Toen ik het boek begon te lezen dacht ik dat het weer zo"n typisch meiden verhaal ging zijn en vooral ging gaan over de liefde, maar dit viel nog mee. Hoe verder je in het boek kwam hoe meer je zag dat het eindelijk gewoon ging om het leven van Mia en wat er allemaal gebeurde voor het ongeval en na het ongeval.
Het rare aan de structuur van het boek was dat de pagina's niet genummerd waren, er stonden wel cijfers aan de onderkant van de pagina maar dit waren meestal komma-getallen. Ik dacht eerst dat het iets anders betekende maar ik raakte er niet uit wat het was. Voor de rest was het een doorlopend verhaal.
de opbouw was wel gemakkelijk om te volgen maar je moest er echt bij blijven. Het boek sprong vaak van tijd naar tijd.
Soms ging het over wat er was gebeurd voor het ongeval i.v.m. haar vrienden of haar vriendje en dan op het andere moment sprong het terug naar het ziekenhuis waar ze naar zichzelf kijkt of het nieuws krijgt dat haar broertje is overleden en ze eigenlijk volledig alleen overblijft.
In het boek gebeurde genoeg zodat het interessant bleef. Voor een echt tienerboek vond ik het zeer goed. De schrijfster heeft echt laten zien hoe het leven van Mia er uit zag en er waren genoeg elementen die je deed verder lezen. Ik heb tijdens het lezen echt vaak gedacht van "dit is echt een typisch tienerleven" en dat maakte het interessanter en interessanter.
Ik kon me enorm inleven in het leven van Mia, het werd ook enorm goed beschreven hoe het verliep. Ik voelde echt de pijn die ze had en het plezier met haar vrienden en familie.
Ik heb maar kleine deeltjes van het boek gelezen maar ik heb geen flauw idee meer wanneer. Dit is al een lange tijd geleden.
Wat ik wel nog weet is dat ik het een enorm goed boek vond. Ik ben persoonlijk voor waargebeurde verhalen maar dit verhaal sleepte mij zo mee dat ik mij volledig kon inbeelden wat er allemaal gebeurde.
Ik weet dat ik ongeveer in het midden van het boek ben beginnen wenen en dat het enorm moeilijk was om nog verder te lezen. Het verhaal is heel ontroerend en raakt een "tienermeisje" zoals mij heel er. Ik heb zeer genoten van het te lezen en als ik er over begin te denken komen de tranen weer in mijn ogen.
Het thema vind ik sowiso interessant, ik lees graag over de oorlog. Graag zou ik veel meer weten over hoe dat is gegaan en hoe het allemaal tot een einde is gekomen.
Dit verhaal is wel een ver-van-mijn-bed-verhaal, hoewel mijn grootvader is geboren tijdens de 2de wereldoorlog weet hij daar niets van. Niemand van mijn familie dat nog leeft kan mij veel vertellen over de oorlog, wat ik wel weet is dat mijn overgrootvader de 2de wereldoorlog heeft overleeft maar jammer is hij net voor mijn geboorte overleden. Ik zou hem graag vragen hoe hij de oorlog heeft beleefd
Het interessante aan mijn boek was eigenlijk dat er sommige stukken schuin gedrukt waren. Dat maakte het nog interessanter en gemakkelijker om te lezen.
Ik heb al eerder over het thema oorlog gelezen. Al weet ik niet meer 100% waar het over ging, ik weet wel nog dat het iets volledig anders was.
Het ging gemakkelijk om mij in te beelden hoe het verhaal ging, door de goede beschrijvingen van de schrijver zag ik precies de beelden voor mijn ogen.
Het taalgebruik van de schrijver was eerder normaal, het was zeer formeel geschreven omdat hij natuurlijk niets anders gewend was van in die tijd in dat gruwelijke kamp te leven.
