Zaterdag 1 mei.

Vanuit de school zijn we heel vroeg vertrokken naar de luchthaven van Charleroi. Inchecken en wachten, wachten,…

Voor de eerste keer in een vliegtuig. Spannend.

In Sofia hebben we de bagage in de huurauto gezet en zijn we gaan eten in een nabijgelegen restaurant. daarna zijn we op zoek gegaan naar ons hotel. dat was niet zo simpel omdat onze GPS niet de juiste route aangaf en we de straatnamen in een vreemd geschrift niet konden lezen.

 Nadat we gesetteld waren zijn we het centrum van Sofia gaan verkennen.

Zondag 2 mei.

Na het ontbijt vertrokken we richting Sandanski. Onderweg zijn we enkele keren gestopt in leuke dorpjes.

in Sandanski, in een hotel, werden we afgehaald door ons gastgezin. We waren eerst wat onwennig. Mijn gastgezin nam me eerst mee naar de supermarkt. Daar mocht ik enkele producten kiezen. ’s Avonds zijn we gaan wandelen in een natuurpark. Ze lieten mij de verschillende bergketens zien.

Maandag 3 mei.

’s Morgens werden we verwelkomd door de burgemeester. Elk land gaf iets, van zijn land of stad, aan de burgemeester. Daarna zijn Elke en ik, samen met de meisjes waar we verbleven, gaan wandelen en eten. Om 13.00 u zijn we naar de plaatselijke school gegaan. Daar werden we verwelkomd met een traditionele dans, brood met honing en vlaggetjes. Na een toespraak hebben we les gevolgd op z’n Bulgaars. Ik verstond er niet veel van.

Dinsdag 4 mei.

’s Morgens hebben we een rondleiding gekregen in het archeologisch museum. Na de middag zijn we gaan zwemmen. Daarna zijn we op bezoek geweest, samen met andere uitwisselingsstudenten, bij een Bulgaars meisje.

’s Avonds was er “language night”, een soort optreden waarin vijf talen werden voorgesteld, Spaans, Russisch, Engels, Duits en Frans. Het was georganiseerd door de school. Daarna zijn we met Elke en haar gastgezin gaan eten.

Woensdag 5 mei.

Heel de dag hebben we met de bus rond gereisd. We hebben afwisselend kloosters en dorpjes bezocht. Het klooster in Rila vond ik wel heel mooi.

Donderdag 6 mei.

In de voormiddag hebben we een wijnkelder/museum bezocht in Melnik. In de namiddag zijn we gaan shoppen en ons klaar gemaakt voor de fuif ’s avonds.

Vrijdag 7 mei.

Om  10.00 u vertrokken we alweer richting Sofia. Daar in het hotel hebben we eventjes gerust en dan  naar het centrum iets gaan drinken en wat inkopen doen. ’s Avonds hebben zijn in het hotel blijven eten. We moesten op het terras blijven want er was een bruiloft.

Zaterdag 8 mei.

Héél vroeg opstaan om het vliegtuig naar België te halen. Opeens waren we daar. We propten ons in een busje en reden naar Antwerpen. Daar werd ik opgepikt.

Ik vond alles heel snel gaan. De week was veel te vlug voorbij. Nu heb ik eens kunnen zien hoe ze in andere landen leven. Mijn gastgezin waren heel vriendelijke mensen.

Hannah Vleugels (5 Bju)

23-08-2010 om 19:40 geschreven door fairplayer  

26-03-2010 om 13:43 geschreven door fairplayer  

Turkije (6.3.10 – 15.3.10)is ook alweer voorbij. Yannick, Kevin, Dirk, Marc en mezelf zijn weer een onuitwisbare ervaring rijker. Hier een overzicht.

Zaterdag 6 maart:

Koen brengt ons naar Zaventem vanwaar we drie uren later landen in Istanbul. Tijdens de vlucht hebben we nog vlug de gegevens van onze vragenlijst gedigitaliseerd. Na de landing konden we opnieuw het begrip “sardineblikje” omschrijven . Met vijven 1 uur in een taxi. Kevin op mijn schoot  dan een valies en daarnaast Dirk met Yannick op zijn schoot. Vooraan Marc met een valies. Buiten: donker, koud (2°) en sneeuw! De hele tijd was het bitter koud in Istanbul. Gelukkig viel ons hotel goed mee.

Zondag 7 maart:

Istanbul bezocht. De schattingen van het aantal inwoners lopen uiteen van 12 miljoen tot 19 miljoen en is daarmee de grootste stad van Europa (alhoewel ze voor de helft in Azië ligt). De luchthaven ligt 50 km buiten de stad en de hele weg rijdt je langs “blokken”.  Culturele hoofdstad 2010 en dat zie je overal in de stad (en ook aan de prijzen).  We bezoeken de blauwe moskee

en de Aya Sofia (van oorsprong  een basiliek waar boven de gebedsplaats richting Mekka, Maria met kindje Jezus geschilderd zijn. Het verzonken kasteel, een ondergrondse citern uit de tijd van de Romeinen: indrukwekkend. En als laatst het Topkapi paleis waar al die sultans hun lusten werden ingewilligd. (Kevin en Yannick waren bijna besneden).

 Daarna zijn we gaan eten langs de Gouden Hoorn. Een inham van de Bosphorus. Buiten het feit dat Dirk €50 heeft betaald om zijn schoenen te laten poetsen en een hele lading tapijten heeft laten verschepen, een zeer geslaagde maar vermoeiende dag.

Maandag 8 maart:

Izmir. 1 uur vliegen van Istanbul en ook 3 à 5 miljoen inwoners. Heel wat rustiger omdat we niet constant werden aangesproken om van alles te kopen. Het stadscentrum vrij modern met veel groen ligt aan de Egeïsche Zee. Er was juist een lading woestijnzand uitgeregend en iedereen was aan het afspoelen. Warm was het allerminst (8°). Buiten de zaterdag (13 maart, + 20°) zou het de hele week fris tot zelfs ijskoud en regenachtig blijven. Even een domper toen bleek dat de moeder van Inci (onze gastvrouw) juist gestorven was. Contact gehad met de familie waar Kevin en Yannick verbleven en we waren direct gerustgesteld.

De moeder bleek 10 jaar in Australië gewoond te hebben en sprak perfect Engels. ’s Avonds een leuk restaurantje gevonden (zonder bier uiteraard) waar we nog zouden terugkeren. De zoektocht naar plaatsen waar bier geschonken werd zou ons verblijf nog wel meer overheersen.

Dinsdag 9 maart:

De dag van de officiële plichtplegingen en … overal maar wachten natuurlijk. Gelukkig waren de speeches beperkt door de gebrekkige kennis van het Engels van de notabelen. We werden ontvangen door de provinciale directeur van onderwijs. We bezochten ook een privé school: Yamanlar. Perfect uitgerust met kleine aangename klasjes. 9 – 10 leerlingen met …twee leerkrachten. Er hing daar een heel leuke wat Amerikaans aandoende sfeer. Er was ook een goed uitgeruste schaakklas. Wat een luxe. Natuurlijk is dit geen weerspiegeling van de realiteit maar ook onze partnerschool mocht er zijn. Hun leraarslokaal is beter uitgerust dan het onze. Ook  mochten de Turkse zoetigheden (baklava) niet ontbreken. Later zijn we een interscolaire volleybalwedstrijd gaan bijwonen. Een spannende match met fairplay gespeeld.  ‘s avonds waren we uitgenodigd op de school waar de kinderen wat Turkse dansjes presenteerden.

Ook Yannick en Kevin waren aanwezig. Ze voelden zich al goed thuis in hun nieuwe omgeving.

Woensdag 10 maart.

Werkdag. Actiepunten voor het fairplay programma worden vastgelegd.

De blog: iedereen was tevreden over onze blog (aangemaakt door Dirk). Er wordt gevraagd om de leerlingen aan te sporen onze blog te gebruiken. De linken naar de andere scholen moet nog geoptimaliseerd worden. Elke school zou minstens eens per maand iets aan de blog moeten toevoegen. Ook de getuigenissen van onze leerlingen komt daar op.

Vragenlijst: er ontspon een discussie over de zin van onze vragenlijst en wat we ermee gaan doen. Alle gegevens moesten samengebracht worden. Gelukkig hadden wij in het vliegtuig een excellblad gemaakt waar de gegevens konden ingevuld worden. We stelden dat voor en iedereen gaat een copy in vullen en doormailen naar de Portugese school die ze gaat verwerken tegen Bulgarije. Eigen conclusies mogen reeds toegevoegd worden.

Mascotte: Guido stelde voor om een gezamenlijk boek voor te stellen over de scholen en de voetbalploegen. Er bestond reeds een exemplaar van een vorig project en wij vonden dat een beter eindresultaat. Marc merkte op dat een mascotte laten maken veel geld gaat kosten. Een boek is goedkoper. We kregen steun van de Duitse en de Portugese afgevaardigden maar Alessandra (coördinator) wees dit af. De scholen gaan nu tegen Bulgarije elk één ontwerp van mascotte meebrengen. Ook wordt informatie gezocht rond prijzen om deze mascotte te laten maken.

Bulgarije: gaat door van 2-7mei2010. Max 2-4 leerlingen van 17-18 jaar.

Varia: Alessandra herinnerde ons dat we in juni een tussentijds rapport moeten maken voor het nationaal agentschap.

In de namiddag hebben we een wandeling door Karsiyaka (het district van Izmir waar we verblijven) gemaakt. En ’s avonds een lekkere kebab gegeten. Wat ons opviel is dat het eten verzorgd is en altijd ruim voorzien van (niet altijd bekende) groenten . Altijd een glas water bij de hand houden voor het geval... Heel wat anders dan die klefferige kebabs die ze bij ons serveren.

Donderdag 11 maart.

We vroegen ons al af: 10 u city tour? We werden door de stad geleid door twee plaatselijke pipo’s die de sfeer er in wilden houden: sink a sonk. Ze deden hun best maar hun Engels was niet om aan te horen. We bezochten een aantal sites waar Izmir is ontstaan rond de 11^de eeuw v. Chr. Tot 1922 heette ze trouwens Smyrna en was hoofdzakelijk een Griekse stad.                                                             ’s Middags gingen we eten in de plaatselijke bazar. Daar kregen we het echte Turkije te zien. Klein winkelstraatjes half overdekt , voetwassingen rond de moskee enz… op een bepaald moment waren we verdwaald maar dankzij Kevin geraakten we eruit. Ollie (onze Duitse collega)was helemaal het noorden kwijt.

Vrijdag 12 maart.

Sportdag: op bezoek bij de provinciale directeur van sport die ons natuurlijk liet wachten. Ook het sportstadium hebben we bezocht. Hier werd in 2005 de universiade (een soort Ol.Sp. tussen universiteiten) gehouden. We konden het niet laten om daar ook wat te spelen. Later hebben we nog een bezoek gebracht aan een shoppingcenter dat niet moet onderdoen voor die van bij ons. Er liep zelfs een kunstmatig beekje door het complex.

Zaterdag 13 maart

Het hoogtepunt van ons verblijf: bezoek aan Efese. En wat een weer: meer dan 20° en zon. Hier kwamen we weer onze twee pipo’s tegen. Eerst brachten we een bezoek aan de plaats waar moeder Maria begraven ligt. Zij is samen met Johannes na de dood van Jezus naar hier gevlucht.  En dan Efese. Indrukwekkend. Als je een bezoek brengt aan een archeologische plaats moet je je altijd inbeelden waar die gebouwen gestaan hebben. Hier staan ze er nog.

Je waant je echt in een antieke Romeinse stad waar je in de gebouwen en tempels kunt rondlopen. Je kunt op een Romeins toilet gaan zitten. Een optreden bijwonen in het amfitheater (25000 zitplaatsen) met uitzicht op de met zuilen omzoomde “havenstraat”. Wil je een idee krijgen hoe de Romeinen leefden dan moet je hier zijn. Ook Kevin en Yannick waren onder de indruk.                                                                                                                                                             Daarna brachten we nog een bezoek aan een keramiek fabriekje en een wijn dorp (Sirince), van oorsprong Grieks-orthodox.

In toepassing van de veiligheidsnormen tijdens  busreizen kan u hieronder een voorbeeld zien van de perfecte invulling door onze Turkse vrienden.

Zondag 14 maart

Vandaag gaan we een voetbalmatch bijwonen. Bitterkoud. Na de schitterende dag van gisteren had ik de verkeerde kleren aan, met een pracht van een verkoudheid tot gevolg. De match was blijkbaar een risicomatch want veel “polis”. De plaatselijke ploeg, Karsiyaka, kon bij winst derde worden in de stand . Wat een ambiance. De supporters zongen in harmonie afwisselend langs beide zijden van het veld. Maar … ze verloren met 0-1. En toen werd de sfeer grimmig. De sportdirecteur van de club moest het ontgelden. We moesten onze plaats afstaan aan de politie om hem te beschermen. (hij zat juist achter ons). Sommige supporters reageerden echt waanzinnig. Marc ontfermde zich over Kevin en Yannick want die waren er niet gerust in. Deze vlag hing wel in het stadium:

En dan begon het afscheid nemen. Het viel natuurlijk niet zo zwaar want we wisten dat we mekaar terug zouden zien in Bulgarije. Inci,onze Turkse gastvrouw, heeft ons met behulp van haar school prachtig ontvangen.

Maandag 15 maart

Twee vliegtuigen later kwamen we terug Dap tegen. Einde.

Besluit:

Turkije heeft mij aangenaam verrast. Het eten was altijd verzorgd met veel groenten. Buiten de overal aanwezige minaretten lijken de steden heel westers. Ook de jongeren komen zeer westers over. Helemaal anders dan wat we kennen van onze Turkse leerlingen. Zeer weinig meisjes met een hoofddoek. En ze gedragen zich helemaal niet als onderdrukt. Alleen in Istanbul waren de verkopers zeer opdringerig wat irritatie opwekt. Natuurlijk werd ons alleen de mooie kant getoond van Izmir. Armoede kon je wel vermoeden aan de rand van de stad waar armzalige huisjes tot bovenop de berghellingen werden neergezet. Als de aarde hier ooit beeft? Tijdens de match hebben we kennisgemaakt  met de ,in onze ogen overdreven,  emotionele kant van het Turkse karakter. En voor Kevin en Yannick was het unieke ervaring.

Oh ja, nog één ding: er werd daar wat afgesnurkt!

Guido

23-03-2010 om 10:58 geschreven door fairplayer  

23-03-2010 om 09:20 geschreven door fairplayer  

02-03-2010 om 10:32 geschreven door fairplayer  

Bijlagen:
http://www.youtube.com/watch?v=cC3ju9EFDaA   

22-01-2010 om 11:29 geschreven door fairplayer  

Italië 2009 Haroene Elamarti

We waren aangekomen op het vliegveld van Rome. Een heel mooie plaats, zeker omdat het de hoofdstad van  Italië is. We hebben een minibus gehuurd en hebben 7 uur gereden naar Crotone in het zuiden. Toen we daar aankwamen was ik helemaal kapot van vermoeidheid. Ik zag een 4sterrenhotel en dacht dat we daar gingen slapen. Plots zag ik 2 gezinnen met de auto aankomen en ik moest bij één van de twee gaan slapen. Mijn vriend en ik geloofde onze ogen niet. Ik was onderweg met de auto naar hun huis. En was een beetje verlegen om zomaar een vreemd huis met een andere cultuur binnen te stappen. Ik heb me voorgesteld aan de hele familie, heb me gewassen, gegeten en ben dan gaan slapen. Ik was doodmoe van de reis.

’s Ochtends om 7 uur moest ik opstaan om naar school te gaan. Toen ik daar aankwam keek iedereen me aan en sprak me aan in het Italiaans, ik verstond er niks van. In de klas een beetje Italiaans geleerd, naar huis en terug naar school want er was een feest. Ik en mijne maat op het schoolfeest. Het was er leuk en zeker met de meisjes van Italië. In de volgende dagen zijn we heel veel plaatsen gaan bekijken. Het was gewoon de max. Na 5 dagen slapen bij het gastgezin moest ik afscheid nemen van die familie, mijn vrienden en de vriendinnen. Ik wou nog zeker 2 weken blijven. Ze waren een heel goede familie. Ik heb hun een verrassingsgeschenk gegeven. En zij aan mij. Het zijn heel lieve mensen. Ik ga zeker terug naar Crotone. De familie bracht me naar het hotel van de leerkrachten. Ik moest mijn gsmnr aan hen geven omdat ik volgend jaar zeker en vast terug wil gaan.

In Rome aangekomen ben ik me gaan wassen in het hotel, in het restaurant gaan eten en gaan slapen want ik was moe. De volgende dag zijn we heel veel plaatsen gaan bezoeken, zelfs het museum van de paus. Helaas was hij niet in Rome… dat zou super geweest zijn. De laatste avond zijn we weer op restaurant gaan eten.

Ik wou niet weg, ik hou gewoon van Italië en zal er zeker terugkeren. ’s Morgens zijn we naar het vliegveld vertrokken om met het vliegtuig terug in België te landen.. Eindelijk zag ik mijn familie en vrienden terug. Ik had ze gemist. Mijn vader is me komen afhalen op de plaats waar we vertrokken waren. Het was gewoon de MAX!!!!!!

Uitwisselingsproject Crotone: Jehudi Criel

Dag1: vandaag hebben we kennis gemaakt met de klas en andere kinderen van andere landen. Het eten was niet lekker en ’s avonds was er een feest met een speech. Daarna zijn we naar huis gegaan.

Dag 2: in ’t school hebben we wat zitten praten en tegen de middag zijn we naar een stadje geweest. Daar zijn we naar de burgemeester gegaan, weer een speech en dan naar huis gegaan.

Dag 3: we zijn een hele dag naar school geweest.

Dag 4: we zijn naar Crotone gegaan, daar hebben we ieets gegeten en dan zijn we naar de minister geweest. Daar kregen we een speech. Daarna terug naar school. Van daaruit zijn we naar huis gegaan.

De minpunten zijn te lange speeches en de school waarin we waren zijn kinderen van 10 tot 11 jaar.

De pluspunten zijn: je leert er een andere cultuur en je doet er ervaring mee op.

22-01-2010 om 10:45 geschreven door fairplayer  

25-12-2009 om 00:00 geschreven door fairplayer