Toen we gisterenavond onze bar verlieten begon het opnieuw te regenen. Om maar te zeggen, een erg mooie dag was het niet. Vandaag belooft beter te worden. Als we opstaan zien we alleen heel in de verte wat bewolking. Een beslissing is vlug genomen. Het is onze laatste dag in Mallorca en dus gaan we toch nog eens wat zon opdoen op het strand. Dit ziet er ook heel anders uit dan de vorige dag. Het is er opnieuw op de koppen lopen. We wandelen wat verder op het strand tot op een rustiger plaats waar we ook gebruik kunnen maken van ligzetels. Alle ligzetels op de stranden hier zijn van de gemeente. Toezichters waken erover dat iedereen zijn 5 betaalt en dat doen wij dus ook. Een juiste prijs voor het gebruik gedurende een ganse dag, denken wij. Het is een heerlijke stranddag. Er is volop zon, een licht briesje zorgt voor wat afkoeling en het heldere water is heerlijk om in te zwemmen wat wij dan ook verschillende keren doen. Voor het overige is het wat zonnen en veel lezen in onze boeken. En zo passeert onze laatste dag op een vlotte en mooie manier. Iets over de middag is het wel eventjes weer bang afwachten wat de donkere wolken die over trekken zullen doen. Gelukkig trekken ze snel voorbij en is het weer volop zon, tot rond 17h. Dan zijn er weer die vervelende wolken. We gaan terug naar ons hotel. Eenmaal gedoucht, trekken we, ditmaal voor het laatst, snif,snif... , terug naar onze bar om te genieten , van een laatste zicht op de zee en een lekkere sangria. In het hotel gingen we ook al zien wanneer we ons morgen moeten klaar houden om te vertrekken. We weten dat het vliegtuig de lucht ingaat om 16h. De beschikbare infobrochure geeft echter alleen erg verouderde gegevens, met name van 15 september !!! Foei Tui. We bellen naar een nummer dat we terugvinden in de brochure en vernemen zo dat we om 12h40 aan ons hotel worden opgehaald. We hebben morgen dus nog een ganse voormiddag ter beschikking. We zullen proberen er tot op de laatste seconde van te genieten.
Een zwaar bewolkte dag vandaag, geen fietsweer. We gaan wel wandelen, eens de ganse installatie voor de triathlon gaan bekijken die hier zaterdag van start gaat. 6km zwemmen in zee, 180km fietsen in het hinterland , dus ook in de bergen in het noorden van het eiland, en tenslotte nog eens 42,2km lopen. We wisten natuurlijk wel dat zo'n organisatie niet niks is, maar we staan toch een beetje versteld van de omvang. We bezoek ook nog de haven waar een cruise schip ligt aangemeerd en waar ook juist een bijna evengroot Balnearia - schip toekomt dat alle eilanden hier met elkaar verbindt. Kort daarna, we waren eigenlijk van zin om verder te wandelen op het schiereiland, moeten we gaan vluchten voor een fikse regenbui. We doen dit op een terras met zicht op de jachthaven waar Kris een warme chocolade ( deze lijkt echt op gesmolten chocolade, kan niet gedronken worden maar moet gelepeld worden )en ik een koffie drinken. Als de regen eindelijk ophoudt, besluiten we terug te keren naar ons hotel. We nemen de "strandweg" langsheen een bijna verlaten strand.Als we er bijna zijn, begint het opnieuw te druppelen. Na een uurtje lezen ( voor mij) en Spaans studeren (Kristien) , de regen is ondertussen opgehouden, gaan we iets drinken in onze bar op het strand. Meteen ook de gelegenheid om deze blog weer wat bij te werken. Mochten we volgend jaar beslissen van hier terug te keren, dan zouden we zeker minder in deze bar zitten : in het hotel hangt er een bericht dat vanaf volgend seizoen, WiFi beschikbaar zal zijn in het ganse hotel en volledig gratis. Zouden ze deze blog gelezen hebben ? Maar ernstig nu, hier terugkeren, dat kunnen we nu al stellen, zal er zeker niet meer inzitten. We hebben, en nog tot donderdag, gezien hoe Mallorca eruit ziet en functioneert en dat is niet echt onze stijl. En als het op fietsen aankomt, ze hebben hier wel mooie wegen, maar de meesten zijn eigenlijk te druk voor de echte liefhebbers van fietsen. Fanatieke wielertoeristen zullen er wel anders over denken maar wij fietsen uiteindelijk graag om ook iets te zien en mee te maken. Om op een niet al te groot eiland elke dag vanuit hetzelfde hotel te moeten vertrekken heeft dan ook nog het nadeel dat veel over dezelfde wegen moet gereden worden. Een of tweemaal kan nog, zelfs een derde keer, maar daarna wordt het toch van het goede iets teveel. Voor het hotel zelf zouden we wel nog opteren want het voldoet aan al onze verwachtingen. Met deze bedenkingen loop ik eigenlijk al een beetje voorop op de nabeschouwing die pas na de reis moet worden opgemaakt, maar ja, het minder goede weer - wel blijft de temperatuur altijd behoorlijk - werkt dit een beetje in de hand.
Ons ontbijt begint steeds een vastere vorm aan te nemen. Mensen zijn uiteindelijk toch wel gewoonte-wezens. Eitje, toastje,wat kaas, minicroissantje, boter en confituur en heel veel koffie! Soms een pannenkoek, maar altijd afsluitend met roze pompelmoes. Dit laatste is voor Kris verse ananas . Om de 2 dagen is er ook champagne ( Spaanse ). Mooi weer vandaag, met slechts een paar witte wolkjes, dus niet dreigend. We gaan na ons ontbijt op weg voor een lange en mooie fietstocht. We volgens ongeveer het parcours dat de triathlon zaterdag e.k. zal volgen. Het gaat eerst richting Can Picafort, langs de kust en dus vlak, daarna richting San Margalida, het binnenland in en dus bijna permanent op en neergaand. We waken er wel stipt over dat we van de grote banen wegblijven. Zo blijft het leuk fietsen . Wel moet er daarom regelmatig gestopt worden om de kaart waarove we beschikken te bestuderen want, zoals eerder al eens gezegd en geschreven, inzake bewegwijzering staat men in Mallorca gewoon nog nergens. Toch slagen we voor 99% in ons opzet. Van Santa Margalida gaat het verder naar Maria de la Salut waar we eerder al eens waren, maar niet langs dezelfde weg. Ook nemen we nu tijd voor een eerste terrasje wat eerder niet het geval was. Vandaar fietsen we verder naar Petra ( niet het Jordaanse, maar dit van Mallorca) , waar Serra, de beroemdste zoon van Mallorca genoemd, geboren werd in 1713) . Hij werkte als missionaris in Mexico en Californië waar hij missieposten opzette die uitgroeiden tot wereldsteden zoals SAN Diego en SAN Francisco. We fietsten het stadje bijna helemaal rond wat af en toe een serieuze inspanning vroeg want, zoals alle stadjes, ligt ook Petra boven op een heuvel. Van Petra gaat het dan verder aar Sineu, helemaal in het centrum van het eiland. Ook hier is het leuk om, met de fiets aan de hand, door de kleine straatjes rond te dwalen. Geen echte bestemming, alleen genieten van al het mooie. Bij momenten stoten we op mooie vergezichten. Sineu ligt immers ook hoog op de heuveltop. We genieten er bovendien van een koffie met warme notentaart en slagroom. Dan gaat het verder naar Llubi, weerom hoog gelegen, met op de top, een mooi kerkje met ervoor een mooi plein met terrasjes. En neen, ook hier kunnen we niet aan weerstaan. Een verfrissing dringt zich trouwens meer dan op. Achteraf is het weer wat ronddwalen tot we onze weg vervolgen naar SAN Pobla dat we wel niet meer bezoeken maar gewoon links laten liggen om onze weg te vervolgen naar Las Gaviotas en dan zijn we zo ongeveer weer aan ons hotel, na een tocht van 80 km rond. Een heerlijke tocht, langs mooie wegen en weggetjes, uitstekend te "befietsen " en met uitstekende fietsen ( bij momenten trekken we de remmen dicht en blijven een tijdlang stil genieten van de wijdse omgeving - te mooi om onder woorden te brengen ) .Warm, dat wel , meestal onder een stralende zon met laat in de namiddag, soms een klein dreigend wolkje, met op gepaste tijd een leuk terrasje. Wie wil daar niet voor tekenen . We zijn nog op tijd thuis om het VRT nieuws te bekijken . Daarna douchen en tijd voor het avondeten dat erg welkom is na deze lange fietstocht. Voor het avondeten is er zeker geen vast patroon, daarvoor is het aanbod te gevarieerd. We nemen wel altijd soep ( altijd 3 soorten ), dan een voorgerechtje, ook hier diverse mogelijkheden, dan een hoofdgerecht, meestal een of andere vissoort met warme groenten en daarna nog een dessert en of wat fruit. Er is altijd ook wijn ( we houden het sober : 1 fles wijn voor 2 dagen )en spuitwater ( wel een grote fles per dag - groot is hier 1/2 liter) . Soms nemen we nog een koffie, maar niet zo deze avond. .De koffie nemen we in onze bar aan het strand waar we een prachtig zicht hebben op een bijna volle maan die uit het water opsteigt. We werken meteen ook deze blog een beetje bij .
Gelukkige verjaardag Lucietje. We sturen een berichtje naar Oostende en drinken er een glas champagne bij. Het wordt vandaag weer een fietsloze dag, zoals het in Brugge een autoloze dag is. Het is zwaar bewolkt en over de ganse hemel hangen dreigende donkere wolken waar elk ogenblik regen kan uitvallen. We halen toch nog gemakkelijk een 20 graden. We besluiten dan maar opnieuw, zoals gisteren een ferme wandeling te gaan maken. Zo dwalen we onder andere een hele tijd rond in de villawijk van Alcudia .We komen uiteindelijk terecht in het overvolle oude centrum van Alcudia. We zijn blijkbaar niet alleen die dachten dat Alcudia een goed alternatief was voor het strand. Alle stranden die we trouwens passeerden lagen er verlaten bij. Alleen wandelaars te zien. We verlaten zo snel mogelijk de drukke en overvolle winkelstraatjes van het stadje en gaan flaneren in de vele zijstraatjes. Straatje in, straatje uit. Gezellig. We wandelen ook voor een stuk op de oude verdedigingsmuren rond het stadje. Bij het binnenkomen van Alcudia zijn we trouwens ook het kerkje binnengegaan . Daar konden we nog het grootste deel van de Mis bijwonen. Een bezinningsmoment en een gelegenheid om ons Spaans wat bij te scholen. Op het eind van onze stadswandeling, het is dan al 14h gepasseerd , willen we nog een terrasje doen, maar overal waar we komen zitten deze allemaal vol en staan al talloze mensen te wachten tot er een plaatsje vrijkomt. We wandelen dan maar tot net buiten de stadsmuren waar wel een plaatsje vrij is. Daarna vatten we de terugweg aan, goed voor opnieuw een tweetal uur wandelen. We stoppen wel nog eens voor een koffie met gebak en dit op een terrasje op het strand van Port Alcudia. Als we uiteindelijk terug in ons hotel zijn, zien we toch al enkele openingen in de nog steeds zwaar bewolkte hemel. We besluiten om met onze boeken toch nog een moment aan het zwembad te verpozen. En zo geschiedt. Na enkele tijd worden de opklaringen steeds grootser en kunnen we voor het eerst van de dag echt een beetje van de zon genieten. We trekken om 18h30 naar het strand om er, nu al als echte habituees , ons aperitief te nemen en om deze blog wat bij te werken. We hadden in de loop van de dag ook verschillende whatsApp - contacten met het thuisfront. Mochten Karel en Miek dit lezen, ze kunnen hier nog altijd terecht voor een Ironman. Die gaat volgende week hier van start.
Vandaag zwaar bewolkt met slechts heel af en toe een spatje zon.Óók veel wind. Echt geen fietsweer en daar handelen we ook naar. We blijven zalig aan het zwembad om onze boeken te lezen.Tegen de middag willen we wel eens iets anders en besluiten te gaan wandelen. Dat wordt wel een beetje uitgesteld omdat we eerst nog de brand die in de verte woedt en waar we van onze 5de verdieping goed zicht op hebben nog wat willen bekijken. Er wordt geblust vanuit de lucht. Wel spectaculair om te zien. De zwarte rook die de brand veroorzaakt vermengt zich met de zwaar overtrokken lucht. Uiteindelijk gaan we toch op pad en maken een wandeling van ruim twee uur langs het strand. En koffie op het einde is wel verdiend. De rest van de avond verloopt even rustig als het eerste deel van de dag. 's Avonds is er een lekker visbuffet en, als dessert zoals eerder deze week, ook een snoepbuffet. We besluiten de dag met nog wat lectuur.
Hadden we nog een toertje rond het hotel gefietst, dan hadden we vandaag ruim de kaap van 60 km bereikt. Het is nu net niet, maar geen erg. We hebben een mooie nieuwe fietsdag gehad, min of meer zoals we deze gepland hadden. Wat we niet gepland hadden was dat we wel een paar keer verkeerd zijn gereden. De wegaanduiding op Mallorca trekt werkelijk op niks. Het is dus ons behelpen met de kaart waarover we beschikken maar die is niet zo erg gedetailleerd. We zijn eerst met de fiets naar Alcudia gereden, deze weg beginnen we nu wel echt te kennen. Met de fiets aan de hand dan door de historische binnenstad getrokken en dan onze weg vervolgd richting Port de Pollenca ( hier een eerste keer serieus misgereden maar wel op een mooi parcours.) Toch bereiken we Port de Pollenca en rijden dan richting Cala Sant Vicenc. Deze is niet de weg die we gepland hadden, maar opnieuw, we malen er niet over want het is leuk rijden, niet te hard bergop zoals we wel verwacht hadden. San Vicenc ligt in het noorden van Mallorca waar normaal alleen maar hoger bergen en steile kliffen te vinden zijn. Raar genoeg ligt dit dorpje, meer is het niet, in een mooie baai. Helemaal tot aan het strandje rijden we niet want anders zouden we achteraf te veel moeten klimmen. We blijven mooi boven, met mooi zicht op de kleine baai, op een leuk terrasje half in de schaduw. De zon brandt meer dan ooit, het is al 13h gepasseerd. Toen we vertrokken uit ons hotel was het nochtans bewolkt, met af en toe donkere wolken die passeerden. Onderweg zien we wel sporen van regen, maar zelf hebben we het droog gehouden. En zoals gezegd, eenmaal de middag voorbij is het weer snikheet geworden. Na onze rustpauze fietsen we verder naar Pollenca. We waren daar ook al eerder, maar dit middeleeuws aandoend stadje, Europees erfgoed trouwens, kan ons altijd bekoren. We stoppen er wel ook voor een koffie, aan het begin van de "Calvarie", een trapstraatje zoals je er ook in Luik kunt vinden. We bezoeken er ook nog een oud klooster waar de toeristische dienst is in gevestigd. We hadden dit gisteren op tv gezien maar hadden het niet gezien toen we er eerder in de week waren. Dit hebben we dus nu goedgemaakt. Van Pollenca gaat het datering, richting Alcudia. We missen weer onze juiste weg, maar komen uiteindelijk toch op de goede bestemming en uiteindelijk ook in ons hotel waar we nog een uurtje aan en in het zwembad doorbrengen om wat te zonnen en te lezen. Rond 18h30 trekken we naar onze bar aan het strand en kunnen er nog genieten van " happy hour", de mojitos gaan er vlotjes in. Straks gaan we weer naar ons hotel voor ons avondeten. Er is een speciaal visbuffet aangekondigd. Het belooft dus weer erg goed te worden. Je gelooft het niet, maar wij hebben weer een superdag beleefd. Mag ik hier ook eventjes kwijt dat ik in bewondering sta voor mijn vrouwtje die al dit fietsen afhaspelt alsof ze niets anders gewoon is. We onderhouden weliswaar jaar in jaar uit onze conditie maar dit hier is toch wel iets speciaals, rekening houdend ook met de warmte en de hoogteverschillen. Ik hoop van harte dat dit nog in lengtemaat jarenlang verder gaan.
Vandaag niet 1 kilometertje gefietst en toch voelen we ons niet schuldig. De dag is begonnen zoals de andere, met een stevig ontbijt. Maar gisteren hadden we al besloten om vandaag eens een snipperdag te houden. Niet dat we niets zouden doen, integendeel. We zijn vandaag gaan stappen, en daar zijn we ruim 3 en een half uur mee bezig geweest. De helft daarvan om door te gaan, de andere helft om terug in ons hotel te geraken. We hebben zo de ganse dag de kustlijn gevolgd, voor 90% met onze voeten in het water. Wat we allemaal gezien hebben is teveel om op te sommen, maar een kleine resumé kan er wel vanaf, of toch een aantal bedenkingen. Beginnen we maar meteen met opnieuw vast te stellen dat er nog enorm veel volk aanwezig is op de stranden die we aangedaan hebben. We horen in de meeste gevallen Engels spreken en daarnaast Duits. Andere talen horen we eigenlijk niet. Een tweede vaststelling is dat er niet zoiets bestaat als het schoonheidsideaal. Wat we op onze voettocht te zien kregen, tart eigenlijk elke verbeelding : enorm veel overgewicht, zowel bij mannen als bij vrouwen, alle mogelijke soorten kledij en/of het gebrek eraan , bij meestal niet het gepaste lichaam als je begrijpt wat ik bedoel. Het "knappe werk" doet echter wel snel het eerdere vergeten. Een derde vaststelling is dat de zee, het bijna warme kristalheldere water, het bijna volledig ontbreken van enige golfslag en het pas zeer langzame dieper worden van de zee, alle gebreken eerder vermeld, doen smelten als sneeuw voor de zon. Voeg daarbij de warmte van rond de 30 graden ... Wat moet een mens meer hebben om gelukkig te zijn of te worden ? Halverwege ons voettocht, we zijn dan aanbeland in Port d'Alcudia, blijven we een eindje verpozen op het strand, ons vermakend met de windsurfers die de knepen van het vak proberen onder de knie te krijgen. Daarna doen we toch nog een terrasje aan voor een verfrissing. Het is vandaag trouwens opnieuw erg warm maar, niet altijd zonnig. Het is soms bewolkt, soms zit het erg zwart, soms is er weer volop zon. Dit is ook een groot verschil met wat wij in Brugge gewoon zijn. Als het daar bewolkt is, is het meestal voor de ganse dag. Als het zwart zit, valt er gegarandeerd regen uit, .... Hier niet. Van Brugge gesproken, we zagen gisteren op de tv beelden vanuit Brugge, meer bepaald vanop de eiermarkt, met supporters van Leicester. 'S avonds zagen we dan ook nog eens beelden van het voetbal waar Brugge jammerlijk onderuit ging en vandaag zien we opnieuw beelden vanuit Brugge, een interview met Wouter Beke en Koen Geens, vanop het Burgplein. Wij missen Brugge natuurlijk, maar met vakantie zijn is toch ook plezant. Na de verfrissing vatten we de terug tocht aan. We doen er nu wel ruim twee uur over maar dit omdat we een tussenstop inlassen voor een koffie. Eenmaal terug in ons hotel, trekken we nog ruim de tijd uit om aan en in het zwembad te bekomen van onze voettocht. We profiteren er ook van om nog wat literatuur door te nemen. Daarna is het weeral tijd voor het avondmaal. Er wordt ons aan tafel ook gevraagd om een vragenlijst in te vullen over onze ervaring met het hotel. Na de koffie trekken we dan terug richting strandbar. Ditmaal wordt er een speciale mojito aangeboden, met aardbeien. Overheerlijk. Terwijl we daar op het terrasje zitten voelen we wat regendruppels ... Een signaal voor ons om terug te keren naar ons hotel. Slaapwel allemaal.
Wat gaat de tijd toch rap voorbij. Wij zijn al aan de helft van onze vakantie hier in Mallorca. Vandaag gaan we fietsen, in hoofdzaak langs de kust. Het gaat van Platja d'Alcudia ( hier spreekt men niet van Playa , dat is Spaans en hier is het Catalaans de gangbare taal ) naar Platja de Muro, langsheen het natuurreservaat, langsheen Can Picafort tot helemaal in Son Baulo. Daar verliezen we een beetje onze weg want alle wegen daar liggen zowat concentrisch rond het centrum. Gelukkig komen we op een bepaald moment op een mooi fietsweggetje langsheen het strand. Erg leuk om te fietsen. We passeren heel drukke stranden en andere stranden die dan weer in onze ogen meer menselijk zijn, lees, minder druk. Daar is er zelfs een openluchttentoonstelling van levensgrote keramiekbeelden, opgesteld op rotsen die boven het water uitsteken. Heel mooi. De bedoeling is om verder te fietsen tot in Arta, maar, we zijn verplicht langs een grote baan te fietsen. Onze poging om een alternatieve weg te vinden langs het strand mislukt jammerlijk. We fietsen een tijdje langs de grote baan, de Ma 12, maar houden het snel voor bekeken. Terugkeren is de enige optie. We zoeken en vinden een leuk terrasje in Son Baulo . Daar vinden we ook ons gezond verstand terug : fietsen in die grote hitte is vandaag eigenlijk niet te doen. We genieten dan maar wat langer van ons terrasje en keren dan op ons gemak terug naar ons hotel. Vandaar trekken we een spurtje naar het strand en duiken zo vlug als mogelijk het kristalheldere verfrissende water in. Het is niet te begrijpen dat we niet eerder opteerden voor deze zaligheid. En groot deel van de namiddag brengen we door in het water. Als de temperatuur dan eindelijk weer min of meer normale allures aanneemt ( we schatten dit op zo' n 30 graden ), pikken we onze fietsen terug op ( we hadden deze in de kelders van ons hotel gestald ) en maken nog een fietstocht naar Alcudia centrum en Port d'Alcudia. We trakteren onszelf op een welverdiende pannenkoek met koffie. Terwijl we daar op een terrasje zitten, met onze voeten bijna in het water, volgt een knotsgekke conversatie via whatsApp met het thuisfront, zowel met de eigen familie als met de familie van Kristien. Toch deugddoend om te horen dat de familie ons zo nabij is. Daarna fietsen we terug naar ons hotel. We leveren de fietsen opnieuw in bij de verhuurder en gaan in onze hotelkamer het Belgische nieuws bekijken op BVN. Daarna maken we ons op om te gaan eten. Het is vandaag een Spaans buffet waar we oprecht van genieten. Gerookte ham, vis, paella , kaas, ... Noem maar op, het was er aanwezig. We besluiten het buffet met een koffie. Daarna trekken we, voor de zoveelste keer naar onze strandbar. Daar hebben ze al in de mot dat we er elke keer passeren. We worden er hartelijk verwelkomd. De mojito smaakt er overheerlijk . Terwijl ik dit alles neerschrijf is Kris haar Spaanse les aan het instuderen.
Hoe zouden onze kleinkinderen het gesteld hebben op opa en oma-dag ? Het is niet dat we ons schuldig voelen maar toch knaagt het een beetje dat we er niet waren. En volgende week ook nog niet ! Het is nu al 21h30 gepasseerd en we zitten, opnieuw, in onze strandbar . We hebben vandaag een erg warme maar ook fijne dag gehad met een rit van iets over de 60km. We zijn vertrokken, richting Alcudia en vandaar, richting Pollenca. We hebben ditmaal niet de gewone weg gevolgd maar hebben er op toegezien dat we wel de fietsroute volgden die achteraf gezien, ook zoveel mooier en rustiger was. Het vroeg nochtans een inspanning want wegaanduiding staat in Mallorca duidelijk nog in zijn kinderschoenen. Het grote voordeel van de fietsroute is dat je er bijna alleen op rijdt. Als er al eens een wagen passeert is het vermoedelijk een chauffeur die de weg verloren is. Voor ons is het, zeker. Na onze ervaring van gisteren, een echte verademing. De route is wel heuvelachtig maar dit nemen we er met plezier bij. Pollenca ( in de omgeving van Polenca is de wegaanduiding voor fietsers dan weer wel O.K ) draagt het kenteken Europees erfgoed en terecht. Een heerlijk mooi stadje met kleine smalle steegjes, op en neergaand, met telkens onverwachte zichten. Op het marktplein, het is inmiddels middag voorbij, houden we een pauze voor een welgekomen verfrissing. De temperaturen hier bereiken voor ons toch ongekende hoogten. Tijdens het fietsen al zochten we daar waar mogelijk elke keer de schaduwkant op. Helaas was dit meestal niet mogelijk. De enige beschutting was meestal de helm op ons hoofd. Maar we zijn doorzetters en dus bereikten we ons doel. We bezoeken in Pollenca de prachtige kerk, we beklimmen een deel van de "kalvarie", we lopen over de Romeinse brug, we bezoeken er het stadsmuseum, en we dolen door de vele kleine straatjes tot we weer op onze fiets kruipen en verder trekken, richting Campanet. Net is een mooie fietsroute, die op de rand van het gebergte loopt, dus het gaat wisselend bergop en bergaf maar nooit erg lastig. Wel voldoende om erg dorstig te worden. We bereiken het marktpleintje waar men de laatste kraampjes van wellicht de wekelijkse markt aan het afbreken is. Er zijn een paar leuke terrasjes die we natuurlijk niet kunnen negeren. Een dubbele frisdrank beschouwen wij als een beloning voor de nu reeds geleverde inspanning. Tussen haakjes gezegd, over de middag onthouden wij ons van enig voedsel en houden we het uitsluitend bij drank ( cola of ice-the en koffie). We kunnen immers 's morgens erg uitgebreid ontbijten en 's avond wacht er op ons altijd een uitgebreid buffet . Van de honger zullen we zeker niet omkomen. Mochten we daarentegen niet regelmatig een terrasje opzoeken om iets te drinken dan zou de dorst ons wel eens noodlottig kunnen worden. Van Campanet fietsen we dan verder naar Buger, dat we een paar dagen terug nog ten onrechte eerst aanzagen voor Muro. Nu is het wel schitterend weer en doen we ook opnieuw een terrasje aan voor een deugddoende koffie. Van Buger fietsen we vervolgens verder naar San Pobla zonder daar te stoppen maar we rijden onmiddellijk verder, richting het natuurreservaat S' Albufera dat we ook eerder reeds aandeden. We rijden er weer dwars doorheen om tenslotte uit te komen op de grote baan die ons weer naar ons hotel leidt. We gaan er wat zwemmen en verdiepen ons ook nog maar eens in de meegebrachte literatuur. Een vakantie moet er echt niet anders uitzien. We gaan dan terug naar onze kamer om de laatste nieuwsberichten mee te pikken en gaan dan lekker eten. Pas na het avondeten gaan we onze strandbar opzoeken om deze blog wat aan te vullen en, uiteraard, te genieten van het geluid van de golven ( we zien ze niet want het is wel al pikkedonker geworden ), de sfeer in de openluchtbar ,van elkaars gezelschap en van een stevige pint. Met overtuiging kunnen we weer zeggen : het was weerom een prachtige dag. We wensen iedereen hetzelfde toe.
En fris pintje smaakt altijd en overal goed. Ook op ons terrasje in de strandbar . Het is 17h45, erg warm, meer wind dan gisteren, en o zo gezellig. We hebben vandaag de ganse dag gefietst, goed voor 56 km. We hebben natuurlijk wel wat terrasjes gedaan onderweg. We zijn , na een stevig ontbijt, vertrokken richting Can Picafort, langs de baan die evenwijdig loopt met de zee, bijgevolg ook heel vlak. Voorbij dit stadje zijn we het binnenland ingefietst , richting Margalida, bij momenten fel bergop. Eenmaal boven, bij het mooie kerkje, sober van buiten maar binnen heel kunstig versierd, kunnen we erg genieten van een prachtig zicht op de wijde omgeving. Op het marktplein , een paar meter lager gelegen, genieten we van een eerste verfrissing. Zo te zien is dit stadje erg in trek bij wielertoeristen want op het maktpleintje zien we er talrijke op diverse terrasjes zitten. We vervolgen wat later onze tocht, nu richting Maria de la Salud, we zijn nog altijd in het binnenland en dus gaat het bergop bergaf. Als we er toekomen zien we dat het ganse dorp vol hangt met vlaggen en andere versieringen. Onze komst was nochtans niet aangekondigd ! Het kerkje dat over dit dorpje uittorent is erg mooi. Het heeft een torentje dat wat lijkt op het torentje van de Jeruzalemkerk in Brugge. Het doet wat Oosters aan, niet verwonderlijk want ook de Moren hebben hier lange tijd verbleven. Zonder terrasje te doen vervolgen we dan onze weg naar Muro, dat we eigenlijk eergisteren al hadden willen bezoeken maar waar de regen en ook onze vergissing anders over beslisten! Zoals dit ook in Italië het geval is, staat de toren hier los van de kerk. De kerk lijkt vanbuiten op een opeenvolging van arcades. We kunnen er wel niet naar binnen, maar er is wel een terrasje open waar we genieten van een straffe koffie. We moeten ons wel wat haasten want het terras sluit om 15h : siësta tot 17h . We vatten daarna onze terugweg aan, weer bergop , bergaf , en gelukkig voor ons meer bergaf want we rijden weer richting de kust . We komen uiteindelijk weer uit in Can Picafort. We verpozen er eventjes op een wandelweg langs het stand waar nog een massa volk ligt te genieten van de zon. Verpozen is ook " bekomen" van onze rit vanaf Muro. Bij afwezigheid van goede bewegwijzering hebben we ons genoodzaakt gezien langs een grote weg te rijden. Mooie asfaltbaan, dat wel, maar toch wel druk verkeer. Hoewel de baan voorzien was, meestal toch, van een ruime pechstrook waar kon op gefietst worden, zorgden de vele passerende wagens en vrachtwagens, vooral bij Kris voor een ongemakkelijk gevoel. De fietskaart waar wij over beschikken vermeldt nochtans speciale fietswegen , maar waar die in " in concreto" te vinden zijn, daar heeft men het raden naar. Op dit punt is er nog werk aan de winkel. Uiteindelijk komen we toch goed en veilig terug in ons hotel. We zoeken er het zwembad op om wat te zwemmen en zo het stof en zweet van de dag te verwijderen en om nog wat verder in onze boeken te lezen. Rond 17h30 trekken we dan nog eens naar ons terrasje aan de zee. De dag zal ook vandaag eindigen zoals dit gisteren het geval was . Gisteren zijn we, na onze strandbar, nog het nieuws gaan meepikken op onze hotelkamer en hebben ons vervolgens opgemaakt voor het avondmaal. Weer een uitgebreid buffet, koud en warm, vis en vlees, desserts in overvloed en van drank voorzien door Irene, onze Cubaanse ober(in). In de bar van het hotel was er als animatie een kwis voorzien. Wij hebben daar voor gepast en zijn naar onze kamer getrokken om nog wat verder te lezen en uiteindelijk te genieten van een gelijke nachtrust. Deze avond is er als animatie een optreden voorzien van, toch op affiche, 2 leuke meiden. Misschien gaan we wel eens gaan kijken want mijn eerste boek is inmiddels uit ( je ziet, er is voor alles een reden te vinden ...). Wat zeker zal verschillen met gisteren is dat we vandaag niet zullen bediend worden door Irene. Zij heeft vandaag haar verlofdag. Haar vervanger, hij lijkt een beetje op Herr Seele uit Oostende , je weet wel, die van cowboy Henk, die doet echter ook zijn best.
