Ik realiseerde me gisteren dat jullie niet werden aangesproken in mijn blog... Dom !
Vandaar de rechtzetting vandaag, beste lezers.
Over naar de orde van de dag.
Vandaag wel één en ander gedaan:
1. Foto's genomen
2. Game gespeeld
3. Wandeling gemaakt
4. Blog geschreven
5. Nieuwjaarsgeschenken gekocht
De eerste vier items kunnen dagelijkse bezigheid zijn. Puntje vijf niet. Maar goed ook.
Kerst en Nieuwjaar is een tijd waarin koppels zich opperbest voelen. U raadt nooit hoe ik me voel...
En ja, ik zou doodgraag iets gaan kopen voor mensen die ik graag heb... Maar een vriendin is toch altijd iets anders dan moeder, vader en tanteke...
Ook altijd leuk met Nieuwjaar: ongelofelijk veel confrontaties met het feit dat je geen vaste vriendin hebt.
Je komt dan ook iederéén wel eens tegen in die eerste week. Kleine bloemlezing van de beste citaten ooit:
- "E gelukkig jaar en e goei lief é jong!"
- "En hoe oud ben je nu? 20? En nog geen lief jong? Allez zeg... Onze(n) ........... wel zenne. Bla Bla Bla"
- "Voelt ge u dan niet alleen jong, met Kerst en Nieuwjaar? Ah, maar ge hebt u ma en u pa zeker?"
- "Wa niet is kan nog komen é jongen, ge moet daar niet mee inzitten."
- "Ge moet nog niet rap naar een lief zoeken jong. Geniet ervan terwijl ge alleen zijt."
Kijk hoe fabuleus ik van deze moedsprekers hun wijze woorden geniet. Ik kan mijn geluk bijna niet op !
En zo, dames en heren, gaat dat nog maar een kleine 8 jaar aan één stuk. Ja, voor mijn 12 jaar was dat allemaal nog geen probleem, hé.
Ik word daar écht zot van. Met een grote Z. Ja, tuurlijk wil ik er één ! Nee, de relatietoestand van uw kind interesseert mij gene zak !
Excuses voor mijn taalgebruik, maar eens ik gefrustreerd raak, durven er rare dingen uit komen.
Des te meer vind ik het ambetant dat ik altijd verliefd word, maar nooit een positief antwoord krijg/voel.
De laatste 6 maand aan één stuk. Verschillende keer geprobeerd, code immer rood. Ze is een vriendin. Friendzoned heet dat dan tegenwoordig.
Forever alone kan je me ook noemen, als we nu toch à la 9gag bezig zijn. Nog nooit een echt lief. Het vreet. Op alle vlakken.
Eén keer dacht ik het gevonden te hebben, maar toen heb ik eigenlijk toegegeven aan iemand die op mij verliefd was.
Binnen de week case closed, quod erat demonstrandum.
En echt iederéén heeft een lief hé. Of toch bijna. Je moet weten, ik zit in een opleiding met veel meisjes/vrouwen (noem ze zoals je wil).
Laat ons zeggen dat slechts weinigen (enkelen op de 40) geen lief hebben. Trek daar nog eens de draken en mensen waar ik niet op verliefd word af. Hooguit nog 1 of 2. En nee, je hoort me niet vertellen dat je je lief op school moet zoeken hé. Maar where else?
Ik ga niet graag uit. En ik ga al zeker geen relatie beginnen met wie ik nog maar 1 of 2 dagen ken.
Het moest er eens van komen. Al lang op zoek naar iets zoals dit. Wanneer schrijven een aantal dimensies toevoegt -of juist verstopt- aan of bij je gevoel. Onrechtstreeks je gedacht kunnen zeggen. Ik beken, het lucht op. Nog voor ik hier dat eerste bericht heb gepost. Vraag me niet of dit een goede blogstart is, waarschijnlijk zo herkenbaar als wanneer je 's morgens weer eens voor de spiegel staat. Niets speciaals.
Maar wel voor mij. Het neerschrijven -of beter- typen van wat ik voel is een nieuw hoofdstuk voor me... Wat baten papier en pen als ik er toch niks mee ben? En een grote mond? Jazeker. Maar niet wanneer het over mezelf gaat. Verwarrend hé, mijn uitleg. Hopelijk wordt het snel beter en hebben we misschien wat aan elkaar. Het kan ook dat je me kent, omdat je het niet van mij zou verwachten. Denk ik.
Ik hoop dat ik hier een manier gevonden heb om te praten over dingen waar ik normaal geen woord over rep. Ciaokes en see you later!
