Viva Las Vegas - van onze vriend Elvis, who is still alive (juist op Radio Elvis vernomen)
How I wish that there were more Than the twenty-four hours in the day cause even if there were forty more I wouldnt sleep a minute away
----------------------------------------
Las Vegas . Waar moeten we beginnen?
Hoe bezoek je Las Vegas?Je loopt de strip af, hotel in en uit en treft er telkens speciale taferelen aan telkens wel anders maar we hebben daar de meest crazy zaken gezien.
Er bestaan geen woorden om Las Vegas te omschrijven . Het is te gek voor woorden. Hotels zijn er om ter grootst (weeral) en meestal in een thema.Ieder hotel heeft zijn casino in ditzelfde thema uiteraard.Die casinos hebben we uiteraard ook uitgetest.We begonnen met een ongelofelijke zet: 1 dollar werd er op slag 6 en werd er ineens 23.Het kon niet op, dat begrijp je wel hé!Maar er bestaat dus zoiets als beginnersgeluk!!En hoe die stomme machines het weten, is ons een raadsel, maar conclusie is dat die eenarmige bandieten alles terug mooi hebben ingeslikt.Wij hebben het uiteraard laten gebeuren.Je moet op tijd kunnen stoppen, maar in ons geval was dat dan al na amper 10 min. geweest en we wilden er nu toch wel iets meer plezier aan beleven.Aan het pokeren of blackjacken hebben we ons dan toch niet gewaagd, nadat we gezien hebben hoe het er aan toeging.Dim voelde zicht niet pokermans genoeg om aan die grote inzetten mee te doenen toen ik zag dat het blackjacken per spel 10 of 25 dollar als inzet had, heb ik me verplicht enkel te kijken.Ik voelde echt de tentatie om mee te doen, maar voelde dat ik niet op tijd zou kunnen stoppen.Ik heb vroeger iedere woensdag met meme 21en gespeeld, maar dat was voor 1 luttele frank inzet . En dat wekelijks trainen heeft me zeker geen pro gemaakt, want ze liet me winnen.
Ons hotel was ook overweldigend groot en chique en heel speciaal was dat je vanop het zonneterras aan het zwembad uitzicht had op de eiffeltoren!!De casino van ons hotel was prachtig! De mooiste van allemaal!Voor de mannen zeker, overal liepen, stonden en hingen pitspoezen.Sommigen achter een blackjack tafel, andere gewoon aan een paal.Maar een ding hadden ze allemaal gemeen :zowel de kontenkijkers als de borstenstaarders kwamen aan hun trekken en allemaal als groter doel, geld uit je zakken kloppen.Las vegas wordt dan ook niet voor niets Sin City genoemd en dat begrijpen we nu .
Het doel om met 1 dollar op het einde van ons verblijf een Ipod te kopen, hebben we dan ook snel laten varen .Die eenarmige bandieten slokken je dollars razendsnel in en smeken om bijgevuld te worden met hun tiedelielielielielielielie en drrrrrrrrrrrrring. Voeg daar dan nog aan toe dat je gratis alcohol krijgt terwijl je aan het spelen bent en dat de diensters lang genoeg wachten om je drankje te brengen Het verstand kan er best blijven werken. Oude vrouwtjes zitten daar tennisellebogen te kweken door iedere second op die knopjes te drukken en duwen je van je stoel als je naar het slotsmachientje gaat waar zij gepland hadden een gokje te wagen.We zijn ook op een slots tournament gebotst:stel je voor 2 lange tegen elkaar opgestelde rijen met identieke slotmachines afgezet met koorden om de toeschouwers op veilige afstand te houden.Tegen een recordtijd zitten de deelnemers met een gemiddelde pensioenleeftijd als een razend gek op de Place Bet" knop te drukken.Ik dacht eerst dat het een wereldrecordpoging was, maar blijkbaar is dit dagelijkse kost.Diegene met het meeste punten na 3 rondes, sleept zowaar 40 000 dollar mee naar huis!!!
s Avonds gaan de neon lichtjes aan een verandert Vegas in een jungle van lichtreclame de glimmer druipt ervan af.Alle nachtelijke atttacties komen tot leven, sommige letterlijk tot uitbarsting (een vulcaan die 20m hoog zijn lavaspuwt)... en zo leer je opnieuw een ander Vegas kennen. 't was genieten, maar we zijn te moe om nu verder te verhalen. Het besef dat de reis op zijn eind loopt, begint te komen...
Groetjes, Elvis Dim & Elvis fan
ps foto's komen later, Death Valley too hot to work..............pfffffffff
We wisten dat het ging gebeuren en keken iedere morgen op onze gsm, maar deze ochtend was het zover.... Emma is geboren!!! Dikke proficiat aan Stijn en Eva, we zijn superfier op jullie!!!! Weet je dat ik de naam voorspeld had? Tja wat zeg je niet allemaal tegen elkaar als je 5000 km samen in de auto zit.... maar ik had zitten raden wat de naam van jullie meisje zou kunnen zijn en had op Laura of Emma gegokt! Super mooie naam! Warme oproep aan iemand van die bende (Nathalie misschien??????): als jullie dit WE gaan, neem een kodakske mee en zet hier eens een fotootje van de baby op, want we zijn benieuwd en tellen ook al lang af naar het einde van die ellende voor Eva
We zitten momenteel in Bryce Canyon en hebben deze NM een wandeling tot in de Canyon gedaan! Prachtige zichten gezien, echt de moeite! Jammer dat je na het afdalen ook weer moet gaan klimmen... that was a tough one! Dim kennende natuurlijk, te eigenwijs om uitleg te vragen aan een ranger, een lekker vlot paadje naar beneden gekozen en een eindeloos durende en kuitentergende klim terug naar boven Voor hem ging het dan nog vlotjes, bij mij wel wat meer protest... wat is liefde toch mooi! Morgen gaan we naar Zion national park, de laatste van deze reeks topattracties in Utah. Hierna kunnen we de mormonen eindelijk inruilen tegen het verderfelijke... LAS VEGAS!!!!! We kijken er allebei enorm naar uit! We geven het toe: we hebben allebei zin in een portie overdadige luxe, na al dat 'parkbezoeken' Ik heb zin in nog eens mooie kleren aan te doen, beetje make-up op te doen en in dat neppe wereldje te flaneren en uiteraard de slots uit te proberen. Dim heeft vooral zin in een pokertafeltje te proberen, luxe kamers met internet en flatscreens, grote baden....
Groeten vanop 3000m,
Hiker Dim en striker Els
ps: u zal zien dat wij ook oog hebben voor de plaatselijke fauna en Dim dé hapjeskoning blijft! pps: dat dit Utah verhaal nog een mormonenstaartje zal krijgen, want Dim heeft zijn naam opgegeven met de vraag naar extra informatie
We zijn nu onderweg van Yellowstone naar Salt Lake City, de hoofdstad voor de Mormonen in Utah.Daar gaan we weer Maar vandaag zal alles ons gelukkig maken!We maken terug langzaam contact met de buitenwereld Yellowstone heeft ons 2d volledig afgesloten van de normale wereld geen internetjes, geen gsm netwerk, geen tv neem daar dan nog een echte Lodge van een National Park als hotel in gedachten en dan kan je het plaatje compleet hebben niemandsland!
Yellowstone blijkt niet zomaar een National Park te zijn, maar is een park vol duistere krachten, misbaksels der natuur en lijkt om zijn minst behekst te zijn.
Op dit ogenschijnlijk banaal stukje grond ongeveer ter grootte van de Ardennen manifesteren zich de zwaarste natuurkrachten uit het diepst van onze Aarde aan de oppervlakte.
Slechts 3km(!) aardkost scheidt de magmatische onderwereld met de bodem van Yellowstone.
Door talloze kieren en spleten in de aardkorst perst de gloeiende aardmassa haar opgesloten woede naar buiten onder de vorm van stoom.
Op die manier ontstonden in het landschap open vlaktes waarin moeder natuur haar geologisch rariteitenkabinet aan de bovenwereld ten toon spreidt.
Afhankelijk van de hoeveelheid stoom ontstaan er felgekleurde meertjes, stinkende brubbelende modderpotten en geisers die op regelmatige tijdstippen tot enkele tonnen stoom lozen.
Door de geothermische instabiliteit van de bodem, moet je dit alles van op verhoogde houten paadjes gade slaan. Terwijl je op dit pad kuiert langs smaragdgroene meertjes, roze blubberende massa en de stoomspuwende gaten, waan je je echt een leerling uit de school van Harry Potter die zich zowel de eigenschappen als de namen van deze bovennatuurlijke fenomenen eigen moet maken.
Ze dragen stuk voor stuk tot de verbeelding sprekende namen zoals bijvoorbeeld elves lake, mud volcano, paint pot, old faithful en dragons mouth.
Helaas hebben we dit moeten verkennen aan een gemiddelde temperatuur van 5°C, waar we niet echt op gehoopt, noch op voorzien waren. Bovendien werd het hoger gelegen landschap nog voor een groot deel bedekt door pakken sneeuw.
Conclusie: het was zeker demoeite waard om de grote omweg te maken, al waren we na twee dagen wel blij dit vervloekte bos te kunnen inruilen tegen de normale wereld. Al is normaal wel een relatief begrip hier in Amerika.
Dit park ligt voor het overgrote deel in de minst bevolkte staat van de VS, Wyoming.
Honderden kilometers asfalt met slechts als doel enkele schaarsbevolkte dorpen met elkaar te verbinden, zijn dat niet de ideale omstandigheden om eens te kijken wat een Mustang zoal in zijn mars heeft?
De pret bleek helaas van korte duur te zijn. Ongeveer halverwege het traject werden we gekruist door een wagen van de Highway patrol. In mijn achteruitspiegel zag ik de zwaailichtjes aangaan en de wagen rechtsomkeer maken.
Any idea why i pulled you over sir?
Maybe I was driving a little fast
You have any idea what the limit is?
65?
I got you at 77, I aint call that a little fast
Nog somberder werd het even toen hij mijn rijbewijs (een vuilroos vodje dat al enkele keren in de wasmachine gesukkeld is) vroeg:
Is that your licence sir? In what language is it?
I also have an international licence, its a translation of the one youre looking at.
Can I see it?
Of course.
Hij bekeek het reusachtige, maagdelijke rijbewijs en knikte goedkeurend. Gered. Gered door dat schriel ambtenaarke, dat wel twee volle dagen nodig had om mijn rijbewijs te vertalen! Wel mensen, die twee dagen wachten zijn de moeite meer dan waard.
Vanaf nu blijkt de sfeer om te slaan. De sheriff trekt zich even terug in zijn wagen, waarna hij terug aan ons raampje komt en zegt:
Dimitri, I will give you a verbal warning, OK? Now carry on and drive safely
I certainly will sir
En zo kwamen we veilig aan in ons lang verhoopte park.
We zijn vandaag van Moab naar Vernal gereisd. In Moab was vanalles te doen (is het Durbuy van hier), maar Vernal klopt voorlopig alle records. Doods, saai, niets te zien, niets te doen.... Dit is echt de countryside van de US. We zitten hier in Utah in een echt Mormonengat! Noem de Mormonen maar de fundamentalisten onder de katholieken, want dit is hier de heersende sfeer. We zijn precies 100 jaar terug in de tijd.Zelfs de supermarkt ziet er hier anders uit en is doods.We hebben het grote nadeel dat het dan nog eens zondag is, is dat niet de heilige dag der dagen??Dus voor die mannen zeker!Niets is open, straten lijken doods, niets te doen, niets te bezichtigen op enkele kilometers is een park rond Dinosaurussen, maar dat vinden we op de schaal van doodsheid net nog erger!
We logeren voor de eerste keer in een motel, wel charmant, want het plaatje klopt.Een doods motel zonder voorzieningen in een doods Mormonen gat.We hebben wel een razendsnel internet waarop we online tv series kunnen kijken die hier momenteel uitgezonden worden ( ongeveer 1,5j sneller dan bij ons) en hebben daardoor besloten een bed-inn te doen en hebben we Lostjes liggen kijken.Gelukkig hadden we de drankjes al eerder ingeslagen, want bij de Mormonen geraak je dus ook niet aan alcohol!Maar dat had mijn alwetende Trotter me reeds verteld en een voorbereide vrouw is er waard.Uiteindelijk een supergezellige avond gehad!
Arches National Park: aanvullingen op creatief met rotsen
Volgens onze boekjes krijgen de rotsen een andere kleur bij zonsondergang. Wij wilden dit checken en zijn speciaal in de vooravond naar het park getrokken en zijn als 2 zotten op zoek gegaan naar het juiste licht en hebben de zonondergang staan aftellen als 2 echte natuurfreaks. Volgens mij is er wel degelijk een verschil, volgens mijn ventje niet echt... Aan jullie te onderdelen... De sunset foto's zitten onderaan.
Groetjes, rotsklimmer Dim en op-sletsen-lopende-Els
.
.
Voor hem ging het dan nog vlotjes, bij mij wel wat meer protest... wat is liefde toch mooi! 
Ik heb zin in nog eens mooie kleren aan te doen, beetje make-up op te doen en in dat neppe wereldje te flaneren en uiteraard de slots uit te proberen. Dim heeft vooral zin in een pokertafeltje te proberen, luxe kamers met internet en flatscreens, grote baden....
