Supporters Matti Breschel verbroederen met die van Marco Marcatoxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Fanclubleden Matti Breschel terug van fantastisch WK in Kopenhagen

Het WK in Kopenhagen zit er op. De supporters van de Deen- en Rabobank-renner Matti Breschel met lokaal in restaurant De Kerselaar in Ichtegem en komende uit de regio Ichtegem, Koekelare, Diksmuide, Gistel, Brugge en Torhout, hebben de trip goed verteerd en werden veilig thuisgebracht door Rudi en Freddy Saelens van het autocarbedrijf Famy Tours. Op de bus en in Kopenhagen verbroederden supporters van Matti Breschel met die van de Italiaan Marco Marcato – renner bij Vacansoleil – want ook zij maakten de trip met de bus van Matti naar het WK in Kopenhagen.

Voorzitter en bezieler van de Matti Breschel fanclub in Ichtegem, Johny Vanhove, heeft woord gehouden. Hij beloofde maanden terug een schitterende reis naar Kopenhagen voor een minimumprijs en niemand van de deelnemers zal ontkennen dat ze geen waar voor hun geld gekregen hebben. We logeerden in het schitterende viersterrenhotel “Scandic Sydhavnen” op een boogscheut van de start, met alle comfort en faciliteiten, een ontbijttafel om U tegen te zeggen en een ruime keuze aan gerechten voor het avondeten. Wat moet een mens en zeker een Vlaming meer hebben.

De trip begon vrijdagmorgen 23 september om 04u45 aan restaurant De Kerselaar in Ichtegem, waarna het gezelschap richting Lauwe trok waar nog een 15-tal supporters van de fanclub van Marco Marcato hun opwachting maakte om de lange busreis naar Kopenhagen mee te verteren.

De ontvangst was meteen hartelijk, de sfeer was uitstekend en na enkele uren was het bonte gezelschap aan het verbroederen, want beide clans hadden één ding gemeen: hun beide poulains – Matti en Marco – waren er spijtig genoeg op het WK 2011 niet bij. De Deen Matti Breschel moest noodgedwongen forfait geven en herstelt na een valpartij in de Ronde van Spanje van een handbreuk en Marco Marcato werd door de Italiaanse bondscoach Paolo Bettini niet geselecteerd, ondanks zijn uitstekende uitslagen en regelmaat.

Oscarito en maats in zelfde hotel

Na een busreis van 1011 km waar Marleen Deleu voorzitter van de Marco Marcato fanclub, zich ontpopte tot een heuse serveerster en verkoopster van overheerlijke “Marco”-worsten, en een overzettocht van 45 minuten, komen we omstreeks 20u35 en met een half uurtje vertraging aan in het Scandic hotel, waar er een drukte van jewelste heerst. Meteen aan tafel en meteen een eerste verrassing: de voltallige Spaanse wielerploeg logeert er en de eerste die plots door een dame herkend werd is Oscarito of Oscar Freire. Zij hem meteen achterna en ze mocht met hem op de foto. Oscar Freire zag er heel, ontspannen uit. Maar onze reisgezellin was zo enthousiast dat er nog tientallen deelnemers van ons gezelschap naar de hall liepen om ook met Freire op de foto te gaan. Iets wat de drievoudige ex-wereldkampioen met alle plezier deed.

Na het avondmaal, valiezen uit de bus halen en het inchecken, was het voor sommigen tijd om te gaan slapen, anderen trokken richting bar om er bij een glas Deens bier (Carlsberg) nog wat na te praten over de reis of om nader kennis te maken met iemand.

WK Juniores

Op zaterdagmorgen was het appel aan de bus om 8 uur, want dan ging het een eerste maal richting WK- parcours om er de wedstrijd van de juniores bij te wonen. Ik liep er meteen oud wereldkampioen Jan Janssen tegen het lijf. Jan die in 1967 winnaar werd van de Ronde van Spanje en in 1968 winnaar van de Tour de France, is ambassadeur van het WK 2012 in Valkenburg.

Op de bus zat ook de papa van Bruggeling en eerstejaars junior Kevin Deltombe (17), deelnemer aan de WK- junioren race. En Kevin gaf er meteen zijn visitekaartje af, want de jongeman, student Latijn-Wetenschappen aan het St. Lodewijkscollege te Brugge, eindigde na stadsgenoot en zilveren medaillewinnaar Martijn Degreve, mooi als vijftiende. Voor een eerstejaars junior zeker een schitterende prestatie.

Kevin die na afloop van het WK niet mee naar huis ging met de Belgische juniorenploeg en zijn intrek nam bij papa Kurt in het hotel, vertelde achteraf over de race het volgende: ‘Ik was aangenaam verrast dat ik geselecteerd was voor dit WK, temeer daar ik mijn sleutelbeen heb gebroken en zo mijn selectie voor het Europees Kampioenschap, aan mijn neus zag voorbijgaan.’

‘Samen met trainer Dirk Ongenae heb ik dan geprobeerd om in Belgische wielerwedstrijden, er nog alles uit te persen en blijkbaar is dat ook bondscoach Carlo Bomans niet ontgaan. De bondscoach selecteert ieder jaar een eerstejaars junior en hij koos op basis van mijn prestaties, mij en nam mij op in zijn selectie voor dit WK.’

‘De volledige Belgische ploeg reed een schitterende wedstrijd. Al na twee kilometer maakte Belgisch kampioen Daan Myngheer deel uit van een vlucht van 13 renners. Na 28 kilometer trok de Hoogledenaar alleen door, alleen de Fransman Gougeard kon nog volgen. De kopduo pakte een minuut voorsprong op het peloton, maar op twee ronden van het einde kwam alles weer samen. Dan gingen er nog zes renners – waaronder twee Belgen: Rob Leemans en Martijn Degreve – aan de haal en mijn stadsgenoot Martijn werd knap tweede in de sprint.’

‘Door die vroege uitval van Daan, zat onze ploeg in een zetel en moesten de anderen gaan jagen. Diverse aanvallen werden vakkundig gecounterd en de ploeg stopte mooi af voor de laatste vluchters, zo bleven ook onze twee landgenoten buitenschot en wist Martijn zilver binnen te rijven.’

‘Ikzelf, werd in de laatste ronde nog gehinderd door een valpartij, waardoor ik al enkele pijlen moest verschieten om nog voorin het peloton te geraken, maar ben toch dik tevreden met mijn plaats en mijn gereden koers’, aldus Kevin Deltombe. Al met al dus een heel knappe collectieve WK-prestatie van onze juniorenploeg, waarin enkele West-Vlamingen heel sterk uitblonken met zilver als eindresultaat.

Kopenhagen enige miljoenenstad van Denemarken

Het was prachtig weer in de Deense hoofdstad – zo 25 à 27 graden – en voor wie niet naar het WK ging kijken, kon vrijwillig en op eigen houtje, de stad zelf gaan verkennen; wat sommige deelnemers ook hebben gedaan. Kopenhagen is de enige miljoenenstad die Denemarken rijk is. Het is een bruisende havenstad waar het leuk vertoeven is.

De Denen noemen hun hoofdstad København, wat koopmanshaven betekent. Kopenhagen telt 1,3 miljoen inwoners en werd in 1445 de hoofdstad van Denemarken. De Deense hoofdstad werd in zijn bestaan getroffen door twee grote branden: in 1728 en 1795. Daardoor zijn er betrekkelijk weinig smalle straatjes en gebouwen over van voor die tijd. Hebben de brand wel overleefd: De Beurs in Hollandse renaissancestijl en ook het barokke patriciërshuis aan de Amagertorv, waarin de Koninklijke porseleinfabriek is gevestigd.

De straten worden gekleurd door oude huizen uit de 18de eeuw en langs de Nyhavn huizen er honderden leuke cafés en oergezellige restaurantjes. Het bruist er van de drukte en het is voor snoepers en levensgenieters, vermoedelijk de gezelligste buurt van Kopenhagen. Hans Christian Andersen heeft er gewoond en gewerkt en het bronzen beeldje aan de haven naar zijn sprookje "De Kleine Zeemeermin" is een ode aan de schrijver.

Kopenhagen is een citytrip meer dan waard. Het biedt een verscheidenheid aan uitgangsmogelijkheden waar gelijk wie zijn gading beslist zal vinden. Naast de zeer talrijke gewone bars, bistro’s en restaurants, vind je er ook talrijke clubs met live muziek: jazz, blues en ook klassiek. Kopenhagen heeft zelfs een prachtig hardrock café met talrijke posters, muziekinstrumenten, gouden platen en allerlei prullaria waar de hardrockliefhebber alleen maar kan van dromen. Een bezoekje meer dan waard en je kunt er zelfs lekker smullen.

Shoppers kunnen hun hartje ophalen in de twee kilometer lange winkelstraat van Kopenhagen, die luistert naar de naam Strøget. Je maakt er zelfs kennis met de grootste man ter wereld aan het “Guiness Book of Records”-centrum. Tussen de vele winkels vind je hier en daar ook enkele restaurants, zodat je er ook de inwendige mens kan versterken.

Tot slot is er het wereldberoemde “Tivoli”-park, door velen als een pretpark beschouwd, maar Tivoli is – zo hebben we zelf ontdekt – veel meer dan dat. Natuurlijk wemelt het er van de spectaculaire attracties, zoals je er ook vindt in Walibi; maar Tivoli heeft daarnaast ook een heuse concertzaal, theaters, restaurants en discotheken.

Supporteren in de blakende zon voor Philippe Gilbert

Na zaterdagavond enkele glazen bier en een ijsgekoelde Aalborg Aquavit - ook “Akvavit of akevitt” genaamd (een specialiteit van Denemarken die perfect past bij haring, krab en gerookte vis, maar ook bij “Marcato”-worsten zo heb ik ondervonden) achterover te hebben gedrukt, was het bedtijd. Zondagmorgen moesten degenen die mee wilden naar het WK voor profs, immers vroeg uit de veren.

De zon was vroeg op het appel en het was snikheet in Kopenhagen. Na een korte trip met de bus tot aan de startplaat waar de profs werden voorgesteld aan het publiek, ging het met de bus van Famy Tours richting parcours. Daar aangekomen gingen we meteen op zoek naar Matti Breschel, maar de sympathieke Deense wielrenner viel nergens te bespeuren. Navraag bij “Sporza”-commentator Lieven Van Gils en bij de Deense 22-jarige belofte Rasmus Guldhammer – 22ste op het WK – en bij de Deense televisie op interview – leverde niets op, Matti bleef onvindbaar. Wie we wel tegen het lijf liepen was uittredend premier Yves Leterme, die tijd had om met ons een praatje te maken.

Uiteindelijk door toedoen van Tom Breschel de vader van Matti die een merchandising standje op het parcours runde, kwamen we bij de pechvogel van het jaar terecht. Matti Breschel beantwoordde de vragen van supporters en fietsenmakers bij fietsenfabrikant Giant in het Vip-dorp. Hij merkte voorzitter Johny Vanhove op en stak zijn hand op en eens zijn verplichtingen vervuld stapte hij op ons toe en maakte ruim tijd vrij om met ons een praatje te slaan. Een sympathieke kerel die helaas nog niet weet of hij de rest van het wielerseizoen aan de bak zal komen. Eerstdaags volgt er een nieuw doktersbezoek dat uitsluitsel moet brengen.

Villa Belgica

We namen afscheid van de jonge Deense wielrenner die er het hart van in was dat hij voor eigen volk het WK niet kon rijden. Voorzitter Johny Vanhove polste net voor ons vertrek of Matti Breschel op de fandag van 5 december aanstaande, in Ichtegem kon aanwezig zijn. Op zes december is er ploegvoorstelling van de Rabobank, en Johny Vanhove hoopt dat zijn poulain Matti Breschel, straks in Ichtegem aanwezig zal zijn op de fandag. Veel zal natuurlijk afhangen wat zijn broodheer - Rabobank - Matti aan verplichtingen oplegt, mar er is heel veel hoop.

Maar naar de koers nu. Dat verhaal kunnen we kort houden. Er werd door de profs razendsnel gereden op een lichtgolvend parcours, die voor een niet geoefende wandelaar en bij een loodzware zon, toch meer dan lastig genoeg was. Ik besluit daaruit dat het ook voor de wielrenners bij die hitte en met meer dan 250 km voor de boeg, ook een zware klus moet zijn geweest.

De kampioenschappen vonden plaats in Rudersdal, een gemeente die tot het gebied van Groot-Kopenhagen behoort. Rudersdal ligt een twintigtal kilometer van het centrum van Kopenhagen en telt ongeveer vijfenvijftig duizend inwoners. Het was de vijfde keer dat het WK in Denemarken werd georganiseerd. Drie maal werd een Belg profwereldkampioen in Kopenhagen. In 1937 kroonde Eloi Meulenberg zich daar tot wereldkampioen en in 1949 en 1956 won Rik van Steenbergen er de wereldtitel.

Ook nu maakten de Belgen de koers. Na een vroege ontsnapping van een achttal coureurs die een maximale voorsprong wisten op te bouwen van bijna elf minuten, hadden ook op een 100-tal kilometer van het einde Olivier Kaisen, Johan Vansummeren en Simon Clarke (Australië), Luca Paolini (Italië) en Yoann Offredo (Frankrijk), het hazenpad gekozen. Maar tevergeefs onder de stuwende kracht van de Britse ploeg waarin vooral Bradley Wiggins en David Millar uitblonken en het leeuwenaandeel, voor hun rekening namen, kwam alles weer samen en hadden ze met Mark Cavendish een kandidaat winnaar in huis.

Op zo’n twintig kilometer van de meet hadden zij alle vluchters ingerekend, waarna Nicki Sörensen (Denemarken), de Fransman Thomas Voeckler en onze landgenoot Klaas Lodewyck wisten te ontsnappen, maar ook die poging werd door de ploeg van Cavendish in de kiem gesmoord. Tegen het op hol geslagen peloton was er echter geen kruid gewassen. Toch probeerde Belgisch kampioen Philippe Gilbert nog iets te forceren. Op 500 meter van de meet ging Philippe Gilbert aan, wat een stormachtig applaus en gejuich opleverde in Villa Belgica. Maar er werd te vroeg victorie gekraaid. De Waal werd heel snel gepasseerd door de echte sprinters. Mark Cavendish versloeg vervolgens Goss en Greipel en mag zich voortaan de titel van wereldkampioen op de weg toe eigenen. Het is de voor de Britten de eerste Britse titel sinds die van Tom Simpson in 1965. Onze landgenoten hebben zich niets te verwijten. Jurgen Roelandts werd schitterend vijfde. Belgisch Kampioen Philippe Gilbert finishte als zeventiende.

In het Belgisch dorp brak er toch een serieus feestje uit net alsof een landgenoot de wereldtitel had gewonnen. De beide dj’s staken van wal met “Laat de zon in je hart” van Willy Sommers, gevolgd door “Heb je even voor mij” van Frans Bauer en “Als de nacht verdwijnt” van Jan Smit en heel het dorp zong mee en danste op de tafels. Een echt typisch Vlaams feestje brak los en iedereen verbroederde er met iedereen. Niemand voelde zijn vermoeide benen en zere voeten van het stappen. Ikzelf was blij dat ik even kon uitblazen bij een frisse pint bier, om daarna opnieuw het feestgejoel in te duiken.

Moe maar voldaan ging opnieuw richting hotel waar het avondmaal ons wachtte. Na het eten zag je hier en daar nog iemand kortstondig aan de bar, maar de meesten doken vlug de lakens onder voor een verkwikkende nachtrust. Maandag zouden we stipt om acht uur uit het hotel vertrekken, dus moest iedereen vroeg uit de veren om de valiezen te pakken, te ontbijten en uit te checken.

Een lange reis wachtte ons, maar Rudy & Freddy Saelens van Famy Tours brachten ons veilig thuis. De “Marco Marcato”-fans stapten na afscheid genomen te hebben van hun Ichtegemse spitsbroeders af in Lauwe en de “Matti Breschel”-supporters aan restaurant De Kerselaar in Ichtegem.

Alle deelnemers aan de WK-reis houden goede herinneringen over aan de trip die perfect in elkaar werd gebokst door voorzitter Johny Vanhove en zijn bestuur. Een dikke proficiat. Ook aan Marleen Deleu voorzitter van de “Marco Marcato”-vrienden een dikke proficiat voor het serveren van de heerlijke pikante “Marcato”-worsten en het bedienen van het gerstenat dat rijkelijk vloeide.

Ook een dikke proficiat aan Geert Vanhove, want de sympathieke uitbater van De Kerselaar vierde maandag tijdens de terugreis zijn verjaardag. Geert werd 43 jaar en trakteerde de bus met een “Vedett”-biertje. Nog vele mooie jaren en op naar het volgende WK die in 2012 plaatsvindt in Valkenburg met de Cauberg (Valkenburg) en Bemelerberg (Margraten) als scherprechters.