Ik ben vorige week vrijdag gaan kijken naar het stuk 'Kletswijven'. Het is een stuk van Theatergroep Vooruit Deinze. Het is geregisseerd door John Lammertijn.
Het was een komisch stuk dat ging over een jong koppel dat wil trouwen, maar op hun weg naar het altaar worden ze niet direct geholpen. Dit komt door roddels, roddels, en nog eens roddels.
Ik kwam met dit stuk in aanraking doordat ik affiches zag hangen van het stuk, en aangezien we een toneel moesten bekijken voor school, vond ik dit wel een geschikte opvoering. Het was in Deinze in Zaal Palace. Dat is niet ver voor mij dus dat heeft zeker mijn keuze beïnvloedt.
Checca en Beppo zijn twee tortelduifjes die dolverliefd zijn op elkaar. Ze willen dan ook zo snel mogelijk trouwen. Wanneer aan het licht komt dat Checca de echte dochter van baas Toni niet is, gaan de poppen aan het dansen. Beppo is bang dat haar echte vader 'te min' zou zijn voor zijn ouders. Wanneer blijkt dat dit niet zo is, kunnen de tortelduifjes alsnog met elkaar trouwen.
De tortelduifjes: Kris Bakeland (Checca) en Peter
Van Doorn (Beppo)
De papa's: Roger Minnens (Baas Toni), Haerens (Actavio) enWesley
Wanseele (Musa)
De kletswijven: Silvie Detavernier (Catte), Christl Detavernier (Squalda)
en Ellen Devos (Angioletta)
De schijtwijven: Judith Verzele (Beatrice) en Daphné De Volder (Eleonora)
Den tettenman: Koen Schoors (Lelio Ardenti)
Het zielig figuur: Henk De Graeve (Pantalone),
De knechten: Anouk De Mey (Arlechino 2, Toffolo, Moccolon, Panduro)
en Fien De Baere (Arlechino 1, Toffolo)
Het hulpje (achter de scène): Poei Proost (Poei)
Het stuk pretentie: Melissa Galle (Melissa)
Het trio: Ginette Filliers (Ginette), Marianne Coppens (Marianne) en Rita
Vancaneghem (Rita).
Aangezien het ten strengste verboden was om foto's te nemen wanneer de zaal betreden werd, ga ik mijn best doen om het decor voor u te beschrijven.
Het decor was uiterst eenvoudig. De acteurs stonden achter een houten 'omheining', het leek als het ware een toog waaraan de acteurs hingen. Op de achtergrond was er een beamer die voor elke nieuwe scène een nieuwe achtergrond in petto had.
Doordat je niet kon zien wat er op het podium stond (door de houten omheining), konden de acteurs heel makkelijk verdwijnen en dan ergens anders weer opduiken, zonder dat iemand in het publiek dat gemerkt had. Dat heeft sommige mooie en grappige scènes opgeleverd.
Daaruit volgt ook een beetje dat de gestiek van de acteurs zeer beperkt was, aangezien we enkel hun bovenstuk zagen. Dit vond ik niet echt een nadeel. Een echte meerwaarde daarentegen was het ook niet.
De kostumering vond ik dan weer wel geslaagd. Zeker voor dit stuk. Je zag duidelijk wie hoger stond en wie in de lagere klassen van de samenleving zit. Zeer geslaagd!
Ik vond het, tot mijn grote verbazing, een heel mooi toneelstuk. Waarom tot mijn grote verbazing? Ik ben namelijk geen liefhebber van toneel en poëzie. Het verwonderde me zelf een beetje dat ik ervan genoten heb. Alhoewel dat sommige stukken ietsje langdradig en dusdanig ook saai waren, naar mijn mening toch. Ik heb mensen in de zaal gehoord die soms niet meer bijkwamen van het lachen. Volgens mij was dit naar de acteurs toe ook een bevestiging dat het komedie-aspect goed zat.
Ik kan dus voor u besluiten dat het een heel goed toneelstuk was. Het kan u vast en zeker aan het lachen brengen!
