Na een tijdje heb ik nog is beslist een blog te schrijven en om eerlijk te zijn, da word per keer moeilijker en moeilijker. Alles is hier al zo gewoon geworden da ik nimeer goe weet wa ik nog kan vertellen wa jullie eventueel kan intresseren.

Ik heb een tijdje gedacht om uit AFS te stappen want het zit zo dat da hier per week zotter en zotter word. Zo waren de jongens van Tumbes onlangs naar Piura geweest en AFS is daar achter gekomen. Gevolg da ze direct moesten terugkeren naar Tumbes en da er natuurlijk een sanctie aan vasthong, ge moogt ni buiten u reisdagen reizen (da er maar 15 zijn, belachelijk weinig dus) en hun straf was, houd u vast, 3x per week in een godvergete parkske onkruid gaan uittrekken en een contractje tekenen waar in stond da ze meer in het huishouden moesten doen, zo goe als nimeer uit mogen gaan, en nog allemaal andere idiote dingeskes. De jongens hebbe dus een tijdje smorgensvroeg in een parkske wa onkruid staan wiede maar aangezien da zo’n nutteloze job was hebbe ze, na overleg me Frank, hun straf kunne verandere naar vrijwilligerswerk. Das dan toch nog nuttigs da ze doen. Ook is Frank al enkele kere bij mij thuis langsgekome om me mijn ouders te praten (kweet eig ni goe waarom want mijn mama wilt nooit ope doen voor die mens dus ze heeft der nog altij ni persoonlijk mee gepraat). Wel heb ik al veel roddels gehoord over da ik ne slechte invloed heb op de AFS’ers en zogezegd de oorzaak ben van enkele problemen, wa natuurlijk allemaal zever is. Want een engeltje als mij kan toch onmogelijk voor problemen zorgen :D neje ma het ware wel allemaal leugens dus het slaagt op niks. Ik voel mij dan ook nimeer echt gewenst door AFS en Tumbes is in mijn ogen ni echt de super interessantste stad om een heel jaar te zitte vandaar mijn plan dus om uit het progamma te stappen. Ik heb er me Frank over gepraat en aan zijn reactie te zien leek hem da ook ni echt veel uit te maken da ik da zou doen maar mijn ouders van Belgie zage da ni echt volledig zitte dus heb ik maar beslote Frank het ni te gunne om eruit te stappen en mijn jaar maar af te maken me AFS. Nu is het enige probleem da ik nimeer kan reize zonder AFS omda ze mij anders naar huis kunne sturen als ze da ontdekken. Dit wilt ni zegge da ik da nimeer ga doen ma daar ga ik ni te veel informatie van over op mijn blog zetten, ge weet nooit.

Dan wa is hier nog zoal gebeurt in Tumbes, Vrij tot zeer weinig eigenlijk. School heb ik nu officieel van mijn lijstje geschrapt aangezien ik daar sinds 15 december mijn gezicht toch al nimeer heb laten zien. Waar ik mij hier de laatste tijd dan zoal mee bezig hou is weggaan me de andere AFS’ers en bij mijn familie zijn. Zo ben ik vorig weekend een weekendje naar Piura gegaan voor de graduation van mijn papa (ja die mens is al 45jaar maar da is hier normaal) Heel het gezin dus in ons autotje gepropt onderweg naar Piura, mijn mama mij de chiqueste kleren late uitkieze om der zeker goe uit te zien. Ben ik uiteindelijk zelfs ni op die graduation geraakt seg. Het zit als volgt: Een goei vriendin van mij, Lorien, woont in Piura met AFS en ik was die natuurlijk een bezoekske gaan brenge me het gedacht om daarna naar Carlos zijne graduation te gaan. Mijn mama had mij gezegd da alles begon om 18u dus ze mij ervoor bij Lorien kwame ophale. Ze hadde mij probere berijken om 15u maar mijn gsm lag toen ni in mijn bereik dus ik had ze erna truggebelt zonder veel succes, na 30 keer proberen uiteindelijk opgegeven en super lekker gaan eten me Lorien in een restaurantje in Piura. Man ik zeg het nog is, Piura ligt 5uur rijden van Tumbes en daar is ZOVEEL meer te doen dan bij ons, menne wereld ga elke keer ope als ik daar kom. Ma bon back to the point: Toen ik rond 20u nog altijd niks van Reyna had gehoord had ik al wel door da ik nimeer na die graduation zou gaan, dan in den avond krijg ik ineens telefoon: ‘Ja Feliz, Carlos had zich van uur vergist en de graduation begon al om 16u dus zijn we maar zonder u gegaan, we vertrekke morgevroeg trug naar Tumbes dus blijf ma bij Lorien slape wij kome u morgevroeg halen.’ Oke om heel eerlijk te zijn vond ik da ni zo extreem erg om die graduation te misse want das toch ma drie uur op een stoeleke zitte om 1 of ander meneertje wa te hore spreke over hoe dankbaar ze god zijn da er mense zijn afgestudeerd en bla bli bla. Dan de volgende middag had ik nog altijd niks van mijn gezin gehoord dus bel ik die maar is, NIKS. Na 100.000 poginge eindelijk Reyna aan de lijn gekrege die mij verteld da het vertrek is uitgesteld naar de namiddag. Bon snamiddags was ik nog altijd bij Lorien waar ze mij om 16u zijn kome hale. Uiteindelijk hebbe we nog tot 21.30 in Piura gezete, manneke lief, Peruane en den tijd in schatte e. Da komt ook nooit goe, das altijd anders dan verwacht. Kheb uiteindelijk nog ne hele tijd bij mijn mama haar zusse gezete, da allemaal stuk voor stuk eve grote (brede beter gezegd) figure zijn als mijn mama. Die ligge om te beurt strijk me de domste opmerkinge ooit en zijn allemaal super impulsief. Het ene moment zitte die allemaal droog in een stoeleke niks te zegge, het volgende moment ligt der 1 of ander zus op een massagetafel waar dan iedereen rond sta te zien hoe die gemasseerd word door (een in mijn oge) zeer onervare masseuse. Bon na een heerlijke Pollo a la brasa vd Hapy chicken terug richting Tumbes vertrokke. Eindelijk wa rust dacht ik (wa ik wel kon gebruiken na 4uur bij 4 zotte zusse te zitte). Wel, da was buite de Carlos zijne radio gerekend. WA THE HELL WAS DA. Ik heb de eer gehad om 5 LANGE uren naar Cumbia en Foute wannabe Milc inc van de jare 90 muziek te luistere op het hoogste volume da die radio aankon. Echt goeikope kutmuziek, schijteluid, vollenbak, mijn mama da der nog altijd bovekomt gesnurkt (die er op een rare manier gewoon kon doorslape, en coco (mijne nonkel van 35jaar) zit in zijn hande te klappe en me zijn vuiste mee te danse op de beats, maar marginaal is mijn gezin ni hoor… Nu weet ik trug waarom ik ni graag me mijn familie meer naar Piura ga. Mag ik ni vergete voor volgende keer :D dan uiteindelijk ben ik om 3uur s’nachts thuis gekomen, super gefrustreerd. En heerlijk in mijn bedje gekropen!

Zaterdagochtend ben ik samen me mijn 7 dwergen richting Ecuador getrokken. (Eigenlijk ware het er 8 maar Frank tel ik ni mee) Al moet ik toegeven, Ecuador was echt superleuk en Frank heeft zich heel flink gedragen. We deden wa we Woude en ginge uit zoveel we wilden. De eerste stop in Ecuador was Montañitas, een strand da ge een beetje kunt vergelijke me Mancora in Peru. Heel gezellig, toeristisch stadje me allemaal toffe barrekes en danscafeetjes. Ik denk da ongeveer heel AFS Ecuador er was dus da was feeste verzekerd. Na ne hele toffe avond/nacht/ochtend, uiteindelijk toch in ons bed beland. De volgende dag gewoon nog wa rondgehonge en gechilled opt strand en maandagmiddag teruggekeerd naar Guayaquil, de 2^e grootste stad van Ecuador. Daar hebben we nog 2 nachten verbleven. Het centrum van de stad en de toeristische dinge vielen allemaal wel goe mee, maar de stad zelf was eigenlijk vrij tot zeer lelijk, natuurlijk op geen enkel vlak vergelijkbaar met Tumbes aangezien er wel dinge te doen waren. Zo zijn we de mallecon (aka dijk) afgewandelt met al zijn bezichtingen erbij. Zijn we naar Piñas gegaan, waar we 444 treden omhoog zijn geklommen om een heel overzicht van de stad te krijgen, en hebben we een leguaan park bezocht. Al bij al een leuke 5 dagen :D

Binnekort ga ik Machu Pichu nog trotseren en binne 11 weken staat de dees al met haar voetjes trug in Belgie.

03-05-2012 om 18:16 geschreven door Feliz  

Het wordt tijd da ik nog is wa vertel over mijn leven hier in Tumbes, maar het problem is da ik de laatste tijd echt SUPER lui ben geworde en ik nimeer veel doe en dus ook nimeer veel kan vertellen. De kans da deze blog vrij saai wordt voor te leze zit der dus wel in maar ik zal mijn best doen het iets of wa boeiend te maken :D

Sinds ik terug ben van op reis ben ik een beetje in een zwart gat gevallen, de eerste week ware er bijna geen AFS’ers in Tumbes en aangezien mijn Peruaanse vriendekring zich beperkt tot enkele Peruane kon ik daar ook ni echt op terugvallen. Mijn familie heeft eigenlijk heel februari in Piura gezeten dus ik heb hier een maand alleen in huis gewoond. Langs de ene kant wel super want daardoor heb ik wa feestjes thuis kunne houde en was er rust in huis, iets da ge ni hebt als der 2 klein hyperkineetjes rondlope, maar langs de andere kant ook super saai en eenzaam. Kzegget, Februari is een beetje mijn depri-maand geweest. Ik had nergens zin in, ik verveelde mij en vooral het gemis naar Belgie was SUPER groot. Da heb ik nu eigenlijk nog altijd wel een beetje. Ik begin echt mijn oude leventje super hard te missen MAAR lichtpunt in de duisternis, 31maart komt mijn zus voor 2 weken naar Peru! Tot nu toe zijn de beste weken van mijn jaar al mijn reis geweest en nu hoop ik da ik daar nog wa bangelijke weke me mijn zus kan aan toevoege :D maar daar twijfel ik ni aan.

Toen zowa iedereen teruggekeerd was in Tumbes was er wel eff trug wa leven in de brouwerij. Zo heeft Thomas, ne andere AFS’er van Belgie die nu een jaar in Cajamarca woont, een dikke week in Tumbes gewoond in het huis van Jonas. Daar zijn we een paar keer mee naart strand gegaan en die hebbe we natuurlijk ook kennis late make met al die BANGELIJKE discotheke die er in Tumbes zijn (Ja dit was sarcastisch we hebbe een paar barrekes en da ist dan ook wel) Wat ons wel niet tegenhoud om der altijd een feestje van te maken. Zo zijn we op een avond in Malajos beland waar den baas van de bar ons kwam verrassen met een gratis fles Tequilla en goed opgevoed als we zijn, daar kunde natuurlijk geen nee tegen zeggen e. Na ons Malajos feestje waren we me zijn alle onderweg naar huis maar omdat Robbe helemaal alleen naar huis moest stappen hadde we besloten om die toch eff thuis te gaan afzette, wij ware ten slotte me 4 man, ons zou wel niks overkomen. Verkeerd gedacht. We hadde Robbe nog maar net thuis afgezet of der stopt ne Mototaxi bij mij en Thomas waar 5 man uitspringt. 3 op Thomas en 2 op mij. Sterk als ik ben, ben ik natuurlijk meteen kunne ontsnappe (of het lag aan het feit da ik geen geld of gsm bij mij had, want alles zat in Thomas zijn zakken, en ze dus niks van mij konde stele) Ik ben dan direct de rest gaan roepe da ze Thomas moeste gaan helpe maar op 1 of andere manier heeft die zich vrij snel losgekrege en zijn we allemaal kunne gaan lope. Het enige da ze gepikt hebbe is mijne GSM maar daar kan ik nog mee leven. Ze hebbe ook nog een poging gedaan tot het pikke van Thomas zijn schoene maar aangezien die net nieuw ware, zag hem da ni echt zitte om die af te geve dus hij heeft dervoor gevochte en gewonne :D Eind goed al goed.

Midden februari was er ook een reis naar het Noorden met AFS. Maar aangezien ik in het Noorde woon en ze o.a ook naar Tumbes kwame zag ik er ni echt het nut van in om die reis mee te doen. Maar toen de AFS’ers hier ware was het wel plezant om die mense allemaal nog is trug te zien. Ik denk da de mense van Tumbes trouwens ni wiste wa ze zagen. Normaal zit hier gene enkele toerist en nu was der ineens een heel bus Belge en Duitsers afgezet.  Ook met die mense hebbe we nog is een leuk AFS feestje gehad en o.a Lieselotte en Jens van comite ZAN ware derbij, dan ist altijd feest e.

De beslissing da ik officieel nimeer naar d’unif ga gaan is bij deze ook gemaakt. Ik zie er persoonlijk het nut ni echt van in om te gaan want da is der saai en ge leert der toch niks bij + ik ben echt ni de enige da ni of bijna nooit naar e les gaat want wij pakke hier allemaal verlof wanneer wij wille.

Nog een ontdekking. AFS Tumbes leest blijkbaar mijne blog, Frank vertaald die naart Spaans ofzo weet ik veel, maar ik moet dus wel een beetje oppassen me wa ik allemaal schrijf want ze houde mij int oog.

Dan nog enkele dinge die eigenlijk ni veel uitleg nodig hebbe:

-          Ik heb 2 maand zonder internet gezete, wa echt heel saai is

-          De waterpomp van onze blok was kapot, gevolg: Paar dage geen water (heel vuil)

-          Ik ben er een tijdje overtuigd van geweest dat 1 vd buren ne aap in huis had genome want ik hoorde echt apegeluiden. Bleek da het hondje van Jolien te zijn da aandacht tekort kwam ofzo, kheb op punt gestaan da beestje iets aan te doen.

-          Ge hebt hier nooit absolute stilte, of er is muziek, of ge hoort kindjes wene, of ge hoort ne tv da heel luid sta, of ge hoord een vrouw roepe, ge hoord iemand slaag krijge, altijd wel iet

-          Het blijft hier maar warmer en warmer worde waardoor ge liefst permanent onder den douche staat.

10-03-2012 om 23:45 geschreven door Feliz  

Oke tis al een heel tijdje geleden da ik nog is iets heb geschreven, en het enige nadeel dat daar voor mij aan is da ik ni goe weet waar ik moet beginnen te vertellen. Pakt da ik er gewoon een reisblog van maak en jullie alles over mijn reis vertel.

Zoals in de vorige blog vermeld was AFS het nooit eens met mijn reisplan en het komt er op neer dat mijn plan bij mijn weten nooit is goedgekeurd. Niet dat ik mij er veel van heb aangetrokken want 9 januari was het EINDELIJK zo ver. Helemaal gepakt en gezakt vertrok ik naar Piura, klaar om Peru te gaan verkennen. In Piura heb ik nog een paar dagen bij Lorien gelogeerd en 12/01 zijn we vertrokken richting Puno. Ons reisplan zag er als volgt uit: Puno-Arequipa-Nasca-Ica-Paracas-Lima-Iquitos-Lima-Tumbes.

Onze eerste stop was dus Puno. Daar zijn we een dag op het Titicacameer gaan varen wa echt prachtig was. Het enige nadeel was dat Puno op een hoogte lag en we da toch wel gevoeld hebben. Symptomen zijn duizeligheid, snel buiten adem zijn en heel moe zijn. Op het Titicacameer zijn we een eilandje gaan bezoeken waar we eerst een stukje moesten klimmen om vervolgens weer af te dalen en zo aan de andere kant van het eiland uit te komen. KAPOT was ik echt waar, ik steek het maar op de hoogte da ik daardoor geen conditie meer had, maar waarschijnlijk komt da gewoon door het feit da ik al 4 maand de luierik was aant uithange in Tumbes. Al bij al, Titicaca was echt de moeite.

Van Puno naar Arequipa was ni echt een aangename reis. Dit was een busreis van 6uur lang wat nogal meevalt dus ware we voor een goeikopere busorganisatie gegaan (toen ware we nog van plan wat op ons budjet te letten) VRESELIJKE rit. Van vuile, stinkende, snurkende mannen naast u tot ne dikke zwerver in het gangpad da u benen betast. Totdaar ons gedacht voor goeikoop te gaan, eerste en laatste busreis met onbekende maatschappij. In Arequipa daarentegen was het super. Prachtige stad, super Westers, het Peruaans Italie vond ik. Onze eerste dag Arequipa was vrij rustig, we zijn naar een shoppingcenter gegaan waar ik mij eindelijk nog eens kon late gaan en enkele pare schoenen heb gekocht. We zijn op souvenirjacht gegaan en hebben genoten van de gezellige restaurantjes en barrekes. 2^e dag Arequipa zijn we de culturele kant opgegaan en een klooster gaan bezoeken en voor de rest nog wa genoten van de mooie stad. Die nacht om 2uur kwamen ze ons ophalen voor een rit naar de Colca Cañon te gaan. Da was weer een adembenemende ervaring, supermooi uitzicht gehad en Grave Condor vogels gezien. Het enige nadeel was da da heel de dag in de bus zitten was en af en toe is aan een schoon plekske afegzet worde om wa fotokes te trekke. Normaal zoude we ook die nacht naar Nasca vertrekken maar omda we kapot waren (van een hele dag in een bus te zitte :D) hadden we dan toch ma beslist om een dagje langer Arequipa te doen. Onze laatste dag Arequipa hebben we daar nog de Kathedraal bezocht en zijn we daar nog wa aant rondslentere geweest.

Aangekomen in Nasca om 6.30u smorgens waar het even paniek was want Lorien haar Ipod was op een heel verdachte manier verdwenen in de bus. Die is op een bepaalde moment gevallen en nooit teruggevonden. Zeer vreemd dus. Ipod gepikt terwijl we er op aant zien waren, geen idee hoe ze da voor elkaar hebben gespeeld. Nasca was echt heel lelijk, het enige indrukwekkende dat daar te zien was waren de nascalijnen. Ook daar had ik eigenlijk meer van verwacht, da was wel cool om te zien maar ik had het toch groter en spectaculairder verwacht eerlijk gezegd. In Nasca zijn we dus eigenlijk maar een paar uur gebleven en in de namiddag doorgetrokken naar Ica.

Ica was ook weer heel tof om te verblijven, we hebben geslapen in Guacachina. Een oase die in Ica ligt omringt door woestijn. Jonas was samen met zijn mama en broer afgekomen naar Ica en sliepen in hetzelfde hotel als ons. Op een avond waren Lorien, Lieselotte, Jonas en ikke nog iets gaan drinken maar we gingen het ni laat maken want de volgende dag om 9u ’s morgens gingen we gaan zandboarden. Missie mislukt, we zijn eerst in een barreke beland waar we wa mojitos hadde gedronken en dan zijn we met goede intenties terug naar het hotel gekeerd waar we nog gauw even in de bar waren gaan zien (die helemaal leeg was buiten de barman), met die mens zijn we nog aan de praat geraakt en daarvan hebben we heel de avond gratis coctails enal gekregen. Die had ons ook wijsgemaakt da we die nacht nog onze afspraak voor het sandboarden konne verzette naar de namiddag omdat het in de voormiddag veel te warm is om in die woestijn te gaan rondhuppelen en dat we die avond er nog een ‘feestje’ van konde maken. Ikke da dus gaan ‘regelen’ bij de receptie en die avond hebbe we dus gewoon lekker doorgedaan met het gedacht dat we die volgende ochtend gewoon konde uitslapen. Niks was minder waar want de volgende ochtend om 9u stond de receptie op onze deur te kloppen dat we te laat waren, allemaal opgestaan met toch wel een lichte hoofdpijn klaar om te woestijn te gaan overheersen. NIET DUS, na ons allemaal op speedtempo te hebben klaargemaakt, niets gegeten te hebben, geen water of niks bij ons hadden, zijn we in ne Buggy gestapt die bestuurd werd door een gestoord bompatje. Die mens heeft der zandbergen op een snelheid zitte nemen da we uiteindelijk er allemaal lijkbleek uitkwamen. Na 2 bergen te hebben gepakt in een vreselijke hitte waren we ook allemaal uitgedroogd en stikkapot. Supermisselijk zijn we terug gekeerd naar het hotel om daar ons bij het zwembad te kunne leggen en nog wa te bekomen van de avond ervoor. De volgende ochtend zijn we vertrokken richting Paracas.

Aangekomen in Paracas om 8u ’s morgens en daar in een bootje gestapt om de Islas Balestas te gaan bezoeken. Best wel mooi maar jammer genoeg super toeristisch. Het spectaculaire daaraan is dat het daar een gemiddelde temperatuur is van 25 grade maar er toch pinguïns en zeeleeuwen enzo zitten. Ook zijn we op een gegeven moment vergezeld door enkele dolfijne die naast ons bootje kwamen zwemme. Allemaal heel plezant en schoon. Normaal gingen we dan nog naar Pisco gaan maar we hadden vernome da da echt ni de moete was om te bezoeken dus zijn we maar ineens verder gereisd naar Lima da we daar een dagje meer hadde en we toch zeker iets van de hoofdstad van Peru hadden gezien.

In Lima hebben we overnacht in Miraflores, de ‘rijkere’ buurt van Lima. Ik vond Miraflores ook echt heel tof om te doen. Omdat het daar terug zowa Westersers is en als ge al 4 maand in Tumbes zit doet da toch is goe om terug mense me stijl te zien lopen en om gezellige restaurantjes en barretjes te kunnen doen. Ook gewoon het feit da ge buite stapt en naar de supermarkt kunt gaan om daar ne ice tea te gaan kope was HEAVEN (jaja wij hebben gewoon Ice tea ontdekt in Peru, hemels momentje.) In Lima waren we wel allemaal stikkapot, zo een hele week reizen is toch wel vermoeiend. En we zijn er zowa de typische dingen gaan bezoeken o.a. Parque de l’amor, de Plaza de armas in het centrum,... Op een gegeven moment waren we op zoek naar een kerkje, wat naart schijnt best wel de moeite was om te zien. We zijn dan ma de eerste de beste kerk  binne gestapt op goe geluk da da ze zou zijn (uiteraard was da ni zo) en wa hebben we der voor in de plaats gekregen, Overgeefsel op Lorien hare rug. We stonden dus in die kerk en Lorien was wa foto’s aant trekke en ineens draait die zich om vraagt wa er aan hare rug hong enja, er had een kindje een rot ijsje gegete ofzo en da is er jammer genoeg terug moete uitkome op Lorien hare achterkant. Dankzij die kleine hebbe we nimeer veel meer van het centrum van Lima gezien want we ware genoodzaakt om terug naar het hotel te keren zoda Lorien zich kon proper maken. Nog een enorme teleurstelling in Lima: we hadden gehoord dat de Zara in Jokey plaza (een ZOT winkelcentrum) zou openzijn, en wij ware dus volledig klaar om daar alles te gaan leegkopen, komen we daar aan… Is die nog dicht, pijnlijk.

Na die dagen in Lima zijn we op het vliegtuig gestapt richting Iquitos, stad in de jungle. WOW da was der ni warm maar heet, echt stikheet. Super vochtig warm weer waardoor we ons in ons hotel enkele uren voor de  ventilator hebbe moete leggen. In Iquitos zijn we enkele dage op pad geweest me Jens en Margot, nog 2 AFS’ers die daar hun jaar wonen. Die hebben ons dan ook Iquitos laten zien. Ik vond de stad heel gelijkend met Tumbes dus kvond da ni zon toffe stad omdat ik Tumbes al wel wa beu ben, het enige verschil is da in Iquitos wel heel wa toffe cafekes zijn EN er is een Belgisch restaurant, echt ZALIG, eindelijk nog is Belgisch voedsel. In den jungle hebbe we ook 2 dagen overleefd in de jungle. Heel cool, slapen in de jungle in van die hutjes, naar een soort van zoo gaan waar apekes op u hoofd springen, luiaarden in de bomen hangen en slangen in u nek kruipen, en een typische stam van daar gaan bezoeken waar de mannen nog strooie rokjes dragen. Na onze survival hebbe we nog 2 dage getamt in Iquitos en eigenlijk niks speciaal meer gedaan. Een keertje Belen bezogd, een heel arme wijk in Iquitos en daar zijn we met een bootje tusse de huisjes gaan varen die op palen staan en onder water omdat de amazone nu uit zijn oevers getreden is. Na ons Iquitos avontuur zijn we teruggevlogen naar Lima.

In Lima zijn we nog een keer naar Jokey plaza geweest en wat ons daar te wachten stond was verrassend leuk :D De Zara was open! Daar kont ge ons dus heel de voormiddag vinden, jammer genoeg hadden ze wel ni ver genoeg nagedacht en hong daar ipv een zomer- een wintercollectie. Ik denk toch dat we daar me zen 3 zowa heel de winkel hebben aangehad en toen we met onze povere aanwinsten aan de kassa stonden bleek het dat ge ni me bankcontact kon betalen. Daar stonden we dan, onze arme vol kleren geladen en zo goe als geen cash geld nimeer. Uiteindelijk al ons geld samegesprokkeld en zo ist toch gelukt.

En dan, voor ge het weet, is het gedaan. Zit ge terug in de warmte in Tumbes. Da was hard ze. Toen ik aankwam in Tumbes was niemand thuis behalve Jolien. Al de rest was ook op reis en dan werd ik toch weer geconfronteerd met hoe weinig vriende ik hier eigenlijk heb uit Tumbes zelf. Ik kan ze op 1 hand tellen denk ik :P Maarbon, hier ga ik het bij laten. Dan hebben de mensen die erachter vroegen toch weer een beetje lectuur om te lezen e. En ik heb ontdekt: Binne 22 weken ben ik terug in Belgie :D

21-02-2012 om 02:20 geschreven door Feliz  

Eerst en vooral voor iedereen nog een te late vrolijke kerst en een gelukkig nieuwjaar  (we zijn al aangepast op de Peruaanse mentaliteit en dan duurt da allemaal ietske langer e).

De kerstdagen waren eigenlijk heel moeilijke dagen met veel gemis naar Belgie en de familie, de kerfstsfeer in Peru is ver te zoeken doordat het hier zo’n warm weer is. Ook zijn de tradities vrij verschillend da die van Belgie. Zeker  toen ik ontdekte dat  we wat familieleden voor enkele dagen over de vloer gingen krijgen. Ge moet weten mijn huis(je) is echt minipini da is een woonkamer, keukentje, 2 kleine slaapkamers en een kleine badkamer. Als iedereen van het gezin aanwezig is zit da hier dus al goe vol en is er eigenlijk geen ruimte meer. Nu 3 dagen voor kerstmis is daar nog is 4man bijgekomen namelijk mijn oma, opa en 2 nonkels. Mijn huis lag letterlijk VOL. Mijn mama heeft 3 nachten op een matras in de living geslapen en mijn papa daarnaast in de zetel, de rest van de gezinsleden lagen allemaal op elkaar gepropt in 2 bedden in de slaapkamer, en het ergste van al was dat ik helemaal alleen in mijn slaapkamer lag en er gerust daar nog mensen konde liggen. Ik heb het mijn mama voorgesteld maar aangezien ik vorige keer niet kon slapen van haar gesnurk (wat we beter geBROM kunne noemen) heeft ze mijn aanbod afgewezen uit angst dat ik geen oog ging toe doen. Kerstavond zelf was helemaal anders dan verwacht. De 24e kwam mijn nonkel, Coco,  binnen met een kalkoen die s’avonds bereid op mijn bord lag. De hele dag heeft mijn huis naar gebrade vlees en andere gerechten geroken want een dampkap kennen ze hier nog ni :D maardus back to the point: Kerstavond. Jonas en zijn gezin zijn kerst bij mij thuis komen vieren. We hebben eigenlijk een hele avond zitten wachten tot het 12u was, wat best lang duurt als ge er op aant wachten zijt. Mijn mama en papa zijn zelfs om 10u effe een dutje gaan doen (uit verveling denk ik). Jonas en ik hebben de hele avond buite gezeten en uiteindelijk uit pure wanhoop spellekes beginne spelen, niet echt wa ik in gedachte heb om op ne kerstavond te doen :D Maar dan ging het ineens heel snel. Het was 5 voor 12 en iedereen werd naar binnen geroepen om een glas champagne in ontvangst te nemen. Ook werd kinneke Jezus boven gehaald (die tot toen toe nog niet in de kerststal te vinden was) en moesten we die allemaal ne kus op zijn voorhoofd geven, Dan werd die dus in zijn stalleke gestopt en was het 12u. Kerstmis hier kunt ge een beetje vergelijken met Nieuwjaar in Belgie. Om 12u pakt iedereen elkaar vast geeft ge elkaar kussen en is er vuurwerk in de straten. Daarna wordt de kalkoen aangesneden en werd er gegeten, de kalkoen was heel lekker maar smaakte wel minder omdat het al zo laat was. Na het eten werden er op speedtempo cadeau’s uitgewisseld en daarna waren ik en Jonas stikkapot van al dat niets doen en zijn we maar gaan slapen. Ik ben blij da ik da hier is heb meegemaakt maar tis goe voor ene keer geweest :P

Dan Nieuwjaar was een heel ander verhaal. Lorien, een AFS’er uit Piura, is overgekomen naar Tumbes samen met haar zus om met ons Nieuwjaar te vieren in Sunset. Sunset is een beachclub waar ieder jaar een groot nieuwjaarsfeest wordt gehouden en alle jeugd uit Tumbes komt daar op af, wij ook dus. Eerst was het een heel gedoe met een overnachtingsplaats te vinden voor den 31e want alle hotels waren al volboekt en uiteindelijk hebben we maar gewoon besloten om een hele nacht te feesten en de volgende dag wat uit te rusten op het strand. Dees doel is met glans bereikt :D We hadden met alle AFS’ers afgesproke om eerst samen naar het strand te gaan om daar te eten  en wat Champagne enzo drinken rond een kampvuur, daar merkte we al dat ne goeie avond ging worden want iedereen was uiteraard in de sfeer om te feesten en daar hebbe we al zotte toeren uitgespookt. Eens aangekomen in Sunset was het echt een feestje. We zijn daar aangekomen om 10.30pm en drect op den dansvloer gesprongen en om 5.30am kon je ons er nog altijd vinden. Nog een heel positief punt aan de manier waarop ze hier in Peru bier drinken. Dus iedereen staat zowa in cirkeltjes met ne bak bier en 1 glas dan word da glas heel den tijd doorgegeve me een fles en drinkt ge om te beurt. Superhandig als ge zelf geen bier wilt gaan kopen, gewoon afwisselend in cirkeltjes afgaan :D niet da ik hier zelf bier zou moeten kopen ik knipper is me mijn ogen en der zal wel ne Peruaan een pintje aanbieden, 1 van de enige voordelen aan gringa zijn. Maar dus Sunset, het was echt super leuk en ik denk da iedereen zich geweldig heft geamuseerd. Tegen half 6 zijn we daar allemaal in slaap gevallen op het strand en tege 7u terug wakker geworde van de zon. Dan hebben we sunset maar verlaten om te gaan rusten op een ander strand iets verderop. Toen we daar aankwamen kwam ik daar verbasend genoeg mijn gezin tegen die blijkbaar ook de nacht hadden doorgebracht op het strand. Den 1e januari was dus ne hele luie dag die we allemaal me ne kater hebben doorgebracht. Ook waren we op een bepaalde moment Jolien kwijtgeraakt. Komen we die s’morgens tegen helemaal verbrand en verbaast. Bleek da die 2uur van Sunset naar Caleta Grau heeft gestapt :D ochtendwandelingetje.

AFS = another frustrated student is der een goei betekenis voor. Maar man die maken mijn leven hier moeilijk! Ik ga binnekort same me nog andere AFS vriendinnen reizen en wij hebben toestemming van AFS om 15 dagen te reizen (Wat echt belachlijk weinig is en bijna onmogelijk aangezien Peru verschrikkelijk groot is en het al 2dage duurt om aan de andere kant van het land te gerake ma bon) Wij hadden dan ook een reisplan van 22 dagen, we hadden al op voorhand moete weten da da ni ging pakken en inderdaad: mailtje van AFS da het plan niet is goe gekeurd. Oke wij allemaal een nieuw plan opstellen, eentje van 17 dagen, ja natuurlijk WEER afgekeurd. Oke nieuwtje opgesteld, eentje van 15 dagen WEER afgekeurd want ineens geld uwe vertrekdag ook mee. Dusja ikke ne mail na AFS Lima gestuurd da het nooit goe is en dat da onrechtvaardig is en blabla. Uiteraard drect ne mail terug me alle regels nog is onderstreept en uitgelgd in. Ik raad het u nooit aan om met AFS weg te gaan. Die verwachte da wij maar alles pikke maar zelf doen ze nooit is water bij de wijn. Heel moeilijk om me zo’n mense te onderhandele zenne. Uiteidnelijk verplichten z eons dus eigenlijk om te liegen over onze reis want anders word het toch allemaal ni goe gekeurd. Ik ga dus een paar dage langer als toegelaten reizen en ik hoop dat da ni ontdekt word anders kan ik wel is wa vroeger als Juli terug in Belgie staan want ze beginnen nu al te dreigen met ons terug naar huis te sturen, HEEL FLAUW.  Maarja als nu alles goe gaat vertrek ik den 10e januari naar Piura om dan door te reizen naar Puno, Nasca, Arequipa, Lima, Iquitos en terug naar Tumbes. Ik kijk enorm uit naar die reis dat ik eindelijk eff weg ben uit Tumbes en op zoek kan gaan naar Alpaca’s en panfluiten voor de liefhebbers.

Deze week was wel tof want heel de week ben ik alleen thuis geweest, echt eff zalig om in een rustig huis zonder wenende kinderen te wonen. Deze keer hebben we het wel proper gehouden en zijn er geen zotte feestjes in mijn huisje gebeurt. Khebbet toch ni zo voor den opruim dus hebben we het maar gehouden met een avondje filosoferen met Robbe en Tijl op de trappen aan mijn huis en een nachtje water scheppen. Da laatste zal ik eff nader verklaren. We hebben hier zonne jongen genaamd Robbe Nouwen zitten. Tis ne Helen toffe enzo ma soms heeft hem zo zijn momentjes :D (but still love you e Robbe) Het zit zo, vloeibare producten kunde best uit die zijn buurt houden want de kans is groot da ge er ni droog van onderuit geraakt. Zo was er bv op een avond geen water in mijn huis en Robbe wou zijn handen gaan wassen maarja er kwam geen water uit de kraan. Wel was het ni in zich opgekomen om de kraan terug dicht te draaien zodat als er terug water was, niet heel mijn badkamer onderloopt. Niet veel later zit ik in de zetel en hoor ik water stromen, ik dacht bij mijzelf. Ooh de buren hebben water de gelukzakken ik wil ook ne douche pakken. Maar na 15min hoorde in nog altijd water dus ik dacht toch eens een kijkje te gaan nemen in mijn badkamer. Jai k ben nog ni in de badkamer en mijn voeten zijn al kletsnat, ik kom die badkamer binnen en khaddet vlaggen e, Heel die badkamer onder water. Daar was het jammer genoeg ni bij gebleven het water was ook al in mijn kamer gestroomd EN in mijn mama haar kamer. Ik heb nog nooit zoveel water in een huis gezien. Mijn voetjes stonde half onder water en ik had hier geen vodden of niks om da mee op te kuisen. Al chance is Jolien mij te hulp gekomen en hebben we er samen een avondje waterscheppen van gemaakt. Echt alles is eraan moete geloven om da zwembad te doen verdwijnen, hierbij heb ik het over handdoeken, kleren, bekers, blousjes, matten. De mat in mijn kamer is nog altijd ni opgedroogd.  

07-01-2012 om 03:24 geschreven door Feliz  

Oke de tijd vliegt vooruit want ik heb gisteren ontdekt dat het vrijdag al kerstmis is. Een echt kerstgevoel heb ik hier wel ni in die warme zon in Tumbes.

Vorige week heft de post van Peru mij de gelukkigste gringa gemaakt, mijn postpakket was eindelijk gearriveerd waar nog eens verse nieuwe kleren inzaten. Maar man da is toch verschrikkelijk zo elke dag hetzelfde moete aandoen. Ik heb al afgesproken dat op het einde van het jaar mijn broeken, die ge hier eerder afgeslete vodde kunt noemen, met veel liefde op een kampvuur gegooid gaan worde. Ik wil die nooit van mijn leve meer aandoen of zien! Vandaar da het postpakket dus met open arme werd ontvange en mijn kleerkast toch een inimini beetje herleefd is. Kleren kopen in Tumbes is dus gewoon echt ONMOGELIJK en shoppen me ne peuaan is zowel fysiek als mental onhaalbaar. Jullie kenne mij, shoppen ik ken er alles van en ik ben er goe in om veel geld uit te geven, maar hier lukt het mij gewoon niet!  Zo ben ik vorige week me mijn mama in ‘La Fronterra’ (Ecuador dus) op jacht gegaan naar een kleedje voor een Promotion (eindejaarsbal waar ik door de gastbroer van Janton was naar meegevraagd) ik denk da ik op +/- 1uur alle winkels van Ecuador ben doorgekrost om telkens teleurgesteld weer buite te komen zonder enige aanwinsten.  Ze staan hier gewoon zo verschrikkelijk achter op vlak van mode, de kleedjes zijn hier allemaal heel strak en kort me diamantjes en vreselijke kleurecombinaties. Het was ook een vreselijk warme dag en mijn fysiek liet mij een beetje in de steek want mijn mama is een klein , laten we zeggen, gezette madam, maar amai die heeft een fameus tempo ze. Uiteindelijk naar een werkelijke marteling in Ecuador en niets gevonde te hebben heb ik maar beslist om het simplest zwarte kleedje uit mijn kleerkast te plukken en gewoon op zijn Westers te gaan.

Ik ben dus samen met Carlos den 1000ste (echt iedereen noemt hier Carlos/Carlitos, das volgens mij ne naam da standaard wordt overgedragen van vader op zoon) naar zijn Promotion geweest wa best een chique bedoeling was. Eerst moeste we zo, arm in arm, in rijtjes binnenkomen en allemaal in ne cirkel gaan staan. Dan werden er in mijn oren nog steeds onverstaanbare speechen gegeven, daarna werd er nen toast uitgebracht met het traditionele drankje Pisco, en opt einde een klein helmomentje. Ik en Carlos moeste der ne Wals gaan dansen. Ja ik had da nog nooit gedaan en hij kende de Coreografie ni dus wij zijn daar vrij hard afgegaan. Als iedereen rond zijne partner draaide had ik da pas door als de cirkel al gemaakt was en dan liep ik nog snel effkes rond de Carlos,  ja en danstalentje zal ik ook nooit worde. Voor de rest was het ne vrij cava avond, ik ben wel op het einde loei gedashed door Carlos doordat zijn vriendinneke naart schijnt een babbeltje me hem wou doen waarom ik derbij was en zij ni was uitgenodigd dus ben ik maar naar huis gegaan, kwil mij ni moeien in relatieproblemen en ik was toch stikkapot van de avond daarvoor want mijn ouders zijn een heel weekend ni thuis geweest en wie ben ik om een leegstaand huis ni te gebruiken om een ‘homeparty’ in te geven. Ik ga daar ni te hard over uitbreiden. Het was ne plezante avond en kzalt zo zeggen, ik ben blij da mijn huis iet of wa heel is gebleven want we waren niet meer in een nuchtere toestand.

Ik en Jolien zijn nogmaals met onze neus op de feiten gedrukt toen we samen in het postkantoor stonden om Jolien haar ‘Sinterklaas postpakket uit Belgie’ te gaan halen. Wij stonden dus rustig bij de post waar alles fameus opt gemakske gebeurt te wachten en ineens sluiten alle winkels rondom da postkantoor en beginne de mensen zich te verwijderen uit de straten. Ik begin nogal onbezorgd rond te kijken terwijl  Jolien iets meer op haar hoede zegt da er zowiso overvallers zijn of dieven die Tumbes kome leegroven. Ik geloofde da natuurlijk ni want da klinkt nog altijd extreem onwaarschijnlijk in mijn oren, dus lachte da wa weg. Maar niets was minder waar. Blijkbaar waren er dus inderdaad stakers die door de straten van Tumbes trokken om mensen wa rammel te geven en hun te overvallen enzo en twas precies vrij serieus want de vrouw van de post wou Jolien haar pakket ni meegeven of niks en na 5min kreeg ik telefoon van mijn mama om te vragen waar we waren  en dat Tumbes gevaarlijk was nu en blablabla. Dus zijn wij zo snel mogelijk naar het dichtsbijzijnde plein gelope waar de mense zich allemaal begonnen te verzamelen. Ook zaten de taxis stampvol omdat de mensen Tumbes zo snel mogelijk woude verlaten, toch de eerste keer geweest da ik zelf ook schrik heb gehad. Uiteindelijk zijn we nog rustig iets gaan drinke en was er eigenlijk gewoon niemand meer te bespeuren in de straten dus zo onveilig leek het mij ni.

Over gevaar gesproken, mijn mama en Betty kwamen vorige keer met een,in mijn ogen ,Vrij ongeloofwaardig verhaal over ne gast da u kont eraf snijd als ge aant wandelen zijt, kvond da eerder lachwekkend dan verondrustend, vooral omdat deze misdaad met een zakmes zou gebeuren. Maak het ma mee e, rustig een wandelingeske aant doen en BAF ineens u kont eraf. Ik en Jonas vonden het dus vrij lachwekkend maar mijn mama en Betty waren heel serieus bezig. Tis te hope da we die gast me zijn zakmeske dus ni moete tegekome :D

Onze hoofdactiviteit is toch nog altijd naar het strand gaan. De jongens surfen dan en ik en Jolien liggen wa te zonnen ofzo, ik heb blijkbaar al enkele aanboden gekregen van surfleraars om mij da ook te leren maar ik ben voorlopig toch nog ni volledig overtuigd. Ik zie mijzelf ni echt op een surfboard staan (als ik trugblik op mijn snowboard talenten durf ik zelf ni op een surfboard te gaan staan, da kan ni goe komen). Wa wij ook daar allemaal tege komen op da strand, vorige keer 1 dode zeehond, 1 dood zeepaardje, 4 ‘out of the blue’ kippenkoppen, en 2 grote dode zeeschilpadden. Eerder een mortuarium dan een strand :D

Dan nog een paar stomme dingeskes zoals mijn zusje van 4 heeft hier echt al ne uitgebreidde woordenschat, zo kwam der is ne keer uit: ‘Ja Carlitos is ne homo want die heeft zijn kip ni helemaal opgegeten.’ Ook geloven ze hier da ge homo wordt als ge te veel eieren eet.

En betty heeft hier in onze living een bescheiden kerststal ineen geknutseld. Laten we zeggen da de stal bekan een halve living in beslag neemt en da der ne hele dierentuin rond Jozef en Maria staat ipv ne ezel en een koe, Jezus zelf is ook ni aanwezig misschien word die der pas bijgehaald me Kerstmis zelf ofzo :D Geen idee.

En dan tot slot, vandaag is Jonas Ryvers (mijne onderbuur) jarig dus langs deze ook al een Gelukkige verjaardag! En aangezien de kleren in Tumbes zo verschrikkelijk zijn vertrek ik same me jolien morgevroeg naar Piura om ons daar ne nieuwe gardarobe aan te schaffen en kerstcadeautjes te kopen !

20-12-2011 om 16:06 geschreven door Feliz  

05-12-2011 om 16:38 geschreven door Feliz  

Mijn nieuwe familie is echt super! Ik heb heel veel geluk dat ik zo goe terecht ben gekomen. Ten eerste woon ik boven een andere AFS'er waarvan zijn mama de beste vriendin is van mijn mama. En die 2 samen zijn echt grappig om samen bezig te zien. Betty, de mama van Jonas, en mijn mama schillen denk ik 20 jaar van leeftijd en die hebben allebij echt een super verschillend karakter en toch liggen die heel den tijd strijk me elkaar, en ik me hen. Zo ben ik is op een nacht om 12uur wakker geworden terwijl zun 2 op mijn bed zaten met een anti-allergie creme ofzo tegen mijn muggenbeten, en zaten ze samen mijn voeten in te smeren en te bekijken weet ik veel, ik vond het wel een grappig zicht. Ik heb mij is omgedraaid en gewoon verder geslapen en 's morgens had ik pas door dat da eigenlijk wel raar was. en zo zijn er eigenlijk gewoon heel den tijd van die maffe situaties. En ten twede nu mag ik echt alles, ik mag weggaan wanneer ik wil en tot hoe laat ik wil. Dus in da opzicht lijkt mijn nieuwe mama heel hard op mijn mama van Belgie :D.

Mijn papa werkt nu in Piura en die woont dus praktisch gezien daar. Die komt enkel in het weekend overhuis. Vorig weekend ben ik samen met mijn gezin naar Piura geweest en da was echt leuk. Piura is zoo anders als Tumbes. Praktisch gezien ziet het er hetzelfde uit maar er is zoveel meer te beleven! Ge hebt er supermarkten, cinema's mooie klerenwinkels, ja ik kwam echt eff terug in de bewoonde wereld :D Heel raar miste ik Tumbes wel, maar da is gewoon omda wij zonne super leuke AFS-groep hebben. In Piura heb ik samen met Lorien, een andere AFS'er van Antwerpen, kunnen afspreken en zijn we samen gaan feesten en da was echt kei leuk. Lorien had er nog een Hollandse vriend zitten, op zich een figuur, maar die heeft ons wel binnen gekregen in de VIP ruimte van Queens, 1 of andere discotheek. En daar hadden ze gewoon Belgisch bier :D Stella! Mijn 2 neven waren ook mee gaan feesten met ons maar 1 neef is vrij vroeg doorgegaan om een onverstaanbare reden dus ik bleef nog alleen over met de oudste, da was nogal een figuur want naarmate het bier vloeide begon die ganse liefdesverklaringen aan mij af te leggen, dattem naar Belgie overkomt volgend jaar voor mij en zo van die zaken, in het begin was ik da aant negeren maar op den duur begon die vrij hard aan te dringen, wat ge eigenlijk kunt beschouwen als incest, da heb ik hem proberen uitleggen int Spaans maar het woord incest kende in nog ni dus ik denk ni da hij het heeft gesnapt :D

31 Oktober was dus het ‘groots’ Halloweenfeest da AFS georganiseerd had. Heel spectaculair was da nu ni echt, het hoogtepunt van de avond was ons Festejo dansje. In mijn ogen echt Genant aangezien ge ons allemaal moet inbeelde me ne hele grote rode satijne rok me van die fronsen in die lekker flaterend zijn voor u dijen en daarboven een wit satijnen topje, en dan tussen borsthoogte en navel zag ge een stuk blote buik (die ik liever hier nimeer laat zien aangezien rijst blijkbaar toch niet zo goe is voor de lijn) Na dan ons optreden was ere en feestje voorzien voor ons en onze families. Op een gegeven begint dan zo ineens ‘hora loca’ en dan mag iedereen is ‘goe zot’ doen :D. Wat houd dit in? 2 latina’s en ne latino die iedereen wa den dansvloer proberen op te krijgen mbv balonnen toeters slingers enzo, allemaal heel leuk tot ge ineens in een lege zaal staat en ge da allemaal moet opkuisen.

Ook ben ik ng een dagje samen met mijn familie Jonas en Robbe naar Mancora geweest. Het populairste strand van hier in de buurt om te gaan surfen en waar alle 'gringos' zich bevinden, alle toeristen dus. Da was wel grappig om nog is ergens te zijn waar ge den ene na den andere toerist tege komt. Daar hebben we op het strand gegeten en zijn Jonas en Robbe gaan surfen. In de auto zat ik naast mijn papa samen de Beatles te luisteren :D da was 1 van de eerste keren da ik echt Engelse muziek op de radio hoorde. 

Voor de rest is er eigenlijk nimeer echt iets spectaculairs gebeurt ik ben nog naar verjaardagsfeestjes geweest, ik ben nog een paar keer naar het strand geweest met mijn ouders en de AFS'ers en mijn mama heeft haar huis in Zorritos mij laten zien. Hahahaha, een 'huis' was daar ni echt de juiste naam voor. Da waren 4 bakstenen muren zonder dak, vloer en kheb zelfs de voordeur ni gevonden dus da sloeg wel wa tegen, niet echt het huis da ik in gedachten had, ik had natuurlijk wel al op voorhand moeten weten da ik hier ni in een zotte villa met zwembad, grote kamers, palmbomen en weet ik veel wa nog terecht ging komen. Maar khad toch op zijn minst gehoopt op een leefbare ruimte. Helaas :P ik dacht eerst da ze een mopje maakte toen we eraan kwamen, ze zeiden zo tegen mij: "Kijk Feliz dees is ons strandhuis." En ik Reageer zo jaja hahaha, en dan mijn mama: Ja we moeten er nog wa aan werken. Oepsie... (en dan te bedenken da ons 'huis' naast een groot huis staat me zwembad enal beetje tegenstreidig.)

En dan het Beste deze week, Ik heb mijn postpakket uit Belgie aangekregen, Danku mama voor de chocotoffe, chocolade, snoepjes, Alle afleveringe van Sex and the city, Flair en Cosmopolitan en voor de kleren. Jammer genoeg viel mijn chocolade ook goe in de smaak bij mijn familie dus daar schiet al nimeer veel van over :(

09-11-2011 om 23:29 geschreven door Feliz  

27-10-2011 om 00:00 geschreven door Feliz  

Dit weekend ben ik met de unif naar rica playa geweest,  daar gingen we raften en wandelen en bleven we 1 nacht overnachten in tentjes, ik had er natuurlijk niet bij stil gestaan da ge dus ook een tent moest meenemen, en ik dacht ook dat er eten en drinken aanwezig ging zijn , niets is minder waar, we komen er aan (ik, Robbe, Tijl en Janton uiteraard :D) en ontdekken dat je dus voor alles zelf moest zorgen en wij dus eigenlijk zonder eten en drinken zaten en zonder slaapplaats…  Omdat raften ‘gevaarlijk’ kan zijn moesten we van AFS een papier invullen dat alle verantwoordelijkheid bij ons lag voor de verzekering enzo,  algoe hebbe we da gedaan want da was nogal ne wilde rivier, NIET DUS, da was echt gewoon ne rivier zonder enige stroming waar we 2uur op hebben zitten roeien in de vlakke zon. Heel  vermoeiend allemaal maar je had er wel een prachtig uitzicht! Uiteindelijk hebben we toch eten kunnen bemachtigen, Arroz con pollo, we doen is zot:D, en hebben we ons nog goed geamuseerd. ‘ S avonds werd een groot kampvuur aangestoken en was er voldoende drank aanwezig. Op een gegeven moment komen ze zeggen dat ze nog bakken bier gingen halen, iedereen blij, bleek da ge 1.5uur onderweg waart naar een bewoond stuk land waar ne winkel was, dus zijn een paar jongen 3uur onderweg geweest om wa bier te gaan kope :D (te voet uiteraard want auto’s rijden er daar ni echt) ook lopen daar de ezels gewoon los rond dus er stonden geregeld al is ne ezel aan de tenten te snuffelen ofzo. Eigenlijk wel zot hoor, we hadden geen tent dus hebben we ons maar rond het kampvuur gelegd en hebben gewoon buiten kunnen slapen, iets wa ge u in Belgie ni kunt voorstellen, iets wat ik waarschijnlijk in Belgie ook nooit zou proberen :D na een korte nacht en 100.000 muggenbeten zijn we dan terug naar Tumbes gegaan.

De natuur hier is eigenlijk echt zel super knap, als we zo buiten lagen en ge keek is rond u kon ik eigenlijk ni beseffen da ik daar echt was op die moment, ge ligt dus op een soort van strandje, aan een rivier, waar ge allemaal palmbomen rondom u zie staan en er is allemaal bos rond u, s’avonds wordt het hier vrij vroeg donker dus ge zit dan lekker warm rond da kampvuur. En s’nachts is er ne prachtige sterrenhemel, echt Chique.

Met mijn accent wordt door mijn Limburgse en aalse vrienden toch ook wa afgelachen hoor, ik snap ni  wat er zo grappig is aan een Antwerps accent, want in mijn oren klinkt Aalsts of Limburgs vele grappiger maarja…  Om het op zijn Tijls te zeggen: “Ge krijgt Feliz wel uit t’stad, maar t’stad ni uit Feliz.” Ik ben in ieder gevaal heel blij da ik mijn drie grote vrienden hier heb (letterlijk) want met hen heb ik mij voorlopig echt al super goe geamuseerd! Ik voel mij hier al helemaal on of the guys!

Ik begin wel meer en meer respect te krijgen voor het land en voor Tumbes, eigenlijk gewoon het feit da mensen hier echt heel hun leven kunnen leven, hier besef ik nog maar eens hoe goed België is en hoeveel  luxe wij thuis hebben! Ook al vind ik het een bangelijke ervaring om zo 10 maanden te leven, ge bent echt gelukkig met kleine dingen, zoals smorgens ne lauwe douche ipv ne ijskoude! Stromend water is eigenlijk luxe op zich.

Ahja enkele dingen waar ze hier nog hard mee verschillen, ne maximumsnelheid op auto’s is hier ni, rijd gewoon zo hard als uwe auto aankan en tis cava (wat meestal ni super veel is) ook moogt ge nog bellen in de auto, roken is nog toegestaan in de cafés, restaurants en discotheken,  ze komen nooit op tijd maar dat is typisch Zuid-Amerika denk ik, ze eten hier meestal alleen maar met ne lepel of ne vork en eten kippenpoten in hun soep (iets wat ik voorlopig nog niet heb opgegeten omdat da er gewoon echt ni smakelijk uitziet) en de meeste jongeren hebben hier ipv  1 vriend of vriendin meerdere liefkes. Ook wordt alles hier gedeeld, eten, drinken, eigenlijk echt alles Peruvianen zijn super gastvrije mensen, de mama’s zijn (voor zover ik tot nu toe al heb ondervonden) den baas in huis, en de kinderen hebben super veel respect voor hun ouders en hun familie en doen daar dan ook echt alles voor. Ik heb thuis ook respect voor mijn ouders maar hier ligt dat totaal anders, wat mij ook al is opgevallen (en dat kan aan mijn gezin liggen) maar de woorden astublieft en dankuwel worden bij mij thuis niet gebruikt, en daar heb ik het eigenlijk heel moeilijk mee, ik zeg altijd uit automatisme astublieft of dankuwel en ge krijgt da nooit trug, ze trekken het gewoon uit u handen, maar ik zal da misschien binne een paar maand ook doen, daar gaan mijn goede manieren :D

10-10-2011 om 15:33 geschreven door Feliz  

vandaag ben ik precies 4 weken gelede vertrokken vanuit België, en ik moet eerlijk zijn het lijkt of ik hier al vele langer dan 1 maand zit...
ik blkijf thuis echt heel hard missen, maar al chance heb ik mijne gastboek die ik s'avonds is kan lezen en dan is het wel super leuk om iedereen zijn tekstje te zien :D da helpt meestal wel (een heel klein beetje)

Er is eigenlijk niet veel meer gebeurt, hoe langer ik hier ben hoe meer ik ontdek hoe klein Tumbes wel niet is en hoe weinig hier eigenlijk te zien is, voorlopig is het toppunt van de dag ne Sandwich de Pollo gaan eten met Robbe Janton en Tijl en daar blijft het dan meestal ook bij :D Het is hier te gevaarlijk om eff een wandelingetje te maken dus da zit er ook al ni in en veel is er eigenlijk ni te zien :S maar Plaza de Armas, het grootste plein van Tumbes, is wel super chique en gezellig!

Zaterdag ben ik samen met Robbe naar 'El campo' geweest met de mensen van onze klas, we gingen vertrekken om 9u s'morgens dus ik en Robbe zoals echte belgen beamen, staan om 9 u s'morgens aan de afgesproken plaats te wachten, er was natuurlijk niemand te bekennen dus hadden we ons maar ergens op een bankje gezet op een klein pleintje, komt er ineens een bommatje naar ons toe om te zeggen da het gevaarlijk is waar we zitten en da er ne 'onbekende motortaxi' staat die ons zou kunne beroven dus moesten we aan haar huis gaan zitten en daar wachten :D Echt een schattig madammeke, uiteindelijk zijn we om 11u15 vertrokken naar 'el campo' (wa dus 2uur te laat is). Ik had verwacht el campo da ga een soort van plaats zijn waar vanalles te doen is en blabla, was da gewoon de spaanse benaming voor het platteland en zijn we naar het huis van 1 van mijn klas geweest omm daar (uiteraard) Arroz con pollo (kip met rijst) klaar te maken en bier te drinken en gwn der wa te gaan zitten :P

S'avonds was het dan de verjaardag van de mama van Tijl, (die begon om 19u en uiteindelijk pas ECHT begon om 20.30u) en ze vieren hier echt op een lache manier ne verjaardag, der komt kei veel man naar u huis die heel de tijd zitte te dansen en te zingen en te eten en bier te drinken, ook zetten ze de muziek SUPER luid dus converseren is eigenlijk nimeer mogelijk.

Zondag zijn we naar de rijstteeltding van mijn papa geweest (ik weete cht ni hoe daik da moet noemen) boerderij met wat rijst, varkens, en paarden. betere omschrijving is niet mogelijk, echt heel heel saai daar! Kheb wel iets cool geproefd, kheb ontdekt dat cacaobonen van een cacaoplant komen en dat da eigenlijk een stuk fruit is da best wel lekker is, daar hebbe we denk ik een uur cacaobonen aant plukken geweest en opensnijden om die te laten droge in de zon, echt ni de leukste bezigheid da er bestaat maja, ook zijn we nog even naar het strand geweest om een kleine strandwandeling te maken, ook al hebben we niet echt gewandelt, we zijn gewoon met de jeep op het strand gereden en hebbe er een kwartiertje rond gereden (Die strand zijn hier zo inmens groot en onbevolkt da dus allemaal geen probleem is)

Maandag heb ik samen met Jolien (andere AFS'er) een poging gedaan om chocomousse te maken, die pòging is dus Fataaaal mislukt, eieren opkloppen met ne fruitblender was geen goei plan dus het eiwit hebben we niet echt stijf geregen, twas dus eerder een chocoladesaus dan mousse maar we hebbe ons der toch eff mee bezig kunne houden :D

Ik ben mij gisteren ook gaan inschrijven in de reposterellia ofzo iets, (een mooi spaans woord voor taartenbakschool) ik ga dus taarten gaan bakken, eigenlijk een verplichting van mijn mama want welke vrouw kan er nu geen taarten bakken? Ja ik dus, bij deze gaan we er iets aan doen en moet ik 2 of  3 maal naar de taartenles, kben is benieuwd of da gaat lukken maar ik vrees een beetje voor mijn eigen kookkunsten, ook heb ik de fitness en full body work out ontdekt, een Overgay leerkracht die wa salsa staat te dansen in een spannend broekske, allemaal Peruviaanse vrouwen van middelbare leeftijd, en dan zo een paar belgische meisjes die totaal ni kunne volgen :D da ga ik dus ook iedere week een paar keer proberen doen, want eten doe ik hier dus echt wel Veel te veel (deels uit verveling denk ik). 

Zaterdag gaan we normaal met Unif Alas Peruanas naar het strand en blijve we er en nacht slapene nda zou super bonne worden enzo en ik mocht normaal van mijn mama, ik daar al 40 sol voor betaald (de volledige 10 euro :D) en nu ineens mag ik nimeer om 1 of andere verdachte reden, dus zit ik dit weekend nog maar eens thuis, echt super belachlijk, ik krijg hier wel het gevoel da meisjes hier heel streng worden behandeld of toch vrij kort worden gehouden, want mijn mama heeft mij ook al een paar keer duidelijk gemaakt da veel feesten er niet in zit en da ik ni veel mag drinken en zo van die dingen. Dingen die ik van thuis uit ni gewoon ben en ik eigenlijk ook niet veel zin in heb om daar gewoon aan te worden. Ik denk ook niet da da is elk gezin het geval is maar hier dus duidelijk wel.

ook ben ik op een avond meegesleurd naar de 'pensologia' ik had geen flauw idee wat da was, bleek da een soort van bekeringsuurtje te zijn waarbij ze allemaal u handen op u hoofd leggen en door u haar begonnen te wrijven en ademhalingoefeninge da ge moest doen, echt heel raar. Mijn broer en zus gaan er blijkbaar elke maandag en elke donderdag naartoe maar ik ben precies toch ni van plan om altijd mee te gaan :D

06-10-2011 om 00:00 geschreven door Feliz