Ik geloof niet dat ze vandaag nog iets gaat poetsen, behalve dan de groene drupjes die ik sinds vanmorgen kwart over acht verlies. Ze loopt maar overal met mij mee. Het is vandaag een prachtige dag...warm en zonnig.
Zo zonnig dat ik op zoek ga naar wat schaduw.
Mijn buik doet pijn...
Ik stap, kilometers... op zoek naar... ik weet nog niet goed wat....
Iedereen is een beetje bezorgd. Ze volgen me en snuffelen...
Ik vind het leuk, mijn supporters.
Ik wil niet in de bak die ze gemaakt hebben... De zetel? Misschien....
Maar daar krijg ik het toch te warm in...
Liever buiten, op een onopvallende plaats, een beetje verstopt...
Ik zoek en zoek...graaf hier een beetje, dan daar een beetje...
Vrouwtje heeft me gevraagd om te 'bloggen'... Ik weet niet goed wat dat betekent... maar 't is naar 't schijnt niet zo moeilijk. Ik moet gewoon af en toe even vertellen wat me allemaal overkomt en zij doet er dan wat fotootjes bij.
Ik ben al lang blij dat ze morgen niet meer moet gaan werken! Ze zegt dat ze dan de keuken gaat poetsen en de badkamer... maar ik voel me erg onrustig. Mijn buik begint toch een beetje te hinderen; als ik over de paaltjes spring of als ik wil graven... Zij denkt dat ik 4 pupjes ga krijgen, ze hoopt dat het er 6 zullen zijn, zegt ze... Ze moest eens weten...
O ja... voor wie mij niet kent: Mijn naam is Favourite of Beltine. Ik ben een Irish Wolfhound en op 23 april word ik 5 jaar oud. Mijn moeder was Zynnith of Beltine ( 24/9/2000 - 17/8/2009), ze was 5 jaar en half toen ze naar Italië ging om mij te laten maken. Mijn vader was een heel beroemde Irish Wolfhound: Conchobar Cerbero. Het was echte liefde tussen die twee... en dat was het ook tussen mij en Gallagher of Beltine.
We hebben wel een beetje moeten oefenen, we waren allebei nog maagd, maar gelukkig woont hij niet in Italië! Ik was wel blij dat Christa bij de dekking aanwezig was! Die heeft mijn vrouwtje op afstand gehouden... tot we het zelf gedaan hebben, helemaal zonder hulp !!!
Toen we gekoppeld waren, zijn ze er gezellig bij komen staan. Gallagher was op woensdagavond al even bij ons thuis geweest, op donderdagavond mocht ik mee naar hem thuis, in Christa's auto, en op zaterdagochtend nog eens opnieuw. Twee keer pure fun! Op zondagavond heb ik zo mijn best gedaan om haar duidelijk te maken dat ik nog eens wou... maar dat is niet gelukt...
Echt nodig was het trouwens niet... ik moest twee dagen na de dekking al overgeven, ochtendmisselijkheid... en eten is al die tijd ook een beetje moeilijk gegaan.... heb wel veel 'lekkertjes' leren kennen... En nu, deze avond, heb ik ook weer bijna niets gegeten... 't lukt niet meer...
