Zoals ik in het vorige bericht al zei zijn we dit weekend in Gros Morne geweest. Ik was er samen met mijn appartementgenoten, Laura, Nico en twee Chinezen, Harry en Johnson. We waren er van vrijdag tot en met dinsdag. Gros Morne is een nationaal park in het westen van Canada. Het is een UNESCO werelderfgoed gebied, dus je kan al wel raden dat de natuur er prachtig is!

Vrijdag zijn we in de voormiddag vertrokken voor onze rit van ongeveer 700 kilometer. We hebben twee auto's gehuurd, ik zat samen met Petra, Marius en Laura in de prachtige zwarte auto hieronder. Ik en Laura zijn te jong om een auto te huren, je moet 21 zijn, dus waren de andere twee onze chauffeurs. David en Nico bestuurden de grijze auto met als passagiers de Chinezen. Het was zo'n zeven uur rijden en onderweg zijn we enkele keren gestopt om de benen te strekken, iets te eten, de chauffeurs te wisselen en inkopen te doen. Het regende de hele dag en er was gevaar voor elanden op de weg, maar met onze voorbeeldige bestuurders zijn we er geraakt!

In het havenstadje Rocky Harbor in Gros Morne hebben we twee cabins gehuurd, verdeeld in dezelfde groepen als de autoindeling. De huisjes waren volledig uitgerust en bovendien heel mooi. Een van de Chinezen dacht er blijkbaar anders over, want hij heeft hun cabin bijna platgebrand de eerste ochtend dat we er waren. Er was nood aan opbergruimte, dus had David geen beter idee dan alles in de oven weg te zetten. Geen probleem, ten minste als niemand de oven aansteekt! Harry wou noedels koken en kon duidelijk het kookvuur niet bedienen, want hij draaide aan alle knoppen, inclusief de knop van de oven! Het spel stond dus in de fik en de rook hing binnen de minuut in heel het huisje! Terwijl een van de Chinezen het rookalarm probeerde af te zetten (toch wel het belangrijkste wat je moet doen als er brand is!!) is Nico er dan in geslaagd alles onder controle te krijgen. Het is een geweldig grappig verhaal, maar ze hebben toch wel serieus veel geluk gehad dat de brand binnen de perken is gebleven. Hun cabin stonk evenwel verschrikkelijk de volgende dagen.

Na deze bewogen ochtend zijn we dan naar Norris Point getrokken om te gaan kajakken op de zee! Het was heel leuk en de zon scheen volop. Bovendien hebben we, tegen alle verwachtingen in rond deze tijd van het jaar, een walvis gezien! Ik was zo blij! Je kan hem links van het middelpunt van de foto zien. Het was heel moeilijk om er een foto van te trekken, maar het belangrijkste is natuurlijk dat we van de momenten dat we de walvis zagen genoten hebben!

In de namiddag zijn we naar Westbrook Point gereden en hebben we daar een wandeling gedaan. Dit deel van het Gros Morne park is bekend voor zijn fjorden, diepe zee-inhammen omgeven door bergen. Daarna zijn we the Arches Provincial Park gaan bezoeken. The Arches zijn grote gesteenten, geërodeerd door de golven van de zee tot de vorm die ze nu hebben. Hierna zijn we nog naar het dorpje Cow Head gereden om van de zonsondergang te genieten en om de dag af te sluiten hebben we in Rocky Harbour een barbeque gehouden.

De volgende dag was er weeral niet anders dan zon! Gelukkig maar, want vandaag stond de beklimming van de Gros Morne Mountain op het programma, en deze berg mag niet beklommen worden wanneer het weer mistig is wegens te gevaarlijk. Laura en ik waren natuurlijk de twee minst ervaren wandelaars en bergbeklimmers van de groep en het heeft ons dan ook bloed, zweet en tranen gekost om de top te bereiken. Gelukkig waren er Chinezen om foto's te trekken van de ongelukkige positie waarin we ons bevonden en was David er om ons aan te moedigen met woorden als: 'Pain is temporary, glory is forever'! Zeg nu zelf, je zou toch voor minder met stenen beginnen gooien! Niettemin waren we toch wel trots toen we de top bereikten, en het uitzicht was het echt wel waard! 's Avonds hebben we dan van een welverdiend etentje genoten alvorens heel moe in ons bed te kruipen. Op de foto's zie je de de megagrote berg die we beklommen hebben. De stenen op de flank van de berg moesten we beklimmen. De foto is na een kwart van de afstand genomen, dus er was nog een lange weg af te leggen!