Om 10h zijn we klaar om te vertrekken. We zijn nine-eleven, om dit passend te herdenken hebben we onze fietstocht voor vandaag gepland op en rond het slagveld van Verdun. We krijgen voor de gelegenheid ons ontbijt geserveerde in ons eigen hotel, in feestzaal waar wel 200 man binnen kan. We zijn er wel helemaal alleen.We worden bediend door een jonge dame met dochtertje ( ca 2 jaar ?). Het is wel weer een.karig ontbijt. Toch komt de jonge dame na een tijdje vragen of we soms wat vlees of kaas zouden willen. We accepteren met graagte de kaas.
We rijden eerst met de wagen, fietsen achterop , tot in Vacherauville van waar de fietsroute nr 24 begint :Verdun, Champ de bataille et villages détruites. Goed voor 55km als we er in slagen op de juiste weg te blijven. ( zelf blijven wij natuurlijk altijd op het goede pad. ) De bewolkte hemel van deze morgen is al wat opgeklaard, er is zelfs af en toe wat zo'n zodat het enig mooie landschap nog mooier oogt. Onderweg naar het slagveld horen we op de radio het Requiem van Mozart. Passender kan niet. De kerkhoven laten weten aan.ons voorbij gaan . We gaan er straks nog genoeg zien.
We leerden vroeger wel over de slag van Verdun, maar konden.ons daar geen voorstelling van maken. Het gaat om een gebied van 20.000ha. Het wordt ook "terrain traumatisė genoemd of nog " le fôret sanctuaire " omdat er meer dan 700.000 slachtoffers vielen. Niemand kan zich daar een voorstelling bij maken . Het ganse gebied was na de oorlog één desolate opeenvolging van bommenkraters. Er werden na de oorlog maar liefst 36 miljoen bomen gepland. De dorpjes in die regio werden volledig vernield en bewust niet meer heropbouwd. We plaats onze wagen in Vacherauville, op de parking van een Relais. En dan begint onze "dodentocht ",langzaam bergop door het bos. Buiten het geluid van de wind door de bladeren is het stil. Ook de natuur betuigt hier respect voor de tienduizenden doden. Na 7 km hebben we onze eerste monument : Tranche des Baionettes. Er bestaan verschillende verhalen omtrent de naam maar feit is dat het verwijst naar de gruwel van de de 1ste grote oorlog . En zo volgen de monumenten en gedenkstenen , forten of wat er van overblijft , dorpjes die compleet van de kaart zijn geveegd of waar in het beste geval alleen nog een ruine overblijft. We bezoeken het Ossuzaire Nécropole Nationale, monument voor gesneuvelde Moslims en Israëli , het Mémorial de Verdun, de forten van Douaumont en Vaux. En altijd gaat de weg van de ene plaats gepaard met stevig klimwerk en daarna zalige afdalingen. De plaatsen waar voor de oorlog nog een dorp was dat nu verdwenen is , volgen elkaar in snel tempo, idem de dorpen die alles overleefden. In die laatste dorpen : geen enkele mogelijkheid om iets te drinken. Het blijft wel een aangename en leerrijke fietstocht. Net voor de onze auto weer bereiken , moeten we toch eventjes schuilen voor een regenbui. Voor het overige is het al de hele dag droog gebleven. Om toch nog iets te kunnen drinken, rijden we , 8km verder , met de wagen nu, naar Verdun. Daar maken we toch nog eerst een mooie stadswandeling met o.m. bezoek aan de kathedraal en aan het voormalige bisschoppelijk paleis waar nu het internationaal vredesmuseum is in ondergebracht. We flaneren een eindje langs de Maas en komen zo bij de "Windsor", een soort studentencafe waar we toch aan onze koffie geraken. We hadden onze wagen op een betalende parking gezet en moeten bij het verlaten slechts 1 betalen. Dat valt wel mee. Het is dan al 18 h gepasseerd en we moeten nog terug naar ons hotel. Daar fatsoeneren we ons wat en gaan dan eten in ons restaurant. Erg lekker, al is de meloen die we als voorgerecht wilden niet meer beschikbaar. Er is ook veel volk. Tegen 22h30 houden we de dag voor bekeken en gaan we slapen. We fietsten vandaag 68 km. Het was een fijne dag, we hebben veel bijgeleerd over WO I , maar vooral veel nagedacht over het zinloze van oorlog. Zoveel jonge mensen die gesneuveld zijn en waarom ? Wat ons ook treft is dat we vandaag blijkbaar nog niets geleerd hebben over oorlog voeren. Gespreid over de ganse wereld zijn er nog zoveel " brandhaarden ". Wanneer zal dit eens ophouden ?
|