|
Vandaag heb ik besloten me wat meer aan te passen aan jou.
Niet altijd verwachten dat je net doet wat ik denk dat je zou moeten doen.
Toen je me vroeg wat er was, begon ik spontaan te wenen..
(Shit, ik ben een wener!)
'Je bent lief' zei ik.
Daarna had je pas door dat ik bedoelde dat je echt lief bent, veel voor me doet en dat ik dat niet waardeer zoals het zou moeten.
Het is niet dat ik tegen je zit te roepen of je beledig, of je alles ontzeg.
Of dat hoop ik toch...
Maar ik wil dat je elke dag bij me wilt zijn, ik verwacht dat je wanneer je kan, hier bent.
En ik overdrijf, ik weet dat ik overdrijf maar ik kan er niet aan doen.
Nu wil ik echt mijn best doen, om je ook tijd te gunnen voor je zelf, zonder dat je altijd moet denken aan wat ik er van vind.
Een vriendin B., verwacht van haar vriendje dat hij alles doet voor haar, al zijn vrienden laat vallen, niet met een ander meisje praat enzovoort.
Ik heb me voorgehouden, nooit zo te worden maar beetje bij beetje merk ik dat ik meer en meer op haar begin te lijken!
Ik wil helemaal niet zo zijn.
Want ik zie je doodgraag,
en ik zou nooit kunnen leven met de gedachte dat ik op een dag zonder jou zal moeten leven,
enkel en alleen omdat ik verwacht dat je mijn hond ben.
ZO wil ik niet zijn.
Sorry als ik volgende week, weer om net dezelfde dingen moeilijk doe,
waar ik nu zou willen mee stoppen.
25-07-2010 om 22:03
geschreven door Feedback. 
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - ( Stemmen)
|
