Ik ben een meisje van 18 jaar, kom uit België en wil graag mijn verhaal vertellen...

De meeste mensen gaat dit niet interesseren dit niet maar toch...

Ik ben dus een meisje van 18 jaar en ik ben verliefd.

Nu denken de meeste van : " Ja, en dan? Daar is niks mis mee."

Ik ben verliefd... Op een meisje.

Nu denken sommigen van : "Omg een meisje, dat is vuil!".... Anderen denken van : " Daar is toch niks ergs mee?"

Nja het maakt me eigenlijk niet uit wat mensen ervan denken, ik voel me gelukkig met dat meisje en dat is toch het belangrijkste. Toch? 

Het enige wat er in de weg staat van mijn liefde is, of liever zijn, mijn ouders....

Mijn ouders zijn daar niet echt voor.

Ik wil hen dit graag vertellen, er eerlijk over zijn enz. maar dat lukt me niet.

Ik weet ik moet eerlijk zijn en het vertellen, dat vertellen mensen al tegen me, maar toch.

Ik heb het al geprobeerd maar dan roepen ze tegen me ofwel schelden ze me uit...

Er is zelfs een tijd geweest dat men ouders dagen , weken me negeerden omwille van dat....

Ik heb hier dagen, weken, maanden voor gehuild, nu nog.

Ik weet ze willen een normale dochter, die niet verliefd word op een meisje, maar wel op een jongen.

Maar ik voel me gelukkig met haar? Dat is toch wat telt?

Ik mis soms dat mijn ouders me vastpakte en zeiden dat ze me graag zien, dat is al een tijdje geleden.

Of dat we een kusje gaven voor het slapen gaan, dat is ook verleden tijd.

Soms wil ik eens verdwijnen van deze planeet, dan zijn mijn ouders van me af en kunnen ze een normaal leven lijden.

Of soms wil ik dat wensen uitkwamen dan wens ik dat ik terug normaal ben en niet verliefd werd op een meisje....

Achja, blijven dromen zeker? :(