Ik duwde me af van het bureau en liep naar beneden, de trap af.
Nee, dat is geen goede zin om een verhaal te beginnen. Maar over wat moet ik dan een verhaal schrijven? Over familie, vrienden, mijn ouders?Mijn ouders! Dat zijn ook zulke mensen! Soms, meestal eigenlijk, geloof ik niet dat zij mij hebben gemaakt. Alsof ik bij de geboorte ben verwisseld, per ongeluk, en dat ergens op aarde, mijn andere mama en papa rondlopen. Ofwel hebben mijn ouders hun drie kinderen afgestaan aan een wanhopig kinderloos koppel dat ik nu mijn ouders noem. Tien jaar later kregen mijn echte ouders mij, hun laatste kind. Omdat ze niet wouden dat ik gescheiden van mijn broer en zussen zou opgroeien, gaven ze mij aan hetzelfde, al minder wanhopige koppel. Je kent dat, hé: drie plus één gratis. Maar nu ben ik volkomen gelukkig met een grijsharige papa met lage humor en een mama die de hele tijd taarten bakt en paardrijdt. Een voorbeeld van papa's lage humor. Er was op zijn werk een probleem: de planten zouden niet op tijd bij de klanten raken. De twee collega's zeiden: "Dirk-want zo heet mijn papa-zal dat wel oplossen!" Daar zei papa op terug: "het enige wat ik kan oplossen is cacaopoeder in warme melk!" Hahahaaha,wat grappig!
Elke vrijdagavond is er wel een goeie film te zien. Maar deze keer was dat niet het geval. Op vtm toonden ze de film Twilight wel,maar ik vind daar persoonlijk niks aan. De boeken heb ik nog niet gelezen, hoewel ik vervent boekenworm ben. Meestal lees ik geen boeken, gewoon omdat het een rage is. En ik had de film al eens eerder gezien. Omdat er niks beters te zien was, werd het dus maar Twilight. Dus ik wist wat er ging gebeuren. Ze toonden hem op vtm. En die geven maar al te graag reclame. Telkens wanneer er reclame tevoorschijn kwam, zapte ik weg. Op een bepaald tijdstip (ik denk rond 22u) ging ik naar canvas. En daar was er een special van comedy casino bezig. Ze zonden Wim Helsen uit, met zijn show: het uur van de prutser. Ik had hem eigenlijk nog nooit bezig gezien, wat ook geldt voor het grootste deel van de komieken. Hij is eigenlijk wel geniaal grappig. Omdat Twilight na de reclame eigenlijk wat saai werd, bleef het maar op canvas staan. Mijn ouders hadden zijn show al eens gezien in de zomer van 2010.
Op een bepaald moment begon hij over een herinnering. Hij was tien en ging samen met zijn broer naar de slager. Je kent dat wel, zo met een boodschappenlijstje dat mama je meegaf. Zijn broer die drie jaar ouder is, kwam met hem de winkel van de beenhouwer binnen. Dirk,zo heet die broer, begon een praatje met de slager. Wim stond erbij en keek er naar. Hij wilde ook praten met de beenhouwer. En zijn ervaring had hem al geleerd dat grote mensen altijd over het weer praten,als ze niets anders weten. Dat was hij dus ook van plan. De volgende keer ging hij alleen naar de beenhouwer. En hij als klein manneke van tien jaar,had al zijn zinnetje voorbereid. Ha zeg,beenhouwer,slecht weer vandaag toch. Nu stond hij daar te wachten in de winkel. Er stonden nog enkele mensen in de winkel. Nu ga ik niet langer uitwijken over zijn gesprekje. (het ontgoocheld miss een paar mensen). Het gaat om het feit dat hij hem schaamde voor die andere mensen in de winkel. Wat eigenlijk wel logisch klinkt. Maar dat is het hem juist.
Mensen zijn zo bang voor wat anderen denken. En ze zijn bang omdat ze soms al negatieve reacties kregen op wat ze doen, denken, dragen, zeggen, schrijven, En waarom geven die mensen altijd negatieve kritiek op dingen die om een eigen mening, smaak, stijl vragen? Er zijn twee redenen. De mensen die altijd het botst reageren en nooit zelf iets goed doen zijn degene die bang zijn. Bang om wat al die andere mensen van hen denken. Verschrikkelijk, eigenlijk. En die andere reden is dan wél positief is. Mensen gaan dan in discussie over wat ze zelf denken. En dat maakt iedereen kritisch en leert hen opener denken. En dat is wel belangrijk voor onze wereld zoals die nu is. Zeker als het op racisme aankomt.
Twee paar ogen staren me aan ze willen me niet laten gaan De ogen houden me vast Ik lijk te verdrinken en blijf naar de bodem zinken. Diepblauw en ook donkerbruin kijken me vriendelijk aan Ik heb ze laten gaan
In zo van die dramatische films waar de personages een moeilijk verleden achter de rug hebben, zeggen ze altijd : laat het verleden achter je. Maar als je daar eens over nadenkt, is dat nog niet eens zo makkelijk. Want als je met een nieuwe start wil beginnen gaat dat niet zonder het verleden. Wat er in het verleden gebeurd is leidt tot het heden en de toekomst. Waarin ook herinneringen een belangerijke rol spelen. Want die herinneringen zorgen ervoor dat je niet vergeet waar je vandaan komt met waarden en normen. want als je dat vergeet... ben je helemaal verloren. dan kan alleen het ontwikkelen van een nieuwe iedentiteit je nog. tenzij je echt goeie vrienden en familie hebt, die je accepteren met je verleden.
Ik heb onlangs iets nieuws ondekt. PIP studio! Dat is een mevrouw uit Nederland die een klein bedrijfje heeft opgericht. Ze maakt er zelf allerlei hebbedingetjes met vrolijke,kleine,kleurijke(en meisjesachtige) desing en motieven. Ze hebben een webshop: www.pipstudio.com En ze verkopen hun producten ook in kleine snuisterwinkeltjes. (achter de maan,zsa zsa,...) Of papierwaren in de grote winkels (supra bazar) Oorspronkelijk is het Nederlands. Dus in België vind je hun producten niet zo makkelijk. Ze verkopen vanalles: Beddengoed Behang Servies Handtassen Portemonees Textiel Papierwaren Schoolspullen en nog veel meer! I LOVE PIP STUDIO!
Het kan heel handig en leuk zijn om een dagboek bij te houden. Zowel voor jongens als voor meisjes. En je moet er niet per se je dag in beschrijven of er elke dag in schrijven Dat kies je helemaal zelf. Je kan er heel veel bedenkingen en opvattingen in kwijt. Zo is het na een tijdje ook gemakkelijker om een eigen mening te vormen. En dan ga je ook veel kritiser (in de positieve zin) tegenover dingen en personen staan. Ook is het handig om tekstjes en verhaaltjes van een tijdje terug te (her)lezen. Zo kan je zien hoe jij en jouw visie op de wereld zijn veranderd. Het is een manier van je hart luchten,zoals tegen iemand praten.Sommige mensen hebben daar echt behoefte aan,maar willen niks kwijt tegen een persoon. En dan kunnen ze dat in hun dagboek schrijven. Eigenlijk is het allemaal heel simpel en je beslist zelf wat en hoe. Heel handig! Zeker doen!
Op school krijgen we twee uurtjes godsdienst.Telkens het laatste uurtje van dinsdag en donderdag. Dat is altijd lekker chil. Want onze leerkracht vertelt dan altijd veel verhaaltjes.Maar jammer genoeg moeten we dan altijd nog wel een beetje les krijgen en theorie zien. Het komt nu alsmaar meer in het nieuws dat ze meer met God en de Bijbel moeten bezig zijn. Dat is althans de mening van het katholiek onderwijs.Maar ons willen ze vooral uitleggen over omgaan met elkaar,de maatschappij en het sociale leven. We krijgen tussendoor ook nog wat Bijbelverhalen te zien over Eliah (momenteel toch). Maar het belangerijkste wat mevrouw altijd verteld is dat iedereen verschilt en dat we dat moeten aanvaarden dat niet iedereen perfect is. Zo gaf ze een voorbeeld dat we niet allemaal in hetzelfde geloven.Maar de gelijkenis is groot:we geloven allemaal in een God.En je moet het nog niet zo ver gaan zoeken. Ze gaf een voorbeeld:de ene heeft liever kroketjes en de ander heeft liever aardappelen. Ik zie oranje graag,jij ziet blauw graag. Zo zie je maar.Het verschil tussen ons,die zes miljard mensen is kleiner dan je denkt!
Wat als je nu geadopteerd bent? Oké,dat is toch niet zo erg? Maar... Wat als de mensen die je al die tijd je ouders hebt genoemd,je na jaren zeggen dat ze je ouders niet zijn? Dan kom je opeens van een vreemd land zonder dat je het wist. Je zou denken,als van een vreemd land komt dan kan je dat toch zien? maar wat als je nu van een land binnen Europa komt en je zit bij een Belgisch of Nederlands gezin? dan merk je dat toch niet. dan wil je plots op zoek naar je biologisch ouders.
of ik moet het nog zo ver niet gaan zoeken. je zit zonder dat je het weet bij een pleeggezin of je bent in een vondelinge schuif gelegd. dan wil je ook op zoek.
Maar ik wil je niet bang maken. Hoe groot is de kans dat je ouders niet de biologische zijn? Juist,heel klein.
ik weet zelf niet waarom ik dit schreef. het is zomaar iets.
Zoals ik al verteld heb, ben ik verslaafd aan boeken. Dit is een echte aanrader:
Chanda's geheim:
Dit boek gaat over aids in de sloppenwijken van Afrika. Chanda woont samen met haar moeder,haar (half)broertjes en zusjes in een sloppenwijk in Afrika. Ze heeft ook een stiefvader,de zoveelste op rij,maar die ziet ze zelden. Hij drinkt zich dronken in het lokale café. In het begin van het verhaal sterft Sarah,haar jongste halfzusje aan aids. Voor de familie is het een nog onbekende ziekte. Chanda regelt de begrafenis. Sarah wordt in een zelfgemaakte kist begraven omdat ze te weinig geld hebben. Later in het verhaal wordt ook haar moeder ziek. Chanda neemt het grootste deel van het huishouden over. Aids is een taboe in de wijk.Maar al snel merkt de bemoeizieke buurvrouw,Mevrouw Tafa,dat er iets mis is. Ze brengt de moeder naar een dokter.Maar dat schijnt niet te helpen. Op een bepaald moment besluit moeder naar familie in Tiro te gaan. Chanda heeft ook een vriendin: Esther. Esther wordt onverwachts prostituee. Om voor haar broertjes en zusjes te kunnen zorgen. Wanneer Esther verminkt en mishandelt wordt door onbekende mannen,vangt Chanda haar op. Tot groot ongenoegen van Mevrouw Tafa. Als Chanda niets meer van haar moeder hoort,wordt ze ongerust. Ze besluit zelf naar Tiro te gaan terwijl Esther voor het huishouden zorgt.
Hoe dat afloopt...
Er is ook een vervolg op het boek: Chanda's oorlog. Chanda moet samen met haar broertjes en zusjes vluchten voor de oorlog.
Ik heb onlangs iets nieuws ondekt.
