Mutatie is zowat de wonder god van de evolutietheorie.

Er worden door evolutietheorie magische krachten aan mutatie toebedeeld die helemaal niet in lijn zijn met de wetenschappelijk geziene mogelijkheden.

Een aantal onderzoekers van het Weizmann Instituut in Rehovot, Israel, schreven in Nature,1 over het effect van mutaties op proteïnen. Bij hun tests bleek dat de weerstand van een bacterie (E. coli) tegen mutaties, maar tot een bepaalde drempel ging. Voorbij die drempel was de dood van de bacterie snel en onverbiddelijk, zelfs nadat ze de slechte mutaties hadden verwijderd. De proteïnen waren "veel minder robuust dan algemeen wordt aangenomen"
Hun studie werpt ook twijfels op over de overlevingskansen van zogenaamde "neutrale" mutaties. In eerste instantie lijken deze mutaties geen invloed te hebben op het organisme, vanwege back-up kopieën van een gen, het onderdrukken van het gemuteerde gen en andere mechanismen die de cel gebruikt om de schade te beperken. Uiteindelijk wordt de drempel echter toch bereikt en stort het systeem net zo snel in elkaar als een cel die door schadelijke mutaties wordt vernield. De schrijvers van deze studie gaven niet aan dat gunstige mutaties op den duur een organisme kunnen helpen. Ze konden eigenlijk niets meedelen wat evolutie enige hoop geeft op vooruitgang. Sterker nog, ze stelden een "nieuw model" voor wat zelfs anti-evolutionair klinkt: Cellen zijn geprogrammeerd om zo lang mogelijk schadelijke mutaties af te weren, maar zullen uiteindelijk instorten onder de last van mutaties.

Meer lezen: http://www.revolutietheorie.be/mutatie.html

Een bericht van BBC News, mooi in het kort weergegeven op Nu.nl, brengt ons het inzicht dat 'evolutie' sneller gaat op plaatsen waar het klimaat warmer is. Een mooie gelegenheid om nog even goed op een rijtje te zetten wat er nu eigenlijk met 'evolutie' bedoeld wordt. Laat je niet voor de gek houden, want de manier waarop dit onderzoeksfeit onder woorden wordt gebracht is sterk doortrokken van het geloof in een bepaalde loop van de geschiedenis. Niemand is er bij geweest toen eencellige wezens meercellige dieren werden. Niemand heeft de vissen zien evolueren tot amfibieën. Er stond niemand te kijken toen de eerste vogels het luchtruim kozen. En zelfs met al onze kennis van cellen, DNA en 'mutaties', waar in dit bericht over gesproken wordt, kunnen we nog niet waarnemen dat er dingen ontstaan die er voorheen niet waren. Volgens de BBC zijn mutaties "de eerste stap in evolutie". En het is waar dat we dingen zien veranderen: dieren bouwen weerstand op tegen bepaalde stoffen, oren worden groter, poten worden sterker, zicht in het donker verbetert. Is dat dan niet de eerste stap in evolutie? Helaas voor de evolutiegelovige, nee. Er ontstaat namelijk niets nieuws. De oren waren er al, poten hadden ze al, kijken konden ze al. We lezen dat er in warmere werelddelen in versneld tempo 'evolutie' plaatsvindt, met de implicatie dat dit de grotere vormenrijkdom in die gebieden kan verklaren. Tot nu toe heeft men echter nog niet waargenomen dat één soort in een andere kan overgaan. Bijvoorbeeld van een beest zónder ogen naar een beest mét ogen; van iets zónder vleugels naar iets mét vleugels en ga zo maar door. Waar het om gaat is hoe je 'evolutie' definieert. Kleine veranderingen in een organisme worden omschreven als 'moleculaire evolutie' en 'micro-evolutie'. Je kunt dat vergelijken met het oppompen van je banden en het bijstellen van een aantal dingen in je motor, zodat de auto beter rijdt. Maar daarmee verandert een Smart nog niet in een bolide. Bij de evolutietheorie wordt zelfs verondersteld dat een dergelijke grootschalige verandering plaats kan vinden zonder toedoen van een monteur of een team van ontwerpers en bouwers, die je toch echt wel nodig hebt voor het maken of pimpen van een auto. De verandering van de omgeving is volgens de evolutietheorie al voldoende om nieuwe dingen te laten ontstaan. Maar is dat niet veel meer een teken dat iets goed ontworpen is? Als een auto vanzelf de airco aandoet wanneer het warmer wordt, of de ruitenwissers wanneer het gaat regenen, dan is dat door de ontwerpers van de auto bedacht en gemaakt. Dat gaat niet vanzelf, ook niet bij levende wezens. Niemand zal beweren dat navigatiesystemen zomaar verschenen in auto's, maar er zijn wel mensen die denken dat het navigatiesysteem van trekvogels en vlinders vanzelf ontstaan is. Darwin dacht dat dit kon gebeuren door middel van mutaties en natuurlijke selectie. Zoals we in berichten als van de BBC zien (waar ook andere nieuwsmedia nog wel eens een handje van hebben, inclusief 'onze' Nu.nl), is de veronderstelling dat dit door Darwin bedachte mechanisme inderdaad in staat is om de oorsprong van soorten te verklaren. Het wordt dan ook meestal zonder enige vorm van twijfel en vaak tussen de regels door aangenomen. Maar mutaties zijn eigenlijk vrijwel altijd schadelijk (denk aan kanker, verminderde functionaliteit en misvormingen) en wanneer ze wel voordeel opleveren, gaat het niet om het ontstaan van nieuwe, bruikbare informatie, maar om veranderingen in bestaande structuren, die voordeel opleveren. Lichaamsdelen en organen kunnen groter worden, kleiner worden, van vorm veranderen of verdwijnen. Maar ze kunnen alleen maar (soms schijnbaar uit het niets) tevoorschijn komen als de informatie ervoor al in de genen aanwezig was, zoals blinde grotvissen die weer gaan zien. Het principe van natuurlijke selectie verklaart dat de veranderingen die voordeel opleveren blijven bestaan. Mutaties en natuurlijke selectie hebben echter nooit iets nieuws gemaakt. Als je daar een voorbeeld van kunt vinden mag je me mailen. Ik heb het nog nergens gezien.

We lazen het volgende in Knack wetenschap.

Kort weg: Darwin’s theorie klopt niet met deze wetenschappelijk feiten maar we gaan daarmee Darwins theorie niet in vraag stellen….

Uit Knack wetenschap:

“Het wilde Schotse Soayschaap wordt steeds kleiner door de klimaatverandering. Dat meldt het wetenschappelijke tijdschrift Science.”

“Volgens wetenschappers zorgen de milde winters er voor dat kleinere schapen overleven, wat resulteert in een paradoxale vermindering in lichaamsgrootte.
-toevoeging: Degeneratie dus (zie boekomslag)


Reeds 25 jaar bestuderen wetenschappers de Soayschapen van het Schotse eiland Hirta.
Uit de resultaten blijkt dat de lichaamsgrootte van de schapen sindsdien met 5 procent is afgenomen.
Hun poten werden korter en hun lichaamsgewicht nam af.

De reden voor dit bizarre fenomeen is onderwerp voor veel discussie.

Darwin

Volgens Tim Coulson, hoogleraar biologie aan het Imperial College te Londen, kunnen zwakkere schapen beter overleven dankzij de klimaatverandering. Er is langer gras beschikbaar door de milde winters, zodat zelfs de kleinere schapen meer kans hebben om het te halen. Daardoor komen kleinere schapen vaker voor in de schapenpopulatie.

Volgens de klassieke evolutietheorie zouden wilde schapen juist groter en sterker moeten worden. "Maar het is niet de bedoeling om Darwins theorie in vraag te stellen", zegt Coulson. ...,Dit fenomeen is louter een gevolg van veranderde milieuomstandigheden. Micro-evolutionair zou er weinig veranderd zijn.”

Beesten worden geacht in de vrije natuur steeds beter te worden naar mate de tijd en evolutie vordert onder de weldoende leiding van toevals veranderingen en survival of..  anders gezegd  natuurlijke selectie. Na 25 jaar van studie bij deze schapen onder evolutie in de klimaat verandering blijkt de theorie van Darwin naar de knoppen (niet te kloppen) maar….

“Volgens de klassieke evolutietheorie zouden wilde schapen juist groter en sterker moeten worden. Maar het is niet de bedoeling om Darwins theorie in vraag te stellen" zegt Coulson....,.

“Evo-wetenschap”(=evolutie verhaal) is blind en doof voor de werkelijkheid en waarheid binnen de wetenschap, Darwin stelde juist zelf heel veel vraagtekens achter zijn theorie en hoopte dat de toekomst uitsluitsel zou geven. Hier krijgt Darwin en zijn volgelingen een duidelijk rechtstreeks antwoordt en we moeten het volgende vaststellen,:...als wetenschappelijke onderzoeken Darwin niet staven maar het tegendeel bewijzen dan gaan we die theorie van “King” Darwin toch niet in vraag stellen zeker? Het zelfde geldt jammer genoeg binnen alle takken van de zogenaamde evolutie –“wetenschap”.

Dit is bijna het toppunt van diep zinken. Hoe kun je in hemelsnaam het reducerende effect van zinksulfide vergelijken met de enorm complexe, en voor het leven onmisbare, machinerie van fotosynthese?! http://www.revolutietheorie.be/fotosynthese.html
Zinksulfide is betrokken bij chemische reacties en fotosynthese is een van de meest ingewikkelde chemische reactieketens in levende organismen die wij kennen; maar het begrip 'chemische reactie' is dan ook de enige overeenkomst tussen die twee. Het trekken van die parallel is ronduit belachelijk. Hier wordt wel erg sterk gebruik gemaakt van de kracht van suggestie en extrapolatie. In ieder geval hebben ze één ding duidelijk gemaakt: het experiment van Miller en Urey kan niet meer worden aangedragen als bewijs dat de ‘vroege atmosfeer’ van de aarde aminozuren kon produceren. Niet dat je er wat aan hebt... Als er enkele aminozuren zijn heb je een hoopje losse 'letters', nog niet eens een heel alfabet, laat staan een hele interactieve encyclopedie op DVD in een laptop (waarmee je een levend wezen in dit verband zou kunnen vergelijken). Er is blijkbaar geen enkele knappe kop op aarde die zelfs maar een begin van een scenario voor het 'ontstaan' van het leven kan bedenken of aantonen. Het experimentele bewijs dat men zo graag zou willen zien, blijft uit. Zo blijkt telkens weer: leven kan niet zomaar ontstaan, daar is een Ontwerper voor nodig.

Bron:
http://www.schepperenzoon.nl/archief0909.html#090907
http://www.revolutietheorie.be/gezaptzink.html

Over de ogen doet men steeds meer ontdekkingen. Hoe meer de wetenschap in zijn onderzoek vorderingen maakt hoe meer ze ontdekt dat er opmerkelijke ingenieuze systemen in schuil gaan. De standaard publiceerde in dit verband een interessant artikel: Het start met deze woorden “Mogelijk bevat het netvlies gespecialiseerde cellen die naderende voorwerpen detecteren.” En gaat dan verder: “Volgens een internationaal onderzoeksteam kan het tot op zekere hoogte naderend gevaar herkennen, zonder dat de hersenen daarvoor nodig zijn. Dat rapporteren Botond Roska van het Friedrich Miescher Instituut voor Biomedisch Onderzoek in Basel en zijn collega's in het vakblad Nature Neuroscience.” Natuurlijk gaat men zoals steeds een rand noot evolutie toevoegen: 'Wellicht zijn die geëvolueerd om sneller te kunnen reageren op gevaar' Het is toch ongelofelijk hoe doodleuk dit zinnetje zonder bewijsvoering in gelepeld wordt. Dit heet evolutie indoctrinatie.

Goodbye ET go home....

“Indien men kan aantonen, dat er één of ander complex orgaan is, dat niet door een reeks van op elkaar volgende kleine veranderingen gevormd kan worden, zal mijn theorie absoluut ineenstorten.” (Charles Darwin)

Weliswaar zijn sinds de eerste uitgave van Charles Darwins boek "Het ontstaan van soorten" op 24 november 1859 ontelbare feiten bekend geworden, die heel duidelijk tegen de evolutietheorie spreken, maar het geloof in evolutie, oerknal en een vele miljoenen jaren oude aarde heeft zich diep in het bewustzijn van de moderne maatschappij ingenesteld.


“In de media komt ET (het evolutie gedachtengoed - de Evolutie Theorie) steeds meer aan zijn trekken. Jammer genoeg heeft diezelfde media oog en oor verloren voor wetenschappelijke ontdekkingen die het ET verhaal naar fabeltjesland verwijzen. Op deze site vind je honderden pagina’s die wetenschappelijk aantonen dat design en creatie absoluut nodig waren om leven te scheppen en te bouwen.  


Via de link hieronder geven we 95 stellingen die laten zien dat het evolutiehuis voor geen enkele kamer een stevig fundament heeft.  ET wordt in deze 95 stellingen compleet fundamenteel onderuit gehaald.
Goodbye ET go home....”

Klik op de link voor de 95 Stellingen: http://www.revolutietheorie.be/stelling.html

95 Stellingen tegen de evolutietheorie

“Het concept van de hier gepresenteerde 95 stellingen is ontleend aan de 95 stellingen van Maarten Luther. Toentertijd veroorzaakte deze een revolutie, die een wereldwijd gevolg had. Luther definieerde de Bijbel als enige Goddelijke bron en kon met deze maatstaf talrijke wantoestanden en dwalingen van de toenmalige Rooms-Katholieke kerk aan de kaak stellen.
Een soortgelijke impact hoop ik ook met deze 95 stellingen te bewerken.”
Direktor und Professor a. D. Dr.-Ing. Werner Gitt

“Indien men kan aantonen, dat er één of ander complex orgaan is, dat niet door een reeks van op elkaar volgende kleine veranderingen gevormd kan worden, zal mijn theorie absoluut ineenstorten.” (Charles Darwin)

De meest eenvoudige microbe is complexer dan gedacht

De meest eenvoudige cellen worden prokaryoten genoemd. Dat zijn de bacteriën en de archaea, die geen kern hebben en meestal als 'primitief' gezien worden. Wetenschappers hebben echter ontdekt dat ze veel van dezelfde trucjes kennen als de complexere eukaryoten, die wel een kern hebben. Een verslag op de site PhysOrg informeert ons over het in kaart brengen van een Mycoplasmasoort, dat onder de kleinste onafhankelijk levende bacteriën valt en waarvan de onderzoekers nu moeten toegeven dat het complexer is dan ze hadden gedacht. Het in kaart brengen van deze cel gebeurde aan het Europees Moleculair Biologielaboratorium (EMBL) in Heidelberg. Er zijn nieuwe inzichten opgedaan, zoals de ontdekking dat prokaryoten meer op eukaryoten lijken dan men voorheen dacht. Men vond het ook opmerkelijk dat het gedeelte in de cel dat de genetische informatie uit het DNA vertaalt, veel meer lijkt op dat van de eukaryoten dan men dacht. Nog een verassing: hoewel het genoom (de complete informatie in de cel) in verhouding erg klein is, blijkt de cel toch "extreem flexibel" te zijn en kan het zich goed aanpassen aan grote veranderingen in zijn leefomgeving, zoals veranderingen in het beschikbare voedsel en stressfactoren, net als de complexere eukaryoten.

Er zijn zo'n 200 moleculaire machines gevonden in deze kleine microbe. Minstens 90% van de eiwitten zijn betrokken bij op z'n minst één eiwitcomplex. Dat is een zeer onverwachte complexiteit. Dit organisme is uitermate geschikt voor onderzoek naar wat een levend organisme minimaal nodig heeft om te kunnen voortbestaan. Het blijkt dat een organisme minimaal 689 genen moet hebben. Maar veel van de eiwitten die de cel produceert aan de hand van die genen, zijn multifunctioneel. Ze functioneren als spelers in een grotere hiërarchische structuur. Op Science Daily wordt nog een specifieke moleculaire machine besproken met de naam HdeA, die de E. coli bacterie beschermt tegen maagzuur. Het gebruikt een uniek mechanisme dat op een soort timer werkt wat ervoor zorgt dat zijn eiwitten niet gaan klonteren. Het onttrekt energie uit de omgeving als een soort windmolen of waterrad.

Al deze complexiteit in de eenvoudigste organismen die we kennen. Het heeft alleen het meest noodzakelijke om te overleven, maar bevat wel 200 moleculaire machines, 689 genen en een aantal mechanismen die strategisch en georganiseerd samenwerken. Het is heel waarschijnlijk dat een dergelijk organisme niet zo begonnen is, maar oorspronkelijk nog complexer was en gedegenereerd is tot zijn huidige parasitaire levensstijl. Het is in ieder geval niet aan het evolueren naar een complexere levensvorm. Merk op wanneer je de artikelen leest, hoe vaak de onderzoekers verbaasd waren. Waarom zijn ze toch steeds verbaasd? Omdat ze met evolutionistische ogen naar de feiten kijken. "Complexer dan gedacht", omdat men verwacht dat 'eenvoudige, primitieve organismen' minder ver geëvolueerd zijn dan 'hogere organismen'. Ze verwachten primitief, maar krijgen zeer hoogwaardige technologische complexiteit. Zelfs één gen dat één eiwit produceert is al bijzonder, maar 689 genen, die een eiwitcomplex produceren is heel erg indrukwekkend. Ze produceren meerder machines die samenwerken, zoals in onze door ingenieurs ontworpen fabrieken. Het woord 'multifunctioneel' is bewust gekozen en komt regelmatig in de onderzoeksrapporten voor. Zie het online boek "Evolutie: Mogelijk of Onmogelijk?", voor een uiteenzetting waarom het ontstaan van één enkel functioneel eiwit al onmogelijk is, laat staan een eiwitcomplex. Het moet ontworpen zijn door een hoogst intelligente Ontwerper. Het is de hoogste tijd dat wetenschappers bij hun onderzoek naar de dingen gaan kijken als ontworpen, dat is de enige manier waarop de feiten zinnig verklaard kunnen worden. Ere Wie ere toekomt.

Seattle Creation Conference, October 2009.
Cell Biology provides many extraordinary examples of intelligent design.

Inside each and every organism reside biomechanical systems that Darwin and his contemporaries could never have imagined. Even today, much of what is happening inside cells is still not understood, and yet evolutionists hold fast to a belief that these remarkable constructs developed without God.These two contrasting views of the cell provide poignant illustration of how worldviews impact our interpretation of physical evidence. In his presentation, Chris Ashcraft will discuss the cell as it relates to these opposing views and describe some important cellular features, which offer testimony to the glory of the Creator.


Een mooi getuigenis van ID vinden we ook in het flagellum. Je weet wel, dat "kleine maar krachtige" staartachtige buitenboordmotortje waarmee bacteriën zichzelf voortbewegen

Leer er meer over: http://www.revolutietheorie.be/pagina269.html

Waarom ziet Enceladus er zo jong uit? Dat is een vraag die astronomen al een poosje bezig houdt. Nu hebben wetenschappers een nieuwe theorie gevormd die moet verklaren waarom Enceladus nog zo actief is na 4,5 miljard jaar: Onder het oppervlak bouwt de spanning langzaam op en ontlaadt zich op catastrofale wijze, "eens in een miljard jaar of zo", aldus een artikel op PhysOrg.com. Op een of andere manier komt er meer energie uit de maan dan hij kan opnemen, "wat de wetten van de thermodynamica zou tarten", aldus de wetenschappers. Maar dat is alleen maar zo als je er vanuit gaat dat hij zo oud is als men denkt (4,5 miljard jaar).

Hun conclusie is gebaseerd op een computersimulatie, die laat zien hoe ijsplaten als gletsjers bewegen en hitte actieve geisers veroorzaakt. In een persbericht van het Jet Propulsion Laboratory werden meer details gegeven over het model. De auteurs zeggen dat de actieve perioden 10 miljoen jaar duren en de 'stille' perioden 10 tot 200 maal langer. Als bewijs gebruikten ze de huidige vorm van het oppervlak en een ouderdom, gebaseerd op tellingen van kraters. De sterkte van het ijs aan de oppervlakte en de kern van de maan werden aangenomen en in het model verwerkt. De geisers produceren een hoeveelheid energie die drie keer zo groot is als een vergelijkbaar gebied op aarde, ondanks de geringe grootte van Enceladus. (1) Enceladus is volgens grootte de 6de maan van de planeet Saturnus, die volgens de laatste telling 56 manen heeft.

Toch wel knap hoor: er vanuit gaan dat de maan oud is, een computer programma schrijven dat daarop gebaseerd is en dan tot de conclusie komen dat het klopt... Ik weet zeker dat dit ook met een ouderdom van bijvoorbeeld 10.000 jaar lukt, wedden? Wat is de meest logische conclusie, wanneer we naar de feiten kijken? Er gaat meer energie uit dan hij opneemt; in 4,5 miljard jaar had hij al afgekoeld moeten zijn; dan zou hij dus jonger moeten zijn. "Hun model wekt de suggestie dat de actieve perioden slechts 1 tot 10 procent van de tijd hebben geduurd dat Enceladus heeft bestaan..." Dat stukje in het JPL-bericht is opmerkelijk. Ze gaan er dus gewoon vanuit dat Enceladus 10 tot 100 keer zo lang heeft bestaan als de feiten aangeven. De aangenomen ouderdom van Enceladus en ons zonnestelsel wordt hier duidelijk weer eens niet in twijfel getrokken. Het tellen van kraters levert ook niet per definitie een hoge ouderdom op, gezien de frequentie waarmee de objecten in ons zonnestelsel op dit moment door meteorietinslagen geraakt worden (2).
Waarom moet die computersimulatie gevoerd worden met miljarden jaren? Waarom niet gewoon kijken waar de feiten ons heen leiden?
En even tussen neus en lippen door, zijn wij niet ontzettend bevoorrecht dat wij nu leven, net op het moment dat Enceladus zich van zijn meest expressieve kant laat zien, net nu wij technologisch zo ver zijn dat we er met een ruimtevaartuig als Cassini een kijkje kunnen gaan nemen? De vorige uitbarsting zou niet erg veel interesse hebben gewekt bij de microben die een miljard jaar geleden in de oersoep rondzwommen. En dan zijn er nog astronomen die beweren dat we niet op een bijzondere plek in het heelal zitten en dat we hier niet op een bijzonder tijdstip zijn.
Maar denk hier eens over na: spanning die zich opbouwt en in korte tijd een verandering van het hele oppervlak teweeg brengt... Zouden we dat ook op de aardkorst kunnen toepassen? Wat dacht je van een wereldwijde overstroming? Laten we eens wat parameters in een computermodel stoppen... (voor wie engels kan lezen: In the Beginning: Compelling Evidence for Creation and the Flood, 8th Edition (2008), by Dr. Walt Brown)

Dit artikel maakt deel uit van de website Wetenschap van Meesterschap waarvan wij artikels mogen over nemen. http://www.revolutietheorie.be
(1) Lang leve Enceladus & Enceladus verhit de discussie   (2) De maan ligt onder vuur & Saturnus nog steeds verrassend

Mercurius heeft een magnetisch veld. Dat is raar, want voor een magnetisch veld heb je een zachte kern nodig. En als de planeet 4.6 miljard jaar oud zou zijn, had hij allang helemaal gestold moeten zijn. Meer lezen?: http://www.revolutietheorie.be/mercurius.html

Feiten zijn feiten. Die blijven staan zoals ze zijn. Maar daar waar het de uitleg van de feiten betreft, daar maakt Weet.magazine het verschil. Want door welke bril kijk je naar de feiten? Zie je de Neandertaler als een slimme aap? Of was het gewoon een mens? Is het heelal toevallig door een grote knal ontstaan of was er Iemand Die het vormde? 
De wetenschap brengt veel feiten boven tafel, maar er is ook nog veel onduidelijk. Sommige feiten ontbreken helaas om complete verklaringen te geven. En dus is het essentieel dat we datgene wat nog niet helemaal zeker is ook niet als een voldongen feit uitleggen.


Is je interesse gewekt? Word dan abonnee! Weet Magazine brengt je bij kennis die in andere media moeilijk is te vinden. Niet om de wetenschap tegen te spreken, maar om de wetenschap opnieuw vanuit een ander oogpunt te belichten. En dat geeft verrassende resultaten!