Net een fijne verjaardag van Floris achter de rug!
Maar ook weer met mijn voeten op de grond gezet! Toen Floris daarnet zijn mail nakeek, zat er een kaartje van C. tussen. Ik had haar zelf een mail gestuurd, maar nee, daar geen antwoord op Ze wist niet eens dat hij verjaarde!!!! Noch Floris noch ik hebben haar iets verteld!!!! Pff de tamtam heeft weeral zijn werk gedaan. Nu ja tamtam! We weten allemaal wie die tamtam is... Het heeft me weeral met beide voeten op de grond gezet he! antwoorden op mijn mails is niet belangrijk voor haar! Ben ik wel belangrijk voor haar... Tja?! Wat moet ik nu denken... De feiten spreken het in ieder geval tegen! Een tijdje geleden heb ik haar enkele keren aangesproken op msn. Nooit reactie, zelfs geen mail achteraf! Heb ze sindsdien haar nog 1 keer gehoord. verder NIKS. Echt NIKS! de laatste keer dat ik er een deftig gesprek mee gevoerd heb is maanden geleden. "ze zal het druk hebben" yeah right! wel tijd om met andere over mij te roddelen. Maar eens een gesprek met mij. Nee, geen tijd voor! Wel tijd om aan ANDEREN te vragen hoe het met mij gaat, om via ANDEREN te weten te komen dat het goed/slecht met me gaat. Maar contact met mij! Nee, niet nodig!
Pff! Tis ook weer de zoveelste ontdekking dat de 'tamtam' weer van alles doorverteld heeft! Wel, ik pik het niet meer! Weer mijn vertrouwen beschadigd! Ik ben het echt beu! Ik heb Floris gezegd dat hij ook maar niks meer over mij aan hem moet vertellen! Het is de zoveelste keer dat ik merk dat hij aan C. van alles doorverteld heeft! Ik vind dat gewoon niet meer leuk! Ik ging er wel vanuit dat hij niks verder vertelde! Wie weet aan wie heeft hij dit nog allemaal verteld en wat nog allemaal! Nu ging het maar om een stomme verjaardag maar de keer hiervoor kreeg ik als openingszin van C. te horen: dat ze blij was dat het terug goed met me ging. Terwijl ik 2 dagen tevoren nog gestuurd had dat het slecht met me ging. Dus 2 keer raden van wie ze het weet!
De laatste weken krijg ik te horen dat ik eens stevig moet snoeien in mijn vriendenkring en alleen de mensen moet overhouden waar ik echt iets aan heb en die ik echt volledig kan vertrouwen en deze personen dan ook ALLES moet vertellen wat er op mijn lever ligt. Mss wordt het tijd om sommige mensen te schrappen!
Ik heb tijdje geleden kaarten gekocht voor een evenement waarop zij 2 wss ook aanwezig zijn. Ik heb er hoe langer hoe minder zin in! Ten eerste ze zullen wel weer beginnen over Floris en mss wel over miskramen en zelfmoorden. Terwijl ik daar een openbare plaats ABSOLUUT geen plaats voor vindt! Ik heb ook geen zin om die onderwerpen aan te slaan! Ten tweede moet ik Floris een hele dag missen, want ik heb op een website mijn aanwezigheid aangekondigd... Dus ik neem hem beter niet mee en ik mag het ook met NIEMAND over hem hebben die dag! Ik heb dus al helemaal geen goesting meer om er naar toe te gaan. en aangezien de psycholoog zegt dat ik geen dingen moet doen die ik niet wil doen... Maar daarnet kreeg ik een mail van iemand anders. Die me SPONTAAN vroeg of ik kwam en zei dat ze zo BLIJ was me terug te zien en hoopte mij daar dus zeker en vast te zien! Floris stelde voor ze dan gewoon voor dat evenement bij mij thuis uit te nodigen om iets te eten. dan zou ik ze toch zien en moest ik niks doen wat ik niet wou! Ik vind dat een supergoe idee!
Maar ik ga nu het laatste uurtje van mijn ventje zijn verjaardag vieren Maar ik heb hem eerst beloofd dat hij dit mocht lezen. Hopelijk leest hij snel. want ik moet niet alleen enkele mensen schrappen uit mijn vriendenbestand, ik moet mijn tijd steken in de mensen die ik wel 100 % graag heb. Mensen die ik dus voor meer dan 10000% graag heb, daar moet ik heeeeeeeeeeeeeeel veel tijd voor uit trekken! Hele dikke knuffel schatje
Pff! Wat voor dagen Sinds maandag was er euforie Overtijd Sinds gisteren iets minder euforisch.Had dag ervoor bloed laten nemen hCG was wel verhoogd maar te laag om goed te zijn :-s
Sinds gisteren hebben F en ik dan ook ruzie met een vriend. In de namiddag zou Gent gaan: afspraak gynaecoloog. Floris stelde mij via mail te vraag of ik al iets aan die vriend verteld had. Ik stuurde terug dat ik heb nog niet gehoord had en dus niet van plan was hem alles te vertellen als hij zelf nooit iets van zich liet horen Floris heeft dat stuk blijkbaar naar die vriend doorgestuurd in de veronderstelling dat hij mss wel voor extra steun kon zorgen. Nu was die vriend wat gestresseerd en ja hoop verwijten naar zijn/mijn kop. Maar ook een zinspelling op ons ongeboren kindje. Dat kwam echt niet goed aan! Dat was op het compleet verkeerde moment Het was al zon gevoelig onderwerp en dan met alles wat de afgelopen uren was gebeurd Het voelde gewoon aan als een dolk in onze rug. Het vertrouwen is volledig weg. Alsof hij al wat we hem vertelden achteraf tegen ons kon gebruiken Floris wil er nooit nog contact mee! We waren van plan na de examens enkele vrienden uit te nodigen, waaronder hem, om onze relatie officieel te maken/voor sommigen bekend te maken. Floris had al enkele traiteurs gecontacteerd om lekkere hapjes te serveren die avond. Maar gisteren heeft hij die allemaal in de vuilbak gesmeten Finito!
Om eerlijk te zijn, ik weet zelf niet wat ik er mee aan moet Het voelt echt aan alsof er iets geknakt is Het was echt kwetsend! En mss was het zo niet bedoeld. Het blijft aanvoelen als een ongelooflijk walgelijke en laffe steek onder water!!!! Ik heb echt gewoon geen zin nog iets met hem te delen Deze keer heeft hij me echt in het diepste van mijn ziel geraakt! Het was alsof hij door die uitspraak mij alles terug deed beleven en me samen met dat kindje terug deed sterven :-s Op dit moment walg ik gewoon van hem Ik weet nog niet of het bij mij gaat vervagen. Maar Floris heeft in ieder geval de deur volledig achter zich dichtgetrokken.
Soit, de gyneacoloog dus hCG te laag Floris en ik wisten wat daar de betekenis van was Maar toch blijf je hopen van niet! Het kon niet weer misgegaan zijn!!! Tja, blijkbaar wel! Ectopische zwangerschap :-s Fuck!!!!!!!!!!!! Niet opnieuw!!!! Niet opnieuw die hel Ok, de vorige keer was het geen buitenbaarmoederlijke zwangerschap, maar t gevolg is wel hetzelfde Het ongelofelijk gevoel van leegte!!!! Het ongelofelijk mottig gevoel van onmacht De opmerking van die vriend die steeds maar blijft door mijn hoofd spoken. Zucht! Nee, deze keer vertel ik het hem niet! Om het dan binnenkort weer naar mijn hoofd geslingerd te krijgen zeker! Er is echt iets in mij gekraakt: ik kan het hem gewoon niet vertellen. Ik verwerk het liever nog alleen!!!
Uiteraard heb ik Floris nog Wat zou ik zonder hem moeten doen! Al ben ik er deze morgen wel tegen uitgevlogen hij had de excuses van die vriend naar mij doorgestuurd: alsof ik daar mee bezig was op dat moment!!! Maar beetje later stond hij terug bij me thuis Het is moeilijk! In principe is de behandeling in dit type EUG afwachten Maar dat kon ik echt niet aan. Ze hebben me dus een spuit gegeven met
Methotrexaat en anti D immunoglobuline allez daar gaat dan nummertje twee Deze keer weten we door welke emoties we nog allemaal door moeten. Maar wennen doet het toch niet. Het feit dat je weet waarop je voorbereid moet zijn, maakt het nog moeilijker... Pff! Ik zie het niet meer zitten... Ik zie het echt niet meer zitten. Ik denk dat ik vanavond en vannacht weer hele tijd ga zitten wenen en ik zal niet de enige zijn... Floris zit al sinds gisteren thuis. Nu ja, eigenlijk bij mij... Heeft ziekteverlof. Zit er volledig door... en ik, ja ik... ik probeer weer alles te verdringen... me weer sterker te houden dan ik ben... Maar soms wreekt zich dat dan... Zoals nu! Ach ja, ik ga terug bij Floris zitten/liggen/wenen...
Ik heb je blogje gelezen, iets voor je me belde dat je in Gent aan het station stond. Al die tijd heb ik gehoopt dat je afkwam.
Ik vind het spijtig dat je het gevoel hebt dat het minder goed met je gaat. Maar door al die negatieve dingen heen, merk ik toch een positieve toon op. En misschien merk je het zelf nog niet, maar ik weet zeker dat we de geschiedenis van een paar weken of maanden geleden NIET meer gaan herhalen.
Het is geweldig te zien hoe de liefde van je blogje afstraalt! Ik voel me echt vereerd! Als je maar weet dat die liefde voor 1000000000000000 percent wederzijds is!!!!
Hahaha! Heeft mister X weer toegeslagen?! Een aantal maand geleden zou ik me enorm kwaad gemaakt hebben om dat smsje van die bepaalde persoon, maar nu mag hij gerust proberen van mij. Hij mag zich gerust belachelijk maken. Om ons ooit uit elkaar te krijgen gaat hij meer moeten doen he! ;-)
Soms heb ik het ook moeilijk met die wetten dat ze ons opleggen. Maar het heeft ook zijn voordelen he. De tijd die ik met jou doorbreng, is alleen voor ons 2. geen andere mensen in de buurt. Juist wij twee. Veel koppels snakken naar zon momenten. Wij hebben er geen anderen!!!! Heel dat gedoe geeft ons zoveel quality time!!!! Soms is het inderdaad lastig dat ik je vrienden niet te zien krijg, maar dat is veeeeeeeeeeeel minder erg dan dat ze jou van mij zouden afnemen. Dus dat ongemakje neem ik er wel bij!
Dat paranoia gevoel zal wel snel wegebben Niet iedereen is dan zoals die ene. En dan nog zo lopen er wss enorm veel mensen rond, alleen weten hun vrienden het niet Dus maak je geen zorgen om die ene vriend. Er is niks gebeurd en we hebben er toch leuke momenten mee gehad die ze ons niet meer kunnen afnemen. Lifes changing and everyone takes his own road
Ik weet nog het eerste telefoontje met de veiligheidsmensen toen je bij mij was. Je kreeg onder je voeten waarom je mij niet had laten screenen terwijl we blijkbaar toch vrij veel contact hadden. Maar enfin, ik was goedgekeurd Mijn mond viel toen wel open van verbazing! Ik heb toen bijna de benen genomen weet je nog ;-) Blij dat ik toch nog gebleven ben om naar je uitleg te luisteren
Maar wat ons kindje betreft, ik ben er zeker van dat niemand je ooit 9 maand gaat kunnen opsluiten en al helemaal niet dat je ons kindje gaat doodzwijgen. Gewoon kleine veiligheidsmaatregeltjes. We hebben het daar toen toch al over gehad Dat komt allemaal voor elkaar!
Ja, ik kijk uit naar ons kindje! En weet je als je nu niet zwanger zijn, dan wachten we echt! Jij wilt dat zo en je hoeft niet uit liefde voor mij nu iets te doen waar je later spijt van gaat hebben. Ik weet wel dat je er geen spijt van gaat hebben, maar als we het een beetje uitstellen, ga je er mss wel meer van kunnen genieten Dan is het mij het wachten wel waard hoor!!!!
Die angst is er bij mij ook! Ik heb ook schrik ons kindje terug te verliezen. Maar je moet je al zeker niet beginnen zorgen maken over hoe je dan gaat reageren en hoe alles gaat verlopen als de geschiedenis zich herhaalt. En zelfs als we hetzelfde foute verwerkingsweg opgaan, wat dan nog?! Het is toch allemaal goed afgelopen!
Die val kan ons kindje niet beïnvloeden he Sofie, want ons kindje is nog geen kindje ;-) Echt schatje, je hebt jezelf niets te verwijten!!!! Als ons kindje dan al zou bestaan, zit het heeeeeeeeeeel veilig bij jou en ik zou echt geen betere plaats voor hem of haar kunnen vinden!!!!
Nee idd! Het gaat nooitnog hetzelfde worden!!!! Het wordt NOG BETER!!!! Jaja, zelfs tussen ons kan het nog beter :p Schatje ik hou van je! En samen kunnen we ALLES aan: ook de toekomst! en waarom ons druk maken in het verleden: we hebben al aangetoond dat in het heetst van de strijd aankunnen. Dus waarom schrik hebben van de miniscule naweeën??? Dat is toch tijdsverspilling!
Hahaha! Sofietje in een saai leven?! Wie geeft het het eerst op denk je: Sofie of het saaie leven? ;-) Al kan een saaie periode wel eens goed doen. Denk maar aan gisterenavond. Ik mis het nu al!!!! Maar ik zou het niet heel mijn leven kunnen volhouden, laat staan dat jij dat kunt Ik wil je trouwens bedanken om af en toe je impulsieve ingevingen waar te maken. Ze komen me soms enorm goed uit!!! Ik miste je gisterenavond echt en sprong bijna gat in de lucht toen ik las dat JIJ naar MIJ zou komen want ik was over en weer rijden eventjes beu. :-s Maar nu je weg bent, zou ik weer elke 5 minuten naar je toe willen komen Ik mis je! Ik haat de examens, nog meer dan jij ze haat!!!!
Het gaat met jou niet de verkeerde kant opgaan schatje! Want dat laat ik ECHT NIET toe! En jij gaat dat ook niet toelaten deze keer!
Hihi! Wonden, pijn, hersenschudding Moet ik doktertje komen spelen?! ;-)
Ik ben er zeker van dat je vandaag zeker 40 blz gaat doen! Ik weet dat ik trots mag zijn op mijn doktertje!!!!
Kus!!!! Ik zie je graag!!!!
F
Ps: ik bel je nog vanavond! Volhouden he Fie! Vanaf 10 juni wil ik je 4 maanden voor mij alleen!!!! Dan wil ik je niet meer delen met je boeken he! Ik blijf duimen voor die lange periode. In alle rust EN anonimiteit ;-) Stiekem kusje!
Het is een tijdje geleden dat ik hier nog eens iets gepost heb. In feite omdat het goed met me ging. Het feit dat ik er dus nu terug aan denk om hier iets te posten, is geen goed teken
Sinds ik terug ben van mijn examen (ondertussen al 2 dagen geleden) loop ik de muren op
Alles lijkt me weer teveel te worden Ik snap mezelf niet. Ik heb een relatief goed examen gedaan (denk ik, hoop ik ). Mijn relatie met Floris loopt ook terug gelijk een trein en toch
Het feit dat een van onze beste vrienden plots niet meer te vertrouwen is, maakt het niet gemakkelijk. Er werd aangeraden met hem definitief te breken en niks meer te zeggen over onze relatie Pff! Een van mijn beste vrienden en plots niet meer te vertrouwen Ik begin stilaan paranoia te worden Als hij niet te vertrouwen is, wie dan wel?! Is er dan wel IEMAND te vertrouwen de enigen die ik voorlopig lijk te vertrouwen zijn mijn ouders en Floris. Zelfs tegen mijn broer en zus zwijg ik zoveel mogelijk over Floris In feite heb ik ook alleen maar tegen mijn ouders en Floris zus en haar man (en kindje) verteld dat we terug samen zijn. Tegen de rest weiger ik te zeggen dat we terug samen zijn! Ik laat wel af en toe horen dat ik Floris nog zie, maar meer niet Ik wil niet meer gekwetst worden. Ik wil weer niet mensen vertrouwen die het dan achteraf toch niet zo goed met me leken gemeend te hebben Waarom screenen ze toch af en toe mijn vrienden die ik vertrouw en niet wil laten screenen?!!! Veiligheid ja mijn botten Ze maken me er alleen nog meer paranoia door! Ik wil dat niet meer! Ik heb gisteren kwaad naar dat team gebeld. Ze moesten maar stoppen met mij te (over)beschermen! Ik sterf nog liever, dan al mijn vrienden te moeten wantrouwen of te verliezen!!!!! Ik ben het gewoon zat! Ik wil gewoon iedereen kunnen vertrouwen. Er gewoon niet meer moeten over nadenken als ik iemand nieuw leer kennen die ik wel aardig vind Niet eerst moeten vragen die persoon te screenen voor ik er een vriendschapsband mee aan ga Ik moet die persoon van in het begin al in vraag stellen, voor ik hem/haar zelf in vraag kan stellen k vergeet dan ook meestal die persoonsgegevens door te geven achteraf dan grote ambras als ze merken dat ik met iemand veel contact heb die zij niet kennen Pff! Ik doe toch wat ik wil. Het is MIJN leven Nee, wat creëren zij: een paranoia persoon die niemand meer vertrouwt
Wat gaan ze nu van mij verwachten als ik zwanger ben: dat ik me 9 maand opsluiten en dan mijn kind zoveel mogelijk doodzwijg???? uit veiligheid?! Pff! Ze vergeten dat IK lastige vragen krijg. Nu viel dat mooi samen met de tijdelijke breuk met Floris, waardoor ik gewoon iedereen kon vergeten te zeggen dat we terug samen zijn Maar dat heeft wel minder leuke gevolgen Mensen die denken dat ik terug vrijgezel ben en plots terug hun kans wagen :-s
Ik had op een website me terug op single gezet en enkele dagen later een sms van iemand Hello baby! ik zie dat je terug single bent?! Zou het iets uithalen als ik het ook was? Kben nog steeds kandidaat Cheerios! X Grr! Nee ik ben niet geïnteresseerd!!!!! Nee, ik ben gelukkig met euh zonder Floris en TOTAAL NIET geïnteresseerd in iemand anders! En al zeker niet in iemand die zijn vriendin voorliegt stapelverliefd te zijn en er zijn hele leven mee te zullen delen en dan bij de minste beweging in mijn liefdesleven, terug zijn kans waagt Hypocriet!!!!!! Grr!
Zwanger?!
Ik weet het niet. Floris ziet in alles een teken van wel ik word er stilaan zot van. Maar op zich is hij ontzettend schattig: hij kijkt er zo naar uit! Ik heb gezegd als het die ene nacht niet gebeurd is, dat ik nog wil wachten Maar ik begin te twijfelen Zijn enthousiasme werkt zo aanstekelijk
Langs de andere kant heb ik enorm veel schrik om te hopen/geloven dat ik zwanger ben Schrik voor een nieuwe teleurstelling! Ik blijf er zo koel en nuchter onder Floris heeft al een aantal keer gevraagd of ik wel wou dat er NU een kindje zou komen, omdat ik er zo koel over deed! Tuurlijk wil ik dat, maar ja Er nu al zo enthousiast over doen Ik wil niet terug de dieperik ingeduwd worden de vorige keer heeft het vrij grote gevolgen gehad: depressie, psychologen, psychiaters, drugs, afkicken Pff! Ik wil dat niet terug mee maken Ik wil niet terug door die hel. Ja, ik wil een kindje! Maar ik wil me niet op voorhand, mss volledig onterecht, overgelukkig zijn Ik wil niet terug valse hoop hebben om dan achteraf er volledig in de war van te geraken Dan blijf ik liever nog eventjes iets te nuchter Bouw liever nog een grote muur rond mij, dan mijn emoties onterecht de vrije loop te laten eens die droom terug wat meer vorm begint te krijgen zal die angst wel weggaan zeker Al zal die er wel 9 maand blijven zeker?! Pff! Langs de ene kant kijk ik er wel stiekem naar uit, maar langs de andere kant zou ik er zo ver mogelijk van weg willen lopen Zoveel schrik dat het terug mis gaat gaan Wat dan?! Hoe overleef ik dan? Hoe ga ik reageren? Welke domme dingen ga ik dan weer doen? Floris zegt dat ik beter nog eens naar psycholoog kan gaan om me te wapenen voor het geval er terug iets mis zou gaan Zucht! Ik wil geen schrik hebben! Ik wil gewoon kunnen genieten. Kunnen dromen. Kunnen uitkijken naar mijn tweede kindje tja, dat zal er nooit meer in zitten Toch niet zonder een portie angst (of die nu groot of klein is )
Ik ben gisteren 2 keer gevallen. 1 keer tijdens het lopen. Waarbij ik me fameus veel zeer gedaan heb. Nog steeds pijn heb en vooral schrik Enkele dagen voor die miskraam ben ik ook gevallen tijdens het lopen.
S avonds ben ik dan tegen een kast gelopen met een verkeerd stuk van mijn hoofd blijkbaar, want ben eventjes buiten bewustzijn geweest en heb nu een lichte hersenschudding :-s Maar een dikke week voor die miskraam ben ik ook flauwgevallen
Ik zie er niet alleen slecht en in elkaar geslagen uit, ik heb ook pijn. Maar ook ontzettend veel schrik voor ons mogelijk kindje. Ik verwijt het mezelf ook zo hard. Waarom ben ik nu zo lomp om te vallen? Wat als ik daardoor ons kindje in gevaar gebracht heb Floris zegt dat ik zo niet mag denken, dat het kindje er nu zeker nog geen impact van kan ondervinden. Maar weet je: dat dachten we toen ook. En al beweren alle dokters dat het toen ook geen impact op het kindje gehad heeft. Een betere verklaring waarom dan wel kunnen ze mijn ook niet geven Dus wat als dat dan toch de oorzaak is zucht! Ik mag het niet zo in mijn kop steken he! Maar ja, piekeren komt altijd van zelf in je op. Dat heb je niet onder controle. En deze keer kan niemand ECHT bewijzen dat die val en dat bewustzijnsverlies toen NIKS met de dood van ons kindje te maken had
Ik heb zo het gevoel dat NIKS nog ooit terug hetzelfde wordt ze zeggen dan: dat hoeft toch niet, iedereen neemt een stuk van zijn verleden mee in zijn toekomst, op zich toch niet negatief Maar mijn verleden weegt zooooooooo zwaar door Ik heb al zoveel meegemaakt: anderen zouden al lang de moed opgegeven hebben. En als ik dan eens de moed laat zakken, dan krijg ik van iedereen altijd onmiddellijk onder mijn voeten. :-s Meestal dan nog van mensen die het al niet meer zien zitten als ze bij manier van spreken hun sleutels kwijt zijn Zij moeten spreken! Mijn verleden kan niet vergeleken worden met een banaal probleemke zenne! De enige bij wie ik echt CONTINU terecht kan en ook steeds perfect weet op mij te reageren is Floris. En ja, die bestaat dan zogezegd voor mij niet meer zucht!
Gewoon een leven: Job van 9 tot 5. enkele kindjes. S avonds lui voor de tv en in het weekend enkele uitstapjes en wekelijkse karweitjes. Voor de meeste mensen zon sleur en zoooooooo saai. Maar ik verlang er naar . Zo een aantal jaren. Volstrekte rust. Geen chaos. Geen verrassingen in je leven (al zeker geen onaangename, want die overheersen mijn leven nu wel!) Gewoon die luie voorspelbare dagelijkse dingen. Ik verlang er naar. Ik zou me ook eens graag ergeren/paniekeren omdat ik mijn sleutels kwijt ben/ ik in de file sta Lijkt me zo zalig he! Me in die futiliteiten te kunnen ergeren. Hoe zorgeloos zou mijn leven dan wel niet zijn. Droom, droom
Ik heb het gevoel dat het met mij weer de verkeerde kant aan het opgaan is Ik word dan kwaad op mezelf en werk dat uit op anderen Pff! Ik wil niet dat het weer bergaf met mij gaat. Ik wil daar tegen vechten. Maar hoe meer ik begin te vechten. Hoe meer ik wild om me heen sla maar ter plaatse blijf trappen. Ik wil niet terug pessimistisch worden. Ik wil dat mezelf EN FLORIS niet aandoen! Ik wil het niet! Ik wil gewoon gelukkig zijn. Gelukkig met Floris. Zorgeloos. Gewoon gelukkig. Maar het lijkt me weer niet te lukken Ik wil deze keer niet terug depressieve klachten ontwikkelen. Ik wil het niet! Help!!!!!!!!!!! Mss moet ik toch maar eens ene afspraak maken bij mijn psycholoog. Mss helpt een gesprek wel Ik hoop het echt! Ik wil dit Floris niet terug aandoen. Not again!!!!
En hopelijk is die stomme KLOTE hoofdpijn morgen over, want hersens hebben: het heeft blijkbaar zo zijn nadelen Die hersenen zijn trouwens volledig onbruikbaar vandaag. Ik moet de volgende dagen 30 blz. leren. Peanuts! Maar ik heb er vandaag welgeteld 10 gedaan. Heb nog meer hoofdpijn dan deze morgen. En voel me een wrak. Mijn schaafwonden op been, elleboog,arm en hand doen nog steeds zeer. Heb ook 3 wonden op mijn hand die fameus ontstoken zijn. Deze morgen kon ik mijn hand amper bewegen van de pijn. Dat zag vuurrood/onstoken en straalde ongelofelijk hard uit. Gelukkig is Floris het deze middag komen verzorgen. En het is iets beter. De helft van mijn hand is nu nog MAAR rood Pff! Mijn pols terug verstuikt. En mijn knie dik en pijnlijk bij het plooien Op mijn hoofd een bult van de kast en mijn rug pijn gedaan bij het achterovervallen tijdens het buitenbewustzijn Verder met mij alles ok hoor (ironisch!)
Bwa ik denk dat ik vrij objectief ben, als ik zeg dat het niet zo goed met mij gaat! Zowel lichamelijk als geestelijk. Ik heb trouwens zoooooooon zin om naar Gent te gaan. In Floris armen te gaan liggen en er niet meer uitkomen Gewoon eventjes alleen te zijn met hem zonder er een woord tegen te zeggen. Gewoon genieten van zijn aanwezigheid! Ach mss doe ik het nog wel: vandaag of morgen Wat houdt me in feite tegen?! Niks toch!
Zucht! Tja, als zelf het beetje zon in mijn leven al niet meer in mij gelooft, waarom dan nog leven?Heb net een zware ruzie met Floris achter de rug Over MIJN toekomst Ik had eindelijk een beslissing genomen die al maanden aansleept. Die ik al maanden voor mij probeer uit te schuiven, die ik weken heb proberen te onderdrukken, maar alleen maar heviger werd waardoor mijn leven alleen maar blijft stilstaan en ik alleen maar ongelukkiger word!!!! Ik wil niet meer studeren. Ik heb geen zin meer in!
Na een vorige ruzie met Floris, had ik hem beloofd er nog eens over na te denken. Wel ik het het gedaan! Ik kan er niet aandoen dat ik tot dezelfde conclusie kom Toen ik dat daarnet aanbracht, viel dat duidelijk niet in goede aarde Hij gaf het op!Als ik al geen deftige beslissing meer kon nemen of als ik dacht een doordachte beslissing genomen te hebben, maar dat niet gedaan had en dan nog bij hoog en bij laag beweren dat ik het bij het juiste eind had. Dan gaf hij het op. Dan was hij vooral enorm teleurgesteld in mij, dan moest het voor hem niet meer Hij was echt niet van plan dit belachelijk ik-ga-gaan-werken idee te steunen! Dat kon ik niet van hem verlangen! Dat kon zelfs een zot iemand niet van hem verlangen! Nee hij steunde me deze keer niet!
Wel als hij mij niet kan steunen, als ik dan toch zot ben volgens hem, dan hoeft het voor mij ook niet meer!!!! Ik ben het afgetrapt, vooraltijd Deze keer heeft hij me een keer teveel gekwetst! Dit kan ik geen relatie meer noemen! Merci voor het 'vertrouwen' trouwens FLORIS! Grr!
Tja duidelijk he! Zelfs de persoon die ik het meest vertrouw, is niet te vertrouwen!!!! Niemand is dus nog te vertrouwen!!!! Niemand gelooft nog in mij!!!! Tja, ik kan het niemand kwalijk nemen, ik doe het zelf immers ook niet. Er valt in mij ook niet te geloven!!!!! Ik ben compleet waardeloos. En als ik dan eens iets deftigs beslis, dan gelooft er natuurlijk niemand nog in mij. Weet ge dan ben ik maar zot he! Weet ge dan ben ik maar labiel en wat weet ik nog allemaal!!!! tja, dan zullen jullie daar moeten meeleren leven en anders ja, dan vertrek ik wel. Ja ik vertrek wel!!! En als ik niet met zelf over weg kan, dan moet ik ook maar vertrekken he! Dat is logisch!!!!
Ik moet hier weg van iedereen en alleman! Weg!!!! Maar waar naartoe? Ik kan nergens naartoe. Niemand is te vertrouwen. Ik moet weg! Gewoon weg, weg uit dit leven. Weg uit deze kl*tewereld! Naar een plaats en tijd waar ik mss wel gelukkig word. Alles beter dan hier! Alles beter dan ook maar iemand tegen te komen die mij het leven de afgelopen tijd zuur gemaakt heeft!!!!! weg, weg van alle kwaad! Op weg naar rust! Kent iemand de kortste weg? Ach ja, moet ik niet vragen. Niemand is toch te vertrouwen. Me toch weer zand in de ogen strooien... Nee, ik ontdek het zelf wel. Ik weet ook wat de beste oplossing is...
Ik zei het eergisteren nog... Waar ben ik mee bezig? Nu weet ik het met mezelf volledig uitputten...
Waarom in godsnaam? Gisteren koorts, hoofdpijn en keelpijn... Vandaag is het nog steeds NIKS beter. Integendeel ik ben gisteren vroeg gaan slapen en vanmorgen twee uur later opgestaan dan gewoonlijk... gevolg ik ben nog meer moe dan anders... Zucht! Ziek zijn is duidelijk een effect van uitgeput te zijn. Begin van het einde... T enige wat ik nu moet doen is rusten als ik aan mijn gezondheid wil denken... Het enige wat ik moet doen als ik wil slagen dit jaar, is werken. Het enige wat ik moet doen om mijn thesis af te geven is werken. Maar is het dat wel allemaal waard??? Zijn die studies mijn gezondheid wel waard?! Zijn die studies hoegenaamd wel iets waard?! Ik zou beter stoppen en iets totaals anders gaan doen. Ik heb zo'n zin om eens te gaan werken. Van 9 tot 17u en verder niks meer moeten doen s avonds. Dan kan ik tenminste eens rusten en dingen doen waar ik zin in heb. In het weekend eens geen boeken moeten vastnemen! Zalig! Zijn die studies en een stom diploma het allemaal nog wel waard? Op dit moment word ik geleefd door mijn studies!!! Dat wil ik niet!!!! Dat is niet Sofie! Ik heb tijd nodig! Tijd voor mezelf, tijd om mijn problemen op een rijtje te zetten, tijd om eens na te denken over mijn relatie, tijd voor Floris, tijd voor vrienden, tijd voor reizen... Waarom mijn tijd dan verdoen aan studeren?! Nee, ik stop ermee!!!!! Ik word toch altijd maar tegengewerkt. Is het niet door ziekte van mijn promotor dan is het wel door eigen ziekte. Ik ben het beu telkens super hard te moeten werken voor niks, om weer eens gebuisd te zijn... Nee, het is gedaan! Ik gooi alles over boord! Gedaan ermee! Volgende maand zoek ik werk!
pfff! T voelt weer aan alsof ik een strijd aan het vechten ben die op voorhand verloren is... Mijn thesis mag dan wel bijna zo goed als in orde zijn. Nu ja, zo goed als in orde. Ik heb er zo mijn idee over... Ik heb niet zoveel werk meer, maar heb vandaag wel hele dag liggen klungelen aan de nummering van mijn titels en de paginanummers... Ik moet nog een stuk herschrijven, stukken nalezen, stukken aanpassen aan mijn nieuwe structuur... Ik heb er nog zeker een week werk mee... Allez, dan is dat af. Joepie! Zou je zeggen... Maar ik begin me meer en meer af te vragen of ik mijn thesis niet beter naar volgend jaar had doorgeschoven en me dit jaar op mijn cursussen had geconcentreerd... Ik heb tot hiertoe al 40 blz. gedaan van de euh 1600 (?)... T ziet er niet naaruit dat ik daar nog veel van ga kunnen op voorhand LEZEN, laat staan leren...
Dus als beloning voor al het werk dat ik tot hiertoe heb gedaan! Mag ik dan nog eens extra hard beginnen werken tijdens de blok. T worden dus dagen van 6 tot 22u worden achter mijn boeken... In de hoop dat het me dan lukt EN vooral dat ik het kan volhouden... Als ik eraan denk, wil ik er al niet aan beginnen... Want wat als het weer niks wordt?! Velen zeggen: dan heb je het toch geprobeerd... Maar als het weer niet lukt, dan daalt m'n zelfvertrouwen weer/ nog dieper... en ik weet als het nu nog eens daalt, dat het fataal is... Ik wil niet meer mislukken, dan begin ik er liever niet aan...
Zucht! Weer een blok in het vooruitzicht die een sprong in het duister betekent... Net nu ik mezelf haalbare doelen zou moeten kunnen stellen om m'n zelfvertrouwen en mijn gemoedstoestand terug naar boven te halen... Ik weet echt niet of mijn examens meedoen wel de beste oplossing is... Pff! Ik heb zo'n schrik!!!! Wat als ik de verkeerde beslissing neem? Met mijn zelfmoordneigingen van de laatste tijd kan, niet-slagen echt wel letterlijk fataal worden... Maar wat als ik door die angst om niet te slagen net een kans laat liggen om te slagen?! Ik weet gewoon niet wat de beste optie is...
Het voelde dit weekend vooral aan alsof ik er teveel was... Tja, als ze dan op zondagavond ook effectief je bijna buitenzetten, omdat ze toch graag op tijd zelf terug willen thuis zijn. dan voelt thuis echt wel niet meer aan als thuis?! Hoe overleef ik daar gedurende mijn blok?
Waarom nog naar huis gaan? Ik kan eigenlijk geen enkel voordeel van "thuis-zijn-dit-weekend" bedenken. Het enige wat ik er me mee op de hals gehaald heb, is extra last. Mensen die weer denken dat ik elke 2 seconden voor hen klaar sta en waar ik niks van terug krijg...
Ik kan me van dit weekend echt geen enkel moment van steun voorstellen... Zelfs geen mislukte poging om me te steunen... En nee, ik overdrijf deze keer niet! Er is zo gewoon geen moment geweest... Ze liepen me gewoon voorbij. De enige momenten dat ze even aandacht voor me maakte, was op de momenten dat ZIJ mij nodig hadden... Dan ga je al eens naar huis om tot rust te komen en om eens te kunnen genieten van een gezellige huiselijke sfeer... Duidelijk dat ik die thuis niet moet zoeken!!!!!! Raar dat ik toch weer even dacht er toch een beetje steun te krijgen?! Ik had beter moeten weten!!!!
Duidelijk dat thuis niet echt de ideale plaats voor me is nu... Mss blijf ik er beter tijdelijk weg....
Het lijkt wel alsof iedereen alleen maar met zichzelf bezig is. Alleen hun leven is belangrijk. Oh, wat hebben ze toch grote problemen! "weet jij geen oplossing Sofie?" "oh, ik voel me vandaag echt niet goed! Kan ik even met je praten, want jij kan toch zo goed luisteren en hebt er wel een oplossing of mening over?"
Waarom wil iedereen op mij steunen, maar ziet niemand dat ik diegene ben die steun nodig heb... Is nu echt iedereen (bijna iedereen, he Floris ) zo egoïstisch!!! "oh je voelt je niet echt goed en wil praten. voor mij goed. volgende week ofzo?! Dan heb ik tijd..." Tuurlijk dan heb ik al lang zelfmoord gepleegd. Maar geen probleem hoor! Ik begrijp het.... Hopelijk begrijp jij het dan over een paar weken ook...
Oh nee anderen helpen mij hoor... ze proberen te luisteren, maar al snel volgt: "Ja, wat je meemaakt, is erg. Ik heb dat ook eens iets gelijkaardigs meegemaakt/ dat gevoel heb ik ook eens gehad en toen he... Blablabla!" Wat kan mij hun ervaringen nu schelen! Wat heb ik daar nu aan! Trouwens die banale ervaringen, met de mijne vergelijken. Geweldig! Ze mogen ze voor mijn part houden. Dat ze maar verder leven in hun eigen wereldje! En mij met rust laten! Ik zal dan wel in mijn wereldje leven! Leven met de mensen die echt om me geven! Die tenminste tijd nemen om naar me te luisteren. Echt luisteren. en niet onmiddellijk zeggen: "T komt wel in orde!" "Probeer je er over te zetten!" Want aan die laatste mensen heb ik geen bal!!!!! Ze kosten mij alleen ontzettend veel energie. Om dan achteraf weer gefrustreerd te merken dat ze me toch niet kunnen helpen...
Dan leef ik liever in mezelf. Daar ben ik veilig. Dan weet ik tenminste dat diegene die naar me luistert, me ook begrijpt. De enige die me begrijpt, ben ikzelf immers. En ja, ik voel me rot! So what?! Ik heb het recht me rot te voelen! En dan mogen nog honderden mensen zeggen dat ik me beter herpak, dat het leven toch niet zo erg is als ik denk dat het is... Dan hebben ze mss wel een punt, maar als ze dan eerst niet naar me luisteren, dan voel ik me onbegrepen. Heb ik al helemaal geen zin naar hen te luisteren; zij doen het ook niet naar mij... Zo raar is dat toch niet?! "jaja, ik zal me herpakken..." maar ik denk: " gij kunt den boom in en mij hoor je nooit meer!Toch niet voor het terug beter met me gaat..."
Waarom volgt niet iedereen gewoon een cursus communicatie zoals ik gedaan heb... Waarom leert niet iedereen dat het belangrijk is naar mensen te LUISTEREN. Dat het soms eens nodig is, gewoon niks te zeggen en stiltes te laten, vóór mensen zeggen wat ze echt willen zeggen en voelen... Waarom weten mensen niet dat zelfs een banaal zinnetje belangrijk is! Dat het net dat zinnetje is dat je in een gesprek moet zoeken, omdat dat de boodschap van het gesprek is! Waarom weten mensen niet dat het enige wat mensen willen, is dat je je inleeft, in hun situatie en niet moet beginnen zeveren over jouw leven op zo'n momenten!!!!!
Gelukkig volgde Floris wel zo'n cursus!!!! KNUFFEL!!!!!!
Ze wist niet eens dat hij verjaarde!!!! Noch Floris noch ik hebben haar iets verteld!!!! Pff de tamtam heeft weeral zijn werk gedaan. Nu ja tamtam! We weten allemaal wie die tamtam is... 
Floris stelde voor ze dan gewoon voor dat evenement bij mij thuis uit te nodigen om iets te eten. dan zou ik ze toch zien en moest ik niks doen wat ik niet wou! Ik vind dat een supergoe idee! 
Deze keer weten we door welke emoties we nog allemaal door moeten. Maar wennen doet het toch niet. Het feit dat je weet waarop je voorbereid moet zijn, maakt het nog moeilijker... Pff! Ik zie het niet meer zitten... Ik zie het echt niet meer zitten. Ik denk dat ik vanavond en vannacht weer hele tijd ga zitten wenen en ik zal niet de enige zijn... Floris zit al sinds gisteren thuis. Nu ja, eigenlijk bij mij... Heeft ziekteverlof. Zit er volledig door... en ik, ja ik... ik probeer weer alles te verdringen... me weer sterker te houden dan ik ben... Maar soms wreekt zich dat dan... Zoals nu! Ach ja, ik ga terug bij Floris zitten/liggen/wenen... 
Maar wat als ik door die angst om niet te slagen net een kans laat liggen om te slagen?! Ik weet gewoon niet wat de beste optie is... 
) zo egoïstisch!!! "oh je voelt je niet echt goed en wil praten. voor mij goed. volgende week ofzo?! Dan heb ik tijd..." Tuurlijk dan heb ik al lang zelfmoord gepleegd. Maar geen probleem hoor! Ik begrijp het.... Hopelijk begrijp jij het dan over een paar weken ook... 
