se pessimistisch. Het is louter een objectieve en nuchtere kijk op de mens volgens mij.

Om de vriendelijke, goed functionerende en (schijnbaar? ) altruïstische samenleving te verklaren, gebruiken zij de gedachte dat die samenwerking en dergelijke perfect mogelijk zijn vanuit volkomen egoïstische drijfveren. Maar wat zij dan als alternatieve egoïstische motieven geven, vind ik toch wat minder waarschijnlijk. Alsof iemand een kind redt uit een rivier om indruk te maken. Het is perfect mogelijk, maar volgens mij zijn er andere gevoeligere maar tevens egoïstische motieven te vinden. Ook egoïsme schijnt de oorzaak te zijn van de draaiende maatschappij . Omdat de mens ontdekte dat er heel wat voordelen opdoken bij  samenwerking.U ziet, alweer het eigenbelang! Darwin sluit hierbij aan.

Aan de andere kant hebben we filosoof David Hume ( 18e eeuw).

Hij geloofde in het altruïsme. De mens is een sympathiserend schepsel volgens hem.

Hij gaf een emotionele reden voor het handelen in het belang van anderen.

Deels vind ik dit wel correct. Wij hebben allemaal een gevoel van sympathie voor anderen, de een al wat meer dan de anderen. Maar dit wil nog niet zeggen dat dat het egoïsme volledig vervangt. Op vlak van het altruïsme zijn er in de tekst weinig duidelijke en gegronde redenen of vertegenwoordigende uitspraken voor het altruïsme. In tegenstelling tot de aanhangers van het egoïsme. Zij hebben wel degelijk duidelijke lijnen en verklaringen.

Zij kunnen bijvoorbeeld de sympathie verantwoorden met de reden dat de mens helpende en goede daden verricht enkel om zichzelf te behagen. Ik kan mij daar toch gemakkelijk bij aansluiten vind ik. Ik zal niet zeggen dat het enkel om zelfbehagen gaat. Maar als je je eens inbeeldt, wanneer je iets doet voor een persoon, en je ziet de uitwerking ervan. Dan krijg je daar toch voldoening van. En volgens mij is dit toch wel een belangrijk element van egoïstische aard dat goede daden en sympathie verklaart. Maar dan zeg ik niet dat dit het enige element is !

Om nog wat dieper in te gaan op dat altruïsme - aangezien het egoïsme duidelijk meer aanhangers heeft en duidelijkere standpunten, heb ik naar een filosoof gezocht die dit verdedigde. Maar ik moet zeggen dat ik echt lang heb gezocht en weinig resultaten heb gevonden. De meeste filosofen over altruïsme bieden nooit echt duidelijke standpunten of waterdichte redeneringen. Meestal behandelen ze het onderwerp nogal oppervlakkig.

Maar ik wou per se iets over altruïsme omdat het egoïsme klaar en duidelijk wordt geformuleerd. Ofwel heb ik niet goed genoeg gezocht, ondanks dat ik toch wel wat tijd heb gestoken in het zoeken naar enkele filosofen, ofwel is het gewoon zo dat het altruïsme niet echt kan bewezen worden. Misschien omdat het eerder een geloof is in het goede van de mens, terwijl egoïsme maar al te makkelijk wetenschappelijk te bewijzen is.

Ik ben wel terecht gekomen bij de grondlegger van het begrip ‘Altruïsme’ namelijk Auguste Comte. Hij was een Frans filosoof en socioloog en sterke vertegenwoordiger van het positivisme. Het woord altruïsme werd door hem bedacht. Het woord is geïnspireerd door het Latijnse woord ‘alter’ namelijk ‘de ander’. Dus altruïsme: ‘leven voor een ander’.

Hij beschouwde dit als de essentie van het goede en deugdzame in de mens. En iedereen zou dit moeten nastreven. Maar daarmee is nog niet gezegd of de mens nu altruïstisch is of egoïstisch.

Wat ik wel interessanter vond zijn de opvattingen van Lidewij Niezink, aangezien zij een hedendaagse psychologe is.  Zij heeft een altruïstisch keuzemodel opgemaakt.

Ze maakt duidelijk dat als een mens het leed ziet van een ander, dat dit leidt tot empathie.

En dit zorgt voor emotionele responsen bv. medeleven met een slachtoffer, ongerustheid.

En deze verschillende responsen zorgen voor compassie of altruïsme. Niezink stelt dat altruïsme dus een keuze is. Maar is dit een duidelijk antwoord op de vraag of de mens dit nu van nature uit is ? Ik vind van niet. Maar ze brengt wel verduidelijking.

Uit een onderzoek dat zij leidde heeft ze ook enkele vaststellingen kunnen maken.

Ze vertelde proefpersonen over een vrouw die in een rolstoel terecht was gekomen door een ongeluk. En aan de hand van de reacties van de deelnemers kon zij zien in hoeverre bepaalde personen meeleefden met die vrouw.  Zij merkte op dat het inlevingsvermogen het sterkst was bij diegenen die zich het meest identificeerden met de vrouw. Wat zij opmerkelijk vond aangezien de proefpersonen geen familie waren van de vrouw. Terwijl men in de psychologie dacht dat medeleven in familieverband sterker was. Maar zij zag dus in dat familieleden elkaar niet helpen omdat ze zich met elkaar identificeren, maar omdat zij vroeg of laat hulp van elkaar terug verwachten. ( neerslag van de proef vrij letterlijk overgenomen uit artikel in ‘Trouw’ van 19 maart 2008). Wat op zich dan weer dat egoïstische kantje heeft.

Uiteindelijk zegt zij ook dat altruïsme ervoor zorgt dat de wereld een betere plek wordt.

En als je een ander helpt, geeft dat je een goed gevoel. Zo zijn we weer rond.

Dat is ook de aanzet van mijn opvatting erover. Het is gewoon niet te zeggen of de mens egoïstisch is óf  altruïstisch is.
Maar dan spreken we over de mens nú. Als we zeggen, van nature uit, dan ben ik van mening dat iedereen egoïstisch is. Iédereen! En dan is dat niks om je schuldig over te voelen want het is toch ook maar natuurlijk.

Als je kijkt naar het begin, dus van bij de geboorte, is toch duidelijk dat de mens instinctief moet handelen. Als een baby honger heeft dan roept hij heel het huis bijeen. Denk die er bij na van “Oei, misschien stoor ik wel iemand met mijn geschreeuw”? Neen dit is te belachelijk om in te beelden. Dus van baby’s en kleine kinderen is dat zo algemeen aanvaard dat zij egoïstisch zijn. Waarom wordt dat dan niet meer aanvaard bij een volwassen mens? Omdat dat gewoon niet meer past in onze maatschappij. Deze is nu opgebouwd met regels, algemeen bepaalde waarden, die ervoor zorgen dat de bevolking maximaal, zowel kwalitatief als kwantitatief, kan functioneren en een zo comfortabel mogelijk leven kan genieten.

Vandaar is het altruïsme gegroeid, ontstaan. En volgens mij ligt het ook aan de opvoeding hoe zeer en in welke mate dat altruïsme tot uiting komt.

Zoals ik het nu stel, is het alsof het altruïsme pas is ontstaan wanneer de mens dus beschaafd is geworden. Maar het moederinstinct is er wel altijd geweest. Een moeder geeft alles op voor haar kind. Ook in de dierenwereld is dit het geval. Maar is dit dan vanuit ethische, morele en gevoels- overwegingen? Of is dit werkelijk púúr een instinct? Ik vind het zelf moeilijk te bepalen of al die keren wanneer ik met kindjes uit de familie speel, en het hart warm wordt, en vervuld wordt met een gevoel van zorg en liefde, of dat vanuit mijn mens-zijn, mijn altruïsme voortkomt, of dat dat gewoon een instinct is, een natuurlijk mechanisme dat in de mens, in de genen zit verwerkt, allemaal slim geregeld door moeder natuur.

Egoïsme is volgens mij het element dat altijd aanwezig is. Altijd en in élke situatie.

Altruïsme zal nooit alleen voorkomen. Altruïsme is verbonden met egoïsme. Het is als goed en kwaad. Zij gaan altijd gepaard. Bv. vrijwilligerswerk, gelddonaties, … Al deze dingen komen voort vanuit ons gevoel van medeleven, solidariteit. Maar ook omdat sommigen daar voldoening van krijgen. Zodat mensen dan ’s avonds in hun bed kunnen zeggen: “ kijk, vandaag heb ik eens iets goed gedaan se”. En dan zijn ze fier op zichzelf en tevreden.

Voila, en dat is dan toch ook wel weer uit eigenbelang!

Eigenlijk zou ik gewoon zo min mogelijk spreken over altruïsme, maar wel over 2 soorten egoïsme. Een goed/gezond egoïsme tegenover een slecht egoïsme. Terwijl het ene soort egoïsme gericht is op zichzelf maar ten voordele is van de maatschappij, is het andere enkel gericht op zichzelf en meestal gekeerd tegen de maatschappij.

Dat elementje dat er dan voor zorgt dat de handeling voordelig is voor de andere,
de maatschappij, wordt dan altruïsme genoemd.

Ik vind dat de overgrote meerderheid van de mensen egoïsme veel te oppervlakkig interpreteren, veel te zwartgallig en negatief. Geef nu toe, wanneer iemand jou een egoïst noemt ben je daar helemaal niet mee gediend en voel je je echt ongemakkelijk bij de situatie. Dat vind ik ook zo fout van mensen die anderen dit etiket opplakken.

Omdat de mens het begrip egoïsme heeft veralgemeend en heeft gefilterd tot slechts die negatieve betekenis, is egoïsme ook aanvaard als een slechte eigenschap.

Dat vind ik heel spijtig. Want ik vind dat helemaal geen slechte eigenschap.

Meer nog, ik vind het net zo hypocriet van mensen als die nooit willen toegeven dat zij aan zichzelf denken en zichzelf belangrijk vinden of als die doen alsof ze nooit keuzes maken uit eigenbelang. Dat is gewoon niet zo, dat bestaat niet. Dat zegt mijn logica mij toch.

Ik kan natuurlijk niet in de hoofden van anderen kruipen.

Egoïsme moet gewoon ruimer gezien worden, vanuit een ander perspectief bekeken worden.

Zodat mensen de wereld iets nuchtiger kunnen bekijken en zichzelf wat beter leren kennen.

Maar is dit nu allemaal een antwoord op de vraag?

Tja, dit is filosofie zeker? Vandaar ben ik ook niet van plan mijzelf te binden aan een duidelijk en vastgeankerd standpunt. Maar ik wil wel zeggen, dat ik wel geloof in wat ik denk.

Bronnen:

- http://www.spiriwiki.com/index.php?title=Altru%C3%AFsme

- http://www.elsevier.nl/web/Artikel/178969/Altrusme-Het-mysterie-van-goedheid.htm

- http://www.trouw.nl/krantenarchief/2008/03/19/2113658/Inlevingsvermogen_bepaalt_wie_

   wij_hulp_bieden.html

- www.wikipedia.org

- eigen kop

30-03-2010 om 00:00 geschreven door Sigrid  

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team

13-03-2010 om 15:47 geschreven door