Iedereen kijkt per dag wel naar een of ander programma op de televisie, maar misschien vindt u het wel interessant om iets te weten hoe die beelden nu in onze huiskamer terecht komen. Vroeger stonden er allemaal grote masten op de daken en tegenwoordig kijken we via kabel of satelliet tv, maar het grondprincipe blijft.

Televisie: Het overbrengen van bewegende beelden met behulp van elektriciteit. Het over te brengen beeld wordt met een lenzenstelsel (optiek) afgebeeld op een scherm, bedekt met miljoenen fotocellen. Een elektronenstraal wordt afgebogen via een elektronenstraalbuis en doorloopt regel na regel deze fotocellen. Daarbij ontstaat een stroomimpuls, evenredig met de belichting van elke cel. Het beeld wordt aldus omgezet in een snelle opeenvolging van stroomstoten. De versterkte stroomstoten worden voorzien van een code die aangeeft hoe snel de regels worden doorlopen. Dit gecompliceerde elektrische beeld kan via een kabel of gemoduleerd op een draaggolf via een zender naar een ontvanger worden gebracht. In de beeldbuis van de ontvanger wordt een elektronenstraal afgebogen (op dezelfde wijze als in de camera) en doorloopt regel na regel een lichtgevend scherm. De intensiteit van de electronenstraal (en daarmee de oplichtende punten op het scherm) wordt geregeld door de oorspronkelijke stroomimpulsen. De opbouw van het totale beeld duurt 1/25 seconde; dat is zo kort dat ons oog deze na elkaar optredende lichtflitsen op het scherm van de beeldbuis ervaart als gelijktijdig. Wat ik hier opgetekend heb kunt u het beste bekijken en begrijpen  met onderstaande schematische voorstelling van een opneembuis in een televisiecamera en daarop ziet u de hele beeldwandeling die naar de kijker wordt overgebracht. Begrippen: Een elektronenstraalbuis is een apparaat die dient om de snelheid van de elektronenstralen zichtbaar te maken.
Elektromagnetische golven: Dan hebben we het over de verspreidingswijze van elektromagnetische energie in de ruimte.

Televisiesatelliet: Dit is een satelliet voor het overbrengen van beelden. De eerste satelliet werd op 1 april 1960 door de Verenigde Staten in een baan om de aarde gebracht en droeg de naam Tyros 1. Deze was bedoeld voor meteriologische doeleinden en was uitgerust met twee televisiecamera's, die op bepaalde plaatsen het wolkendek moesten opnemen. De op een band gezette beelden werden op commando naar de aarde gezonden. De ene camera registreerde een beeld ter grootte van een cirkel met een doorsnede van 1500 kilometer, de andere een cirkel met een doorsnede van 180 km. De satelliet beweegt zich op een hoogte van 700 en 750 km en draait in ruim 99 minuten om de aarde. Er zijn nu ettelijke van deze satellieten, o.a. voor het overbrengen van televisiebeelden van het ene continent naar het andere; het zijn doorzendstations zonder camera's, die de rechtlijnige ultrakorte golven in een andere richting via elektromagnetische golven naar de aarde terugzenden.

BEELDVERZENDING VIA TV EN ZOALS BESCHREVEN VIA: