Een rot-weekend achter de rug...heb zoveel mogelijk geslapen zodat ik mijn problemen zou vergeten...Zijn broer zou dit weekend met hem babbelen maar dat is ook op niets uitgedraaid: hij wil er niets over zeggen... Zaterdag heeft hij dan blijkbaar naar zijn werk gebeld om verlof en heeft 2,5 week vakantie gekregen... Hij is op reis vertrokken om na te denken.  Hij is er nog steeds niet uit of hij me nog graag ziet of niet; associeert me nog steeds met angst om gekwetst te worden terwijl dat het laatste is wat ik zou doen... Ik zie hem zo graag en mis hem zo... Ik heb zo'n schrik om na zijn verlof nog afgewezen te worden, ik kan dat niet aan, ik zie hem nog steeds zo graag... Ik ben radeloos van verdriet en weet niet wat te doen... Ik zie je graag lieveke, waarom kan je me niet geloven?