De pietà van Michelangelo Zicht vanop het stadhuis van Montepulciano Bovenkerk van Sint-Fransiscus van ASSISI The man himself onderste kerk Onze koffiezet gedurende 2 weken: een beetje prutsen maar wat een lekkere koffie!! De rit over de Gotthard-pas was heel leuk, tot we op de top in de mist terecht kwamen
Wij zijn samen onderweg ... zwembad bij ons vakantiedomein Panelios Duomo van Orvietto 62 meter diepe waterput in Orvietto Città della Pieve straatje in città della Pieve Perugia
Als ik de datum van de vorige blog bekijk lijkt het alsof we er een halfjaarlijkse verschijning van willen maken. Aangezien mijn oudste broer en dito schoonzus (of toch bijna ) incommunicado zijn skypegewijs, is het misschien nuttig om op deze wijze op de hoogte te worden gehouden van de escapades van de Nazareese tak van de familie Viaene.
Bon, zonder twijfel is iederen die dit leest reeds lang op de hoogte van het onwaarschijnlijke edoch fantastische verhaal van Maarten en z'n tand. Je kunt zo al voorspellen dat, de dag dat hij bij eender wie van de familie binnenwandelt met een lief, zij (of hij, alles opties moeten opengelaten worden) eerst ern vooral te horen zal krijgen dat haar sjoe ooit bijna gestikt is in een tand, dat hij 7 maanden gesukkeld heeft met longontstekingen en andere miserie om uiteindelijk verlost te worden van alle miserie door het simpele verwijderen van een tand uit z'n long.
Overal waar hij nu komt hoort hij "Maarten, steek maar een tandje bij hé", "Maarten, op je tanden bijten hé, maar niet te hard", enzovoort.
Dit weekend was dan ook het eerste "normale" weekend in lange tijd: allebei onze zonen waren heel erg "gungo" om hun kunsten te tonen op de Nazareese en omliggende voetbalvelden. Maarten deed dat met verve door tegen Sparta Peteghem z'n traptechniek te showen middels een aantal héél mooie passen ( bend them like Beckham zouden ze zeggen). De tweede helft hielp hij Andreas, een jongen uit onze straat en een vriend van Maarten, met z'n wens om nog eens te voetballen ipv te keperen: hij stond in het doel. Al heeft onzen kleinsten (sic) nog niet goed begrepen dat een doelman in eerste instantie met z'n handen werkt (vandaar het groot aantal reddingen met de voet), toch deed hij het verre van slecht. Hij begint de nodige vista en goesting te ontwikkelen die hem vroeger nogal eens ontbraken.
's Avonds, na een namidagje shoppen, hadden de gastjes hun beloning voor een mooi rapport verdiend: een bezoekje aan de MacDonalds. Lekker vettig.
Zondag was het de beurt aan Thomas om acte de présence te geven op de velden van KFC Sottegem (da's wel degelijk de jeugd van Zottegem, maar om begrijpelijke redenen vervangen ze de "s" door een "z"). Wat te verwachten viel kwam uit: Thomas heeft nu al aanleg om een nachtbraker te zijn, maar een ochtendmens zal het nooit worden. Tel daarbij die idiote omschakeling tussen zomer - en winteruur en dan weet je het wel: de eerste 10' stond hij te slapen op 't plein, nogal lang als je weet dat een helft bij die mannen 25 min duurt. Na die ietwat mindere periode kwam hij echter beetje bij beetje wakker, net als z'n ploegmaten. Dit resulteerde in een meer dan voortreffelijke 3-3 eindscore.
Daarna ging het richting Nazareth, allez eigenlijk Deinze, want we waren het gezaag van Maarten om "all stars" zo beu dat Nancy hem mee had genomen naar Torfs in Deinze om er hem een paar te kopen. Zot kontent en apetrots (en natuurlijk met z'n nieuwe "schoenen" aan) gingen we naar smuude om er te genieten van al het lekkers dat "moe nestje" ons voorzette. Ondanks een serieus opspelende maag bij Nancy konden we toch min of meer op een deftig uur en met een gevoel van "'t is goed geweest" het weekend afsluiten.
De volgende blog die ik zal posten zal misschien nog ietsje stijver zijn, ietsje voller staan van ambtelijk, oubollig taalgebruik, want dan heeft uw dienaar, paashaas zijnde, een nieuwe voordeur in ontvangst mogen nemen, heeft hij tram 4 genomen, en is hij al lang terug van Barcelona.
Na een redelijk lang intermezzo vond ik het nodig om dit leuke initiatief een beetje nieuw leven in te blazen. Wat we allemaal hebben uitgespookt is teveel om in een blogtekstje te zetten, dus zullen je het moeten stellen met het relaas van dit (lange) weekend.
Aangezien Maarten vorige week ziek is geweest (en nog altijd een beetje ziek is) en Thomas pas zondag moest voetballen hadden we zaterdag voor ons: 's voormiddags een beetje boodschappen doen (o.a. de trap halen om ons klein mannen op een deftige manier toegang te geven tot hun toekomstige hobbyruimte), beetje krantje lezen, niet echt a-typisch dus voor een zaterdagvoormiddag. 's Namiddags was het "KSA Stuntdag" in de Brielmeersen voor de KSA verenigingen van de regio Leiestreek, dus tijd genoeg voor pa en ma om nog een beetje boodschappen te doen. 's Avonds hadden we gehoopt om een rustige avond thuis door te brengen met een glaasje wijn, een bordje spaghetti enzo maar dat was buiten die vervelende beestjes gerekend die buikgriep kunnen veroorzaken: ze hadden Nancy als slachtoffer uitgekozen en waren massaal ten aanval getrokken: de gevolgen zal ik niet in geuren en kleuren herhalen, maar geloof me als ik zeg dat de gezellige avond er niet echt is gekomen .
Zondagmorgen mocht Thomas nog eens z'n kunsten tonen op de lokale Nazarese velden en hij deed dat met verve: steeds meer raakt hij overtuigd van z'n eigen kunnen en toont hij het ook op het plein: 2 doelpunten voor z'n rekening genomen, evenveel assists en een rits aan doelpunten van de tegenstrever voorkomen: héél goeie match, alleen was het niet voldoende om een nederlaag te voorkomen: 6-10 was de einduitslag en dat was, gezien de samenstelling van Nazareth (een aantal zieken moesten op het laatste moment verstek laten gaan) te verwachten.
In de namiddag hebben we gevlucht voor het slechte weer en zijn we naar de Decascoop geweest: gewapend met een pot popcorn en een cola genoten we met z'n vieren (jaja, Nancy was ondertussen al fit genoeg om mee te gaan al heeft ze wijselijk niet van de popcorn gegeten) van de Disney-pixar film "UP".
Vandaag stond de zolder op het programma. Als we er een hobbyruimte van willen maken, dan moet wat zal overblijven als echte zolder eerst een beetje geordend worden, een toffe bezigheid waar we deze namiddag mee begonnen zijn. Er is nog werk aan de winkel maar dankzij het organisatorisch talent van m'n betere helft (nee, dat is niet m'n onderste helft!!) is er al licht aan het eind van de tunnel.
Morgen moet den dezen weer gaan travakken (cursus volgen) en kunnen de klein mannen en Nancy verder genieten van de herfstvakantie.
Waarom een Franse titel? Omdat we binnen dit en een goeie week onze zuiderburen vereren met een bezoekje en alvast willen oefenen.
Voor wie het nog niet gehoord had: we zijn vrijdag niet naar Rock Werchter geweest. Bij het overlopen van de planning brak het angstzweet ons al uit en de vrees dat de nu reeds prominent aanwezige wallen onder m'n ogen (waar anders) zich zouden ontwikkelen tot een verbeterde versie van de hangende tuinen van Babylon, werd beslist om onze ticketten op de zwarte markt te gooien. Vooraleer iedereen ons begint te beschuldigen van sluimerende mercantiele bedoelingen: ze werden verkocht aan de originele prijs, verhoogd met de reservatiekosten die wij betaalden. Het "piekt" wel een beetje als je leest hoe goed het wel geweest is, maar there's no use crying over spilled milk.
Wat deden we dan wel? We zijn naar Plosaland geweest met de kids. Ik weet het, het rock-and-roll gehalte ligt stukken lager, maar de pret was er niet minder om!! Ondanks de slechte weersvoorspellingen (zie verder) en mede doordat we op voorhand b-dag trip tickets hadden gekocht bij de NMBS stonden we om 10 u aan de poorten van het vernieuwde plopsaland. Rap rap een paar atracties meepikken vooraleer het begint te regenen, dachten we. Aangezien we dachten dat de massa wat later ging toestromen gingen we in de rij staan voor de vleermuizen en vonden de wachttijd van 15 minuten meevallen. 't Zal straks wel wat anders zijn dachten we. Ik sprak daarnet van slechte weervoorspelling. Dat was geen verkeerde woordkeuze: ze zaten er kilometers naast!! De ganse dag geen spatje regen en overwegend stralende zon! Weinig mensen hadden het er echter op gewaagd om toch naar De Panne af te zakken, met als gevolg dat die 15 minuten wachttijd van daarnet de langste was die we hebben gehad. Nul minuten wachttijd was het gemiddelde. Zodanig dat we 's avonds natelden dat we iets minder dan 30 keer op een attractie hadden gezeten. Super!! Zelfs de annubis moest eraan geloven. Wat is de annubis? Ik citeer: "Neem plaats en hap nog één keer naar adem voor je in 2 seconden een snelheid van 90 km/u bereikt In 2009 kan je voor het eerst overkop in Plopsaland De Panne met Anubis The Ride!"
's Anderendaags was nog hectischer: 's namiddags hadden we een feestje voor Thomas z'n vrienden in een binnenspeeltuin in Deinze tot 17u. Daarna koersten we naar huis, gaven de gastjes nog rap een pizza, verwelkomden de oppas en vertrokken rond half zeven richting Meldert (Hoegaarden) waar vrienden hun 40ste verjaardag vierden door een tuinfeest te organiseren. We slaagden erin om op een redelijk uur thuis te zijn (half twee) want 's anderendaags stond weeral iets op het programma: "De strijd der verenigingen". Watisda? Da's een soort "spel zonder grenzen" binnen de grenzen van Nazareth waar lokale verenigine aan meedoen. Ik dus ook, zij het als coach van een selectie van onze minivoetbalploeg. We eindigden 12de (van de 22) maar hebben vooral ongelooflijk veel plezier gemaakt. De rest van de familie ook, de foto's zijn daarvan het bewijs!
Thomas en z'n beste vriend Ruben op de "Tarzan" . Met z'n drieëen in het Speelbos. Hieronder: ons ploegske. Iedereen nog droog want we hadden de Tarzan nog niet gedaan!
Gisteren is René op bezoek geweest.Zijn nieuwe vriendin was niet mee,ze bleef bij haar familie in Noord-Frankrijk.Na een etentje in de pb en een potje koffie thuis is hij weer vertrokken .Zijn relaas van het laatste halfjaar is voer voor een stationsroman.Buitengezet worden,bedreigingen,verwaarlozing van hun huis en het toppunt is dat René nu bij zijn 65-jarige buurvrouw woont.De drie vrouwen uit zijn leven wonen nu binnen een straal van zo'n 300m. Mina woonde al bij iemand die net 10 jaar bak achter de rug had.Alles verdwijnt uit de woning en René krijgt aanmaningen om de schulden die Mina maakt te betalen. De gemeenschappelijke woning zal waarschijnlijk na een reeks processen verkocht worden. Het bijzonderste is dat René zich goed voelt en blijkbaar de genegenheid vindt die hij al jaren niet meer kreeg.
De blog van de familie bekijkend besef ik plots dat het reeds een hele tijd geleden is dat er nog iets gepost werd en dat de indruk zou kunnen ontstaan dat onze weekends en weken na het wegvallen van het voetbal gewoon grote leegtes zijn geworden. Niet dus.
De eerste communie van Maarten en de voorbereiding ervan werden reeds uitbundig becommentarieerd "face tot face" dus ik zal me niet vermoeien met beknopte verslagen van die of andere geslaagde feesten/weekends en wat heb je daar allemaal.
Het laatste weekend geeft zo'n beetje een idee van hoe onze weekends er nu uitzien!
Zaterdag zijn we afgezakt naar Boezinge om er een handje te helpen met het klaarstomen van huis en tuin voor het communiefeest van Kaat. Na de nodige oooooooh en waaaaaaws aan het adres van de nieuwe keuken (waar blijven de facebook foto's Sophie?) en nadat de kindjes (alle vier, allez, 5 met het dochtertje van Hilde erbij) werden gedeponneerd op de tekenschool van Boezinge vloog ik in Henk z'n tuin en begonnen Nancy en Sophie met het opkuisen binnen.
Man man man, zo'n tuin, daar zou ik een arm en een been voor geven (al zou het onderhoud in dat geval wel wat moeilijker worden, maar je begrijpt me wel). Als je in Henk z'n tuin zegt "ik ga eens in m'n tuin wandelen" dan ben je een halfuur weg. Snoeien, een beetje onkruid trekken, vergast worden op lekkere croque monsieurtjes en in de namiddag op een ijsje met frambozen uit één of andere Nazarethse tuin, beetje babbelen, tuintips vragen aan echte tuiniers: 't leven kan mooi zijn. Ondertussen deden de dames naarstig verder binnen en konden de gastjes hun hart ophalen op de trampoline (de foto's van Maarten in z'n outfit volgen).
Tegen 4 uur werden de gastjes dan gedeponneerd bij Freddy en Nelly en reden wij terug naar Nazareth omdat we 's avonds afgesproken hadden met Jo en Ann om iets te gaan eten op restaurant. Dat iets bleek dan een maaltijd van 5 en een half uur te zijn, overgoten met (veel te veel) wijn en afgesloten met een heerlijek whisky. Ons bed hebben we pas gezien tegen kwart voor 3.
's anderendaags moesten we jammer genoeg op tijd uit bed, want we werden tegen de middag verwacht bij Freddy en Nelly om, met enig uitstel, vadertjesdag te vieren. Uitgebreid aperitieven, bbqtje en op tijd naar huis. Eens we augustus zijn moeten we daar weer voetbal tussen krijgen. Help!!!!!
Oef! 't Is voorbij! Geen voetbal meer dit seizoen. Noch voor de gastjes, noch voor uw dienaar. Voor Thomas en Maarten is 't simpel: dit weekend werd het laatste tornooitje afgewerkt: zondag mocht Thomas met z'n blauwe armada om 9u verzamelen om richting Oudenaarde te trekken. Terwijl pa met Thomas richting Oudenaarde trok bleef ma met Maarten in Nazareth om "snoepknutselwerkjes" uit te proberen met Maarten voor de opendeurdag van 't school. 't Voetbal? Heel leuk tornooi, opgefleurd door het zwierige voetbal van die van ons: vlotjes winnen van Volkegem, dito van KVS Oudenaarde (derde klasse nota bene) en van Eine. Thomas deed heel hard z'n best: héél veel transpiratie en bij vlagen inspiratie. De vierde match was tegen Standaard Wetteren, de promovendus van 3de klasse. Resultaat? Een droge 5-0. Ik heb de match niet volledig gezien (ik werd verwacht aan 't station van Oudenaarde om Nancy en Maarten op te pikken) maar blijkbaar hebben de nazareëers zich geweerd als duivels in een wijwatervat, maar 't mocht niet baten. Thomas werd blijkbaar nogal hard aangepakt en kwam onzacht in aanraking met moeder aarde (zie foto). Wat restte was een match voor de derde plaats tegen Diegem. Makkelijke ploeg dachten we, tot die plots twee boomlange spelers inbrachten (+/- 2 koppen groter dan Thomas). Tel daarbij dat twee spelers van VC Eke-Nazareth al naar huis waren wegens moedertjesdag verplichtingen (weeral eens is het bewezen dat voetbal een mannensport is (in de negatieve zin van het woord): wie organiseert nu een tornooi op moedertjesdag??? Shame on you!! ), het biezonder potige spel van Diegem (Thomas werd driemaal vakkundig onder de graszoden gewerkt (hij maakte hierover de pertinente opmerking dat het wel héél makkelijk is om iemand die alleen op weg is naar 't doel omver te schoppen als de enige sanctie een vrije trap is, die dan nog niet eens rechtstreeks mag worden getrapt)) en dan kom je tot de conclusie dat een vroege 2-0 voorsprong omgebogen werd in een nederlaag (we weten niet eens de uitslag, zozeer waren we bezig om onze fel ontgoochelde spelertjes te troosten). Maarten zorgde ondertussen voor een ludiek intermezzo door doodleuk een sprintje te doen rond de piste (zie foto).
Na de obligatoire frietjes en frikandel ging het dan richting Woumen om er moedertjesdag te vieren en een beetje te laat richting "zu hause" te fahren.
En waarom is Tom z'n voetbalseizoen afgelopen? Simpel: vorige week op 't minivoetbal, na bijna anderhalf uur zwoegen en op 4 minuten voor 't einde doet dit soepkieken een verkeerde beweging en verzwikt daarbij z'n enkel. Diagnose van de dokter: een scheur in de ligamenten en een gekneusde enkel: minstens 6 weken geen voetbal en wekelijks naar de dokter voor een nieuwe tape. Voetbal een feest!!
Oh ja, ik vergat de zaterdag nog!! Over de tijdsbesteding van pa en ma kan ik kort zijn: all work no play. Maarten daarentegen mocht als enige jongen het mannelijk geslacht verdedigen op een verjaardagsfeestje en Thomas mocht gaan zwemmen met een vriendje. Terug thuis nog even de nieuwe communiefiets uittesten en een kamp bouwen in 't bos, leuk hé!!
sprintje trekken tijdens de opwarming harde grond, geen vetkussentjes ergo: pijne heup!! aandachtige toeschouwers altijd aan 't glimlachen als hij aan 't lopen is!!
) incommunicado zijn skypegewijs, is het misschien nuttig om op deze wijze op de hoogte te worden gehouden van de escapades van de Nazareese tak van de familie Viaene. 
.
