Een enkel woord Een klein gebaar Houd je op de been Je voelt je een moment Niet meer zo alleen Je weet dat je verder moet Opa heeft er voor gestreden Maar het gevoel van zekerheid Het lijkt zo lang geleden.
Nooit klagend, nooit vragend zijn lasten in stilte dragend zijn handen hebben voor ons gewerkt zijn hart heeft voor ons geklopt zijn ogen hebben ons tot het laatst gezocht
Er zijn geen woorden voor een zieke van wie je weet, hij redt het niet Je streelt zijn wang, je ziet zijn ogen je bent bevangen door verdriet Toch ben je dankbaar voor z'n einde dat na zoveel moedig strijden kwam Omdat het niet alleen zijn leven maar ook zijn lijden overnam. ;(
Ik kan helaas geen afscheid nemen Ik kan helaas niet bij je zijn Maar ik denk aan jou en voel de pijn Pijn die een leven lang zal duren Het had ook anders kunnen zijn...
Rust nu maar uit. Je hebt je strijd gestreden. Wie kan voelen wat je hebt geleden? Wie kan begrijpen wat je hebt doorstaan? Je hebt het als een moedig man gedaan.
Nooit meer je aanstekelijke lach Nooit meer je sterke verhalen Nooit meer je humor Nooit meer je nieuwe ideeën Nooit meer je plagerijen Nooit meer je handen om me heen Nooit meer je stem Nooit meer je pintjes Nooit meer "begrijp je wat ik bedoel" Nooit meer....
