We zijn heelhuid terug thuis en vandaag al herneemt het gewone leven zich. We hebben weeral een formidabele fietsreis gehad en alles kunnen realiseren wat we voor ogen hadden. De fietsen hebben het uitstekend gedaan, en, hoewel we het zelf zeggen, ook wij. Ook bij ons geen enkel mankementje. De manier van reizen was natuurlijk helemaal anders dan de voorbije jaren , eigenlijk veel gemakkelijker zelfs. Hadden we het alleen bij het fietsen langs de Moezel gehouden, de fietstocht zou misschien wat eentonig zijn geworden. We hebben dit echter vermeden door ook de omgeving van de Moezel te gaan verkennen, waardoor we steeds in een wisselend landschap zijn terecht gekomen : bergop en -af , bossen, hoog gelegen plateau's met prachtige zichten op en in de valleien, riviertjes die zich een weg banen door de natuur, mooie kastelen,... We verloren ook geen tijd met op zoek te moeten gaan naar een overnachtingsplaats. Kristien had alles mooi op voorhand geregeld. En de keuze van de overnachtingsplaatsen was uitstekend : kleine gezellige familiale hotelletjes waar we ook nog lekker konden eten. We misten daarmee wel de spanning van vroeger van, vinden we iets of vinden we niks... Ook waren we elke dag wel een beetje gebonden aan de regio waarin ons hotelletje lag daar waar we vroeger op de fiets konden stappen en doorfietsen tot zover de dag ons bracht. Maar mij hoor je daar niet over klagen. De spanning van vroeger bracht soms ook wat stress met zich mee en nu waren we daar totaal ongevoelig voor. Dus, binnen de kortste keren beginnen we al weer uit te zien naar een volgende fiets - reisbestemming . Als het zover is, horen jullie zeker weer van ons. Mochten jullie trouwens ideeën of voorstellen hebben daarover, laat ons zeker iets weten.
Na een goede nachtrust zijn we fit om ... te vertrekken naar huis.Het weer is "triestig" omdat we het Moezeldal, de Moezel en zoveel andere mooie dingen moeten verlaten. Het is mistig en het regent. Het waren gisteren profetische woorden van de uitbater van het wijnhuis tegern Koblenz. Met het ontbijt een beetje te rekken kunnen we ook ons verblijf aan de Moezel nog een beetje rekken, maar er komt toch een moment dat we moeten inpakken, afrekenen en afscheid nemen. Van Dieblich naar de snelweg die hoog boven het dal ligt is hetb amper een paar kilometers en dan gaat het snel via Koblenz naar Bonn, Köln, Aachen en dan naar België. Slierten mist en nevel dwalen door de valleien rechts en/of links van ons. Een troosteloze regen blijft neerdalen. De ruitenwissers moeten in versneld tempo de zichtbaarheid door de voorruit op peil houden. Zware grijs zwarte wolken drijven boven ons hoofd. De meeste Duitsers rijden toch hard door. Kristien , zoals steeds achter het stuur, houdt het bij een voorzichtig tempo. De Duitse autowegen zijn wel van een onberispelijke kwaliteit. Geen enkele Duitsers houdt zich echter aan de op sommige plaatsen aangegeven maximum snelheid van 80 km. Ze blijven het liever houden bij de op andere plaatsen aangegeven max. snelheid van 130km., met of zonder felle regen. In de buurt van Bonn is het precies weer nacht gewordenn en valt de regen met bakken tegelijk uit de lucht. Het is pas tegen Köln, waar we van de A61 de A4 oprijden, richting Aachen, dat de felle regen ophoudt. Het blijft wel druppelen. We rijden op een volledig nieuwe (in onze ogen toch ) A4. Onze GPS is niet haar stem, maar wel het noorden kwijt. Ze geeft aan naar links, naar rechts, of een rotonde te nemen daar waar de snelweg gewoon een lange rechte baan is. Dit gaat zo kilometers lang door tot we weer op het oude trace van de A4 zitten. Dan is het "noorden" teruggevonden. We zijn dan al Aachen dicht genaderd. In Eschweiler is het even niet duidelijk of de zware bewolking afkomstig is van de regenwolken of van de uitstoot van een electriciteitscentrale (zo denken we toch gezien de vele hoogspanningslijnen die er vertrekken ). Het blijft hoe dan ook regenen. We zitten al bijna in Belgie als de radio begint te kraken. We duwen een volgende post in en horen plots Radio 2, klaar en duidelijk. Zo rijden we Belgie binnen. We horen voor het eerst weer de nieuwsberichten van 12h in het Nederlands : Almaci kandidaat voorzitter van Groen, autovrije dag in een aantal steden en gemeenten, dag van de landbouw, IS terreur in Syrie en vluchtende Koerden, Anderlecht wint nipt van Cercle Brugge met 3-2, enz... En het blijft regenen hoewel het weerbericht beweert dat alleen een buitje mogelijk is. In de buurt van Leuven krijgen we bericht van Kurt en Els : zij bieden ons asiel aan voor de tijd dat we Brugge niet binnen mogen met de wagen. Dat slaan we niet af. We stoppen wel nog eerst in Leuven in een Cuiz-Inn wegrestaurant. Als we het restaurant wat later daar verlaten is het volop zon ! Het is inmiddels al 14h30. We krijgen ook nog bericht van Thomas. Er is daar nog taart over van het verjaardagsfeestje voor Lucie en hij zou deze naar Brugge brengen voor onze thuiskomst. We raden aan contact op te nemen met Kurt om nog iets te organiseren. We zien dan wel. Het blijft zonnig en algauw zijn we in Oostkamp bij Els en Kurt ( en kinderen). Thomas en zijn gezin vallen er ook binnen en ook Natalie komt wat later nog aangefietst. Het wordt een gezellig en heerlijk weerzien. Na 18h mogen de wagens weer de stad binnen. Tijd voor ons om dan eindelijk echt naar huis te rijden. We worden er opgewacht door de zus van Kristien die over ons huis heeft gewaakt en die én voor een aperitief én een avondmaal heeft verzorgd.We kunnen onmiddellijk starten met een uitgebreide mondelinge verslaggeving van onze reis.
Weerom hetzelfde weer bij het opstaan . Mistig maar met de belofte dat de zon er vroeg of laat zal doorbreken en dat het dan weer een warme dag wordt. We genieten weer van een compleet ontbijt. Hoewel we niet later dan anders in de eetzaal toekomen, blijken we toch de laatsten te zijn. Er zijn zelfs al 2 koppels die aan de inkomstdesk staan om af te rekenen. Die zijn er wel heel vroeg bij. Het is nog geen 9 uur. We laten ons daardoor niet opjagen . Het is immers vandaag de laatste volledige dag hier in Dieblich. Even dacht ik gisteren al dat het zaterdag was . De tijd gaat snel, maar best toch nog niet te snel. Vandaag staat er weer een "bergtocht" op het programma. We willen over de Dieblichberg en dan door het Koblenz Stadtwalt naar de Rijn fietsen en vandaar, ofwel de Rijn volgen tot in Koblenz en dan terug naar ons hotel, ofwel, een andere weg door het bos en over de Dieblichberg nemen om zo terug te keren naar ons hotel. We zullen het op het moment zelf moeten uitmaken. Zeker is dat we het al genietend zullen doen. We vertrekken al in onze lichte fietsuitrusting want de zon is al present. We weten al snel waar we aan toe zijn bij de beklimming van de Dieblichberg. Een deel is zelfs niet te doen al fietsend : steil naar boven op een glibberig asfalt. De wielen draaien gewoon door. We doen het dan maar al duwend. Eenmaal boven de berg blijft het nogal vlak met soms een lange lichte afdaling, dan weer een lang "vals plat ". Via Mariaroth en Heidekopf komen we aan in Waldesch. Vanop die weg hebben we steeds een prachtig zicht op de ons omringende dalen. Waldesch komen we echter niet zomaar binnen. Er is eerst een steile daling die we nadien weer helemaal moeten goedmaken met een lange steile klim naar het dorpscentrum. Net als we de opmerking maken dat er precies geen kerk is in Waldesch, draaien we nog een laatste helling op en staan oog in oog met een klein kerkje dat zowel Katholiek als Protestants is. We gaan er eventjes binnen. Afgezien van het torengebouw is alles er zeer modern, met mooie brandglazen. vanaf Waldesch is het fietspad eigenlijk niet meer zo geschikt voor racefietsen, maar wel uitstekend voor mountainbikes . We moeten echter van de nood een deugd maken. Een zandweg met soms veel, soms weinig kiezelsteentjes, soms met uitstekende rotsen, soms beslijkt, soms met putten en waterplassen is ons deel. En ofwel gaat het goed bergop, en dan is onze fiets wel best, want licht, ofwel bergaf en dan is het goed uit de doppen te kijken want erg gevaarlijk. Maar overal is het uitzicht adembenemend mooi. We komen toch een aantal mountainbikers tegen en slaan met een van hen ook nog een praatje. Dat minder goede fietspad, met toch als serieus voordeel dat het alleen voor fietsers is, blijft kilometers lang duren tot we aan een manege komen met misschien wel 50 paarden. Vandaar af duiken we ( letterlijk ) , weer op een asfaltwegje de Rijnvallei in. We vestigen er meteen een nieuw snelheidsrecord : 61 km per uur. Dit kan natuurlijk alleen maar omdat de weg bijna volledig recht is, afgezien van enkele flauwe bochten. De laatste kilometer verandert deze rechte weg evenwel in een weg met een aantal haarspeldbochten en dus moeten we flink in de remmen gaan. En zo vallen we Rhens binnen. Het stadje heeft een buitengewoon mooi historisch centrum. Mooie fachwerkhuizen, allen om ter oudst : 17° , 18° eeuw . We kiezen voor een terrasje in de zon, bij een fachwerkhuisje-bistro, " Zum alten Fritz'" uit 1652. Een deel van de oude omwallingsmuur met boogpoort ligt links van ons op 30 meter. Rechts van ons staat een mooie fontein met bronzen koe en koewachter. Daarachter twee mooie fachwerkhuizen, het ene, aan elk raam nog versierd met rode geraniums , het andere , beschilderd met druiventrossen en -ranken. De Rijn is natuurlijk ook een wijn-stroom. We zien trouwens vanop ons terras een tractor passeren met een aanhangwagen, volgeladen met witte druiventrossen. Wat we ook zien, en dit is wat minder aangenaam, is dat er zich boven de helling waar we vandaan komen, grote zwarte wolken verzamelen. Wanneer we van ons terrasje afscheid nemen, horen we al in de verte een dondergeroffel. We volgen nu de Rijn, richting Koblenz, maar het onweer dat is komen aandrijven haalt ons moeiteloos in. Donder, bliksem en uiteindelijk ook gietende regen. We passeren het mineraalwaterbedrijf Rhenser (www.rhenser-mineralbrunnen.de)waar we nog net op tijd onder de luifel van een laadkade kunnen schuilen. We zijn verplicht er bijna een vol uur te blijven want er is geen doorkomen aan. We hebben wel een regenjas bij maar geen cape. Als het ergste voorbij is vervolgen we onze weg, eerst nog in een lichte regen die gelukkig later helemaal ophoudt. Als we zo'n 13 km verder Koblenz bereiken is het wegdek daar zelfs helemaal droog . De regen moet hier nog komen ... En dat is ook zo. We zijn nauwelijks over de brug over de Moezel die ons weer naar de weg naar Gondorf brengt en ons uiteindelijk weer in ons hotel moet brengen of het begint weer te onweren, bliksemflitsen doorklieven de lucht, de donder roffelt er op los en het begint weer hard te regenen. We schuilen eerst onder de garage-luifel van een zeer moderne woning. Er recht voor , zien we dan een wijnhuis waar ook koffie en taart te verkrijgen is ( vanaf 15h). Wij dus daar naartoe, het is al 15h voorbij, en met een lekkere koffie en een aardbeientaart bij de hand, laten we het onweer voorbij waaien. De baas zegt ons dat we niet moeten vrezen want het onweer is maar tijdelijk. Pas vanaf morgen zou het zeer slecht weer worden. Wat een troost voor ons. Maar hij heeft gelijk.En kleine drie kwartier later kunnen we in volle zon onze tocht vervolgen. Maar in de verte zijn al nieuwe donderwolken op komst. We fietsen dus behoorlijk door en komen veilig en droog in ons hotel aan. We trekken eerst weer naar onze wijnboer die we gisteren al bezochten en slaan nog een bijkomende voorraad wijn in. Dat hadden we gisterenavond nog bedacht. We drinken er natuurlijk ook nog iets, nu een frisse Mosel-Sekt. Pas daarna gaan we naar ons hotel waar we kunnen bekomen van weeral een fijne fietsdag, met slechts 53 km op de teller, maar in acht genomen de moeilijkheidsgraad van de voormiddagrit, toch meer dan behoorlijk. Meteen zitten onze laatste fietskilometers er voor deze Rijn - fietstocht op. Morgen gaat de fiets op de wagen en rijden we terug naar Brugge. Maar eerst deze blog bijwerken, dan douchen en vervolgens ons "laatste" avondmaal " Am Mosel ". Een lekker varkenssneetje met gebakken ajuin,tomaat en spek, bedekt met kaas en gegrild. Daarbij kroketjes en natuurlijk, misschien voor het laatst een glaasje wijn, toch zeker hier aan de Moezel. We besluiten alles met een koffie. Dan gaan we weer vroeg slapen en ook dat zal misschien niet zo vlug meer gebeuren.
Het weer lijkt somber bij het opstaan. Maar naarmate de tijd vordert, wordt het beter. Tegen het eind van het ontbijt, zien we al bij momenten wat zon. De temperatuur is aangenaam. Aan de toppen van de hellingen zien we de laatste nevelslierten opgelost worden door de zon. Het ontbijt is niet veel afwijkend van wat we de vorige dagen ook al kregen : broodjes, hesp,kaas,salami, konfituurtjes, platte kaas,eitje, yoghurt , vers fruit, fruitsap, koffie,... kortom, alles wat een mens nodig heeft om goed te ontbijten. Gezien wij telkens het middagmaal overslaan ( op een taartstukje na ) is dit voor ons meer dan belangrijk. Op het programma vandaag, al onze voorlaatste fietsdag, staat Koblenz, waar Moezel en Rijn samenvloeien. Eigenlijk is dit punt niet zover, maar we willen ook nog wat zien van Koblenz zelf. De weg naar Koblenz is wel heel mooi. We fietsen niet langs het water, maar zo'n 20 tot 30 meter hoger, langs een fietspad dat zich doorheen de wijnvelden slingert. Nooit is het helemaal vlak. Soms moet pittig geduwd worden, soms is het zalig freewheelen . En dan komen we uit aan " die Deutsches Eck", zoals de plaats waar Moezel en Rijn samenvloeien. Het is een erg toeristische plaats, met een heel imposant standbeeld van Wilhelm I, veel toeristen, een echte markt met talloze kraampjes en een drukke bezigheid op het water met grote Rijn en Moezel cruiseschepen die aanleggen of vertrekken. Aankomen op die plaats heeft anderzijds wel een licht emotioneel gevoel. Het voelde bijna eender zoals wij vroeger in Rome toekwamen , of zelfs Compostela. Het einddoel was bereikt. We verkennen daarna de stad Koblenz al wandelend. En men mag het ons niet kwalijk nemen, maar eigenlijk heeft de stad geen bijzondere aantrekkingskracht op ons. Mooi, mooie gebouwen, maar niet echt historisch waardevol, er is de basiliek St. Castor, er is het slot van de Keurvorsten, mooie verkeersvrije en drukke shoppingstraten, mooie tuinen,... Het is wel te merken dat Koblenz volledig diende heropgebouwd na WO II. We zouden nog met een nieuwe kabellift tot aan de vesting "Ehrenbreitstein" kunnen gegaan zijn , maar dat ook sprak ons niet aan . We kruisen daarna Koblenz vanaf de Rijn , terug tot aan de Moezel. Daar mogen we als fietsers een spoorwegbrug over de Moezel gebruiken om aan de andere kant van de stroom te geraken. En dan gaat het terug vanwaar we gekomen zijn, langs hetzelfde leuke fietspad, met de dalingen die nu hellingen zijn geworden en omgekeerd. We stoppen in Winningen waar we op een zonnig terras genieten van een pompoensoep. Inderdaad zonnig, want, nauwelijks waren we deze morgen vertrokken uit ons hotel of we moesten al ons jasje uitdoen om vervolgens verder te fietsen in onze lichte fietsuitrusting. We willen ook niet te vroeg terug zijn in ons hotel en daarom stoppen we ook nog eens op het mooie gerenoveerde en bijna verkeersvrije dorpsplein van Kobern, voor een koffie en een warme Apfelstrudel met ijs en slagroom. Het is er leuk zitten op het terras, met zicht op de vooral fietsende passanten. De laatsten zijn, en we beschouwen dan alle fietsers die we al op deze fietsreis hebben gezien, zeker voor ruim 60 a 70 procent " electrische fietsers". We wisten niet eens dat er zoveel verschillende e-bikes bestonden, met zoveel verschillende soorten batterijen, met zoveel verschillende aandrijvingsystemen, ... Van Kobern fietsen we dan verder naar Gondorf waar we gisteren omwille van het noodweer de reis moesten onderbreken. Aan het Schloss Liebig raken we aan de praat met een jonge kerel die in het kasteel zijn bureau en showroom heeft ( van Bang & Olufson ). Zo vernemen we dat in het kasteel verschillende bedrijfjes hun showroom hebben (stoffen,meubels,hotelporselein , decoratiemateriaal, tuinmeubelen,... en dat alleen voor heel exclusieve merken. Alles staat in functie van wat zij noemen de " personliches Umfeld.) . De grote spiegelzaal van het kasteel kan daarnaast gehuurd worden voor banketten en andere bijeenkomsten en evenementen. Dank zij onze gesprekspartner kunnen wij het ganse kasteel, tot in de zolder vrij bezoeken. We voelen ons als in een sprookje. Maar het zal niet voor onze portemonnee zijn. We zien bv. een tv van B & O voor maar liefst 18.500 , een design tuinligstoel die maar eventjes 8000 kost, vazen voor in de tuin die meer dan 10.000 kosten,.... In de mooie kasteeltuin staat achteraan , tegen de slotkapel aan, een bijna volledig glazen gebouw waar oldtimers van speciale sportwagens gerestaureerd en verkocht worden. Dit, en de kapel, omvormd tot woongelegenheid hebben we helaas niet kunnen bezoeken. We bezoeken tot slot in Gondorf ook nog het Stammschloss der Fursten von Leyen, een waterkasteel uit de 11de eeuw. Er is nu een wijnmuseum in ingericht. We beperken ons tot het bezoeken van de buitenkant. Daarna gaat het fietsen verder naar ons hotel. Of eigenlijk nog niet echt, recht tegenover ons hotel ( achterkant) is er een wijnkelder waar wijn kan geproefd en gekocht worden. De dochter van de wijnboer werd dit jaar wijnkoningin. De wijn, genoemd naar de eigenaar , draagt de naam KRIES. Dit konden we toch niet aan ons laten voorbij gaan. Na veel proeven en proeven en nog eens proeven en discussiëren komen we eruit. De wijnkartons kunnen we zo meedragen naar ons hotel aan de overkant van de straat en in onze wagen laden . Tegen die tijd is het bijna 19h geworden. Tijd om te gaan douchen en ons op te maken voor het avondeten. We krijgen weer een lekker en verzorgd avondmaal opgediend . Pepersteack voor mij, een Winzerpfanne voor mijn vrouwtje, met een Riesling Kabinet -half droog. Daarna koffie met een Pletzchen ( wat is dat nu weer ?). Ook nu weer verschieten we in de positieve zin van de kostprijs. Bij ons in Brugge zou daar minstens het dubbele voor betaald worden. Dan nog wat de blog bijwerken en we kunnen ons opmaken voor een deugddoende nacht. We fietsten vandaag 65 km bijeen. Onze fietsen doen het nog uitstekend, onze conditie blijft scherp en, geen van ons beiden heeft te maken met wat voor fysische klachten dan ook. Hopen maar dat dit nog langs zo kan blijven.
Happy birthday dear Lucie ...... Vandaag is onze kleindochter Lucie 1 jaar oud. We belden daarvoor gisterenavond al met Oostende. Vandaag weer. Verhuisdag. Na ons ontbijt is het inpakken, fietsen opladen en weer op weg, met de wagen, naar ons volgende verblijf. "hotel Kachelburg" in Dieblich, zo'n 30km verder, richting Koblenz. Vooraleer we Dieblich bereiken passeren we nog Alken met het kasteel van Thurant. Omdat we nu toch alle tijd hebben, is er tijd om het kasteel ook vanbinnen te bezoeken. Er valt inmiddels een lichte regen maar dat deert ons niet. De temperatuur is bijzonder aangenaam, tussen 25 en 30 graden. Bovendien zitten we tijdens het bezoek, meestal binnen of toch minstens beschut onder een gaanderij . Het bezoek is echt de moeite waard : terrastuintjes, kapel, jachtkamer ( zeer mooi ) , folterkamer ( kunnen we nog iets van leren ) , paardenstal, 1van de torens ( de ander is hervormd tot watertoren ),.... Wie zin heeft kan in het kasteel ook een gastenkamer boeken- tot max 6 personen. Als we nog eens in de buurt zijn lijkt dit ons wel een leuk idee. In dieblich aangekomen is het nog veel te vroeg om in te checken. We gaan dus eerst wat wandelen. Maar Dieblich is zo onooglijk klein, er zijn zelfs geen terrasjes te bekennen en het blijft licht regenen, zodat we algauw beslissen om naar een volgend stadje te rijden dat op de kaart althans , meer mogelijkheden biedt. Dit wordt dan Winnigen. En we hebben meteen prijs. Een leuk verkeersvrij straatje, overdekt met wijnranken, veel fachwerkhuizen en veel terrasjes en restaurantjes . We kiezen er op het gevoel eentje uit. We zitten buiten, onder een parasol en genieten van een aardappelsoep met gebakken bloedworst / champignonnensoep en uiteraard een droge witte Moezelwijn . We zien wat verder , eveneens op een terras, een aantal fietsers die gisteren bij ons in hetzelfde hotel verbleven en die we deze morgen zagen vertrekken. Erg snel avanceren ze dus niet. Nadat we ons innerlijk wat hebben versterkt, gaan we ook Winningen wandelend verkennen. Het gaat bergop , bergaf. Het is een erg leuk stadje met een mooie historische kern. Alle straatjes hebben wijnranken die over de straat heen groeien. We passeren ook het ouderlijke huis van ene mijnheer Hoch die, volgens het aangebrachte plakkaat, mede-oprichter is geweest van het bedrijf Audi. Na een tijdje rondzwerven,de regen heeft ondertussen opgehouden en we zien steeds groter stukken blauwe hemel, keren we terug naar het terras waar we eerder zaten , nu om nog een koffie ( + Apfelstruhdel ) te bestellen. Daarna keren we terug naar Dieblich waar we al kunnen inchecken. We hebben er een mooi ruime kamer, weliswaar geen zicht op de Moezel, maar , onze kamer hebben we niet om door het raam naar de Moezel te kijken. We maken ons trouwens vlug klaar om nog wat te gaan fietsen. We zijn nog maar een 4-tal km verder, of ,bijna eensklaps, zijn er dreigende zwarte wolken boven hoofd en horen we al dondergeroffel in de verte. Dit wordt alsmaar dreigender en het begint ook te bliksemen. Wij staan juist aan Burg Liebig. We korten ons bezoek daar in en keren terug naar ons hotel. We zijn net terug aan ons hotel of er breekt een onweer los, met alles erop en eraan, gietende regen, donder, bliksem .... Er zit niet anders op dan in ons hotel te blijven. De regen valt met bakken tegelijk uit de hemel. De hemel wordt doorkliefd met bliksemflitsen en het geroffel van de donder is oorverdovend. Wij kijken wat TV , een programma over tsunamis doorheen de loop van de geschiedenis. Interessant, maar daarvoor zijn we natuurlijk niet naar de Moezel gekomen. Het onweer blijft lang boven onze hoofden hangen. Het houdt pas op als het tijd wordt om aan tafel te gaan voor het avondeten. Heel lekker . Ik kies voor een zuurkoolschotel en Kris voor roodbaarsfilet. Het is alle twee erg lekker. We blijven nog lang nakaarten over, after all, toch een heel leuke dag en gaan dan moe, maar voldaan, onder de wol ( niet letterlijk te nemen want hier on Duitsland hebben we al altijd donsdekens gehad )
Om 15h zit het grootste deel van onze fietstocht van vandaag erop! En wat voor een !. Deze morgen , zijn we rond 10h vertrokken, via de Moezel naar Treis Karden. Vandaar volgen we, zoals gisteren, een klein riviertje, ditmaal de Flaumbach. Vandaag dus weer alsmaar klimmen, de helling van de Moezelvallei op, het stroompje volgend. In het begin gaat het niet echt steil maar toch voldoende om behoorlijke arbeid te moeten verrichten. We stoppen even na 12 km aan het Engelenklooster dat midden in de bossen ligt. Eventjes de kapel binnen en je begrijpt onmiddellijk wat rust en stilte betekent. En dan gaat het verder, nu toch meer dan serieus naar omhoog. Goed halverwege de top stop ik voor een accident : er is een eekhoorn aangereden en ligt dood op de weg. ( ons 2de stuk wild op onze fietsreis) . Het kan nog niet lang geleden zijn gebeurd. Buiten een beetje bloed door uit het oortje sijpelt, is er verder niets aan te zien. Ik leg het eekhorentje in de grasberm. Ik mag er niet aan denken dat er een auto zou overrijden. Daarna weer verder fietsen en klimmen ... Morsdorf, Petryhof enz... tot in Buch. Daar hebben we zo goed als het hoogste punt van onze dagrit bereikt (396m) . Dit wil zeggen dat we nu regelmatig hellingen naar beneden hebben waardoor het snel, sneller en soms te snel gaat. Van Buch gaat het naar Morz en daar stopt plots de asfaltweg en begin een onooglijk bospad, bezaaid met stenen, vol putten en sterk dalend. Het is dus met de remmen ( en het g...) dichtgeknepen, bijna trager dan we bergop rijden, dat we de ganse helling afdalen ( meer dan 2 km) tot aan Sulzmuhle. Hetzelfde bospad gaat dan nog 1 km bergop om uiteindelijk, eens weer boven, weer over te gaan in een prachtig fietspad dat uitkomt in Korweiler, dan Mannebach en tenslotte in Sabershausen en Zilshausen. Zilshausen deden we gisteren al aan en we herkennen de weg. Vanaf nu rijden we het ganse stuk bergaf dat we gisteren bergop moesten. En zo zitten we om 15h en nog een heel stuk daarna in Treis Karden op een terras , in volle zon , met onze voeten bijna in de Moezel. Een koffie en een stuk taart smaken hemels na alle inspanningen die we leverden. De zon is nu al ruim 4 uur onze partner, hoewel het weer erg mistig was toen we vertrokken uit ons hotel. Net zoals ook aan het begin van onze fietsreis kunnen we na een klein uurtje onderweg, fietsen in onze lichtste fietsuitrusting. Bijna terug in Treis Karden zien we een aanduiding van 31 graden ! Ideaal fietsweer. Het is al iets na 4 uur als we verder fietsen, richting Klotten waar we toch nog iets moeten doen : eens overzetten met een veerdienst. De overkant van Klotten , waar we aankomen , is een natuurgebied met alleen een mooi fietspad, richting Cochem. Gezien we morgen weer naar een ander hotel verhuizen, vinden we het niet slecht om in Cochem nog een laatste keer een terras te doen, niet om te bloggen, maar gewoon om nog een laatste keer te genieten van de omgeving, van een wijntje en van het drukke toeristenverkeer ( dus nog steeds, hoewel we een gewone weekdag zijn). Het overgrote deel van de passanten zijn oudere dames, daar blijkbaar gedropt door een van de vele bussen die geparkeerd staan aan het begin en eind van Cochem. Nog steeds horen we veel Hollands praten. We maken ons de bedenking of wijzelf eigenlijk wel normaal zijn. We zijn ook al aan een leeftijd gekomen waarop de meeste mensen het veel kalmer aan gaan doen en wat doen wij ? Een race-fiets aanschaffen en gaan fietsen, niet alleen langs de min of meer vlakke Moezel, maar evengoed de steile hellingen op om daarna in volle vaart weer af te dalen. Maar, we vinden het nog altijd fijn en we gaan ermee door, zolang het kan. Na 75 km fietsen zijn we iets voor 18h30 weer in ons hotel. De garage waar we telkens onze fietsen kunnen stallen, staat ditmaal proppensvol. Er is een grote groep fietsers toegekomen die ook in het hotel zullen overnachten. Ze fietsen niet met hun eigen fiets, want ik zie dat het allemaal (groene) huurfietsen zijn. Het betekent ook dat het restaurant goed bezet zal zijn. We douchen, maken ons op voor het avondmaal maar kijken toch nog eerst naar de nieuwsberichten ( een van de posten die we hier in ons hotel kunnen nemen is BVN. Als we in het buitenland zijn kijken we ook altijd op die post naar het nieuws). Weer lekker eten. Eerst een kippensoepje , daarna varkenshaasje met erwtjes en boontjes en paddestoelen en gebakken patatjes en een lekker sausje erbij. Ook de wijn ontbreekt ditmaal niet.Kris vindt het verontrustend dat zij al de ganse week, elke dag wijn drinkt. Ik troost haar met de idee dat ook in Brugge, de AA mensen in nood helpt. Een koffie kan er ook nog bij. Het is dan al 8h45 geworden. Het gezelschap naast ons vraagt aan de baas of ze voetbal kunnen zien. Plots verschijnt vanachter een muurtje een groot TV scherm. Bayern München tegen Manchester City. Wij trekken in in alle stilte terug naar onze hotelkamer. Voetbal zal de prachtige voorbije dag niet nog mooier maken.
Het is 13h30 en we zitten, na 40 km rijden, op een zonovergoten terrasje langs de Moezel. Van de berghelling aan de overkant van de Moezel kijkt Burg Bischofstein op ons neer. We genieten van een appeltaart en een koffie. We hebben al een schitterend parcours achter de rug. Na het ontbijt zijn we vertrokken in een dikke nevel en mist. De toppen van de hellingen langs de Moezel waren zelfs niet meer te zien. We fietsten langs de Moezel tot in Treis Karden waar we de brug over de stroom namen om vervolgens verder de Moezel te volgen tot waar het riviertje de Lutzbach in de Moezel uitkomt. Vandaar volgden we voor vele kilometers de Lutzbach stroomopwaarts. tot in Lutz ging het gezapig in stijgende lijn. Van Lutz tot Lieg vervolgens in een meer dan behoorlijk stuk bergop maar wel in een betoverend mooi boslandschap, op een prachtig fietspad. Even voor Lieg moesten we wel afscheid nemen van de Lutzbach. Dan ging het steeds verder , over de Hunsruckradweg tot we daar het hoogste punt bereikten (393m ). Langs een ander regionaal fietspad ( wel deels op rustige landwegen ) ging het dan terug, meestal in dalende lijn, via Zilshausen, Sabershausen, Dorweiler, Dommershausen Eveshausen en Macken tot in Burgen aan de Moezel waar we ons terrasje vonden. Het is warm, heel warm geworden. Op enkele hoge witte wolkjes na, niets anders dan een blauwe hemel. Zo mag het altijd blijven duren. En het duurt wel even voor we terug op de fiets zitten. Langs de Moezel, waar we eerst Brodenbach passeren en dan toekomen in Alken. Daar staat Burg Thurant die we gisteren al vanuit de hoogte op ons zagen neerkijken. We besluiten de steile klim niet aan ons te laten voorbijgaan. En dus wordt het weer zwoegen, zweten en de hartslag in overdrive laten gaan om de poort van het kasteel te bereiken. We hebben wel een fantastisch panoramisch zicht op de Moezel. Het kasteel heeft 2 torens, een Triers en een Keuls. Dat komt omdat door een vergissing de aartsbisschoppen van Trier en Keulen dezelfde burcht moesten delen. Ze deden het met tegenzin. Er werd een dikke scheidingsmuur midden in de burcht gebouwd en aan weerszijden trokken de bisschoppen elk een toren op, de een , afkomstig uit Trier, in Trierse stijl, de ander, afkomstig uit Keulen, in Keulse stijl. We weten niet of het allemaal waar is, de burcht dateert van eeuwen terug. De torens zijn wat ons betreft niet zo heel veel verschillend van elkaar. De burcht , in ruïne, werd in 1911 door een echtpaar aangekocht en gerestaureerd. Het echtpaar ligt er nu begraven in de burchtkapel. De burcht is nu erkend als nationaal erfgoed. Terug beneden aan de Moezel in Alken, is er een uitgebreid aanbod aan terrassen. Het meest zonnige geniet onze voorkeur. Daarna gaat het weer verder, richting "Onkel Otto". We hebben al 67 km gefietst en we houden er rekening mee dat we nog naar Cochem moeten fietsen naar ons internet - terras. Maar, mirakel, internet is blijkbaar hersteld en van op onze kamer kunnen we deze blog updaten . We douchen ons en gaan vervolgens op het terras voor ons hotel ons aperitief nemen. Daarna is het weer tijd voor ons avondmaal. Een stevig ontbijt en onderweg een stuk taart, daar kunnen we het tijdens het fietsen wel mee stellen. Dit wil niet zeggen dat het avondmaal dat hierna geserveerd wordt, niet uiterst welkom is. Het avondeten is weer uitstekend : varkensgebraad (veel te groot ) met pfifferlingen ( soort champignons ), met frietjes en een frisse salade + een moezelwijntje, daarna koffie /thee en een Obstler Onkel Otto ( jenever). Meer moet en kan het niet zijn. Daarna kunnen we ons opmaken voor onze derde nacht. De tijd gaat weer verschrikkelijk snel voorbij. Tussendoor : onkel Otto was of is geen familie van de huidige eigenaars. Hij was de eigenaar van een kleine kroeg op de huidige plaats van het hotel/restaurant. De huidige eigenaars kochten die eigendom ( en deden aan uitbreiding) 38 jaar terug. Anderhalf jaar terug werd de hele zaak nog eens volledig gerenoveerd. Moeder en zoon staan in voor de keuken. De vader staat achter de toog. De dochter en kleinzoon springen af en toe eens binnen. We zijn hier drie dagen en zagen al drie verschillende opdiensters. Alle drie al even vriendelijk en attent. We kunnen echt niet beter gelogeerd zijn. En niet te vergeten : op het terras voor het hotel hier geen druiven maar wel kiwi's. Mijn vrouwtje heeft ( alweer) een mooi parcours uitgestippeld voor morgen, met o.m. het stuk dat wij vandaag bergop moesten nu eens dalend. Dat belooft! Daarom nu vlug gaan slapen.
We zitten al vroeg op de fiets, na een goede nachtrust en een lekker ontbijt. Het gaat, je kunt het raden, langs de Moezel. We bezoek uitgebreid de dorpjes Treis-Karden en Karden. Het ene links , het ander rechts van de Moezel, met elkaar verbonden door een grote boogbrug. Het zijn beidentypische dorpjes van hier, met kleine straatjes en veel fachwerk. In Karden is de mooie kerk gewijd aan Kastor, een van de eerste martelaren uit deze regio uit de Romeinse tijd. Dan fietsen we verder naar Muden en Moselkern waar we de Moezel verlaten en door het bos trekken, grotendeels fiets aan de hand, (steil, rotsen,trappen,glibberig,...) om uiteindelijk het sprookjeskasteel Burg Eltz te bereiken . We heffen spontaan het liedje " Ich bau Dir ein Schloss, so wie im Marchen, ..... Een koffie op het kasteelterras is onze beloning ( niet voor het zingen, wel voor het klimmen). Hoewel mistig deze morgen is de zon er inmiddels bijna helemaal doorgekomen . Burg Eltz ligt op een steile berg? midden in de bossen. Het kasteel, te bezichtigen en nog bewoond is een opeenvolging van torens en torentjes en verschillende terrasjes en tuintjes. De eerste aanzet van het huidige kasteel dateert uit de 13de eeuw. Men moet wel bgoed gek zijn geweest toen, en over veel geld en mankracht beschikt hebben om dit kasteel daar , op die plaats te bouwen. Maar een bezoek is 'weer dan de moeite waard. Van Burg Eltz gaat het Weel erg steil de naastliggende heuveltop op, om daarna, bijna vlak naar Wierschem te fietsen. We volgen daarna een fietspad dat ons geleidelijk aan hogerop brengt tot in Munstermaifeld dat helemaal op de top ligt. We bezoeken daar de mooie kerk waarvan de bouw teruggaat naar de 13de eeuw. Er zijn nog goed bewaarde muurschilderijen te zien. Dan begint, vanaf de kerk, een leuke afdaling, 9km lang, door het Schrumpfdal. Langs het riviertje dat uiteindelijk uitkomt in de Moezel, staan maar liefst 12 watermolens. Terug aan de Moezel fietsen we verder tot in Hatzenport waar we op een terras een 6-tal meter boven de Moezel, genieten van het prachtige zicht, van een wafel met kersen en slagroom en nog het meest van elkaars aanwezigheid. We fietsten nog maar 38km maar het waren schitterende . Dank aan mijn vrouwtje die deze gevarieerde route uitstippelde. ( Het terras waar we op zitten lag in 1993 nog een meter ONDER water. Van een overstroming gesproken ...). We fietsen verder tot in Lof maar, waar we een mooi zicht hebben op het kasteel. Burg Thurant, stoppen we en nemen de route naar ons hotel terug. Het kasteel zullen we op een andere dag bezoeken. Nog steeds geen internet in ons hotel. Dus wij maar weer naar Cochem , zeker niet tegen onze zin want we gaan er graag heen, om op " ons "terrasje met internet te genieten van een sekt en wit wijntje. We kunnen dan deze blog verder aanvullen. We hebben inmiddels al 65 km op de teller. Tel er nog eens de 10 bij die we moeten doen om naar Pommern terug te keren en je komt aan ons dagtotaal. We krijgen (weer) een bijzonder verzorgd avondmaal voorgeschoteld : 3 verschillende soorten geroosterd vlees met hofmeesterboter, een slaatje en gebakken patatjes. Voeg daar nog de lekkere wijn bij en je weet dat het ons gesmaakt heeft.
Verhuisdag . Na het ontbijt nemen we afscheid van de bazin en haar hotel. Niet met echt veel spijt want 4 dagen in dezelfde streek rondtoeren per fiets is maar net niet teveel. We zien dus al verlangend uit want ons nieuwe logement in Pommern voor ons in petto heeft. Omdat we ook daar niet voor 14h onze intrek kunnen nemen, stoppen we al in Cochem langs de Moezel om daar wat te gaan wandelen.Vic en Lieve L. En Yvan K. Hebben ons het stadje van harte aanbevolen. Eenmaal daar, kunnen we ze geen ongelijk geven. Het is niet groot, maar wel heel pittoresk en mooi, maar heel veel toeristen. De straatjes lopen vol, we horen veel Hollanders, een mooi uitgedoste fanfare die ook nog behoorlijk goed speelt, afkomstig uit Valkenburg (N) trekt door de smalle straatjes waar veel fachwerk te zien is en waar winkeltjes, restaurantjes en ijssalons elkaar opvolgen. Het wordt middag en dus zoeken we een terrasje op, langs de Moezel. Aspergenroomsoep, droge witte wijn en "kaartjes schrijven" staan op het menu. We nemen er alle tijd voor. Het is weer bewolkt vandaag, maar geen regen en de temperatuur is behoorlijk. We melden ons aan in Pommern, bij "Onkel Otto", iets voor 14h. We krijgen er eerst koffie aangeboden want al het personeel is nog druk in de weer in het bijhorend restaurant dat er erg goed uitziet. Wat we bij de anderen op tafel zien verschijnen, doet ons het beste verhopen. Het lijken wel erg grote porties. Nadat we uitgeladen hebben vernemen we dat internet helaas niet beschikbaar is. Het kan wel duren tot dinsdag vooral de "panne" hersteld is. Omdat we toch nog moeten fietsen, fietsen we terug naar Cochem, op zoek naar een internetverbinding. We hadden gezien dat in de dienst voor toerisme een computer kon gebruikt worden. Wij dus daar naartoe. We komen er aan om 15h 02. Het bureau sluit echter om 15 uur. Brute pech! Dan maar de fiets voor het bureau geparkeerd en dan te voet verder naar een mogelijk terras waar WiFi beschikbaar is. Blijkt dit nu toch hetzelfde terras te zijn waar we deze morgen al zaten. We installeren ons er opnieuw en met een taart en wafel met koffie kunnen we deze blog weer updaten. In Cochem is nog steeds evenveel volk als deze morgen. We krijgen op dit terras nog een goed-nieuws berichtje van onze dochter Natalie. Haar dochter Emma heeft gewonnen in een handbalwedstrijd. Proficiat. We zien ook dat er een email bericht van Wine, onze thuisverzorgster, is binnengelopen. Blijkbaar moet het in Brugge veel beter weer zijn dan hier aan de Moezel. We klagen echter niet , alleen zou wat zon toch nog aangenamer zijn. En alsof de duivel ( of zijn opponent ) ermee gemoeid is : de zon doet vertwijfelende pogingen om erdoor te komen. Tegen dat we terug bij "Otto"zijn is het bijna volop zon. Heerlijk. De kamer die we nu hebben is niet erg groot. Ook in de badkamer is het bij wijze van spreken " eventjes de buik intrekken " . Links kijken we uit op een terrasje dat ligt op een plaats waar een huis werd afgebroken. Recht. Voor ons kijken we uit op het hotel zelf. We zitten namelijk in een bijgebouw van het hotel dat er recht voor ligt. Onze fietsen mogen we stallen in een garage naast het hotel. Even terzijde : Duitsers z ijn toch echt wel motorfreaks. Wat we de voorbije dagen al gezien hebben aan motorgroepjes (10 tot 20 motoren) , om nog niet te spreken over de motoren zelf : op 2, 3 of 4 wielen. Echte juweeltjes maar vermoedelijk verschrikkelijk prijzig ! Overal zie je dan de motards, eenmaal ze hun machines gestald hebben, rondtrekken met helm in de hand, lederen jas en broek, zwaar schoeisel. Ze zien er imposant uit. Maar eenmaal ze hun pak uit hebben, gisteren zat er zo'n groep van 8 personen bij ons in het hotel, toen ze aan tafel verschenen, zagen ze er uit als iedereen. Het doet mij altijd denken aan een stripverhaal van Nero, waar een van de figuren, ik denk een Brits legeruniform draagt, met berenmuts en heel indrukwekkend oogt, maar als hij later in het verhaal zijn pak uittrekt, blijkt het een heel tenger en schriel ventje te zijn. ( kan de titel " De ijzer en kolonel" geweest zijn ? Ik weet het niet meer ). En nog terzijde . In de Moezelstreek die we al gezien hebben, wel campings maar zelden of nooit met tentjes. Bijna altijd mobilhomes, en niet zomaar ... soms hebben ze de afmeting van een bus, met alles erop en eraan. Zelfs achteraan een ingebouwde garage voor hun autootje, type Smart. Met wat dit moet kosten, kan je zeker met 2 personen je ganse leven met vakantie gaan in een goed en luxueus hotel. Maar ja, iedereen zijn eigen keuze. Aan ons is zo' 'n mobilhome niet besteed. Een laatste terzijde ( voor vandaag toch ) We hebben al overal langs de Moezel Duitsers en toeristen, noten zien verzamelen. Naast wijngaarden zijn er op het Moezelparcours ook ontelbare notelaars die nu volop hun vruchten afgeven. En maar rapen, en ze soms eerst van de boom schudden. We zagen nochtans al bordjes waarop stond dat het niet mocht. Maar er wordt niet gecontroleerd. We genieten later van een bijzonder lekker avondmaal, erg verzorgd, maar met veel te grote porties. Daarna zoeken we onze slaapsteden op.
Nog voor 10 h zitten we al in de dienst voor toerisme om de blog wat bij te werken. We zijn al langs geweest bij de bank om nog wat geld af te halen. Ons hotel verkiest in cash betaald te worden, en ,een beetje eigenaardig, elke avond moeten we contant afrekenen voor het avondmaal . Het bloggen gaat dit keer zonder problemen, op onze iPad met de WiFi code van de dienst voor toerisme . Kostprijs : 1 . We kunnen er ook nog ons email verkeer controleren. Na een weekje fietsen zullen we het vandaag een beetje rustig houden.Het weer is goed, gen wind,goeie fietstemperatuur, maar geen zon en zwaar bewolkt. We merken wel dat er heel wat linder fietsers op de baan zijn. Ook de dorpjes waar we doorheen fietsen lijken soms op spookdorpjes waar niemand in de verste verten te bekennen is. Ons stoort het echter niet. In Krov stoppen we voor ons dagelijks soepje. Heerlijk vers bereide goulash, ruim voorzien van grote stukjes vlees. We zitten op een terras omzoomd, zoals altijd, met druivenranken. De druiven zelf zijn blijkbaar hier al geplukt. We beëindigen onze pauze met een koffie. De porto zal voor deze avond zijn !!! ( alleen te begrijpen voor wie de zaterdag naar Wenduine komt ). Rond 13h zitten we weer op de fiets. Het gaat weer. Langs de Moezel, richting Kinheim waar we de brug over de stroom nemen, naar Losnich en dan weer een grote bocht van de Moezel volgen to in Zeltingen. Om die bocht te nemen wijken we af van de fietsroute en volgen we een oude Heirweg. Flink bergop om vervolgens op een mooie hoogte de bocht van de Moezel te volgen. Het is er aangenaam fietsen tussen de wijngaarden. Wij passeren er o.m. Een bouwwerf. Men is er eenbrug aan het bouwen over de Moezel, niet zomaar een brug, maar wel eentje die wel 100 of meer meters boven de Moezel uittorent. Indrukwekkend. Om daarvan te bekomen zijn we verplicht het eerstvolgende terrasje met ons bezoek te vereren. Warme chocolade en een perentaart. Het gaat er vlotjes is. We hebben nog maar 28km gefietst en voelen ons geenszins schuldig. Daarna, steeds ver der langs de Moezel. Dat we, volleer in ons hotel aankomen, nog een Moezelwijntje degusteren, doet eigenlijk niets meer terzake. War rusten, douchen, ons opmaken voor het avondeten, het is inmiddels een vast stramien geworden. Als avondeten opteren we beiden voor een wildschotel : evergebraad met paddestoelen en "Rozenkohl"(spruitjes) en kroketjes. Zo buiten het echte jachtseizoen smaakt het des te beter. We drinken e een rode Moezel bij die wat smaak betreft goed meevalt maar ( voor ons) een minder aantrekkelijk kleurtje heeft ( meer bruin dan rood-purper ). Het zou in normale tijden erg vroeg zijn om te gaan slapen maar na een volle dag op de fiets en in de buitenlucht is wat extra rust toch welkom.
