Communisme

23-05-2010 om 17:05 geschreven door Gilles  

 

14-05-2010 om 00:00 geschreven door Gilles  

'Doe nooit iets dat indruist tegen uw geweten, zelfs als de staat het verlangt’

Een mooi citaat ontsproten uit de gedachten van de vermaarde natuurkundige Albert Einstein

Een raad die we altijd in ons achterhoofd moeten houden, maar die de mensheid maar al te vaak heeft genegeerd...

09-05-2010 om 00:00 geschreven door Gilles  

Ik ben op zoek gegaan naar enkele leuke citaten. Deze zijn mijn favorieten:


Frederic Bastiat (1801-1850) was een Frans econoom en filosoof. Aan hem hebben we onderstaand mooi citaat te danken:

'De staat is een enorm kunstmatig instituut, via dewelke iedereen probeert te leven op andermans kosten'

Een vrij pessimistische visie op de staat, maar we moeten rekening houden met de periode waarin Bastiat leefde. Eigenlijk heeft hij heel zijn leven enkel een wankele Franse staat gekend. Zo schreef hij dit citaat in een artikel uit Journal des Débats dat op 25 september 1848 verscheen, enkele maanden na de februarirevolutie (waarmee men opnieuw een Franse republiek oprichtte). Frederic Bastiat was een liberaal, en wordt soms zelf als de grondlegger van het libertarisme gezien, een radicale versie van het liberalisme. Eigenlijk moet je dit citaat zien als een omschrijving van wat voor hem het woord staat betekent.


'Elke maatschappij met mensen moet mislukken: een mens kan niet in een volmaakte staat leven - gelukkig maar.'

Het citaat hierboven is ontsproten uit de geest van de Vlaamse schrijver Louis Paul Boon.
Ik sta volledig achter het citaat, geen enkele maatschappij is perfect, elke maatschappij of staatsvorm is vroeg of laat gedoemd te mislukken. Dit komt nu eenmaal omdat een maatschappij gemaakt en onderhouden wordt door mensen, en geen enkel mens is perfect, dus kan hetgeen hij maakt ook nooit perfect zijn. het tweede deel van het citaat kan je op verschillende manieren interpreteren; een mens kan inderdaad niet in een perfecte staat (lees staatsvorm, maatschappij) leven, ten eerste omdat die niet bestaat, en ten tweede omdat een mens daar niet voor gemaakt is. Een mens wil eigenlijk altijd meer. Stel nu dat hij in een volmaakte staat zou leven, welke uitdagingen resten er hem dan nog? Volgens mij is leven in een utopische staat dodelijk saai voor mensen. Maar zoals gezegd kan je het tweede deel ook anders interpreteren; ik doel hier nu naar het vertalen van het woordje staat naar toestand. Een mens kan ook niet leven in een volmaakte fysieke en mentale toestand, daardoor kan hij dus ook geen volmaakte staat creeëren.

                                                                            

 Een laatste citaat komt van Ludwig Marcuse (1894-1971).Marcuse was een filosoof en schrijver.

'leiders kunnen pas opstaan, wanneer er een gevolg voor hen klaarstaat'

Dit citaat heb ik gekozen omdat ik in mijn persoonlijke verwerking ongeveer dezelfde visie heb. Een alleenheerser heeft een sterke achterban nodig om aan de macht te raken. Gezien dat Marcuse ten tijde van Hitler leefde en Joods was, lijkt het me mogelijk dat dit citaat op Hitler sloeg. Hitler slaagde er eigenlijk in aan de macht te komen door ervoor te zorgen dat er een sterk gevolg achter hem stond. enerzijds had je de SA en uiteindelijk de SS, onder Himmler die hem fysieke macht en controle moesten geven, anderzijds had je zijn partij de NSDAP, die hem politieke macht verzekerden. Hij had als alleenheerser overal zijn mannetjes zitten, en kreeg zo ongekende macht...

02-05-2010 om 00:00 geschreven door Gilles  

Post uw ideeën nu!


                                         

29-04-2010 om 00:00 geschreven door Gilles  

Anarchie !

De Sex Pistols zongen er al over (check zeker de bijlage onderaan!) en iedereen kent ook wel het beroemde anarchieteken, maar wat is anarchie nu juist?

Anarchisme is eigenlijk een staatsvorm waarin mensen zonder macht of autoriteit in een geweldloze samenleving leven. Wat veel anarchisten blijkbaar niet snappen is dat dit een utopie is. De termen ‘anarchie’ en ‘anarchist’ worden ook dikwijl misbruikt. Tegenwoordig zie je bijna iedereen met een anarchieteken rondlopen, elke half losgeslagen idioot heeft wel een badge met het anarchieteken op zijn pennenzak hangen. En als er nu één ding is waar anarchie de pest aan heeft is het wel commercialisering,  een van de steunzuilen van de kapitalistische westerse wereld. Het mooie aan anarchie vind ik haar daadkracht. Anarchisten gaan openlijk de confrontatie aan met de overheid. Het is weliswaar niet de slimste manier om dingen gedaan te krijgen, maar de meeste anarchisten zijn nu eenmaal doeners ipv denkers.

Al bij al is en blijft anarchisme en waar het voor staat eigenlijk een utopie, toch is het eens leuk om opgefokt mee te staan roepen met een of ander punkzangertje dat ‘Anarchy!’ uit zijn longen staat te schreeuwen.

Bijlagen:
http://www.youtube.com/watch?v=JQkActP-isE   

Er is geen perfecte staatsvorm. Dit lijkt logisch, maar we moeten het vraagstuk ‘Wat is de beste staatsvorm?’ niet vertalen naar ‘Bij welke staatsvorm is het grootste deel van de bevolking gelukkig?’ , maar naar ‘Welke staatsvorm houdt het langste stand, voor ze verbannen wordt naar de duistere pagina’s van een of ander geschiedenisboek?’. Want een ding staat volgens mij vast; Er is geen staatsvorm die gemaakt is voor de eeuwigheid, vroeg of laat krijgt elke vorm te maken met een ontevreden bevolking en wordt ze verworpen voor een staatsvorm die men acht beter te zijn dan de vorige.

In onderstaand stuk geef ik de samenvatting van mijn tekst met eventuele bedenkingen bij. Om het geheel wat overzichtelijk te houden heb ik mijn bedenkingen in rode letter geschreven.

Aristoteles heeft de verschillende staatsvormen onderverdeeld in twee groepen; de goede staatsvormen en de slechte. Onder de goede rekende hij monarchieën, aristocratieën en polissen. Onder de slechte kwamen de tirannieën, oligarchieën en democratieën (bestuurd door de massale menigte → bendementaliteit) Volgens hem richten de goede staten zich op het belang van alle burgers (meerderheid bevolking tevreden → staatsvorm werd behouden) en de slechte enkel op één klasse van burgers (vnl. de rijken)(meerderheid bevolking ontevreden →kwestie van tijd tot bevolking in opstand komt en staatsvorm verwerpt) . -Stel nu dat de heersende klasse deze revolutie weet te onderdrukken, wat dan? Wel dan zijn er drie mogelijkheden volgens mij:
1) de heersende klasse heeft zichzelf de das omgedaan door een te groot deel van de bevolking te elimineren, met als gevolg dat de staat ineenstort (een bevolking is nu eenmaal dé basis van een staat)
2) de bevolking legt zich neer bij de onderdrukking van de heerser(s); men verdraagt dus nog steeds de huidige staatsvorm, tot de volgende eruptie van ongenoegen, waarbij de staatsvorm dan wel kan vallen
3) de bevolking weigert zich nog in te zetten voor de staat; men sterft nog liever dan de staat en zijn heerser(s) te verrijken. Let wel: dit lijkt mij vergezocht en ook moeilijk haalbaar in realiteit.-
Hij zag de beste staatsvorm als een waarbij vele burgers zouden deelnemen aan het bestuur, maar slechts enkelen daadwerkelijk aan het bewind komen, en daarop kreeg hij van vele filosofen kritiek. Zo was Plato van mening dat het beter was dat niet meer dan een handvol burgers, die voor het volk werkten, de staat bestuurden, maar zonder de mening van het volk te vragen. In praktijk zou dit uitmonden in een tirannie (Ik kan mij beter vinden in de opvatting van Plato, laat de politiek over aan de politici, zij moeten de stem van het volk vertegenwoordigen. Zoals Plato zegt moeten deze leiders in het belang van het volk werken. Om een tirannie tegen te gaan en de stem van het volk te betrekken binnen de politiek zou men kunnen werken met een soort van jury, ook gekozen door het volk, die kan worden ingeschakeld om bepaalde beslissingen te herzien als een grote meerderheid van het volk er niet mee akkoord gaat. Hun besluit zou dan het definitieve besluit zijn. Dit idee is natuurlijk slechts een hersenspinsel en moet nog beter uitgedokterd worden).

Toch zijn er filosofen die vinden dat een tirannie een goede staatsvorm is, zo vindt Hobbes dat de macht best gelocaliseerd is in één soevereine macht. Hierbij benadrukt hij de wederkerige relatie die er is tussen bescherming en gehoorzaamheid. Wie gehoorzaamt zal worden beschermd, aldus Hobbes. (volgens mij leidt gehoorzaamheid tot onderdrukking, zeker als men de pessimistische visie van de mens meetelt, wat Hobbes ook doet, en is een staatsvorm gefundeerd op gehoorzaamheid aan één persoon gedoemd om te mislukken. Dit lijkt mij wel een goede staatsvorm om een samenleving opnieuw op te bouwen vanuit het niets (vb. na een oorlog), maar stapt men daarna snel af van deze staatsvorm) Hobbes vertrekt hierbij dan ook uit een pessimistische visie op de mens. Enkel een alleenheerser is in staat de mens voor zichzelf te beschermen. Eigenlijk zegt hij dus dat men beter het kwaad van een alleenheerser kan ondergaan dan dat van anarchie, en daar springen de Griekse filosofen hem bij. Zij waren van mening dat een mens een sociaal wezen is in wiens aard het ligt te leven in een georganiseerde samenleving (volledig mee akkoord).

Allen baseren ze zich dus op het feit dat alles beter is dan chaos. Ook hier zijn er filosofen die dit standpunt tegenspreken. Zo zegt Locke dat de natuurtoestand van zichzelf een georganiseerde samenleving vormt, en er dus geen chaos zal ontstaan (volgens mij vallen wij in de natuurtoestand terug op ons instinct en zullen we dus leven in een georganiseerde samenleving met één leider, waarbij elk mens zijn rol aanvaard en men meer op fysiek dan op verstandelijk niveau de macht grijpt. De natuurtoestand is dus zeker geen waar we opnieuw naar moeten streven. Onze samenleving is van daaruit begonnen en indien we zouden terugkeren naar die toestand lijkt het me onvermijdelijk dat de samenleving opnieuw evolueert tot wat ze vandaag geworden is en men dus eigenlijk in een vicieuze cirkel terecht komt). Locke legde ook de basis voor de huidige liberale democratieën en zijn opvattingen hebben de Amerikaanse grondwet sterk beïnvloed, met hun nadruk op de rechten van iedere burger en hun nadruk op de regering als beschermer van privé-eigendom (Het lijkt me vandaag de dag vrij logisch dat de regering de rechten van de burger beschermt, iets wat zeker bijdraagt tot de tevredenheid van de bevolking, en ook het beschermen van privé-eigendom is een slimme zet, aangezien het grootste deel van de bevolking tot de relatief rijke middenklasse behoort, deze tactiek sluit nauw aan bij de ‘laisser faire, laisser passer’ uitdrukking die menig econoom al gebruikt heeft. Deze wijze van handelen houdt in dat de regering de economie maar zijn ding moet laten doen, en haar simpelweg beschermt (protectionisme), iets wat ze nu met het privé-eigendom ook doen –hoewel de crisis daar wel gevoelig in heeft gesnoeid, voornamelijk in de VS-). Ook hier zijn er filosofen die dit standpunt tegenspreken; zo vinden Rousseau en Marx dat de wet een bescherming is van de belangen van de rijken tegen de armen (daarom dat Rusland deze mening had overgenomen, daar behoorde het overgrote deel van de bevolking niet tot die rijke middenklasse, maar tot de klasse van arme boeren.). Marx zag privé-eigendom als een kwaad, wat uiteindelijk leidde tot het communisme. Volgens Marx zou in het communistische Utopia de regering, na afschaffen van het privé-eigendom, geen reden meer hebben om te bestaan en zou zo ook de staat ‘wegkwijnen’(dit lijkt me zo absurd als een vis met een hoedje op. Een regering moet voor heel wat meer zorgen dan privé-eigendom en de bescherming of afschaffing ervan, en zonder staat vervalt men volgens mij onvermijdelijk in anarchie, of een dictatoriële staat, iets wat in de vroegere USSR ook langzaam gebeurd is)

Als bijkomend filosoof heb ik gekozen voor Niccolò Machiavelli. Niccolò Machiavelli is een van de grondleggers van de politieke wetenschappen. Zijn bekendste werk is ‘Il Principe’. Daarin was Machiavelli van mening dat Italië enkel verenigd kon worden onder een absolute monarchie, wat hij trouwens als de beste staatsvorm zag. Hij was een groot voorstander van de leuze ‘het doel heiligt de middelen’ inclusief moord en verraad (En hier gaat hij volgens mij volledig in de fout; het doel heiligt de middelen, daar kan ik nog mee leven, maar er zijn grenzen aan, of men eindigt simpelweg in pure maffiapraktijken. Ik persoonlijk zie hier eigenlijk ook een doorschemering van het latere fascisme in, de absolute alleenheerser, moorden en verraden om een verenigd Italië te krijgen en aan de macht te blijven. Combineer dit met een sterk nationalistisch gevoel en het fascisme is niet ver weg…Natuurlijk is dit maar mijn bescheiden mening). Volgens hem was dit politiek gestaafd als de macht werd gehandhaafd en vergroot. Hij zag een politicus of heerser als iemand die de domme en zwakke mens moest uitbuiten (Iets wat een dictator ook doet). Hij was tevens van mening dat men de politiek moest aanpassen naargelang de opgedane ervaringen. Een heerser moest gevreesd en geroemd zijn, maar mag niet gehaat worden. (Hier ga ik wel akkoord met Machiavelli, men moet de politiek aanpassen naar de ervaring, en als heerser is het inderdaad goed als men ontzag opwekt, voor positieve redenen weliswaar, zolang men niet gehaat wordt door de bevolking)

01-04-2010 om 00:00 geschreven door Gilles