Ik dacht, wat zou er van mijn blog gekomen zijn, ging eens kijken en kwam erachter dat ik er al 5 maanden niets meer op geschreven heb. Sorry mannen! Maar de tijd vliegt nu eenmaal...
Onderstussen is het hier herfst, het wordt kouder en kouder, ik word terug blanker en blanker, hoewel het overdag nog boven de twintig graden is. Na drie maanden vakantie en lui wezen, ga ik terug naar school, heb ik me ingeschreven in de voleybalclub en zit ik dus weer in de structuur van het dagelijkse leven, waardoor de tijd nóg sneller voorbijgaat.
Ik moet toegeven dat ik het hier heel erg naar mijn zin heb, en daardoor mijn uitwisseling verlengd heb tot de 21e juli. Zo neem ik soms de tijd om bv. eens rustig rond te wandelen in mijn stadje, waarna ik sowieso iemand tegenkom op het plaza, even blijf praten, en daarna denk: 'ik ben echt gelukkig'. Ik heb dan ook zo goed als niks om mij zorgen over te maken, behalve dan: 'Wat zal ik zaterdag aandoen'. Vermeldenswaardig. Ik voel me echt wel thuis hier, en hou van mijn stadje Hernando, juist omdat het zo klein is en iedereen elkaar zo goed kent. Ook omdat ge hier zo van die grappige verschillen hebt met België, die ge in de grotere steden niet meer hebt. Zoals bijvoorbeeld enkele oudjes die heel de dag rustig op hun stoel aan de rand van de straat zitten, wachtend op iemand die voorbij komt om mee te kunnen praten.
Op school begrijp ik nu bijna alles, wat helemaal niet het geval was voor mijn vakantie, toen ik tekende tijdens mijn lessen. ... nu nog steeds hoor. Zo is wiskunde gemakkelijk, geschiedenis interessant en Engels rampzalig. Er is niet de interesse om Engels te leren en mijn klas is gewoon veel te groot, met als resultaat dat de leerkracht heel de les schreeuwt en niemand luistert. De meer toegepaste vakken over 'Agronomia' begrijp ik minder. Het komende weekend heb ik trouwens een bijeenkomst van allemaal zesdejaars van landbouwscholen. Zo een 2000 man! Meer weet ik niet maar het zal sowieso wel leuk worden met mijn klas, die heel hecht is.
Het zijn soms wel lange dagen op school, als ik van 's morgens 8 tot 'smiddags 12 ga, daarna in de namiddag van 13.30 tot 18.30, en 's avonds nog eens 2,5 uur naar de voleybal.( Ik heb wel als voorbeeld de drukste dag van mijn week uitgekozen). Het goede is dat ik nu tenminste een dagindeling heb, iets wat in de zomer helemaal niet het geval was.
Enkele 'hoogtepunten' die ik hier de laatste tijd nog gedaan heb, is naar een concert van Shakira gaan, op rotaryweekend gan met zo een 40 uitwisselingsstudenten en evenveel Argentijnen die op uitwisseling gaan gaan, wat echt een heel weekend praten praten en praten was, omdat dit internationale gewoonweg té interessant is en iedereen gewoonweg té enthousiast is! Wat ik ook heel leuk vond, is toen Franka en Marie ( 2 Gènksen) me kwamen bezoeken voor enkele dagen. En in november met Nele, die 6 jaar bij mij in de klas zat! Zo ging ik bijvoorbeeld naar Cordoba, en heel toevallig stak Franka voor onze auto de straat over, in een stad van twee miljoen inwoners. Ik begin er echt al gewoon aan te geraken.
De vakantie heb ik nogal passief doorgebracht, omdat er niets anders te doen was in Hernando als samenkomen, mate drinken, en naar het zwembad gaan. Het was hier dan ook nog eens heel 'mottig' warm, waardoor ik in een actieve bui naar buiten liep met de beste bedoelingen en na een minuut alweer maar ging neerzitten in een schaduw. Maar goed dat mijn familie mij veel heeft meegenomen op vakantie.
Eerst een week aan een heel groot meer, waar we in een soort van woonboot sliepen. Op zijn scouts, maar best wel saai als het regent. Ik had wel enorm veel geluk want mijn familie had een motorboot, waardoor die mij meenamen om te waterskiën! Daarna een weekje in Carlos Paz, in het gebergte van mijn provincie Cordoba, waar we overdag altijd naar een rivier gingen om te ontsnappen aan de grote hitte. Dit is de typische manier waarop de Argentijnen hun vakantie doorbrengen. Daarom dat er niemand in mijn dorp was... In die week zijn we ook naar een doma geweest; een heel traditioneel festival. Zoals een rodeo maar dan met paarden, gaucho's en de traditionele muziek van hier. Iets wat ik nooit ga vergeten, want ik heb daar zo een 5 uur gezeten met de angst dat die paarden die mannen zouden vertrappelen. Heel toevallig, alweer, kwam ik daar ook uitwisselingsstudenten tegen van mijn Zuiderrreis, van Hongarije, Duitsland, de Vs en.. België!
Dit was een mooie manier om de 5 maanden dat ik in mijn eerste familie zat, af te sluiten, want daarna ging ik al naar mijn tweede familie.
In mijn tweede familie had ik een zus van 17 en een broertje van 13, die nogal veel met hun reputatie bezig zijn en een beetje verwend waren. Maar ik moet me aan elke situatie aanpassen en uiteindelijk viel dit heel goed mee. Mijn gastmoeder is heel, maar heel praatgraag, en drinkt heel de dag door mate. Met haar heb ik uiteindelijk een hele goede band. Mijn gastvader was helemaal het tegenovergestelde, en bijna nooit thuis. Dus ik moet togeven dat ik die man eigenlijk niet ken. Met hun ging ik dus op vakantie, ja, naar hetzelfde meer. En mijn dagelijkse activiteiten daar bestonden uit 's morgens naar het meer wandelen, en 's avonds terugwandelen naar ons campinghuisje. Bijna 5 meter. Niks voor mij. Maar toch langs de andere kant heel leuk, omdat we altijd samen waren met de vriendengroep van mijn gastouders van echt alle leeftijden. Zo van die typische Argentijnen die van het ene vakantiehuisje naar het andere zitten te muilen. Deze vakantie heb ik dus al barbecuend doorgebracht. Daarna ben ik zo van hier naar daar gereisd, en begin februari op naar Buenos Aires met de enige andere uitwisselingsstudent van mijn dorp, Fritz, en mijn rotarypresident, die echt een vriend geworden is, wat de naam niet zou doen vermoeden. En in maart begon de school alweer. Daarna ben ik veranderd naar mijn derde familie, waar ik nu in zit.
De ouders zijn vorig jaar gescheiden, maar ik leef zo goed als altijd bij mijn gastmoeder en ga soms eten ( altijd gnochi's!) bij mijn gastvader. Hun zoon van 16 zit in San Francisco op uitwisseling, mijn broer van 14 is enorm goed in basketbal, mijn broertje van 6 is superschattig en mijn hond bestaat uit een bol haren die altijd in mijn voeten bijt. Nu heb ik nog zo'n 3 maanden te gaan, en ik word er echt schyzofrenisch van om niet te willen gaan omdat ik hier echt van veel mensen ben beginnen te houden, en langs de andere kant wel om jullie allemaal terug te zien.
Mijn vlucht terug is via Santiago, Sao Paulo, Frankfurt en Brussel, en duurt bijna 24 uur. Genoeg tijd om na te denken dus vooraleer ik terugben.
Hier een nieuw bericht om te laten weten dat ik morgen op mijn reis vertrek naar Patagonië, het Zuiden van Argentinië. Dit zal 17 dagen duren, dus jullie zullen een tijdje niets van mij horen. Puerto Madryn, Calafate, Ushuaia (vlakbij kaap Hoorn), Esquel en San Carlos de Bariloche, dat staat er op het programma. Google de namen even en word meteen jaloers! Morgen vertrekken we dus, met een bus vol enthousiaste uitwisselingsstudenten van over de hele wereld, om een van de mooiste plekjes ter wereld te gaan bezoeken. Dan hoorde ik dat er zo van die verhalen rondgaan dat ik mijn reispas, bankkaart, en weet ik veel wat ben kwijtgeraakt. Ik weet dat ik verstrooid ben, maar het is niet onmogelijk dat ik niets kwijtraak! Ik heb al mijn spullen nog, wees gerust. Voor de rest heb ik hier niet meer veel vermeldenswaardige dingen gedaan, buiten deelnemen aan een wedstrijd van zelfgemaakte carnavalswagens en verlichting kopen in een tankstation. Op school leerden we ook hoe we bloed moeten trekken van een koe, hoe zijn oor 'etiqueteren', en deze week deden we een dissectie van... een hond! Vreselijk. Maar dat blijkt dus ook bij de lessen te horen. Ik hoorde dat het in België nu enorm koud is; hier wordt het warmer en warmer. Dus ik ben blij dat we even terug de koude gaan opzoeken in het Zuiden. Zo, ik ga jullie laten, later zal ik jullie uitgebreider vertellen hoe mijn reis was. Haddig!
Ik ben hier nu al 5 weken en vind eindelijk de tijd om iets fatsoenlijks op mijn blog te schrijven. Voor degene die me een briefje hadden geschreven... bedankt! Die bewaar ik voor altijd. Ik heb veel te vertellen, maar ga beginnen bij wat ik in een normale week doe.
's Morgens sta ik rond 10 uur op, en heb even later een uurtje Spaanse les, samen met de enige andere uitwisslingsstudent van mijn dorp; Friedrich alias Fritzie, duidelijk een Duitser. Ik ga normaal overal te voet naartoe, of word opgeladen op het stuur van een fiets van iemand anders, achterop de motor of met de auto. De auto's zijn hier trouwens geweldig. Van die oude Amerikaanse wagens, kevers, fiat 500 in de oude versie... echt iets voor mij. Rond 13-14 uur vertrek ik naar school. De school is klein, meestal chaotisch en we dragen daar een uniform. Ik heb gekozen voor de richting 'agricultura', omdat we dan twee dagen per week les krijgen en werken op een boerderij. We hebben vrij veel en vooral zeer onregelmatig speeltijd, en rond 18-19 uur is de school gedaan. Dan is het tijd voor de mate, een typische thee van Argentinië, waar iedereen van drinkt door een metalen rietje. En het draait allemaal om het samenzijn met vrienden/ familie. Voor l.o., kies je hier één sport voor heel het jaar. Ik koos voor volleybal, op maandag en op donderdag, maar veel beweging hebben we daar niet. 's Avonds eten we pas rond 21-22 uur.
Alles wijst hier dus op dikker worden hé: 1 Het ontbijt bestaat uit zoet gebak 2 De middag bestaat uit heel veel vlees, 3 De mate wordt gedronken met, alweer, heel zoet gebak 4 's Avonds eten we heel laat 5 Bijna geen groenten en niet zoveel fruit! Maar dit gaat in de zomer wel veranderen denk ik. 6 Altijd stokbrood 7 Gigantische ijsjes voor 1 euro... Nee, dit komt niet goed! :)
Vrijdag komen we meestal met de klas bijeen om iets te drinken of er is een feestje, en zaterdag.. ZATERDAG! Dé dag van de week. 's avonds komen groepjes vrienden bijeen bij iemand zijn thuis, ze luisteren daar wat muziek, drinken daar wat in, kaarten een beetje en vertrekken rond 2 uur naar de discotheek: Villa 8. De enigste discotheek in het dorp waar zo goed als iedereen naartoe gaat. Vrij klein maar geweldig. Vooral de muziek: daar hebben ze van die goede oude schijven van een paar jaar geleden, afgewisseld met hun muziek. De discotheken sluiten om 6 uur 's morgens en dan wandelt iedereen massaal naar huis, ontbijt soms nog samen, en slaapt de zondag, of gaat regelrecht op daguitstap! Of misschien is dit vooral het geval in mijn familie... Zondag betekent dus naar de bergen trekken van mijn provincie of samen met familie barbecuen, heel de dag! Dit is heel belangrijk voor hun en alles draait alweer om het praten en het samenzijn.
Zo, dit is toch al iets. Na deze week heb ik normaal gezien meer tijd en dus meer informatie. Chau!
Mijn familie valt al vanaf het eerste moment heel goed mee. Mijn gastouders zijn supervriendelijk, mijn gastbroertje Gastón (11) is oversociaal, en mijn zusje Julieta (15) zit midden in haar pubertijd, maar ik kan goed met haar opschieten. Dan staat ook nog Marcos op de foto, maar die is voor een jaar naar Ohio in de Verenigde Staten. Hier dus een foto van mijn familie voor mijn huis, getrokken op de avond van mijn zusje haar 15e verjaardag, die hier heel belangrijk is.
De naam van mijn stad/dorp (13 000 inwoners) is Hernando, uitgeroepen to het nationale stadje van... de apennoten! In Oktober hebben we dan ook het grote 'Peanut Festival'. Ik weet niet wat ik me daarbij moet voorstellen... Het is nogal een traditioneel dorp, waar zo goed als iedereen elkaar nog kent, waar iédereen enorm vriendelijk is, en waar men nog naar de kerk gaat en bidt voor het eten. De meeste jongeren tegen hun zin. Alles wat de mensen dan ook nodig hebben, is hier aanwezig. Als je de stad uitrijdt, heb je daar zo goed als niks. Akkers, akkers en nog eens akkers, Google earth kan het bewijzen. De wegen zijn heel eenzaam, het landschap is erg dor en droog, (vermits het hier nu winter is) de tankstations vervallen,... Denk maar aan de typische horrorfilmwegen!
Còrdoba, mijn provincie, ligt in het hart van Argentinië, en is bekend om zijn heuvels en grote meren. Nu in de winter is het er toch wel koud, van 6 tot 20 graden. Maar dan heb je zo van die gekke dagen, dat het plots boven de 30 graden is, zoals voorbije zaterdag. De typische muziek is cuarteto, cumbia en reggaeton. Later stuur ik jullie de populaire muziek van hier door, omdat ik nu de titels nog niet ken. Waarschijnlijk ben ik enorm veel dingen vergeten te zeggen, maar ik heb hier niet zoveel tijd, dus in mijn volgende bericht laat ik wat meer weten over de familie, het eten, de school, en over wat ikzelf hier allemaal gedaan heb in mijn eerste tien dagen. Chauuuuuuuu!
Welkom op mijn blog. Mijn naam is Fien Valkeneers en ik ben voor een jaar op uitwisseling in Argentinië. Hier ga ik zo nu en dan iets van mij laten horen. Ik zou zo zeggen: wees up to date, reageer, en laat ook wat van jullie horen!
