Ik ben nu bijna een weekje thuis en ik voel me er al helemaal op mijn gemak. De buren hebben (bijna) niet te klagen en mama en papa zijn heel fier dat ik zo een flinke jongen ben, net zoals mijn grote broer Seppe zeggen ze dan altijd.
Mijn dagen zijn nu vooral gevuld met eten en slapen, wat een geweldig leven toch he. En als ik me dan eens vuilmaak komen mama en papa met de grootste zorgen mij terug proper maken, of het nu een pamper is of een beetje melk van mijn gezicht vegen.
En elke dag een badje hoort er ook bij natuurlijk, in het begin wel wat koud zo in mijn blootje op dat kussen liggen en dan komt papa mij eerst altijd wassen met een washandje en dat maakt het allemaal nog veel kouder! Maar eens ik in dat badje lig met de perfecte temperatuur dan is dat allemaal heel gauw over. Daar kan ik uuuuuuuuren blijven inliggen, ik voel me al helemaal thuis in het water. Misschien moet ik later maar een grote zwemkampioen worden, in combinatie met mijn basketbalcarrière. Ik hoor papa altijd zeggen "als hij maar geen voetballer wordt, ze schoppen hem misschien halfdood". En daar heb ik toch wat schrik van gekregen... Oei, ik ben aan het afwijken van mijn heerlijke badje. Dus, ik lig daar heerlijk rond te dobberen als plots mama mij (zonder enige reden) uit dat bad haalt. Mama, waarom doe je dat??? Mag ik dan niet blijven liggen? Om mama en papa te straffen begin ik dan maar te huilen tot ik helemaal droog ben. Hoe zou je zelf zijn?
Normaal steken ze mij overdag in bad, maar deze (korte) week moet papa gaan werken, maar hij heeft me beloofd dat hij terug thuis is vanaf woensdagavond voor bijna 2 weken. Dan kunnen we met de hele familie misschien wel leuke dingen gaan doen. In de wagen achteraan met Seppe naast mij. Hij komt dan altijd vlak naast mij zitten om mij te beschermen tegen de bulten en putten in de weg en de scherpe bochten. Hij zorgt ervoor dat ik altijd veilig zit en dat er mij niets overkomt.
Eigenlijk kan ik toch wel zeggen dat ik een gelukkig jongetje ben en dat ik héél blij ben dat ik zo'n lieve grote broer heb die voor mij zorgt en mij later al zijn speelgoed zal geven (al denk ik dat hij dat zelf nog niet weet ) en ook op mij zal babysitten als mama en papa eens wegmoeten zonder de kids. En natuurlijk zijn er ook nog de liefste mama en papa van de heeeeeeeeeele wereld die er voor mijn grote broer en ik altijd zullen zijn. En of dat nog niet genoeg is, zijn er peter Dave en meter Mira en een grote familie die mij met veel liefde zullen helpen en begeleiden in deze nieuwe wereld.
Dus ik ben er heel gerust in dat ik ver zal geraken omringd door al deze lieve mensen... Ik wil jullie op voorhand al bedanken voor alles wat jullie voor mij zullen doen en gaan betekenen!
Hoe zou je zelf zijn? 
) en ook op mij zal babysitten als mama en papa eens wegmoeten zonder de kids.
