Bij het bestuderen van het filosofisch vraagstuk, kwam ik in contact met het boek ‘De rivier van Herakleitos’, een eigenzinnige visie op de wijsbegeerte, geschreven door Etienne Vermeersch en Johan Braeckman. Hierin ontdekte ik de Schotse filosoof David Hume, de laatste empiristische denker van de moderne filosofie. Zo had ook hij zijn eigen visie op de tijd:

Geordende kennis betreffende de feitelijke wereld, berust op de toepassing van het oorzakelijkheidbeginsel. Oorzakelijke verbanden kunnen we echter niet bewijzen en inductie ( = het maken van een veralgemening op basis van een beperkt aantal specifieke waarnemingen ) heeft geen streng logisch statuut. Dus is onze wetenschap over de wereld het gevolg van onze neiging om aan zekere opeenvolgingen het karakter van een noodzakelijk verband toe te kennen. Zekerheid hierover zullen we nooit bereiken. Het resultaat is scepticisme: er is een fundamentele twijfel die we niet kunnen opheffen. Hume neemt aan dat de wiskunde, als analyse van relaties, betrouwbaar is. Ook de Newtaanse fysica aanvaardde hij, in zover die toeliet met grote waarschijnlijkheid voorspellingen te maken.

Toch beweerde hij, uitgaande van zijn analyse van de relatie tussen ideeën en indrukken en zijn afwijzen van een echte causaliteit, dat de begrippen absolute ruimte en absolute tijd zoals Newton die hanteerde, niet houdbaar waren. Deze kritiek heeft later Einstein geïnspireerd bij het ontwikkelen van zijn relativiteitstheorie.

22-05-2010, 20:30 geschreven door Lara  

Wij als mensen maken veranderingen mee in en buiten onszelf. Binnenin ervaren wij ons verdriet, ons geluk, maar ook honger en pijn. Buiten onszelf ervaren we de seizoensveranderingen, de koude, de warmte van de zon, de geur van bloemen, …
Wij ervaren dus binnen en buiten onszelf een opeenvolging van veranderingen, we ervaren de tijd. We ervaren het nu, we kunnen terugkijken naar het verleden en we kunnen ook vooruitzichten hebben naar de toekomst. Wij leven in een maatschappij waar de tijd een essentieel begrip is geworden, denk maar aan onze economie. ( Vervreemding, cynisme, onverschilligheid, versnelling, verloren zelf en leven voorbij elke hoop op of elk geloof in verandering, dat is wat de klopjacht van de economische klok mede veroorzaakt heeft.’ ( ‘Stil de tijd’ – Joke J. Hermsen ). Maar dit gebeurt al een lange tijd.

Ook godsdiensten trachtten de tijd van de mens te structureren, en dat is hen ook gelukt. Zo hebben vele godsdiensten en levensbeschouwingen pogingen gedaan om de tijd van werken, de tijd van bidden, de tijd van slapen, … in het leven van de mens te structureren.
Men had vroeger een probleem met de structurering van de tijd, men kende namelijk het begin niet. Het absolute begin kende men niet, en vandaag de dag nog steeds niet. Daarom heeft men zelf een begin bepaald, dat verschillend is bij alle godsdiensten. ( Christendom, moslims, … )
 
Geen tijd hebben lijkt vandaag de dag een fundamentele ervaring van deze tijd te zijn. Als je over de tijd nadenkt, glijdt hij uit je hand en vliegt bij je vandaan. Maar toch hebben wij nu de kans om de tijd voor een deel zelf te structureren. Zo kunnen we slaaf zijn van de tijd, of kunnen we juist actief mede participeren in het structureren van die tijd. Kloktijd-verslaafden kunnen de tijd zelf in hand nemen en tijd vrij maken voor de innerlijke persoonlijke tijd. Dit zou een inzicht moeten geven op onze ervaring en het structureren van de tijd. Een belangrijk aspect is de vraag hoe we zin kunnen geven aan ons leven en verschillende aspecten van het leven navolgen.

16-05-2010, 13:13 geschreven door Lara  

09-05-2010, 19:13 geschreven door Lara  

In mijn filosofisch vraagstuk heb ik de tijd besproken, objectief en subjectief.
Maar nu wil ik ook even stilstaan bij de tijdloze dimensie, of ook wel de niet-tijd genoemd.

De niet-tijd zou je ook wel kunnen beschrijven als het heden, het nu. De toekomst of verleden tijd komt hier niet ter sprake. Als we aannemen dat de niet-tijd eigenlijk de tijd nul is, dan zou het verleden, het heden en de toekomst zich samen moeten afspelen. Maar wij kunnen dit niet ondervinden. Wij denken spontaan hoe het verleden zich via het heden naar de toekomst verplaatst. Als we deze stelling zouden aannemen, en we wel degelijk geloven in de niet-tijd, dan kunnen we de werkelijke tijd beschouwen als een illusie, een gedachte die ons door de maatschappij is aangeleerd, een leerstelling die wij hebben aanvaard.
In de niet-tijd beschikken wij niet over een entiteit, dit is slechts een creatie van ons bewustzijn. Al wat wij dus beleven is een illusie, een droom van ons besef, ons bevattingsvermogen. Wij als mensen zitten dus gevangen in de cel van ons denkpatroon, en vele mensen zullen de poort van deze cel niet kunnen openen aangezien zij de niet-tijd niet zullen kunnen aanvaarden.

Ik persoonlijk kan deze stelling niet goedkeuren. Als er een niet-tijd is, waarom wordt de dag nacht, en de nacht telkens weer dag. Waarom worden we dan elke dag, elke seconde ouder? Waarom kennen we dan onze geschiedenis, de evolutie van ons bestaan hier op aarde? Wij leven in een werkelijkheid van dualiteit, waar er bestaan en niet-bestaan, goed en slecht, zwart en wit bestaat. Want in de niet-tijd spreekt men niet van dualiteit, maar gelooft men in een wereld waarin alle reïncarnaties gelijktijdig bestaan. Ik sluit me aan bij de werkelijke tijd, waar wel degelijk sprake is van een verleden, heden en toekomst, waar wel degelijk sprake is van een lineaire tijdverplaatsing, waar wel degelijk de tijd bestaat.

09-05-2010, 18:32 geschreven door Lara  

‘Het was hartroerend. Fantastisch. Toortsen, duizeligheid, zingen. Wolven huilden om ons heen en een stier loeide in het donker. De rivier was wit. Ik weet nog dat ik dacht dat het net een versneld afgedraaide film was, de maan werd vol en nam weer af, wolken vlogen langs de hemel. Wijnranken groeiden zo snel uit de grond dat ze zich als slangen om de bomen slingerden, seizoenen gingen in een oogwenk voorbij, het konden wel hele jaren zijn geweest... Ik bedoel, wij beschouwen verandering in de wereld der verschijnselen als het wezen van de tijd, maar dat klopt helemaal niet. De tijd is iets wat voorjaar en winter, geboorte en aftakeling, goed en kwaad trotseert, allemaal. Het is iets onveranderlijks en heerlijks en het is absoluut onverwoestbaar.’

Hendrik, één van de personages van dit boek, neemt afstand van het idee dat de tijd een middel is om veranderingen in het leven een plaats te geven. Hij is dus niet akkoord met de betekenis van de objectieve tijd dat een hulpmiddel is om juist die veranderingen of gebeurtenissen een plaats in de tijd te geven, de tijd die de opeenvolging van veranderingen creëert. Hij leunt aan bij het idee dat de tijd eerder subjectief is. Men ervaart de tijd persoonlijk, het is een individueel proces. In dit fragment begeeft Hendrik zich in een moment van extase, waarin hij de tijd als eeuwigheid aanvoelt. Dit leunt dan aan bij het idee van Plato, namelijk het is de tijd die eeuwigheid is. Maar deze tijd is ook onverwoestbaar, men kan niet terugkeren in de tijd. Zoals Henri-Louis Bergson in zijn filosofie ook vermeldde: De tijd is het heden die wordt verzwolgen door de geschiedenis. Daarom is elk ogenblik dat wij beleven nieuw en niet herhaalbaar.

Ik vond dit een mooi fragment om aan te tonen dat we zeker ook moeten blijven stilstaan bij de subjectieve tijd. Wij worden dagelijks geconfronteerd met de objectieve kloktijd, maar zelf word ik ook vaak geprikkeld door die subjectieve tijd, wat mij mooie maar ook minder mooie momenten kan bezorgen. Ik denk dat velen dit ook zo aanvoelen ?

04-05-2010, 20:38 geschreven door Lara  

Dit werkstuk is een voorbeeld van het surrealisme, een kunststroming waarbij het schokkende of vreemde combinaties één van de kenmerken zijn. Dit stuk is abstract. Het is een mysterieus landschap, een droomlandschap waarin de tijd oneindig is. In dit schilderij verliest de tijd alle betekenissen. Duurzaamheid is hier een belangrijk element. Volgens mij hangen deze klokken slap omdat hij wil duidelijk maken dat de tijd, de kloktijd slechts een hersenspinsel is van de mens. Zoals ik in mijn verwerkingstekst al vernoemde, hebben we 2 soorten tijden: de innerlijke en de fysische tijd. Misschien wou Dali duidelijk maken dat tijd eerder de innerlijke tijd is dan de fysische tijd. Tijd is iets subjectief, dat van mens tot mens afhangt. Tijd kan niet door de mens worden vastgelegd, met de seconde als eenheid. Hij wijst op de tijd van onze ervaring waar de duur geldt, de duur die intuïtief is. Zo zijn het mysterieuze, het innerlijke en de creativiteit kenmerken van deze duur. Deze zijn ook aanwezig in het schilderij van Salvador Dali. Hier is een droomlandschap te zien, waarin een mysterieuze sfeer aanwezig is. Maar ook de creativiteit van de schilder en het innerlijke gevoel, namelijk zijn visie op de tijd zijn te zien.

25-04-2010, 18:40 geschreven door Lara  

Waar is de tijd?

Het verleden, het heden en de toekomst zijn in onze maatschappij vanzelfsprekende begrippen. Maar deze perioden, fasen van ons bestaan zijn gekoppeld aan de tijd. Elke mens heeft diezelfde tijdsbeschouwing. Wij worden in onze maatschappij elke dag, elke seconde geconfronteerd met het begrip tijd. Maar wat is tijd? Hoe wordt de tijd in onze maatschappij benaderd en hoe gaan wij daarmee om? Of is tijd alleen maar een illusie, en gebeurt alles op hetzelfde moment? Er zijn vele verschillende opvattingen van het begrip tijd. Wanneer men spontaan aan mij ( of sommige mensen ) zou vragen: “Wat betekent voor jou tijd?”, dan zou ik antwoorden:”‘De tijd die gemeten wordt op een klok. Een fysische, externe tijd die een hulpmiddel is om enkel een opeenvolging van gebeurtenissen te creëren, die we met behulp van de tijd een plaats kunnen geven. De tijd helpt ons om alles in volgorde te plaatsen en zo een geheel te vormen.”

Tijd bepaalt niet enkel het verloop maar ook de duur van die gebeurtenissen. Zo kunnen we onze tijd vastleggen en ook inplannen, en de eenheid seconde is hierbij een belangrijke sleutel. Zonder tijd zou er dus geen beweging kunnen plaatsvinden, want als er geen tijd aanwezig is, kan er ook geen volgorde van gebeurtenissen aanwezig zijn. Kunnen we de tijd dus waarnemen of is de tijd slechts iets wat in onze geest tot uiting is gekomen, is tijd wel degelijk te meten? Iedereen kan voelen dat de tijd zowel traag als snel kan verlopen. Wanneer je vijftien minuten zou moeten staren naar een witte muur, dan zou dit een eeuwigheid duren. Als je vijftien minuten zou kijken naar een boeiend tv-programma, dan zou je bijna niet merken dat die minuten al voorbij zijn. De tijdsbeleving is dus heel afwisselend en hangt af van persoon tot persoon, van moment tot moment, maar toch verloopt die tijdsbeleving samen met die van andere mensen. De tijd waarin iets gebeurt, wordt opgeslagen in onze hersenen. Hoe meer (goede) ervaringen dit zijn in die tijdsperiode, hoe sneller de tijd lijkt. Hoe minder (minder leuke) ervaringen zich hebben voorgedaan, hoe langer die periode lijkt te duren. Er is dus een verschil tussen de fysische tijd en de interne tijd die men beleeft.

Filosoof Aristoteles leunt aan bij de objectieve tijd: ‘een getal van beweging met betrekking tot het voor en na.’ Het woord getal heeft hier als definitie betrekking op de meetbaarheid van de tijd. Deze tijd werd vroeger onderzocht aan de hand van de beweging van hemellichamen, een beweging die continu en eenvormig is. Daarom is het ook logisch dat men de objectieve tijd ook wel kosmische tijd noemt. Dag en nacht en de wisseling van de seizoenen waren een belangrijke schakel en houvast.

Maar wat dan met de subjectieve tijd, in tegenstelling tot de objectieve, waar onder andere Augustinus over filosofeerde? Augustinus stelde de subjectieve of ervaringstijd in verband met het menselijk bestaan. Hij bemerkte dat de verleden tijd (Verloren tijd vind je nooit meer terug ( J.Woodman )) er niet meer is en de toekomstige tijd er nog niet is. Hij verkondigt dat er geen verleden en toekomstige tijd bestaat, maar ze bestaan wel als herinnering en verwachting. Augustinus stelt hier de verleden tijd gelijk met het heden over verleden zaken of de tegenwoordige tijd van de herinnering, het heden met de tegenwoordige zaken en de toekomst met het heden over toekomstige zaken of de toekomst als tegenwoordige tijd van de verwachting. Hij noemt de tijd hierdoor vaak als disentio animi.

Toon Tellegen stelt de tijd in vraag, de tijd die wordt vastgelegd door de kloktijd waar de seconde de objectieve sleutel en maatstaf is, de opgelegde tijd die door de mens is ingevoerd in onze samenleving. Maar deze kloktijd kan men niet werkelijk beschouwen als de ‘echte’ tijd. Deze absolute en wiskundige tijd is een tijd die buiten de duur geen andere functie beoefent. Deze kloktijd is de tijd waar wij, mensen mee omgaan. (ook de visie van Isaac Newton : Absolute, true and mathematical time, without reference to anything external, flows uniformly and by another name is called duration.) Deze duur is een eindeloze lijn van veranderingen. Deze duur is de omkadering van ons bestaan. Het eindeloze nu, het altijd maar nu verwijst naar het onbestaande verleden en toekomstige tijd (zie Augustinus) .

Ook Henri-Louis Bergson, een Joods-Franse filosoof, stelde het begrip tijd in vraag. Hij beschrijft in zijn ‘L’évolution créatrice’ (waarmee hij de Nobelbrijs voor Literatuur ontving) onder andere la durée van de tijd. Bergson noemt de tijd reëel en schudt de fysische tijd volledig weg van de kaart. Zo verwijst hij naar de tijd die wij innerlijk ervaren, intuïtief aanvoelen, de tijd van onze ervaring. Wij leven namelijk de tijd. De ‘kloktijd’, de wetenschappelijke en wiskundige tijd staat bij hem buiten de werkelijkheid. Hij gaat hier in discussie tegen de wetenschappers van zijn tijd, die wel degelijk wetenschappelijke informatie verschaffen over de werking van ons brein, over de evolutie van de mens en over de samenlevingen en patronen. Maar juist deze mensen raken de diepste kern niet van hun talrijke wetenschappelijke onderzoeken, en dat is namelijk het mysterieuze aspect, de creativiteit en de innerlijke, verruimende ervaringen van het mens-zijn. Deze aspecten karakteriseren de durée die intuïtief is. De tijd valt samen met het geheugen. Naar zijn mening moeten we de tijd bekijken alsof het om een soort ruimte gaat, dat een oneindige lange lijn vormt. In het heden dragen wij de ganse stroom mee van het verleden, er is dus een versmelting van het verleden en het heden en zo ontstaat het moment nu, maar wij kunnen niet naar de toekomst kijken of getrokken worden, de toekomst is en zal nooit zeker zijn. De tijd is het heden dat wordt verzwolgen door de geschiedenis. Daarom is elk ogenblik dat wij beleven nieuw en niet herhaalbaar. Bergsons mening is dat we om tijd te begrijpen, we dieper moeten gaan kijken en ons moeten laten lijden door onze intuïtie.

Dit is in sterk contrast met Chuang-Tzü ’s mening. Volgens hem moet men gelukkig zijn in het leven en de stroom van de massa volgen in de tijd waarin men de werkelijkheid van het bestaan kan ervaren. De tijd heeft volgens hem een zeker begin- en eindpunt, het geboren worden en sterven. Men leeft dus niet in de eeuwigheid. Men moet leven in het nu, want als de tijd fundamenteel onkenbaar blijkt, zal de toekomst net onzekerder worden. Zijn visie: leef en filosofeer niet over de toekomst en het verleden (<> interne tijd ).

Maar ligt die toekomst vast in zijn lot, of beschikken wij toch over iets waardoor de toekomst niet absoluut en beslist is? Dit alles heeft te maken met ons bewustzijn. Un beau soir l'avenir s'appelle le passé. C'est alors qu'on se tourne et qu'on voit sa jeunesse. (Louis Aragon)

Plato echter beschouwt de tijd als eeuwigheid. De demiurg, schepper heeft het best mogelijke beeld van het eeuwige en onveranderlijke geschapen. Net zoals in zijn grotallegorie, waarin hij beschrijft hoe de mens leeft in de schaduw van de werkelijke realiteit, zo leven wij ook in de schaduw van de werkelijke echte tijd. Wij leven in een schaduw en ervaren de tijd als een voortschrijdend iets, de kloktijd. Maar dit is niet hoe de werkelijke tijd bestaat, namelijk een tijd dat de eeuwigheid is.

De logica van Wittgenstein in zijn Tractatus kan men niet zien als de meest algemene stellingen over de werkelijkheid. Hier zegt hij namelijk: wie de eeuwigheid beschouwt als tijdloosheid zal eeuwig in het nu leven, in tegenstelling wie onder eeuwigheid een oneindige tijdsduur verstaat.

Maar laten we even terugkeren naar de toekomst, de tijd die ons te wachten staat. Er komt heel wat problematiek aan de oppervlakte bij het onderwerp ‘tijdsreizen’. Is er kennis over de toekomstige tijd die nog moet komen en ligt die toekomst vast, nog voor die heden wordt? Tijd is onomkeerbaar, niemand kan ooit nog datzelfde moment herbeleven. Men kan niet in de toekomst kijken vooraleer die toekomst aan een geschiedenis is verbonden. Met andere woorden, tijd ontstaat pas wanneer die toekomst geschiedenis of heden zal worden. Volgens Bill Bryson is er in het heelal geen schim te bespeuren van de tijd, de tijd bestaat gewoonweg niet en er is voor haar ook geen verleden om vandaan te komen. Zo maakt hij de vergelijking met het heelal, ontstaan door de oerknal. Maar dit heelal is het ‘al’ en is een geheel op zich waarbuiten zich geen andere werkelijkheid, plaats of tijd bevindt. Het heelal zelf is het enige bestaande universum waar geen tijd, ruimte of duisternis heerst. Als we kijken naar de relativiteitstheorie (Einstein: gebogen ruimte-tijd continuüm, de dimensies van ruimte en tijd als een tweedimensionaal vlak) en de waargenomen kosmische uitdijing kunnen we zeggen dat het universum, dat is ontstaan met de Oerknal, zou moeten inkrimpen naarmate men verder in het verleden kijkt. Naarmate men in de toekomst kijkt zou dit moeten uitdijen. De toekomst is de richting waarin het universum in grootte toeneemt. Er is dus een grenzeloze leegte waarin het universum zich bevindt zonder tijd, plaats en ruimte, want uit het voorgaande kan men zeggen dat tijd vaak wordt geïnterpreteerd als een volgorde van gebeurtenissen en bewegingen, want zonder tijd is er geen beweging en zijn er dus ook geen gebeurtenissen. Buiten ons universum is er geen beweging en spreekt men dus ook niet van gebeurtenissen en tijd. Er mag dus buiten ons universum geen plaats zijn voor ruimte en beweging. Wat er zich ook afspeelt buiten ons universum, het kan niet onderhevig zijn aan tijd, want dan zou er zich beweging moeten plaatsvinden. Het universum is dus vacuüm, zonder beweging, ruimte en tijd. Dit onzichtbare, dit wat voor de mensheid onbekend is en wat een zekere mystiek doet opborrelen, is een realiteit op zichzelf die onveranderlijk blijft, en misschien wel het beste en meest zelfbevredigend leven levend.

Wanneer men nu de vraag zou stellen: “Wat betekent voor jou tijd?” zou mijn visie vele verschillende kronkelingen bevatten. Met deze analyse en filosofisch vraagstuk heb ik mijn mening moeten wijzigen. Het begrip tijd bevat niet enkel de kloktijd maar heeft een veel bredere waaier van betekenissen of eigenschappen. Tijd is niet enkel een opeenvolging van gebeurtenissen, het is niet enkel de kloktijd die alledaags van toepassing is. Tijd is een stroom waarin wij leven en meedraaien, en staat niet los van onze waarnemingen. Er is hier dus sprake van een absolute, wiskundige tijd dat we als maatstaf nemen om onze ervaringen in een vaste volgorde te plaatsen. Maar naast deze fysische tijd is er wel degelijk nog een andere tijd. De innerlijke tijd met weliswaar een subjectieve ervaring. Tijd creëren we ook door ons geheugen.

Als we binnenkort alle raadsels hebben opgelost, zullen we nog altijd het raadsel van de tijd overhouden. Dat zijn we namelijk zelf. (Harry Mulisch)

31-03-2010, 00:00 geschreven door Lara  

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team

13-03-2010, 12:25 geschreven door