Ons verlof zit er op,nog een ritje van z'on 80km en we zijn weer bij ons vrouwtje en onze familie , de rit zelf was na alle kracht inspanningen in Engeland a piece of cake . We kwamen rond 15h30 aan in stamcafé Den Haes waar ons een hartelijke ontvangst van Carl en een fris Belgisch rebbeke stond te wachten . Graag had ik alle volgers van de blog bedankt voor de mooie reacties en de steun ,en dit vanwege de ganse groep .Waar we volgend jaar zullen naar toe trekken ligt nog niet vast ,we moeten nog overleggen met onze vrouwtjes of we dat nog eens mogen doen , en als onze fysieke toestand ons dat toelaat Nog vele groetjes en tot volgend avontuur Werner
De laatste rit op engelse bodem , iedereen was vroeg op en de rit zelf verliep vlekkeloos en met de wind in de rug s'middags hielden we nog halt in de laatste pub kwestie van onze gewoontes niet te verleren . Op het einde van de rit door de grote havenstad was nog even opletten maar we kwamen aan de boot zonder problemen . Aan de incheckbalie had een vriendelijke dame ons nog van een minibus voorzien zodat we niet te voet naar de boot moesten .Eens op de boot konden we de dag eindigen met een heerlijk buffet en een pint in de bar . De wind ging nogal heftig tekeer maar in zo een mastodont voel je daar niets van en we konden dan ook rustig slapen . groetjes Werner
Op onze welverdiende rustdag bezoeken we de stad York , na met park en ride bereiken we het centrum met de elektrische stadsbus . In het info bureau van toerisme raden ze ons een stadswandeling aan met een gids .De stadswandeling bleek nogal academisch te zijn opgevat ( zou interessant geweest zijn voor onze voorzitter)zodat we nogal vlug afhaakten en koers zetten richting pub waar we genoten van muziek uit de jaren zestig en een dorst lessende pint . Nog een lekkere lunch in de Guy Fawkes Inn,vervolgden we onze stadswandeling maar dan zonder gids . Na een afsluiter in de oudste pub van Engeland ,namen we de bus terug naar de camping. Aangekomen op de camping hadden we nog plaatsje vrij een broodje en een wijntje.Groeten Werner
Onze voorlaatste rit op Engelse bodem 88km 1280 hoogtemeters , met het spectaculair zicht van Robin Hoods Bay op de achtergrond vertrokken we richting Little Beck waar ons een eerste muur wachte van 30% . Toen we bovenkwamen volgde een lange afdaling en kwamen we aan in Grosmont , de overweg was gesloten voor twee oude Engelse stoomtreinen die uit het pittoreske station vertrokken.Na een verfrissende cola en leuke babbel met Engelse fietsfan die ons gek verklaarde na we hem onze route vertelden , zetten we koers naar de hoogvlakten van het National Moors Park . Een ruw en desolaat heide landschap wachtte ons op. De Chimney Bank was de kers op de taart van de rit , een lange klim met pieken tot 33%.Een deugddoende lunch in mooie plaatsje Hutton le Hole was meer dan welkom. Tweede deel was dachten we minder te moeten klimmen maar een kleine heuvel van 11% moesten we nog overwinnen eer we aan het makkelijker deel konden beginnen . Na aankomst op de camping en heerlijke douche konden we naar gewoonte de pub in voor ons dagelijks avondmaal .Nog vele groetjes Werner en Johan
De rit starte met mooi weer ,na 5 km een platte band na het herstellen reden we nog z'on een 8km verder om daar een klim van 25% en 4km lang op onze nuchtere maag te krijgen .We zijn in Moors nationaal park en dat wil zeggen omhoog en omlaag , plat kennen ze hier niet , maar de natuur is formidabel mooi ,valleien en hellingen wisselen zich af . In Castelton stond Christiaan ons op te wachten en de tafeltjes en onze plooistoeltjes waren vlug open geplooid voor een broodje met toespijs . Gelukkig zorgt hij heel goed voor de nodige kalorien . Lieven D zag het na zoveel hellingen niet meer zitten en hij voegde zich bij Christiaan . Dus met zes het laatste deel ,na Lieven D in het eerste deel was aan Gerrit zijn beurt voor een platte band .Op weg naar Robins Hoods Bay niet zonder nog een aantal muren te beklimmen kwamen we aan de camping ,waar het uitzicht ons allemaal sprakeloos maakte, de Baai is wondermooi . Ik schrijf de blog in het restaurant waar we een lekkere visschotel aten we zijn nu eenmaal aan zee . Nog vele groetjes en tot morgen Werner
Na een perfecte nachtrust in onze houten hutjes waren goed uitgerust voor de volgende rit.
Een stralende hemel maar een krachtige wind van 6 Beaufort blies ons inde goede richting . We hadden eerst onze gastheer uitdrukkelijk bedankt voor zijn gastvrijheid en ook Paula Hoexum voor het vele werk en de mooie locaties die ze voor ons selecteeerde.De rit verliep alsof we red Bull
gedronken hadden en we allemaal vleugels hadden , zelfs Lieven D die de dag vooraf een dipje had zat nu in de voorste gelederen.Maar het venijn zat zoals bij JJ in het staartje . Een steile beklimming van 16% voor we op de camping aan kwamen . Nog onze tentjes en een warme deugddoende douche en waren klaar voor een lekker avondmaal in de Qeeun Catherine . Nog vele groetjes Werner
Rit 9 begon met een lichte regen als we wakker werden , maar als we vertrokken , was het droog . Na ups en downs begonnen aan de lange klim naar het Hartsite Cafehet hoogste gelegen cafe in Engeland op een 600 m hoogte .We verorberden een homemade burger met lekkere groentensoep . Daarna begonnen we de afdaling door een ruig en woest landschap tot in Garrigill.Daar aangekomen wachtte ons een steile klim tot op 600m .In de afdaling sloeg het weer om in herfst toestanden met striemende regen en felle windstoten .Het parcours was op het lijf geschreven van onze jonge afwezige metgezel Tom W.Aangekomen in Barnard Castle viel mijn gps uit door de regen , daardoor reden we naar de slaapplaats via de kortste weg. Op de camping aangekomen wachtte ons een aangename verrassing ,de gastvrouw was zo vriendelijk van ons mooie houten hutten gratis aan te bieden in plaats van ons tentjes op te zetten .Het schrijven van de blog gebeurt in een typisch Engels restaurant waar we ons weer eens tegoed doen aan de heerlijke Engelse keuken . Nog vele groetjes Werner met assistent Johan
Een korte maar pittige rit stond vandaag op het menu .
Langs allerlei achterpoortjes geraakten wij bij de loslopende schapen. Lieven Decaluwe kon rekenen op hand en spandiensten van Gerrit en Werner, nooit vloog hij zo vlug de hellingen op.Via het meer van Ulswater kwamen wij in het mooie park Lowther aan , waar een middeleeuwse burcht centraal staat .Dit was het einde van deze korte rit die begon met regen maar eindigde met een stralende zon.
Groetjes vanwege Lieven Decaluwe en Werner
We startten deze morgen met droog weer richting Westkust. Een vlot heuvelachtig parcours terug doorspekt met tal van postkaartvergezichten. We reden richting St Bees en dan verder via een MTBpad en kleine landelijke weggetjes naar White Haven. Na 42km ontmoetten Christiaan, onze support en toeverlaat bij zowel moeilijke als aangename momenten, in Rowrah , terug een goed gekozen plekje uit de wind waar we gezellig en ongestoord konden lunchen. Extra koolhydraten werden gretig gebunkerd, iedereen wist het,Werner had ons deze morgen gebriefd dat het tweede gedeelte van de rit terug niet te onderschatten zou zijn . De overschrijding van de Honister-Pass , het ultieme obstakel vooraleer we het mooie Keswick zouden kunnen binnenrijden stond op het programma. In Buttermere, een idyllisch meer aan de voet van de Honisterpass leidde Jan ons onverwijld naar de lokale tearoom voor nog wat extra suikers in de vorm van een double ice cream ball with chocolate waffle. Zijn strijdleuze 'often licked and never beaten' werd ook anderen waaronder schrijver dezes gretig gevolgd.
Na een kort educatief bezoek aan de leisteenkapperij op de Honisterpass, een leuke babbel met een paar geinteresseerde Engelsen en een deugddoende koffie werd het een 10km lange afdaling naar net mooie Keswick.
Vannacht was een en al regen kletsnat waren onze tenten.
Lieven Decaluwe zag niet meer zitten en Jan was zo goed om zich op te offeren voor mee te gaan om tenten te plaatsen op de volgende camping . Na een eerste deel kwam Christiaan er nog twee ophalen Bic en Lieven Vandorpe waren de volgende afhakers.
Zo waren we nog met drie Johan , Gerrit en mezelf om het zware werk op te knappen het was heel zwaar maar wondermooi gelijk men hier zegt outstanding .
De Wrynosepas en de daaropvolgende Hardnnottpas waren ernorm hoog en steil met pieken tot dertig procent ,
U zal verstaan dat ik nu aan mijn slaapzak toe ben . Groetjes Werner
Nog vele groetjes en tot volgend avontuur Werner
