We besloten vandaag extra vroeg op te staan want met de laatste rit in het verschiet wouden we maar al te graag vroeg aankomen om een frisse duik in het zwembad te kunnen nemen. We dachten, laatste ritje, 120 kilometertjes en 1200 hoogtmeterkes, efkens vlug afwerken en klaar is kees.
Helaas werden we vrij vlug met onze voetjes op de grond geplaatst. Onmiddellijk na de start, bocht naar links en klimmen maar tegen 15%. Wat volgde was de ene steile helling na de andere. Na 23 km passeerden we een broodjeszaak. Om onze benen, die ondertussen al meermaals ontploft waren, wat rust te gunnen en ons krachtenarsenaal wat bij te vullen zijn we gestopt. Gelukkig maar dat we dit gedaan hebben want de volgende 60 km zijn we niks maar dan ook niks meer tegengekomen. Het was af en toe aanbellen bij mensen en vragen om fris drinkbaar water. Gelukkig zijn de Fransen vriendelijke mensen en zijn we niet moeten omkomen van de dorst. Zet ze echter niet in een auto want dan veranderen die vriendelijke mensen in monsters. We hebben meermaals moeten vaststellen dat het hier geen fietsvriendelijk land is en dat ze je gewoon van de baan afduwen indien het hen uitkomt.
Na een 70-tal km begonnen we dan aan de laatste, echt lange beklimming van onze reis. Op die klim hebben we het dan klaargespeeld om elkaar kwijt te geraken. Kurt had een afslag gemist en was rechtdoor gereden. Op de top stond ik vergeefs te wachten in de broeierige zon. Na een aantal telefoontjes over en weer besloten we af te spreken in het volgende stadje Lagueppie. Voor mij was het een tiental km in dalende lijn, Kurt heeft er nog enkele klimkilometers bijgedaan. Aangekomen in Lagueppie na 83 km het eerste beste terrasje opgezocht en via enkele cola's ons suikergehalte terug op peil gebracht. Na enkele minuten kwam Kurt gelukkig ook aan. Het was ondertussen al half twee en we hadden geluk dat we er ook nog een slaatje konden eten want onze magen knorden al een tijdje. We hadden het ook nodig om de lastige laatste 40 km te kunnen overbruggen.
Deze laatste kms waren een echte geseling voor ons gestel. Het was broeierig heet en de hellingen met hoge stijgingspercentages volgden elkaar in ijl tempo op. We snakten naar het einde. Na 7 dagen voel je de krachten steeds rapper wegvloeien.
Na nog een terrasje of twee zijn we uiteindelijk rond half zes op onze eindbestemming geraakt, een tweetal uurtjes nadat onze vrouwtjes aangekomen waren met de auto. Het werd een blij weerzien. We werden door Staf en Magda hartelijk ontvangen met aperitief en lekkere hapjes. Het heeft deze week nooit zo goed gesmaakt als nu. Laat deel 2 van onze vakantie nu maar starten.
We hebben heel hard genoten van onze fietsvakantie, bij momenten ook heel hard afgezien op de fiets, leuke en interessante mensen ontmoet, veel mooie plaatsjes gezien en we zijn een superervaring rijker. We kunnen het iedereen aanraden.
Reacties op bericht (2)
02-08-2018
Proficiat
Proficiat hè. nu maar recupereren van het afzien!
carine en christiaan
02-08-2018, 20:13
Geschreven door Carine en Christiaan
