De sprookjesboom op TV met 1 kijkstertje: mijn dochtertje van 6. Mijn zoontje speelt op mijn GSM een spelletje met een poes: haar eten geven, haar aaien, haar te slapen leggen...
Ze amuseren zich. Ook onze echte poes amuseert zich: ze ligt te spinnen onder het salontafel.
En ik zit ziek in de zetel met de laptop op mijn schoot. Een verkoudheid. Op zich niet erg, maar vooral lastig. Ik kan beter een zakdoek onder mijn neus hangen.
Hopelijk voel ik me morgen beter. Dan staat de Sint op het programma: voor de middag komt hij naar het sportpaleis en na de middag heeft mijn werkgever ervoor gezorgd dat hij Leuven aandoet.
En weer een nies waar mijn keel pijn van doet... Ik kan beter eens op zoek gaan naar een dafalgan. En naar mijn bed... maar dat zal moeten wachten tot vanavond. Hopelijk zijn de kids vlug in dromenland zodat ik hen vlug kan volgen.
Langs de ene kant zie ik er enorm naar uit om mijn vriend morgen terug te zien. We gaan samen naar de Sinterklaasshow in het sportpaleis. Zijn dochter van 6 zal er ook bij zijn. Naar dat laatste kijk ik niet uit... ik zal weer compleet genegeerd worden. Geen 'hallo', geen babbeltje, geen vertelseltjes,... nee, ik ben lucht voor haar. Dat weet ik nu al, want dat is altijd zo. Een 'hallo' uit mijn mond kost me zoveel moeite. Het komt er ook altijd veel harder uit dan ik eigenlijk wil. Ik ga proberen om mij zo weinig mogelijk op te jagen morgen door me te concentreren op mijn eigen gedrag. Ook zal alle aandacht naar mijn eigen kinderen gaan en uiteraard naar mijn vriend.
Na de sinterklaasshow gaat ze naar haar mama, dan zal ik weer een stuk rustiger en blijer zijn.
En toch voel ik me schuldig. En ben ik ook jaloers. Mijn vriend Tim krijgt enorm veel aandacht van mijn 2 kinderen. Ze zien hem als hun god. Ik verwacht dit niet van M, maar wat oogcontact en een glimlach zou ik wel leuk vinden. Hoewel ik dit wel krijg van haar! Als haar papa niet in de buurt is. Dat frustreert me en verwart me.
Het zit me allemaal hoog in verband met M. Ik had me voorgenomen om hier zeker niet over te schrijven in de eerste berichten hier op mijn blog. Maar ik ben mezelf en ik toon mezelf hoe ik ben. Altijd en overal.
Spannend! Maar waar moet ik beginnen? Gewoon neerschrijven wat spontaan in me opkomt? Me eerst even voorstellen?
Je zal wel een beeld van me krijgen naargelang ik berichten typ. Maar hou je vooral niet in wanneer je me een vraag wil stellen of iets meer wil weten.
geDAGtenboek van Fienemien
