Bijlagen:
http://Picasaweb.Google.com/farabruggeman   

In Arequipa aangekomen wisten we niet meteen op welke manier we de Colca wouden bezoeken. Na even getwijfel hebben we toch voor de driedaagse wandeltocht gekozen. Wat achteraf absoluut de goeie keuze was. We zijn de dag voordien al naar Chivay getrokken (anders moesten we om 2u snachts opstaan) en werden om 7u opgehaald om aan de tocht te kunnen beginnen. We kwamen terecht in een groep Fransen (die geen engels konden) en 1 Engelsman. Dat beloofde... Eerst langs cruz del condor gaan om dan een afdaling van 2u in te zetten. De zon en de stijle paadjes maakten het geen makkelijk begin. Na de afdaling kwam een klein bergopje dat verschrikkelijk was maar dan konden we eten en rusten... Na nog een uur stappen waren we dan op onze slaapplaats gearriveerd. Na enkele uurtjes met enkele arequipena (plaatselijk bier) achter de kiezen in de keuken (die eerder op een boerderij leek) spraken we plots een mengeling van spaans frans en engels en iedereen verstond iedereen… Wonderbaarlijk toch dat effect van peruaans bier … Omdat de vrouw des huizes weg was en de man precies ni kon koken heeft onze gids maar gekookt… Het eten kwam enkele uren later, maar twas wel lekker. Volgende dag was het wandelen vnl plat… eerst even gestopt in een klein dorpje en na een 3 tal uur waren we in de oasis!!! Hop duik in het zwembad… Zalig!!! Paradiso!!! Heerlijk gegeten en volgende morgend (na een muggenbetennacht) om 5u begonnen we aan de klim van 3u, 1100 meter omhoog! Het ging stijl, ma doordat we in de schaduw liepen viel het best mee… Moe en voldaan zijn we vertrokken van de Colca en die avond terug in Arequipa zijn we met de groep nog ene gaan drinken… We hebben weer wat vriendjes bij . Na een nachtje in hotel bijslapen kropen we de volgende avond op de nachtbus ruchting Ica, 11uur op de bus! Ma wel luxe bus ze! Met eten, drankje, filmpje (da ni goe werkte), dekentje, kussentje… geen klachten over de service van Cruz del sur!

Van Ica naar huacachina, een oasis vlakbij de stad.. zalig bekomen in ons zwembadje met uitzicht op duinen (woestijn)… zand, zand en nog is zand… Een wijngaardje bezocht, gesandboard, met de buggy gereden, we mochten zelf niet rijden,Boehoe!!! ma wel begrijpelijk als ge de castaars van Buggy’s zag (en duinen ook). Vervolgens richting Paracas... eindelijk zien we de zee. Ooohh!!! hup de boot op om Islas Ballestas te bezichtigen… een eiland vol met vogels, pelikanen, zeehonden, mini pinguins… mooi mooi . Nadien het natuurreservaat Paracas en na 1 teen in het water daar gestoken te hebben, besloten om toch maar richting Lima te vertrekken… Hier gaan we blijven tot het einde van onze reis… Ziezo, groeten ginder!

22-01-2011 om 06:05 geschreven door fara  

Zozo,

Weer een tijdje geleden dat ik nog iets geschreven heb…Komt vnl doordat ik de laatste twee weken dat ik in de school verbleef niet veel gedaan heb dat het vertellen waard was. Ondertussen is wel Thomas aangekomen, zeer blij weerzien en nu zijn we samen aan het laatste deel van mijn reis begonnen. Eerste dagen moest hij nog wat acclimatiseren aan de hoogte om dan naar Macchu Pichu te vertrekken. We hadden alles mooi geboekt bij een reisagentschap en begonnen de eerste dag met enkele bezoeken in de heilige vallei. Pisac en Ollantaytambo ( voor mij herhaling maar toch was deze keer de gids net iets interessanter als Carlos en ontdekte ik dat hij er eigenlijk nix van kent ). Al gauw werden we door de Argentijnen op onze bus rubia en novio del rubia genoemd (Blondy en vriend van blondy) wat best wel grappige scenes veroorzaakten. Na een vermoeiende dag moesten we nog een 2 tal uur de (dure!) trein op richting Aguas Calientes. Zoals in een vliegtuig kregen we een bakje met een koekje en een hapje in, (ze moesten toch iets geven om de prijs te compenseren…). Om 9u ‘s avonds arriveerden we dan in Aguas Calientes waar iemand ons zou opwachten… je hoort het al, niemand stond daar… Daar stonden we: geen idee naar welk hostel we moesten, geen ticketten voor Macchu pichu… en aangezien het vakantie is in Latijns Amerika waren de meeste hostels volboekt… alle geluk dat Nikhil (Australische vriend hier) in Aguas Calientes was en hij kwam ons oppikken en voerden ons naar het dichtstbijzijnde internetcafé (bleek dat Auguas Calientes ne scheet groot was en dat we na 2 blokjes al op plaza de armas stonden) om te weten te komen dat de internetsite van agentschap niet macheerde en telefoon cotinu op voicemail kwam… Fin, we hebben zelf dan maar ons hostel gezocht en ‘s morgends zeer vroeg ticketten gaan kopen voor de bus en de ingang en hebben ons aangesloten bij een groep met een gids die engels kon… eind goed al goed… Voor de rest liep alles vlotjes, jammer genoeg begon het te regenen tegen 12u maar de voormiddag was voldoende aangezien we al op waren om 4u ’s morgends. Nadien de nachttrein teruggepakt en gelukkig stond er dan iemand ons op te wachten om ons terug te brengen richting Cusco! Volgende dag hebben we de helft van ons geld teruggekregen van het reisagentschap, Oef gelukkig! En we hebben zelfs wat winst gemaakt

Vervolgens richting Puno, hop naar de Uros eilanden (weeral, maja ze zijn zo mooi hé). ’s Morgends viel de regen met bakken uit de lucht maar vanaf we op de boot zaten was het om te bakken… (Dat weertje hier, moeilijk te voorspellen!). Leuke tocht, rustig, goede uitleg en Thomas was helemaal onder de indruk van de grote borsten… Mannen zeker . Volgende dag weer de bus op (deze keer een dagbus: laatste keer, nachtbus is veel beter!!!) naar Arequipa… Tweede grootste stad in Peru maar veel mooier dan Lima (zegt mijn reisgids toch). Hier zitten we in een hotelletje met een zwembad waar we ’s morgends een klein duikje in hebben genomen en ’s avonds rustig hebben kunnen genieten van het plaatselijk restaurant en keuken… Thomas heeft eindelijk eens een specialiteit hier geproefd… Rocoto relleno: Pikante paprika gevuld met gehakt, heerlijk . Vandaag hebben we onze trip naar de Colca canon geboekt… 3 dagen en 2 nachten in the middle of nowhere wandelen… Jaja wandelen (niet mijn idee) maar ik blijf positief … Ik zal jullie nadien wel vertellen hoe het was geweest, wish us luck!

11-01-2011 om 23:36 geschreven door fara  

Ben net terug van Bolivia en aangezien dat we daar een reis tegen de klok hebben gemaakt zet ik nu even in alle rust mijn verhaal op mijn blog.

11u op de bus vooraleer we in La Paz waren, maar met een nachtbus valt dat wel mee. Eerste indruk van La Paz, prachtig zicht van boven af, maar dat is het dan ook.

Grote, onpersoonlijke stad met niet echt een centrale plaza, veel volk, moderne gebouwen gemixt met bouwvalligheid… Nope, niet ons ding!!!

Dusja na 1 nachtje was het boeltje inpakken en op weg naar Uyuni waar we begonnen aan onze driedaagse trektocht door het niets. Met 6 + kok + gids alias chauffeur de jeep in op weg naar de Salar, oneindige zoutvlaktes met in het midden 2 eilandjes. De cactuseilanden, gigantisch gewoon… In die omgeving en hitte konden we niet anders als ons te goed doen aan een lekker koel Boliviaans biertje… smaakte naar Maes, ma toch heb ik ervan kunnen genieten! Hup verder op weg naar ons zouthotel (gemaakt van zout…ahja he J). We hadden een kamertje voor twee met veel dekens op, die we ook wel nodig hadden! ’s Morgends om 5u uit bed gekropen om de zonsopgang te kunnen bewonderen om vervolgens weer in onze vertrouwde jeep te kruipen. Nu op weg naar enkele meren, de woestijn, Australisch landschap kortom: the middle of nowhere! De meren waren prachtig met de flamingo’s en daar hebben we dna ook onze heerlijke lunch gekregen. Laatste meer van die dag was lago colorado. Het ziet bloedrood doordat er een soort van alg in zit die reageert met het water… wondermooi met op de achtergond de bergen. Vlakbij hebben we de nacht doorgebracht om voor het krieken van de dag te vertrekken naar de geisers. Het was aan het vriezen toen we opstonden, typisch woestijnweer… Na de geisers (foto nemen en als een ijspegel de jeep terug in) gingen we op weg naar de warmwaterbronnen… Dat moest ge mij geen 2 keer zeggen, water van 37 graden of de bevriezing, na 2 seconden voelde ik mijn lichaam al zalig warm worden. Ook de buitenlucht werd stilaan warmer. Nadien een lekker ontbijtje gekregen en terug de jeep in om nog andere fantastische plekken te bewonderen. (kijk naar de foto’s)

Na onze trip was het pizza binnenspelen en lopen naar onze bus, die we net haalde, op weg naar Potosi. We sliepen er in een gezellig kloostertje en zij hebben ons ook geholpen met onze trip naar de mijnen. Na Potosie naar Sucre waar we, doordat we het adres van ons hostal niet bij ons hadden (kennen die chauffeurs niet elk hostal?), geslapen hebben in een 3sterren hotel. Het kostte per persoon €10 dusja daar konden we niet voor sukkelen. Flatscreen met kabel, heb zelfs RTBF nieuws kunnen bekijken VRT heb ik jammer genoeg niet kunnen vinden, warme douche, propere kamer, heerlijk ontbijt!!! Hmm!!! Na een bezoek aan die stad was het al tijd om weer de bus op te gaan richting Santa Cruz. 15u op een bus zonder toilet, waar de mensen in het midden van het gangpad int slaap vallen en de toiletstops zijn met het motto: “ verrijk met z’en allen de grond naast de banden van de bus” manmanman… ik heb gelukkig veel geslapen op die bus, terwijl we heel de tijd op zandweggetjes hebben gereden, maar toch. Je raakt aan alles gewoon zeker. Santa Cruz, blijkbaar hoofdstad van de jungle en dat was te voelen aan het klimaat. HotHotHot, zweterig… Ons hostal had wel een zwembad J, maar we zijn toch maar meteen de stad ingetrokken. Blijkbaar is de jungle kant van bolivia de rijke kant want wat een chique bedoening. Chicste winkels, plaza, auto’s… Bolivia arm? Ge zou het hier niet zeggen. Ik voelde me voor de eerste keer eens niet de rijke toerist maar de arme backpakker. Toch hebben we ons laten verwennen en genoten van ons laatste chocoladetaart samen. Want ja de dag nadien moest ik weer het vliegtuig op richting Cuzco L. Om 4u30 opgestaan om mijn vlucht van 7u te halen naar La Paz, om dan 7uur vast te zitten in La Paz… We hebben wel lunch gekregen en heb er een professor economie uit Canada ontmoet. Op een gegeven moment was hij mijn economische kennis aan het testen, best wel interessant eigenlijk. Tijd vloog voor mij voorbij en om 16u was ik al terug in Cuzco. Snel alles uitpakken en terug inpakken om op weg te gaan naar Sacred Valley, 1 uur van Cusco waar ik 1 week les ga volgen en uitrusten in de zon (alhoewel dat er daar nu niet veel sprake van is …Lluvia!!!!) . Hopen dat het morgen beter is, Ciao!

13-12-2010 om 21:38 geschreven door fara  

Maandag begon de dag heel goed… Tot ik de bus op ging om naar huis te gaan… Ik was 2 min op de bus en hop mijn camera was weg… Ik heb nix gezien en nix gevoeld, dus ik moet wel toegeven dat ze hier goed zijn! Gelukkig zet ik al mijn foto’s op mijn computer en ben ik enkel de foto’s van week 5 kwijt, wat er toch niet zoveel waren.

Om mij af te reageren ben ik gaan spinnen… Jaja ik doe aan sport zelfs in het buitenland!

Fin, het leven gaat verder, met of zonder camera en woensdag was het de verjaardag van Garry… Een 32-jarige Australische homo die telkens als ik hem zie een lach op mijn gezicht tovert! Hij verjaarde dus hebben we een heerlijke taart gekocht en zijn we het gaan vieren in een amerikaanse pub door mee te doen met een quiz daar… Best wel leuk, we hadden wel 3 franse zwitsers mee die geen engels verstaan dus we moesten alles in het spaans vertalen… Maja, goeie les nietwaar… Na de quiz hebben ze alle lichten uitgedaan en hebben we “happy birthday” gezongen (we kenden de lyrics niet van “Cumpleanos feliz” J)… De barman was zo attent om één of ander drankje te geven dat in brand stond, ma Garry liet da vallen wat ervoor zorgde dat de vloer even in brand stond + zijn hand en er even wat paniek was… Ma brandend alcohol is anders als brand, dus het vuurtje was snel geblust…

Na quizzen volgt dansen en we zijn “Mama Africa” binnen gevallen… Een disco in één of ander zebra-outfitje. Allemaal heel tof tot we te horen kregen dat een vriendin van ons in het hospitaal ligt… Melina is één van de personen die het meeste ongeluk heeft van de wereld in Peru… Ze heeft nierstenen + salmonella + tyfus… Ma ze had wel een injectie tegen Tyfus dus dat hielp wel… Afin, vandaag vliegt ze terug naar Zwitserland om zich te laten opereren. Dus na een nachtje zonder slaap en veel kwaad te kijken naar de dokters die deden alsof alles inorde was: ben ik nu gerust dat het allemaal wel in orde gaat komen!

Die dag was toch wel de meest spectaculaire van de week geloof ik. Volgende week ga ik een weekje geen lessen hebben en ga ik werken als vrijwilliger voor Aldea Yanapay. Elke vrijdag eindigen ze met een optreden over wat ze geleerd hebben die week, en ik ben deze vrijdag gaan kijken… (heb er natuurlijk geen foto’s van). In elk geval ik was in de wolken en kijk er al naar uit om te beginnen!!! Eens iets anders doen dan les volgen zal mij ook goed doen… Ik heb wel gehoord dat ik samen moeten werken met ne kerel van 2 meter dat zichzelf ne’n “Healer” noemt… Fin, de mensen van het project gaan hem duidelijk maken dat het niet de bedoeling is dat hij meditatielessen gaat geven aan de kinderen… Ik had wat schrik van hem, hij is nogal… tja… imposant?

Dit weekend moest ik even weg van de drukte en terug naar het platteland, dusja waarom Tipon niet opzoeken… Een dorpje waren er ruines zijn (zoals zowat in elk dorp) en wara je cuy kunt eten… Omdat Eline nogal een zware kater had (hihi) zijn we nogal laat vertrokken en kwamen we om 6u daar aan, om dan te horen dat er daar geen hostals zijn… Dju! Dusja wij verder naar het volgende dorpje en de raad van de mensen op de bus gevolgd. Dus hop naar Andahuaylillas… In den trotter stond dat er een goed hostal was dus wij al volop aan het uitkijken naar ne’n warme’n douche… De mensen boden ons aan om de weg te tonen (vriendelijk niet…) Tuurlijk hadden die mensen zelf een hostal, en vooraleer we het doorhadden zaten we op een basis kamer met 2 versch bedden, muren die versch versies van paars hadden en de douche die er maar bedenkelijk uitzag… Hij was wel zo vriendelijk om ons thee aan te bieden met apart een potje suiker waar er mieren in rond kruipten… Enfin, we waren gearriveerd en we gingen er maar het beste van maken. Te beginnen met ene te gaan drinken… Bar en restaurants kennen ze daar niet, dusja hebben we een flesje water en zakje chips gekocht en hebben ons zoals alle jongeren daar op een bankje op plaza de armas gezet. We waren net hangjongeren! Na wat gelach en geklets kwamen 2 politiemannen ook nog een klapke met ons doen. Ze boden ons aan om samen cusquenas (bier) te drinken op het commissariaat… Dat hebben we toch beleefd nee dank u tegen gezegd en zijn maar gaan slapen. Volgende dag, hup naar Tipon! Het dorpje was inderdaad kleiner als Andahuallilas en nog minder te zien dan daar. We wouden niet nog eens ruines bezoeken (na een tijdje heb je het wel gezien) dus liepen we er een beetje rond op zoek naar ontbijt… Tevergeefse moeite en uiteindelijk hebben we maar een donut in een klein winkeltje gekocht. Er was wel een voetbalmatch en het was goed weer dus hebben we ons daar neer gepland. Er liep een hond over het veld, ma dat is daar de normaalste zaak van de wereld! Na een uur waren we het er beu en zijn we gewoon terug gekeerd om cuy in Cuzco te eten… Ik vertrouw de hygiene hier toch iets meer. We zijn naar een bekende “Quinta” gegaan en de Cuy was best wel lekker. Het is zachter en heeft meer smaak als kip, maar er hangt wel niet al teveel vlees aan. Jaja, ik heb Cuy gegeten, ma wrs zal het wel bij deze ene keer blijven. Het is duurder en zo heerlijk is het nu ook weer niet. Ziezo tot schrijfs

22-11-2010 om 01:51 geschreven door fara  

Deze week heb ik les in de namiddag dus ‘s morgens slaap ik uit en wanneer ik wakker wordt staat het ontbijt op me te wachten. Elk dag krijg ik Vers geperst fruitsap, brood, aardbeienconfituur, boter en soms kaas (geen Gouda wel te verstaan.. één of ander afgietsel van de afval van Gouda…, fin niet lekker dus J). Ik heb wel al eens Philadelphia gekocht voor de afwisseling weet je wel . Na het ontbijt ga ik vaak iets drinken in Don Pancho en Don Esteban. De plaatselijke bakker, met heerlijke taartjes en eten en sofa’s en vooral… gratis draadloos internet! Soms ga ik ook naar de winkel om wat voorraad van koekjes, fruit en water in te slaan. Als je hier zin hebt om ene heerlijk glas fris water te drinken, dan zal je er zelf voor moeten zorgen… Omdat al het water hier gekookt wordt dat van de kraan komt, om de bacteriën te vernietigen, kun je enkel koud water bekomen als je het zelf koopt.

Gisteren ben ik voor de verandering eens wat vroeger opgestaan en een museum gaan bezoeken. Wist je dat de Inca’s de hoofden van hun kinderen probeeerden te vormen in een soort van groot ei… Bah, er werd zelfs een bot verwijderd in hun hoofd. BahBahBah!!! Om deze gruwelijkheden te verbannen moesten we dringend nieuwe energie opdoen, en hoe je dat beter dan met een heerlijk, verse,… Vruchtensap J. Met z’en drieën (ik, Eline en Garry) Op zoek naar een juiceria…Vergelijkt da met een frietkot in België… Ge vindt ze overal! Alles wordt vers gemaakt en heerlijk dat ze zijn!!! Om toch nog een beetje meer cultuur op te snuiven zijn we nadien één of ander belangrijk standbeeld van een Inca beklommen en zo konden we de stad bekijken vanuit de hoogte. Nice nice…

En hopla het was al 13u, tijd om terug te keren voor el almeurzo, de lunch. De belangrijkste maaltijd hier. Ze zijn hier verzot op kip, kip met korstje, kip gebakken, kip van ’t spit, koude kip in een slaatje gemengd… Fin Ik heb alle soorten al meerdere malen gegeten. Ik krijg hier elke dag frietjes + rijst + vaak kip + groentjes… Soms krijg ik eerst nog soep.. en soep kun je vergelijken met een hoofdgerecht, je vindt er alles in terug: patatten, frieten, groenten, kip,… Persoonlijke vind ik dit altijd een feestmaal dus mij hoor je niet klagen! Na het middagmaal is mijn buikje rond en omdat Carola altijd de lunch nogal laat maakt, begint nadien mijn spurt naar de school met een overvolle maag natuurlijk. Ik neem vaak de bus, de goedkoopste manier… buiten wandelen natuurlijk… De bus hier heeft de grote van Mette zijn bus, ma dan vol met mensen zodat je vaak niet kunt zitten en 10 minuten gebogen probeert uit het raam te kijken zodat je weet waar je eruit moet… Ja een kleine gestalte heeft hier zijn voordelen!!! Na 100 keer "Baja" te zeggen en "Baja" te horen stap ik af aan Maruri en begin aan mijn klim, want ja de school moest natuurlijk weeral vanboven op een zeer steile straat liggen. Als ik aankom is het eerst 10 min uitblazen en bedenken dat je hier dubbel zoveel calorieën verbruikt en ook nodig hebt. Vervolgens starten de lessen… 4u met een halfuur pauze tussenin.

Ik zit wel graag in de les… zeker in de privé lessen… Omdat ik het verleden moet oefenen vertel ik heel mijn leven aan haar… Wat saai moet zijn om naar te luisteren, ma fin goeie oefening voor mij! Naar het schijnt zijn de leraars niet enkel leraars maar ook psychologen… Zoveel mensen van in de 30-40 dat hier komen omdat ze één of andere teleurstelling moeten verwerken. Zo hebben we Sandy, een Amerikaanse van in de 40… Die zich even zot gedraagt als al de rest hier, en haar Spaans is om te gieren… Ze doet ne’n hele’n uitleg zonder dat ge ook maar een idee hebt waarover het gaat… Engelsen die Spaans kunnen spreken, die moeten ze nog uitvinden. Zo hebben we ook Kevin, 27 jaar, een Amerikaanse Koreaan die enkel Spaans wil spreken. Goed voor hem, maar minder voor ons J Achja hij is ook wel lachen met zijn typische zinnetjes als: Una pregunta por favor of Por que? Na zijn uitleg komt bij allen er standaard uit: No entiendo (=ik versta geen bal van wat ge zegt)…

Na de lessen is het donker en beginnen de eerste geeuwen op te komen (alhoewel die tijdens de lessen ook al beginnen). Ik ga nogal vaak iets kleins (of groots) eten met de vriendjes omdat ik thuis enkel brood en aardbeienconfituur krijg. Zo spring ik ‘s avonds vaak binnen in don Pancho en Don Esteban om een ensalada te eten… Soort van deeg toe geplooid met vlees in of iets anders… goedkoop en Heerlijk! Na een “Buenos Noches” voor Carola is het dan tijd voor mijn bedje…

13-11-2010 om 00:00 geschreven door fara  

Hey allemaal,

Ik ben net terug van een weekje Yanuahara. Een klein dorpje tussen Urubamba en Ollantaytambo… Zalig daar zeg omdat het lager ligt dan Cuzco is het daar veel aangenamer.

In short rondlopen, een tuin hebben, geen getoeter van auto’s horen.. hmm ik mis het platteland! De koeien, de geur, de simpelheid! J

We zijn daar zondagmorgend aangekomen na een rit in de taxi, dan de bus en dan een buske… De grote rugzakken moesten op de bus worden vastgemaakt… de manier al hoe da ze die erop smeten was ik vree content dat ik met mijn klein rugzakske op de bus mocht. Na 2 uur dabberen in de bus kwamen we aan in Urubamba daar overstappen en we stonden voor de poort van het buitenverblijf van de school J. Manman man ik was in Hawai aangekomen, ronde huisjes, met rieten dakjes boven de trap… De kamers waren al even prachtig en de badkamer!! Woow… Luxe en HEET water voor de eerste keer moest ik de kraan koud water ook opendraaien!… ja, echt luxe dus! Ik deelde de kamer met Eline dus da viel goe mee… Na een week samenwonen leert ge elkaar ook kennen op een andere manier… Ze weet miss ni wa chiro is, ma ze zou er zo in passen!

We waren met een groepje van 11 en Carlos: onze kok, Handy man, gids, gezeldschap,… fin alles dus hé. Geen warm water: CARLOS!, geen spiegel in de kamer: CARLOS! Zeer symptahieke kerel! Tot zover mijn kort stukje ter ere van Carlos (of Lukas voor de vrienden…) De zondag zelf lekker lui geweest, een kleine wandeling in de berg gemaakt en een chic hotel tussen de armoede tegengekomen, we wouden er een wijntje drinken maar het was zelfs te duur voor onze portomonee.. dus hebben we met z’en drieen (ik, kathrin en Emree) er maar eentje gedeeld. Na het lui zijn kregen we honger en hebben we een plaatselijk restaurantje bezocht, met heerlijk eten… Ik had een lasagna genomen en eindelijk was het is deftig… Ge moet hier gewoon goe weten waar ge moet eten! Emree, wou (wraak van ervoor) een goei glas wijn bestellen voor weinig geld en ze kreeg een gigantisch glas, dat we uiteindelijk deelden met 2 en nog teveel was! I LIKE!

Maandag was het Allerheiligen dus hadden we geen les, met z’en allen zijn we naar Pisac gegaan en hebben daar ruines bezocht. Prachtig en groot en wauw en ja dat moet ge met u eigen ogen zien, gelukkig heb ik er foto’s van J. We hebben 3 uur gewandeld naar beneden en waren eigenlijk te laat voor het plaatselijk marktje daar, maja overal is het toch hetzelfde: chompas, mochillas, gorros, pantalones, ponchos, mantas, sjerpas… omdat het al 6u was en de bussen maar rijden tot half 7 moesten we ons reppen… tuurlijk zat er iemand in een internetcafé en konden we die niet vinden dus hebben we de bus gemist! Ik denk dat we er 3uur over gedaan hebben om terug te keren naar Yanuhara, wachten wachten en hopen dat er iemand ons voor een democratisch prijs wou wegdoen. Lang leve carlos die er mooi voor heeft gezorgd dat we maar 6 soles (€1.5) moesten betalen oor een rit die (normaal gezien) een uur duurt… ni slecht dus. Die nacht was er ook één van ons ziek geworden, en aangezien we ni wisten wat het was en het ook niet ophield (overgeven enzo) is ze met de ambulance afgevoerd naar Cuzco (ziekenhuis van urubamba is het nauwelijks waard een ziekenhuis te noemen)… Mijn Peruaanse moeder zei het me net nog dat de hygiene in sacred valley niet echt ten top is…Heel de week zijn er nog 4 andere ziek geworden, wat dus neerkomt op 50% kans dat ge last krijgt van u maag en darmen. Maar ik, met mijn sterke maag ;), had geen problemen!

Volgende dag hadden we les… Ik ben nu bezig met de verschillende verleden tijden in het Spaans… die hebben er 4! Wrm.. goeie vraag, ma elke context vraagt zijn eigen verleden tijd! Feest dus! Nadien zijn we las salineras gaan bezoeken. Zoutbekken in de bergen, prachtig zicht! Woensdag ben ik samen met Eline en Emree naar Chinchero gegaan, aangezien Emree geen geld had hebben we eerst 2 uur bezig geweest met geld te zoeken, (niet gevonden) dan naar Chinchero gaan, (wat toch wat verder lag dan we dachten) zodat we eigenlijk bij de ruines aankwamen wanneer het donker was… lap! Ma fin, de kerk was mooi J. Nadien teruggegaan en wederom genoten van het heerlijke eten van chefkok Carlos en Benedicta. Die avond was het ook fogata-time (kampvuur). Hmm de geur (weeral) deed me denken aan de chiro en de herinneringen… Donderdag hebben we Ollantaytambo bezocht… mooi dorpje met alweer ruines, zeer toeristisch dus zijn we gearriveerd voor de bussen toeristen aankwamen… Zalig rustig daar… en we kregen toch een beetje uitleg van onze gids, jawel jawel, Carlos! Nadien nog even in urubamba rondgelopen op zoek naar internet, en aangezien dat er niet was, op zoek naar chocola! Ik heb een zalige brownie met vanille ijs gegete.. gechaperonneerd door een cappuchino Hmmm…!!!

Plotseling was het dus vrijdag.. tijd vliegt als ge u bezig houdt! Aangezien dat we de boletico toeristico (daarmee kan je 16 versch plaatsen bezoeken) hadden gekocht voor 70 soles en die 10 dagen geldig is wouden we wel alle plaatsen gaan bezoeken dus trokken we met 5 man richting Maras en Moray, om het experiment van de Inca’s te bezichtigen. Blijkbaar heeft elk terras een eigen microklimaat en konden ze op die manier weten welk microklimaat het beste is voor welk product. Slimme Inca’s!!! Vervolgens vroeg naar bed, omdat mijn maag een opstapeling was van gas J en ik doodmoe was. De volgende ochtend na een lekker ontbijtje hup de bus op terug naar chinchero (we wouden de ruines bij daglicht toch eens zien, en het was op de weg naar Cuzco dus…). Blijkbaar is Chinchero bekend om zijn kwaliteit van stof en de goedkope prijzen. Dus ik heb me even laten gaan. Ik heb een poncho gekocht, sloefen gemaakt van baby alpaca.. Que suave!!! (zo zacht!!!) een klein portomonneeke en mens erger je niet met als pionnen alapca’s en schapen enzo J hihi J… In totaal zal ik max 60 soles hebben uitgegeven dus dat is €15. Ik mag ni teveel denken in euro’s of ik koop hier alles en het lastige is dat ik het natuurlijk ook mee op het vliegtuig moet krijgen in een valies liefst… Daar knelt het schoentje! (of liever gezegd: de pantoffel J)

Na Chinchero zijn we doorgereisd naar Cuzco en op aanraden van Emree gaan eten in een klein restaurantje met Heerlijk eten aan goedkope prijzen! Ik heb het al aangeduid in mijn trotter J!

Zo dit was mijn verslagje van deze vermoeiende week! Slaapzacht allemaal

07-11-2010 om 00:42 geschreven door fara  

30-10-2010 om 20:37 geschreven door fara  

Hey allemaal,

Dit weekend ben ik naar Puno geweest. De laatste grote stad in Peru die naast het Titicacameer ligt. Vrijdagavond zijn we vertrokken (ik en Eline) om na 7uur met de bus

daar aan te komen. Alle chance zijn dat hier bussen die lijken op halve bedden, het is echt de bedoeling dat ge kunt slapen dus de rit viel best wel mee. Ma toch zeit ge kapot als ge aankomt! Om 5 uur arriveerden we daar en dan hebben we nog tot 8 uur moeten wachten vooraleer we op een boot konden die ons voerden naar de eilanden. Dusja een stevig ontbijt binnen gespeeld met wat mensen die we tegenkwamen die ook in onze school zitten. Vervolgens de boot op en de eerste stop was de Uros eilanden. Echt  bizar, je zit op een 3 meter dikke laag van tocariet en als ge erop springt beweegt heel dat eilandje mee… Ma zo mooi!! Alles is van riet en de mensen dragen nog de traditionele kleren. Echt de moeite!! We zijn er ni zolang gebleven want we moesten nog 2uur verder varen vooraleer we het volgende eiland tegenkwamen namelijk: Taquile… Was ni echt mijn ding, redelijk leeg en ni echt iets te zien. Vervolgens zijn we naar Mantaquile gevaren en dat was echt een eiland dat is blijven steken in de tijd. We zijn daar ook blijven slapen en met z’en drieen (Eline, ik en claire: amerikaans meisje dat we op de boot leerde kennen) sliepen we in een kamertje bij een lokale mensen. Het is daar volledig anders als hier. Geen auto’s, alles te voet, ze kweken bijna alles zelf, kweet ni hoe schoon uitzicht! Echt een ervaring om in zo’n familie te verblijven. ’s Avonds zijn we dan naar een lokaal feestje gegaan in traditionele kledij natuurlijk… de mensen waren aan het dansen en het was leuk om ze bezig te zien, maar we waren eigenlijk doodmoe dus zijn we vroeg gaan slapen. Volgende morgend hebben we papachitata beklommen. Zwaar omdat ge daar zo weinig lucht hebt (ge zit daar op 4100 meter hoogte) maar het uitzicht was het allemaal waard! Ik heb geprobeerd er foto’s van te nemen maar dat is toch ni hetzelfde! Na de lunch zijn we dan terug vertrokken naar Puno, dat is een rit van ongeveer 3 uur met de boot.

Natuurlijk valt onze boot stil 2 km voor de kade van Puno en hebben we moeten wachten tot iemand ons kon slepen. We hadden nog paar uur de tijd om Puno te bezoeken vooraleer we terug op de bus moesten dus zijn we een hapje gaan eten in een gezellig restaurantje vlakbij plaza las armas. Puno staat bekend om zijn grote hoeveelheid aan feesten en die dag was het niet anders. Naart schijnt was het een soort van demonstratie van alle soorten verschillende Peruviaanse dansen… Heel veel volk liep er rond in traditionele kledij allemaal aan het dansen, wat fantastisch was om te zien. Jammer dat we niet meer tijd hadden, want het lijkt me echt een boeiende stad. Om 10u moesten we de bus op om dan om 4u ‘s nachts aan te komen in Cuzco, compleet cassé… En ja zoals een goede student zat ik wel degelijk ‘s morgends om half 9 in de spaanse les (met kleine oogjes weliswaar)

26-10-2010 om 02:31 geschreven door fara  

Hallo daar allemaal,

Ik zit ondertussen hier al bijna 2 weken. Tijd om het thuisfront eens op de hoogte te brengen! Ik kwam vrijdag aan en de lessen begonnen pas maandag dus heel het weekend heb ik met mijn gastgezin doorgebracht. Samen met Carola (de mama) ben ik een kijkje gaan nemen in de kerk op plaza las armas, boodschappen gaan doen, naar de bar en pizzeria van haar zonen gaan zien. Ze is heel nieuwschierig en probeert me aan het praten te krijgen wat soms tot hilarische momenten kan leiden. We hebben al plat gelegen met het feit dat wij paard eten en dat zij cavia MET KOP EN AL opeten! Enfin, ik was hier meteen op mijn gemak.

Zondag kregen alle nieuwelingen een eerste rondleiding in de stad door iemand van de school. We waren met 5, allemaal meisjes (meerderheid hier is ook vrouwelijk) en nadien zijn we gezellig iets gaan drinken. Allemaal tof en op zelfde golflengte en met hen trek ik nu het meeste op. Maandag begonnen de lessen en ze vallen wel mee. Beetje simpel int begin ma nu zijn ze interessanter. Ik zit met ne’n franse zwitser, een Hollandse en een australier in de klas dus ik spreek voornamelijk: engels, Frans en nederlands…  hmmm… Met carola spreek ik wel spaans, dus oefen ik met haar wel. Ma fin, 4u per dag is wel ideaal! Namiddag of voormiddag heb je vrij om bij te slapen of iets te bezoeken. Afgelopen zaterdag zijn we dan met een paar gaan paragliden. ’s Avonds hebben we de verjaardag van Jan gevierd. Ze hadden een pinata in de vorm van een cusquena (plaatselijk bier, smaakt naar stella!) gekocht. Hilarisch! en nadien naar de disco… Veel te veel handtastelijke Peruanen, ma fin buiten dat heb ik me bangelijk geamuseerd! Één van de leerkrachten stond mee op de bar te dansen.. No limits hier! Allemaal populaire muziek en ja kleine oogjes de dag nadien plus de eerste darm en maagklachten, kwas ni de enige dus het zal wel aan het eten hebben gelegen J.

Het was dan zondag en heel de familie ging uiteten. Kodak deed het niet dus heb er geen foto’s van maar het was een buffet vol met Peruaanse typische gerechten (behalve quie=cavia). Kheb dus vanalles wat kunnen proberen zoals ceviche ( versch soorten vis met citroen= BAH). Ma ik hou het toch gewoon bij Charon=spek! Nadien moesten we even een ommetje maken langs shoppingcenter om voor de grootmoeder Trutas (onderboeken) te gaan kopen J. Ondertussen is de tweede week wat hetzelfde. We gaan vaak ‘savonds iets eten, het is hier spotgoedkoop, ma zelfs dan loopt het wel degelijk op dus vandaag blijf ik thuis! Ze eten hier heel veel kip en pattaten (frietjes of gewoon) en rijst.. Dus het eten is hier heerlijk. De prijzen voor het eten op restaurant liggen tussen 10-25 soles dat is dus €3-€7.

Gisteren het Inca museum bezocht, wat wel interessant was. Ook de marktjes al eens afgeschuimd enzo… Toch valt hier nog veel meer te zien en begin ik nu stilaan tripjes te plannen naar leuke plekjes. Ik probeer lessen te veranderen en vrij te krijgen maar daar hoor ik volgende week pas meer van. Ziezo, dat was het ongeveer tot het volgende verslag.

21-10-2010 om 19:47 geschreven door fara