Emo is een muziektype dat dateert uit de jaren 80 van de 20ste eeuw. Emo combineert hardcore en punkmuziek met melodische en experimentele muziek. Vanaf eind jaren 90 evolueerde de term "emo", tegenwoordig verwijst emo ook naar een modestijl en een lifestyle voor (vooral) jongeren. MUZIEKMuziek is nog steeds een belangrijk element binnen de 'emoscene', de muziekstijlen die door emo's beluisterd worden zijn voornamelijk post-hardcore en hiervan afgeleide genres als emocore (origineel en mainstream) en screamo. Ook poppunk en andere alternatieve emotionele rockstijlen zijn populair.De band From Autumn To Ashes wordt gezien als een typische emo-groep. Bands als Fall Out Boy, My Chemical Romance en A Vain Attempt worden ook als emo-groep aanvaard. De meeste emomuziek is bombastisch met zware guitarriffs en melancholische teksten met vaak een dubbele bodem. Het bezoeken van concerten is een belangrijk onderdeel van de emo-lifestyle.
MODESTIJL Emo als alternatieve modestijl kwam wereldwijd op in het begin van de eenentwintigste eeuw en is vooral via het internet populair geworden. Het heeft invloeden van veel andere alternatieve stijlen. Wat betreft kleding van grunge, skate en punk, maar ook van de meer mainstream mode. Qua haardracht van new wave, new romantic, glamrock en gothic, en qua make-up van punk, new romantic, fetisj en gothic. Tevens zijn er invloeden vanuit cosplay en visual kei en is voor de mannelijke emo een androgyn uiterlijk geen uitzondering. Er kunnen meerdere stereotype emostijlen onderscheiden worden. Bijvoorbeeld de indie-emo look (indie staat voor 'independent'), de nerdy-emo look en de dressy-emo look. Elke stijl kent z'n eigen conventies, maar de volgende kenmerken kunnen in elke stijl terug komen: mager voorkomen, donkere kleding, vaak zwart steil geverfd haar met een lok die één oog bedekt (heel lichtblond en roze geverfd haar komt ook voor), piercings in het gezicht (lippen, wenkbrauwen, oren), donkere zware brilmonturen, strakke T-shirts of truitjes met een opdruk van een band of tekst, skinny jeans, donkere versleten Converse schoenen en een leren riemen en polsbandjes met metalen versierselen.Er is echter geen duidelijk afgebakende omschrijving te geven, vooral ook omdat diversiteit een belangrijk onderdeel is van de emocultuur. Zoals bij veel populaire alternatieve modestijlen, ziet men de laatste tijd dat de mainstream mode meerdere aspecten uit de emo-mode overneemt
LEVENSSTIJL Emo's zien zichzelf als een afsplitsing van gothics. Het is omstreden of er bij emo sprake is van een echte levensstijl of dat het toch vooral gaat om muziek en een alternatieve modestijl. Eén kenmerk die zou kunnen duiden op een levenstijl is dat een deel van de emo's het vegetarisme aanhangen. Daarnaast claimen veel emo's biseksueel te zijn. Er is in ieder geval wel sprake van een groot aantal internetgemeenschappen rondom emo's. In de media wordt emo's wel een bepaald gedrag toegedicht, wat tot de conclusie zou kunnen leiden dat er wel sprake is van een levenstijl. De stereotiepe emo wordt in de media afgeschilderd als depressief, gevoelig, introvert, verlegen en zich afsluitend voor de maatschappij.Emo's worden door sommigen ook geassocieerd met automutilatie en zelfmoord hoewel niet bewezen is dat zelfmoord of automutilatie ook echt vaker voorkomt onder emo's. Conservatieve leden van de Russische Doema diende in 2008 een wetsvoorstel in dat de emocultuur op scholen en in overheidsgebouwen zal moeten verbieden. Zij zien de emocultuur als een gevaarlijke jongerencultuur, die antimaatschappelijk gedrag zou veroorzaken en depressie en zelfmoord in de hand zou werken.
SCENE "Scene kids" is een naam die jongeren aan zich zelf geven wanneer ze alleen een emo-uiterlijk willen hebben, maar niet geassocieerd willen worden met de vooral in de media als depressief neergezette emo. Het verschil valt daarom ook moeilijk te zien, ook al worden de meer extremere en kleurrijkere kapsels met scene geassocieerd. Tevens ziet men vaker tatoeages bij scene kids. "Scene queens" en de minder voorkomende "scene kings" zijn jongeren die zeer populair zijn op sociale netwerksites, zoals MySpace. Scene queens hebben vaak extremere kapsels en make-up dan de reguliere emo of scene kids en hun uiterlijk wordt meer beïnvloed door visual kei en cybergothic.

MUZIEK
Fase 1: Emocore Bands: Rites of Spring, Embrace, Gray Matter, Ignition, Dag Nasty, Monsula, Fugazi kind of, Fuel, Samiam, Jawbreaker, Hot Water Music, Elliot, Friction, Soulside, early Lifetime, Split Lip/Chamberlain, Kerosene 454. Ontstaat in DC in 1984/’85 en spreid zich in 1989 sterk uit riching SF Bay. In een mum van tijd verspreidt het genre zich over het hele Midden-Westen, Florida, en het Noord-Oosten van Amerika. ‘Emocore’ is een stijl die in de loop van de jaren steeds bekender is geworden. In het begin, bestonden deze emocore bands meestal uit bandleden die speelden in hardcore punkbands. Wanneer deze muziek echter zijn aanhangers begon te verliezen, verplaatste de bandleden zich naar een gitaar – georïenteerd en midtempo geluid dat gebaseerd was op emotionele punkvocals ( ookwel beter bekend als soulful crooning in de popmuziek ). Het centrale aspect zijn hier vervormde gitaren met meestal een duo - eenstemmigheid, met occasionele boeiende riff hoogtepunten. Dit wordt later ook wel het klassieke D.C. geluid genoemd. Gecombineerd met het gebruik van muziek voortgebracht door octaafsnaren, ontstond later het officciele emo-genre. Recentere bands brengen tegenwoordig meer popelementen in, zoals songs gebaseerd op catchy-riffs pop – structuren en minder punk invloeden.
Fase 2: Emo Bands: Moss Icon, the Hated, Silver Bearings, Native Nod, Merel, Hoover, Current, Indian Summer, Evergreen, Navio Forge, Still Life, Shotmaker, Policy of Three, Clikatat Ikatowi, Maximillian Colby, Sleepytime Trio, Noneleftstanding, Embassy, Ordination of Aaron, Floodgate, Four Hundred Years, Frail, Lincoln, Julia, Shroomunion, .. Ontstond in DC in 1987/ ’88 en werd verspreid door post – hardcore bands die werden geïnspireerd door nieuwe, diverse geluiden binnen de punkscène. Het genre bewoog zich voorwaarts van New Jersey en Californië naar Philly, Richmond VA en een gedeelte van Canada en Illinois Muzikaal is er heel wat dynamiek tussen ultra – zachte, bijna fluisterende vocals, gecombineerd met een soort van twinkelende gitaar op de achtergrond. Daar tegenover stond het zogenaamde full – bore verpletterende tweelinggitaar van o.a. SG Gibson, gecombineerd met brullende vocals. Één van de meest herkenbare en universele elementen van het emogenre is het gitaargeluid waarbij de octaafsnaar centraal staat. Deze snaren geven de emo stijl een hoge opdrijfkracht en een zeer rijke textuur De vocale stijl bij emo is gewoonlijk veel intenser dan bij emocore. Het vertrekt van het normale zingen in de stille delen tot een soort van pleitend gehuil dat uitmond in daadwerkelijk gehuil. De meeste emo bands kenmerken zich hoofdzakelijk door o.a. epische liederen te gebruiken, die zeer langzaam opbouwen tot een climax waar iemand schreeuwt. Het is ent dit wat ervoor zorgt dat emo muziek door vele jongeren geliefd is en dit net omdat deze soort van zuivere emotie nu eenmaal moeilijk te vervalsen is De lyrische gedichten dit men vaak terug vindt in de lyrics van emo songs, neigen naar een enigszins abstracte vorm van poëzie en zijn gewoonlijk moeilijk te ontcijferen. Dit hoofdzakelijk door de vele tussenvoegsels die aan de zogenaamde “gedichten” wordt toegevoegd. Het schrijven van emo songs, is vaak gekenmerkt door desillusionement, woede, liefdesverdriet, … dingen die gebeurd zijn in de kindertijd of de jeugd van de schrijver. In de meeste zogenaamde verslagen worden de tussenvoegsels bijna altijd geschreven met een antieke schrijfmachine of is ze voorzien van kleine, met de hand geschreven letters. Vele emo – verslagen bevatten ook geen informatie over de song titels. Vaak zijn de voornamen van de bandleden de enige vermelde informatie over de band zelf Ook covers, foto’s, … neigen naar abstracte zwart-witte foto's van geroeste of gebroken dingen (vooral machines), tekeningen van bloemen, beelden van oude mensen, kleine jongens en meisjes, … Live foto’s van optredens, concerten, … geven vaak weer dat de meeste bands afkomstig zijn van de East Coast en mogelijk ooit naar Straight Edge muziek geluisterd hebben Emo bands die concerten geven of live optreden, hebben ook vaak de neiging om met hun rug naar het publiek toe hun ding te doen. Gedurende de ‘exploderende’ delen in een song, staan vele muzikanten en zangers ook te springen op het podium. Vaak slaan ze ook al eens graag een paar van hun instrumenten aan diggelen. Vele zangers geraken door hun podiumstunts daarom ook niet tijdig bij de microfoon en vallen daarom te laat in. Het hoogtepunt van een song, het ‘schreeuwmoment’, wordt daarom vaak gewoon gezongen waar ze staan, waardoor een groot deel van het publiek vaak het hoogtepunt van de song missen en het niet kunnen horen. Men hanteert soms ook een uiterst krachtige tactiek, door vooral tijdens de stille delen hevig te schreeuwen De handelsgeest wordt vaak onderdrukt in de emoscène. Weinig bands maken T-shirts. De meeste platen worden gereleased op zeer kleine, vaak private labels en hanteren vaak een platencontract van korte duur. Daarom zijn de meeste platen dan ook spot goedkoop Binnen de meeste bands worden ook vaak geen digitale technologie, … gebruikt, simpelweg omdat ze daar gewoon het geld niet voor hebben. De opnames van Emo muziek worden ook dikwijls goedkoop geregeld. Tot onlangs werden de meeste emo platen gemaakt op vinyls. Tegenwoordig zien we steeds meer en meer groepen die hun muziek op cd uitbrengen Emobands vallen na enige tijd ook snel terug uit elkaar. Het was dan ook niet ongewoon dat vele bands hun opnames van platen en cd’s steeds maar uitstelden, wat uiteindelijk een demper was op de distributie van platen. hoofdzakelijk doordat vele bands geen tijd meer staken in het promoten van hun platen. Tegenwoordig wordt ook vaak gebruik gemaakt van de term ‘ screamo’. Deze term is een algemene benaming voor muziekbands die zich gebaseerd hebben op dit soort van muziek.
Fase 3: Hardcore Emo Bands:Heroin, Antioch Arrow, Mohinder, Honeywell, Reach Out, early Portaits of Past, Assfactor 4, Second Story Window, End of the Line, Angel Hair, Swing Kids, Three Studies for a Crucifixion, John Henry West, Guyver-1, Palatka, Coleman, Iconoclast, some Merel, some Clikatat Ikatowi, etc. Dit genre begon stillaan de kop op te steken in New Jersey omstreeks 1990. Het muziekgenre begon pas echt in San Diego rond 1991 met o.a. de band Heroïne en verspreidde zich langzaam aan tot in SF Bay in 1992 en steekt ook Philly, Florida, New York, en de rest van de Kust van het Oosten een beetje aan. Deze stroming is min of meer gelijkaardig aan punk vs. hardcore. De muziek is vaak ook sneller, luider, harder, veel intenser en mee doelgericht tot het punkgenre. Het grootste deel van deze bands spelen hun muziek uiterst snel, en introduceren een soort van "chaos - achtig" concept dat eigen is aan hardcore. Deze muziek wordt ook wel beschreven als uiterst schurende muziek met vocals die zich letterlijk op hun fysieke ‘schreeuwgrens’bevinden. De gitaarsolo’s zijn, in vergelijking met emocore, zo vervormd dat de muzieknoten en het gebruik van de verschillende gitaarsnaren moeilijk te herkennen is. De bass is in de meeste gevallen weinig of niet vervormd, in tegenstelling tot Straight – Emo. Sommigen bands vervormen het geluid van hun originele song vaak zo hard, dat de songs niet meer herkenbaar zijn wanneer ze live gespeeld worden. Vele shows duren ook niet lang omdat de bandleden tegen het einde van de show vaak al hun instrumenten al aan diggelen hebben geslaan. Ook door al het schreeuwen en hun intensieve optreden is de fysieke duurzaamheid van de band ook maar van korte duur.
Fase 4: Post – Emo Indie Rock & Post - emo post-hardcore Bands: Sunny Day Real Estate, Christie Front Drive, Promise Ring, Mineral, Boys Life, Sideshow, Get-Up Kids, Braid, Cap'n Jazz, Joan of Arc, Jets To Brazil, etc. Dit muziekgenre is een mengeling van zowel Straight – Edge als Emo. Deze stroming vindt zijn oorsprong dichtbij Colorado en Seattle, verspreidt zich daarna helemaal over het Midwesten, dan voorwaarts naar New York, … Aangezien de meeste bands ontstonden vooral rond de steden Missouri, Kansas, Colorado, … Hierdoor werd deze muziekstijl ook wel vaak beschreven als ‘Midwest – Emo’. Muzikaal neigt het genre eerder naar zachtere muziek, met maar zeer weinig geschreeuw, gegil of ruwheid. Wel bevat het veel boeiende gitaarriffs en worden ook vaak jongeren ( hoofdzakelijk jongens) gebruikt voor de vocals. Als basis wordt een zachte drum gebruikt en veel catchy en popachtige gitaarriffs. Vaak komt de muziek ook wat melanchiolisch over. De vocals vormen samen met de occasioneel gebruikte octaafsnaar een belangrijk element van Post – Emo Indie Rock. Deze stroming is echter niet zo makkelijk te identificeren omwille van het ‘lijdzame’ gegil, dat meestal wordt gebruikt in de originele emostijl. Het begint steeds meer en meer te neigen naar een poppy sound met een lichte ironische zang, waarbij vaak zeer emotionele songteksten worden gebruikt. Post-hardcore stak de kop op toen de hardcore scène de oude emocore sounds vernieuwden en zich hierbij lieten beïnvloeden door een paar innovatieve hardcore bands. die van de zelfde zeven-jaar-oude geluiden wordt vermoeid die door een paar innovatieve hardcore banden worden geïnspireerd. Vele post – hardcore bands kwamen zo met een totaal niet geluid op de proppen / op de markt. Omstreeks 1999, had dit type van muziek zich zodanig verspreid het het een veel hoger stadium en dus ook veel meer populariteit had verworven dan het originele emomateriaal. Nadien werden ook vele Post – Emo Indie Rock nog meer gecommercialiseerd. Dit vooral door het ontstaan van nieuwe bands ( zoals o.a. Jimmy Eat World, Thursday, Dashboard Confessionals, …), wiens muziek steeds meer en meer werd gedraaid op alternatieve radioposten en televisiezenders zoals MTV, … Hierdoor bereikte dit genre ook een geheel nieuw publiek. Ze bereikten hiermee ook een belangrijke demografische markt, waardoor heel wat bands met geen ervaring in verbinding kwamen te staan met de originele ‘Underground scène’. Bv. Jimmy Eat World wordt gebruikt als opener tijdens concerten en optredens van emo – bands.
Fase 5: Post – Emo Hardcore Vele van de reeds hier boven vermelde emo bands kunnen vandaag de dag als ‘dood’ beschouwd worden. Dit vooral omdat er zich vele nieuwe bands vormden en de oude bands zich gingen verdelen. Bands vielen uit elkaar en sommigen bandleden ging zich dan aansluiten bij nieuwe bands. Ook de ‘emoscène’ is een paar verschillende richtingen uitgegaan. De ultra – zware en snelle muziek die eigen is aan de ‘emoscène’ wordt gemengd met elementen uit o.a. ‘grindcore’ en een soort van apocalyptische chaos met hevige vocals en sterk afwisselend gitaarwerk. Een ander gedeelte van de emoscène kent dan weer meer invloeden van o.a. analoge synthesizers en Mod / Goth / New - Wave geluiden. Recente mainstream bands zoals o.a. The White Stripes, The Hives & the Strokes doen vooral de jaren ’60 en ’70, die hoofdzakelijk gekenmerkt worden door rock ’n roll, herleven. Ook bij hun zien we duidelijke invloeden van de emoscène, vooral op vlak van kledij en hun manier van doen ( zoals bij optredens, concerten, …). De vocale intensiteit van emo muziek is eveneens ook zeer invloedrijk geweest op andere muziekgenres. Dit proces wordt door velen ook wel New - School Metallic Hardcore genoemd. De chaos, kracht en de schreeuwende vocals, die eigen zijn aan emo muziek, hebben vele Non – Ultra – Emo – Hardcore Bands beïnvloed. Zowel de traditionele East Coast, waar de meeste emo – muziek zijn oorsprong vond, als de stroming Straight – Edge, zijn altijd al de grootste critici geweest van emo. Nochtans hebben een paar hardcore bands emotionele lyrische gedichten, octaafsnaren, en een zachtere vocale levering in hun muziek geïntegreerd. Vele mensen, die slechts alleen maar weet hebben of zich focussen op hardcore achtergronden, beschouwen deze naar emo – omgebogen – bands als échte emo bands. Toch erkennen ze wel de categorie ‘emocore’ als een meer gedetailleerdere versie van hardcore, zoals die hierboven reeds werd beschreven. Sommigen hebben ook de neiging om emo en hardcore – emo te classificeren onder de term ‘punk’, dat meestal gebaseerd was op lage productiewaarden en zware ritmes. "Emo" wordt door velen bestempeld als een ‘catchall’ – categorie; mensen die geen weet hebben van wat de term ‘emo’ eigenlijk omvat, beschouwen alle Indieroots en Post – Hradcore bands als emo eveneens, wat dus wel degelijk fout is! Naast het feit dat vele recente muziekgroepen ook gebruik maken van emo – invloeden, wordt door zogenaamde kenners, ook vaak gesproken over ‘screamo’. Deze term zou een soort van allesomvattende categorie ( ook wel catchall – categorie genoemd ) zijn, die vooral de recentere groepen omvat. Deze groepen maken nog steeds gebruik van de snelle hardcore delen met gillende vocals, een opvallend begin en einde van de song en opmerkelijke gitaarriffs, … maar die zich toch ook laten beïnvloeden door de klassiekere emo – stijl. Hieronder worden dan ook vaak de jongeren geclassificeerd die bij het ontstaan van emocore zelf, nog niet geboren waren en er dus niet bij waren wanneer het nieuwe schreeuwde gegil van zangers in was.

Bijlagen:
emoscene wallpaper.jpg (29.9 KB)