Het rare aan de structuur van het boek was dat de pagina's niet genummerd waren, er stonden wel cijfers aan de onderkant van de pagina maar dit waren meestal komma-getallen. Ik dacht eerst dat het iets anders betekende maar ik raakte er niet uit wat het was. Voor de rest was het een doorlopend verhaal. 

de opbouw was wel gemakkelijk om te volgen maar je moest er echt bij blijven. Het boek sprong vaak van tijd naar tijd.

Soms ging het over wat er was gebeurd voor het ongeval i.v.m. haar vrienden of haar vriendje en dan op het andere moment sprong het terug naar het ziekenhuis waar ze naar zichzelf kijkt of het nieuws krijgt dat haar broertje is overleden en ze eigenlijk volledig alleen overblijft.

In het boek gebeurde genoeg zodat het interessant bleef. Voor een echt tienerboek vond ik het zeer goed. De schrijfster heeft echt laten zien hoe het leven van Mia er uit zag en er waren genoeg elementen die je deed verder lezen. Ik heb tijdens het lezen echt vaak gedacht van "dit is echt een typisch tienerleven" en dat maakte het interessanter en interessanter.

Ik kon me enorm inleven in het leven van Mia, het werd ook enorm goed beschreven hoe het verliep. Ik voelde echt de pijn die ze had en het plezier met haar vrienden en familie.