Camilla Wiff : Haar levenswens was om 5 kinderen te hebben. Die droom kon ze waarmaken ondanks het weinige geld heeft ze al haar kinderen kunnen opvoeden. Camilla is stillaan aan het eind van haar leven..
Rob Camp : Hij is ondertussen op pensioen maar werd een algemeen directeur van een megacorporatie. Hij wou ook wel kinderen maar zijn kinderwens was niet zo groot hoewel de 5 kinderen wel welkom waren. Rob was op zeker moment een beetje de enige kostwinner in huis.
Fiona Camp : Van het moment dat ze tiener werd was het in haar hoofd gekomen om een betere wereld te maken. Hierdoor ging ze medoen aan allemaal criminele dingen en werd ze 2x opgepakt door de politie. Nu is Fiona een jonge vrouw die haar droom wil waarmaken zonder geweld.
Lotta Camp : Net als alle kinderen moest Lotta als tiener al een bijbaantje zoeken. Dat deed ze dan ook maar toen haar zus op haar eentje wou gaan wonen en Lotta dat haar zus echt gunde ging ze ook nog haar eigen moestuintje aanleggen en geld bietsen.
Rebekka Camp : Rebbeka is een associaal meisje dat door niemand echt begrepen wordt behalve dan door haar eigen tweelingzusje Rana. De twee stralen een ongeloofelijke klasse uit maar geen mens durft ze zomaar aanspreken. Je kan haar herkennen aan de paarse tint in haar kleren.
Rana Camp : Ze is de spiegel van haar zusje maar ze vult Rebekka ook aan. Samen met haar zusje is ze creatief en werkt ze op het plaatselijke kerkhof. Rana is even associaal als haar 3 minuut oudere zus. Je kan haar herkennen aan de rode tint in haar kleren.
Brian Camp : Omdat Rob Camp altijd droomde van een kleine jongen kwam Brian er. Hij is ook een natuurlijk kind maar de jongste van de 5. Hij 'hoort' een beetje bij Rebekka en Rana ookal is hij geen deel van de tweeling. Zijn stijl is een beetje de mix van Rebekka en Rana met een vleugje sociaal leven.
Heej! Ik ben Lotta Camp. Sinds ik een moestuintje aanlegde voor Fiona heb ik de smaak helemaal te pakken. Ik ben oud genoeg voor een eigen huis maar aangezien dat Fiona net een huis heeft gekocht heb ik besloten nog wat te blijven. Ooit wil ik net als haar een eigen huis en deze keer met een grote moestuin. Ik was in tegenstelling van Fiona altijd al braaf. Ik was altijd op tijd thuis, maakte mijn huiswerk en ging altijd op tijd naar school en naar mijn werk. Ik ging vroeger alleen vaak weg om zaadjes te gaan zoeken en nieuwe planten te plukken om die dan later in mijn moestuintje te planten. Ja, ik was altijd op weg en het enige wat door mijn hoofd spookte was 'moestuin..moestuin..moestuin..' Geen idee waarom, maar planten hebben me altijd al speciaal geleken. Ik voel me een beetje een 'opslorper'. Dat komt doordat ik veel van de natuur hou en dat mij zusjes Rebbeka en Rana de natuur haten. Ik geloof dat ik zoveel van de natuur hou dat zij dat niet meer doen. --
Beste, ik ben Fiona Camp. Sinds ik tiener was heb ik altijd al een gevoel van vrijheid willen hebben. Hierdoor deed ik een paar domme dingen .. Daardoor ben ik 2x opgepakt doorde politie. Maar ik had altijd goede bedoelingen. Ik wou een vrije en goede wereld. Ik werd ouder en begon in te zien dat dit ook zonder geweld kon. Ik stelde aan mijn ouders voor om alleen te gaan wonen en ze zeiden dat dat wel kon maar dat we hiervoor eerst het nodige geld moesten sparen. De enige kostwinners in huis waren op dat moment; 2 pensioenen van mama en papa en ik die werkte. Maar Lotta,Rebekka,Rana en Brian gingen toen ze oud genoeg waren ook een part-time baan zoeken dat ze konden combineren met hun school gewoon voor mijn huis te betalen! Dat was zo lief ! Vooral Lotta, die altijd al het dichtst bij mij heeft gestaan zorgde voor veel inkomsten. Ze legde een mini-moestuin aan en verkocht alle fruit en groenten, soms durfde ze zelfs geld te bietsen. Ik woon nu net alleen en wil nu voor mijn eigen opkomen. Ik heb net een nieuwe (betere) baan in de politiek. Als ik genoeg geld heb zal ik iedereen die me geld gaf voor dit huis terugbetalen. Ik ben een jonge vrouw met mooie dromen, en wil die graag nog realiseren. --
Dag, ik ben Rob Camp. Ik had altijd al ambitie om algemeen directeur van een megacorporatie te worden. In het begin leek me dat niet te lukken. Maar ik bleef positief denken en voor ik het door had,bereikte ik mijn doel. Camilla en de kinderen lieten me zo positief denken. En voor ik het wist had ik ook een kleine kinderwens. De meiden in de familie waren altijd welkom maar ik droomde er van om een jongen te hebben. Toen Brian zo onverwacht kwam, was ik dan ook superblij ! Veel mensen die mijn stand op het werk hebben zouden snel rijk moeten zijn, maar ik niet. Alles wat ik verdiende deed ik altijd op aan uitzet,voeding,feestjes,wat speelgoed en natuurlijk aan ons onderdak. Maar dat vond ik niet erg, want we hebben het toch maar gered. Nu ben ik op pensioen en besteed ik alle tijd aan mijn familie. Omdat ik al oud ben is mijn hobby niet meer dan tv kijken. Hmm.. Veel heb ik niet te zeggen .. Alleen maar dat ik ongelofelijk trots ben. --
Hallo, ik ben Camilla Wiff. Vanaf dat ik mijn eerste pop kreeg is mijn kinderwens al heel groot. Ik wou 5 kinderen, altijd al. Ookal was het een ongelijk aantal ik wou er echt 5. Ik ontmoette Rob en wist ergens dat die vijf er met hem ging komen.. Na een paar jaar trouwde we en al snel werd ons eerste kindje geboren : Fiona Camp. Even later volgde Lotta. Toen hadden we een paar probleempjes met het geld. Maar we besloten verder te gaan, hoe dan ook. Opeens kregen we een onverwachte tweeling. Rebekka en Rana waren er. Hoe groot het geldprobleem ook leek, Rebekka en Rana waren welkom. En het ging beter, onddanks dat we een hele uitzet meer moesten kopen waren onze problemen al heel wat minder. Dat kwam omdat Rob eindelijk goed werk had en ik tussen mijn zwangerschapsverlof ook werk deed als amateurschrijfster. Nu schrijf ik nog altijd boeken, maar ik ben een stuk beter dan vroeger al zeg ik het zelf. Nog 1 keer wou ik het proberen. En ja het was gelukt. Brian werd eigenlijk redelijk snel geboren en nu kon het echt niet meer op. De geldproblemen waren zo goed als opgelost, ik had mijn 5 kinderen en een perfecte man.
Feestjes & schrijven
Ik moet toegeven dat we vanaf toen bijna altijd feestjes gaven. Nouja dat heb je met al die verjaardagen van kinderen. Ik kon natuurlijk ook kiezen voor een feest in intieme kring maar nee, het moest op zijn minst een beetje groot zijn .. We maakten altijd hopen van eten waarvan we achteraf nog lang konden eten. De feestjes waren altijd leuk. Behalve dan op een verjaardag van Rob nodigde we een oude vriend uit. Hij was altijd een feestbeest .. Een echt feestbeest. En dat zou iedereen geweten hebben want hij stierf op ons feest.. Hij was op, had niks verkeerd gegeten, geen hartaanval, geen ziekte , .. Hij was gewoon op. Ik kreeg de toestemming om een boek te schrijven over hem en daar begonnen de kriebels opnieuw. Ik schrijf nu nog altijd en meer als vroeger ookal ben ik op pensioen. --
