Ik vraag mij af wanneer het weer hier gaat veranderen. Het maakt mij enorm slechtgezind.. Jaja, het weer wat een stom onderwerp om over te praten maar ik meen het.
Ik zou het enorm leuk vinden als ik die vlinders ook eens in het echt kan voelen, als ik weet dat er iemand is die om me geeft en eens iets romantisch voor me zou doen. Als ik weet dat er iemand is die naar mij verlangd en me graag ziet. Iemand die mij gewoon enorm gelukkig maakt. B.
Ik kijk heel vaak naar mijn serie waar het altijd goed weer is en mensen hoge hakken kunnen dragen en korte rokjes, niets voor hier dus.. :/
Deze nacht had ik een rare droom, ik had een oogje voor een jongen die dit blijkbaar ook voor mij had. Het was een hele lieve jongen, hij vroeg of ik 1 van de dagen niet naar zijn thuis wou komen, want er kwamen een paar vrienden langs. Ik had al toegezegd, maar een dag ervoor had ik nog een soort van opzetten van een chirokamp, dus ik moest eerst daar naartoe.. Hij wilde niet wachten tot hij mij kon zien dus hij had besloten van mij een bezoekje te komen brengen.. Ik stond buiten te zoeken tussen de verloren voorwerpen naar nog iets bruikbaar voor mezelf met nog een paar andere mensen.. Er liepen natuurlijk heel erg veel mensen rond en veel mensen kenden mij.. Ik zag hem en ik zei dag en vroeg wat hij kwam doen, hij bleef in zijn auto zitten, maar ik moest nog wat gaan verder doen. Toen ik dan terug wilde keren naar hem was hij aan het wenen in de auto. Ik vond dit wel wat raar, maar het gaf mij een soort van magisch gevoel in mijn slaap. Ik keerde toen terug, want ik schrok omdat hij aan het wenen was en hij schrok duidelijk ook van mijn plotse aanwezigheid.. Ik wou hem niet vernederen door bij hem te blijven als hij moest wenen (wantja, wenende jongens?) dus daarom keerde ik terug. Toen ik een paar minuten later zag dat hij uit de auto stapte en zijn tranen een beetje had gedept, keerde ik snel terug.. Ik weet nog dat ik toen zijn had pakte en hem een beetje verder meesleurde en mijn hoofd in zijn zij legde. Ik zei tegen hem dat hij niet moest wenen en vroeg hem wat er was. Hij zei dat hij dacht dat hij nooit dichtgenoeg zou kunnen komen bij mij omdat ik zoveel mensen rond me heen had. Ik maakte een soort van wandeling met hem over het domein en we spraken nog wat... Ik werd toen wakker, maar ik weet wel dat ik me zo goed voelde in die droom, ik voelde mij veilig alsof iemand echt om me gaf en alsof ik de leiding had over iets. Ik voelde vlinders in mijn slaap en elke keer als ik aan dat moment terugdenkt voel ik weer vlinders..
Ik heb geen privacy meer. Ik ben geen egoïst, maar ik word er zot van.
De vriend van mijn zus woont praktisch bij ons, als ik gewoon even gezellig wil eten is er altijd wel iemand aanwezig.
Ik kan niet meer beneden komen om te eten of hij zit wel mee aan tafel, ik kan niet gewoon uit de douche lopen want hij loopt daar wel ergens rond, ik kan niet ruzie maken met mijn ouders zoals ik het wil want hij is wel aanwezig. Ik word er gewoonweg gek van! Ik zou dan niet jaloers mogen zijn, maar sommige dingen worden meer in functie van hem beslist dan van mij. Het is echt een toffe jongen, maar genoeg is genoeg. Ik wil ook even op mijn gemak kunnen komen zonder een-al-bijna-gezin bij ons thuis. Zij gaan binnenkort samenwonen dus houden niet veel rekening met ons gezin, ik zou ze soms verwensen! Ons hele huis staat vol met dingen die ze al hebben aangekocht om te verhuizen.
En als ik er dan iets van zou zeggen tegen mijn ouders dan ben ik onverdraagzaam en enorm jaloers...
Ik heb er eigenlijk geen idee van of ik gelukkig ben. Elke keer als ik denk dat ik het ben dan komt er wel iets nieuw op de proppen. Wanneer ben je dan echt gelukkig? Als je verliefd bent? Dan ben ik zeker en vast ongelukkig, want verliefd ben ik helemaal niet. Ik vraag mij vaak af wanneer er nu een jongen voor mij gemaakt zal zijn.. Moet ik dan eerst het perfecte lichaam kweken voor ik zonder onzekerheid een relatie durf aangaan? Ik heb zoveel vragen maar nog steeds geen antwoorden.
Ghoh, zuchten kan ik toch zoveel ik wil.. Ik zou dan moeten denken dat er zoveel ergere dingen zijn in de wereld.. Makkelijk gezegd, maar moeilijk gedaan.. Als het erop aankomt denkt toch iedereen aan zichzelf. Vandaag nog zelfs, Y. dacht dat ze er goed aan deed om de leerkracht op te zetten tegen één van haar beste vrienden.. Dan denk je alleen aan jezelf. Er zijn zoveel egoisten op de wereld, vaak vraag ik me af of iedereen zal klaarstaan als ik het eens ECHT moeilijk heb.. Ik help mensen zo vaak en dan luister ik naar hun verhaal en dan knik ik, maar denk ik zo vaak of ze hun eigen miserie niet zelf zoeken... In het leven moet je nadenken over alles wat je doet, veel mensen beseffen dat niet. Of ze schakelen over van de ene op de andere vriendin.. En dat moet je dan zelf maar slikken. En nadenken over onszelf doen we toch niet vaak, wat doe ik eigenlijk fout? Goeie vraag, misschien eens over nadenken...
