De stad waar ik mensen uit alle landen ontmoette en rugby leerde spelen en kijken
19-05-2010
Middagpauze
Het ogenblik en de duur van een middagpauze varieert van land tot land. In België is dat niet zo lang, en dus stoppen mensen 's avonds op een normaal uur met werken. Fransen in Mulhouse daarentegen nemen steevast hun pauze tussen 12h en 14h, de volle twee uur, de duur van een les. Dat ze ook om 13.30h opnieuw kunnen beginnen om te stoppen om 17h30 ipv 18h, daar staan ze niet bij stil. Hoedanook, die twee uur vind ik ideaal. Ruim de tijd om te koken, dan verlies je daar 's avonds geen tijd mee, te eten en nog wat te ontspannen. Vandaag kwam ik op het idee om mijn blog eens wat bij te werken. Niet dat er de voorbije weken veel gebeurd is. Thomas is een dag langs gekomen en we zijn naar de zoo gegaan. De mama (Elixa) bij de "panthères d'amour" heeft drie kleintjes, geboren op 10 december en dus een vijftal maanden oud. Dat weet ik van Séverine, een Franse die dierengeneeskunde studeert in Luik en in de zoo van Mulhouse haar stage doet. Ze studeert in Luik omdat dierengeneeskunde maar op vier plaatsen in Frankrijk te studeren is. De plaatsen zijn beperkt en zij hoorde niet tot de besten die toegelaten werden. Verder is Rachid, een vriendelijk Marokkaan, naar Lyon vertrokken voor zijn stage, en Jessica, Ludivine, Meryam, Zakaria en ik zouden in juni als alle thesisactiviteiten achter de rug zijn een dagje naar hem gaan met de auto. Ik heb een nieuwe, stille Bulgaarse buurvrouw en een irritante overbuur met luide muziek, een Johan Museeuw stem en een gezicht om hem direct "een bok op zijn muile" te geven. John is verhuisd van kamer en zit nu dichter bij mij, wat goed is want hij is stil. Maandag heb ik trots tegen zijn Hongaarse vriendin "jonapot" gezegd. Tot daar de updates.
Ondertussen heb ik al heel wat nationaliteiten leren kennen, en ze schijnen allemaal iets speciaals te zijn/hebben: De Zuid-Amerikanen krijgen zonder twijfel de titel van meest warme, vrolijke, lachende, pleziermakende, gastvrije mensen. Ze mogen hoofdpijn hebben, moe zijn, veel werk hebben, toch krijg je een warme knuffel en twee zoenen als je ze ziet. Ze lachen zodat iedereen vrolijk wordt van hen te zien, en ze houden enorm van dansen, vooral de salsa dan. De Chinezen zijn de vriendelijkste mensen. Vraag in de keuken niet wat ze klaarmaken, of je moet gegarandeerd proeven. In het begin is dat leuk, maar op den duur voel je je wat schuldig als ze je weer eens laten proeven. Helaas wouden ze niet proeven van mijn rode kool. De Johns wel en die vonden het lekker. Chinezen spreken grappig Frans en hun Engels is zoals uit de boekjes, zo "patatmondig" als maar kan zijn. Ideaal om Marble Arch uit te spreken. Ze vertellen ook graag over hun land en taal, en dat is heel interessant. Indiërs zijn ook heel vriendelijk, en staan heel erg open voor andere culturen. Ze zijn heel geïnteresseerd, altijd vriendelijk en heel blij als je dingen vraagt over Indië. Ik heb veel bijgeleerd van Arjun en Pranjal, die helaas terug in Indië zijn. Ik had de tijd niet om hen hun afscheidscadeautje (een Manneken Pis) te geven, dus heb ik het opgestuurd naar Arjun. Die was helemaal in de wolken toen hij het kreeg, want hij had dat nooit verwacht. Indiërs houden van pikant, en liefst zoveel mogelijk pikant. De graad van pikantheid van het eten hangt af van waar in Indië je bent. Spanjaarden houden van slissen, het Zuid-Amerikaanse Spaans is dan ook zoveel mooier en verstaanbaarder. Ze zijn vriendelijk, houden van bier en feestjes, en als ze kunnen spreken ze Spaans. Meestal kunnen ze ook wel wat Engels en/of Frans, oef! De Amerikanen zijn aparte gevallen. Op John na, die uit de buurt van New York komt, komen ze allemaal uit South Carolina. Ze vinden het hier koud, en oh, wat is het bier hier goedkoop en zomaar vrij te krijgen. Ze drinken bier tegen de sterren op, houden van Heineken (bier?) en Kronenbourg, maar Stella Artois is ook niet slecht. Alles dat zwaarder is dan pils staat hen niet aan. De Schotten en Engelsen zijn erg gesteld op hun nationaliteit. Zeg tegen John nooit dat hij Brit is, of, oh wee, Engels. Ze weten van mensen die voor ons Brit zijn vaak perfect of ze Schots of Engels of Welsh zijn. En John de Schot houdt niet van Engelsen, zeker niet van Jonny Wilkinson. De Fransen houden ook niet van hem, je zou hem eens een penalty moeten zien nemen en je weet meteen waarom. En hij speelt in Frankrijk, doodzonde. De Fransen zijn vrij zeldzaam in ons gebouw. Maar mijn buurvrouw is Frans en is enorm vriendelijk. Ook de rugbyjongens zijn erg vriendelijk, en nodigen me uit om naar het rugby te kijken. Mijn Belgisch bier stellen ze op prijs, en ik heb ze Westmalle dubbel en Kwak leren kennen. Fransen denken altijd dat een Belg een Waal is, en hebben een heel gamma aan Belgenmoppen, vooral over de regering. Hun Engels is meestal erbarmelijk, maar op de rugby worden ze nu verplicht wat Engels te spreken met de Amerikanen, en sommigen doen dat echt goed, zonder dat 'zieszies'-accent. En er is zelfs een rugbyer die wat Nederlands kan en Jommeke leest. Prachtig! Fransen zijn gehecht aan hun twee zoenen, en oh wee, laat ze geen uitleg geven want dan duurt dat dubbel zo lang als in het Nederlands. Fransen schijnen nooit iets direct te kunnen zeggen, maar draaien enorm rond de pot. Afscheid nemen kunnen ze ook niet, ze blijven maar praten over vanalles en nog wat dat er niet toe doet. Franse chauffeurs zijn vreselijk, ik geef mama echt wel gelijk. Ze rijden traag en doen rare manoeuvres. Maar er zijn minder middenvaksrijders dan in België. Fransen houden niet echt van Sarkozy, maar wie wel? En ze denken vaak dat ze alles perfect geregeld hebben, maar op administratief werk kunnen ze nog wat leren. Toch in Mulhouse, want in de Sorbonne is het systeem meer zoals bij ons. Qua organisatie heb ik een mooi voorbeeld: iedere faculteit organiseert zelf zijn boeltje. Ludivine heeft vandaag haar laatste examen, met eventuele herexamens in juni. De ingenieurs beginnen pas vanaf volgende week wat meer examens te hebben, met herexamens in juni. Maar Arifera (uit Madagaskar) begint pas in juni met de gewone examens. De Duitsers die ik heb leren kennen waren allemaal meisjes, zodat ik niets kan zeggen over de Duitse jongens. De Duitse meisjes konden steeds goed Frans en/of Engels, en waren tot mijn verbazing stuk voor stuk heel sympathiek. Ik zal nooit vergeten dat Susanne me meegenomen heeft naar het rugby. Hoewel ik niet op reis wil naar Duitsland moet ik toegeven dat hun fietspaden beter zijn dan de Franse en dat ik leuke momenten beleefd heb met Duitse meisjes. Tot slot wil ik nog de titel voor meest egoïstische, vuilste, lawaaierigste en meest rokende mensen toekennen aan de Marokkanen. Rachid, Meryam en Zakaria zijn de uitzonderingen en vriendelijk, proper, stil en helemaal niet egoïstisch. Maar de anderen, allemaal mannen, houden ervan de wc's vuil achter te laten, ze hebben vaak Johan Museeuw-stemmen, lopen in de gang, roepen naar elkaar, zetten hun jengelmuziek luid en laten de deur open zodat ze de muziek horen in de keuken. Ze hokken samen in de gang/traphal om te roken en te babbelen, tot na middernacht. Dat andere mensen graag propere toiletten hebben, hun muziek niet mooi vinden, moeten studeren en dus geen behoefte hebben aan het feit dat hun gesprekken te horen zijn tot op de kamers, daar trekken ze zich niets van aan. Ze zijn slonzig, slefferen rond in vieze lijvekes, hebben gezichten waar je met plezier een dreun op zou geven en praten hoofdzakelijk Arabisch, een gruwelijke taal die zelfs bij een gewoon gesprek agressief klinkt. Misschien moet ik eens 'cheloof' (varken) tegen ze zeggen als ze ambetant doen. Of gewoon in het Nederlands beginnen. Hoedanook, ik zeg tegen iedereen goedendag, behalve tegen hen. En ik zal nooit, maar dan ook nooit, een voet zetten in Marokko. Hoewel mijn oranje leren tas wel mooi is, en goedgekeurd is door Zakaria en Rachid.
Aangezien mijn middagpauze ruim voorbij is, ga ik nu wat verder werken aan mijn thesis. Die begint er goed uit te zien, met teksten in allerlei kleurtjes naargelang wie het al verbeterd heeft. Papa, erg bedankt voor al jouw werk!
25-04-2010
Nog snel even de toerist uithangen
Ondertussen zijn er alweer twee weken voorbij sinds ik terug ben in Mulhouse na een heerlijke week vakantie thuis. Het weer zat toen niet echt mee, maar toch genoot ik met volle teugen van de verrassingsfietstocht heuvel op en af in de Westhoek, Gent-Wevelgem achterna. Een lekke band van Simon verhinderde een poging tot het bedwingen van de Kemmelberg. In ieder geval was de Catsberg in Noord-Frankrijk een helling die kan tellen. 4 keer paardrijden op 5 dagen, en ware het niet dat mama en papa terugkwamen uit Marokko, ik was 5 keer gegaan. Thorgil houdt niet zo erg van de koekjes met bananensmaak en Ruhni eet al helemaal geen koekjes. Een laatste keer in Boortmeerbeek, een eerste Eerste Vrijdag sinds augustus, het deel allemaal deugd. De overwinningen van Fabian Cancellara in de Ronde van Vlaanderen en parijs-Roubaix werden op vreugde onthaald, en uiteraard was deze Parijs-Roubaix er weer een om in te kaderen. Het feit dat we op de kasseistrook stonden waar Cancellara ervan door ging, was machtig. Er is zelfs een bewijs van, een momentopname van het tv-beeld. Haha. En ik mag het feit dat Jessica uit Venezuela meegekomen is naar Gent zeker niet vergeten. 's Avonds ging ze verder naar Lille. Ze is in de wolken van ons huis, en heeft zowaar zelfs het beeldje buiten achter het lang smal raam in de living opgemerkt. Simon zijn Spaans vond ze enorm goed, en 'il est trop mignon'. Bij het afscheid nodigde ze, Zuid-Amerikaanse gastvrijheid kennende, meteen ook Simon uit in Venezuela. Vorige week heb ik niet veel aan mijn thesis gewerkt omdat ik woensdagavond ziek ben geworden en pas zondag terug tot iets in staat was, zoals het bekijken van de Amstel Gold Race en mij ergeren aan de ontknoping. Mijn maag besloot om nog maar eens pijn te doen, met hevige krampen en alle gevolgen van dien. Daardoor kon ik ook zaterdag niet naar Bern, dus heb ik dat een week uitgesteld. Na een week frustraties ivm mijn thesis - het schiet niet op, er zijn geen resultaten, de assistent lijkt niet gehaast en gedreven, ik moet twee exemplaren schrijven (Gent 50-100 pagina's, Mulhouse max. 30), enz, enz - ging ik dan gisteren naar Bern. Marieke ging ook mee, en Omar, zijn broer en schoonzus. De broer (Ussam of zoiets) werkt in Québec, en heeft daar zijn vrouw Michelle, een op en top Québecoise(?), leren kennen. Voor zijn werk was hij een week in Frankrijk, en dus profiteerde hij (en zij) ervan om wat dingen te bezoeken. De dag begon op z'n Marokkaans en Belgisch. Marieke kwam met de tram naar mij, en was ruim op tijd. Waarna we bij Meryam thee moesten gaan drinken, waarbij nog wat anderen binnenvielen om hallo/selem te zeggen. Zelfs Jessica was wakker gebeld omdat ze thee moest komen drinken. Het afscheid leek wel alsof we op wereldreis vertrokken. De heenrit verliep zonder problemen want Zwitserse chauffeurs werken minder op mijn zenuwen dan Franse. Bern is maar klein, en we vonden een moderne, grote en peperdure (27 CHF voor een uur of acht) parking vlakbij het centrum. Dat historisch centrum staat op de Unesco lijst, en alle huizen zijn gemaakt van dezelfde inlandse steen, en hebben dezelfde opbouw (zie foto's) en veel schoorstenen op het dak. Vaak staat er ook een beeld op de voorgevel. De hoofdstraat is zo goed als verkeersvrij, en al snel kwamen we aan de o zo schattige beren. Finn liep rond, mama beer lag lekker lui te slapen met de kleintjes. Tot ze besloot een bad te nemen, waarna de kleintjes mochten drinken bij mama. Zo schattig. De beren wonen aan de rivier, met blauw water. Heerlijk zitten is het daar, in het zonnetje aan de oever met zicht op de stad en achter je heuvels met groen. Het centrum is klein maar schattig en rustig. Verschillende parkjes geven je uitzicht op de heuvels en al het groen net buiten de stad. In de kathedraal was een orkest het tweede deel van het Requiem van Verdi aan het oefenen, want 's avonds zou er een concert zijn, zo vertelde een heel vriendelijke dame ons spontaan in goed Frans (lang leve de nonante en septante!). Op de Bundesplatz was een soort van voetbaltornooitje aan de gang. Via de Bärenplatz (ook al zo rustig ondanks de vele mensen en terrasjes) zagen we de Tour des Prisons en de Tour hollandaise, waar vroeger handelaren stiekem kwamen drinken en roken op hun terugweg uit Nederland. De toren is rond en staat geprangd tussen twee huizen, en bovenop is er nog een verdieping van een huis gezet. Vreemd. Aan de Tour de l'horloge keken we naar de astronomische klok. Niet zo spectaculair, maar als je weet dat dat ding stokoud is, dan moet je toegeven dat het in die tijd heel hoogstaand was. We vonden in een ander parkje nog een groot schaakbord, waar ik me goed geweerd heb tegen Omar maar uiteindelijk verloor. Er passeerde een dame met haar man, en toen ze aanstalten maakten om te gaan zitten, wou ik gaan rechtstaan (er was niet veel plaats over), maar ze begonnen gewoon met ons te praten. Even later kwam de dame nog terug, want ze had bij de beste chocolaterie/patisserie twee 'hele kleine' (klein??? Echt niet!) chocoladegebakjes gekocht en die wou ze aan ons geven ipv ze zelf op te eten. Ongelofelijk. Stel je dat eens voor! En heerlijk dat het was! Een terug in Mulhouse hebben we nog gepraat, want zij die niet meegeweest waren wouden alles weten. En ik heb nog met Michelle gepraat over Québec en Canada en zo. Bij deze zijn we bij haar en haar man uitgenodigd in september. Ze wonen in Montréal.
Vandaag ben ik dan met Younes en 3 anderen naar een Ferme Equestre in Pfastatt geweest. Na een lange rit (ze kenden duidelijk de weg niét, maar beweerden van wel) waren we er eindelijk. Veel paarden, niet erg groot en braaf, om mee te wandelen. 10 voor een wandeling van een uur is niets, zeker niet als je nog eens mag galopperen, in het bos wandelt en door de beek mag hotsen. Alle niveaus van ruiters mochten mee, vandaar de brave paarden. De mijne was wel tof, met een mooi hoofd en manen en staart, maar vrij lui. Maar het was wel plezant om in het bos bij een lekker lenteweertje (25°C) te wandelen.
Ondertussen begint de tijd te dringen voor mijn thesis. Mijn inleidend hoofdstuk, de noodzakelijke literatuurstudie, is gedaan. De Alfaplant is beschreven van zaadje tot vezel om papier te maken. Nu ben ik bezig aan de inleiding van HS 2 en 3. De komende maand zal ik dus niet echt veel dingen bezoeken, misschien wel eens naar de dierentuin of een museum in Mulhouse, maar echt daguitstappen zitten er even niet meer in. Eens alles voorbij en voor ik definitief terugkom naar Gent wil ik wel nog naar Belfort (Anwar eens bezoeken), Besançon, Lyon, Nancy, Metz, Luzern en eventueel nog andere steden, zoals Dijon, Lausanne, als daar iets te zien zou zijn.
28-03-2010
Sportief
Ni hao iedereen het is al een tijdje geleden dat ik wat schreef, en eigenlijk is er nog steeds niet zo veel om over te schrijven. Ik ben de laatste weken erg sportief geweest, vooral op toeschouwervlak, met rugby en wielrennen. Ik ga niet alles over het rugby kijken beschrijven, want dat is saai voor jullie. Frankrijk won vlot van Italië en moeizaam tegen Engeland. Engeland-Schotland werd een gelijkspel en was een oersaaie pingpong match waarbij de bal de hele tijd over en weer werd getrapt zonder dat er echt gespeeld werd. Frankrijk won al zijn matchen en pakte zo de Grand Chelem/Grand Slam en uiteraard het Zeslandentornooi. Zelf heb ik ook wat rugby gespeeld de laatste weken, met pijnlijke gevolgen. Eerst met John de Schot, John de Amerikaan (die we Mena noemen, dat is zijn familienaam) en Brett de Amerikaan die erg snel bijleert. Met hem tegen de Johns kon ik het beste spelen want ik maakte drie essais/tries. Helaas kreeg ik op het einde per ongeluk een duw van John, zodat de spieren van mijn rechterbil het even begaven. Een beetje zoals in november langs links maar dan minder erg. Een paar dagen laten op training kreeg ik vrij snel een keiharde stamp op mijn rechterbil, zodat ik niet kon voortspelen (en dan moet het al erg pijn doen). Alle spieren waren heel snel enorm stijf en het zag allemaal erg blauw. De volgende dag ben ik naar de verpleegster van de UHA gegaan, en zij vond dat ik per sé naar de dokter moest. Ik dus naar een polikliniek, waar ze me doorverwezen naar de spoed. Na lang wachten kwam er een dokter en die zei dat het allemaal niet erg was, gewoon een typisch rugby-iets. Ondertussen is het blauw bijna weg en voel ik er niets meer van.
Verder was er het wielrennen, waarbij ik tegen Simon 2-1 voorsta in de voorspellingen. Dat levert me een dessert en een verrassing op, en muffins voor Simon. We zijn duidelijk goed op dreef. De koersen waren mooi om te zien. Geen Belgische winnaars, wat vooral de commentatoren erg vinden en tot vervelens toe herhalen. Ik heb liever dat het een mooie koers is met een buitenlandse winnaar dan een snertkoers met een Belg die wint. Volgende vrijdag kom ik naar huis voor een week paasvakantie, en ik kijk er erg naar uit. Want de koers op afstand volgen is toch maar raar. Ik mis de kranten.
Mijn thesis schiet niet echt op. De resultaten zijn beter dan enkele weken geleden, dus het gaat misschien de goede richting uit. Ik doe mijn best, maar ik kan de plant niet forceren of mijn wil opleggen. In ieder geval is de assistent tevreden met mijn werk, opmerkingen en redeneringen. En dat is al iets, want uiteindelijk geven ze hier punten en past Gent die aan. Denk ik.
Victor-Peru is vertrokken op stage in Caen, maar zal af en toe eens terugkomen. Hij is zo blij als ik enkele woordjes Spaans broebel (hallo, hoe gaat het? en vandendienen). Tijdens zijn afscheidsfeestje hebben de twee Indiërs Arjun en Pranjel me wat Hindi geleerd en Yimei me wat Chinees. Uiteraard alleen het spreken, beide talen zijn onverstaanbaar eens geschreven. Yimei heeft deze week ook Chinese soep voor me gemaakt. Een vreemd en lekker iets met wortel en rijst. Niet echt vloeibaar en zij eet het als ontbijt. Gisterenavond heb ik dan voor 15 mensen balletjes in tomatensaus met rijst en sla gemaakt. Het was best lekker en sommigen waren verbaasd dat eten lekker kan zijn zonder zout toe te voegen.
12-03-2010
Verjaardag
Aangezien het ondertussen een tijdje geleden is dat ik nog eens wat schreef, zal ik daar nu eens werk van maken. Twee weken geleden op zondag vertrok Bartira naar Vitoria (niet ver van Rio de Janeiro, 'maar' 6u rijden) in Brazilië om er haar stage te doen. Uiteraard moest er dus een afscheidsfeest gegeven worden waar wel 25 mensen waren: de Chinezen, Spaanstaligen, de Marokkanen, de Egyptenaren en dan ook nog enkele anderen. Osmer uit Venezuela was zo vriendelijk mij wat Spaans te leren zodat ik nu al kan zeggen dat ik wortels, patat en vlees eet ipv enkel wortels. Tellen kan ik ondertussen tot 100 (cien). Op zaterdag keek ik dan naar de Omloop het Volk en direct erna het rugby Ierland-Engeland, waar tot ieders vreugde Ierland won. En vlak daarna zijn we kebab gaan eten en enkele uren daarna hebben de anderen gepokerd en ik gekeken. Op zondag heb ik Bartira naar de luchthaven hier vlakbij gebracht, waar we (Jessica, Victor-Peru, Zakaria en ik) helaas afscheid moesten nemen. Maar niet getreurd, in september komt ze even terug naar Mulhouse. De week bracht ik weer door in het labo, waarbij de resultaten van de proeven soms compleet verschillen. Dat is onderzoek zeker? Vorig weekend kwam Thomas langs. Doordat hij na 19u gratis de trein kan nemen in Zwitserland, kostte de rit hem slechts 6.40, de prijs voor het traject Basel-Mulhouse. Ik kreeg al direct enkele pakjes: zelfgemaakte truffels (23) die er uitzien alsof ze van bij een bakker komen en een grote chocoladen paashaas, maar die is ook voor Pasen dus moet ik nog wat wachten met eten. Zaterdagochtend moesten we vroeg op want we gingen langlaufen met Odile Pons en de Erasmussers. Marieke, het Belgisch meisje hier in Mulhouse, mocht ook mee. Odile Pons kennende (chaotisch) vertrokken we te laat en begonnen we erg laat te langlaufen. Er was geen spoor getrokken, zodat het ploeteren was en dan nog lichtjes bergop richting de Ballon d'Alsace (of was het de Grand Ballon?). In een herberg aten we een typische Elzassische maaltijd en ik vond het best lekker. De terugtocht was iets eenvoudiger want er waren sporen getrokken en het ging licht bergaf. Op het einde begon het wel nog vervaarlijk te sneeuwen. Met 1u40 vertraging begonnen we dan richting Mulhouse te rijden, en dan, toen de sneeuwkettingen eraf moesten, kregen we problemen. De ketting wou er namelijk niet af, en was er ook niet af na 2u proberen. Uiteindelijk is er een andere bus gekomen die ons naar Mulhouse gebracht heeft, zodat we pas om middernacht ipv om 18u terug waren. Maar het was een leuke dag. Op zondag hebben Thomas en ik dan chocoladetaart gebakken en in de namiddag aten we die dan op met mijn beste Erasmusvrienden (Bartira ontbrak helaas) Jessica, Meryam, Victor-Peru, Zakaria en Marieke. 's Avonds vertrok Thomas, zodat hij maandag op tijd naar de universiteit kon en ook omdat hij opnieuw niet hoefde te betalen in Zwitserland en dus goedkoop terugkon. Maandag was het dan mijn verjaardag. Buiten Simon zijn kaartje (en dat van Thomas) zijn de andere kaartjes pas op dinsdag toegekomen, maar dat ligt aan de post of aan CLOUS, want ik weet dat iedereen alles ruim op tijd gepost heeft. Mijn vrienden hier hadden 's avonds een enorme verrassing in petto, want ze kwamen met 15 mensen aan de deur kloppen, in het donker met enkel een taart met kaarsjes op (voetbalkaarsjes in de AA Gent kleuren, want er waren geen rugbykaarsjes (schattig toch?)). Toen ik opendeed begonnen ze allemaal te zingen voor mijn verjaardag. Echt prachtig en ongelofelijk lief van hen. En dat terwijl ik dacht dat ze me vergeten waren, want de enkelen die ik zag zeiden enkel hallo, meer niet. Iets om nooit meer te vergeten! Op dinsdag deelde ik cake uit in de Franse les, en op woensdag en donderdag verspilde (spendeerde) ik veel tijd met het zoeken naar een constante temperatuur van de oudere verfmachine. Gisterenavond was er toch rugby, in de sneeuw op een bevroren ondergrond. Susanne was er, en John en John. Wat dus meteen betekende dat ik de hele tijd tolk moest spelen omdat ik de beste Engelssprekende (na de Johns uiteraard) was. Susanne spreekt nog wel wat Engels, maar de Fransen niet echt. En het accent van de trainer (prend le balloon entre les deux maings et joue doucemang) is niet echt verstaanbaar als je niet zo goed Frans kan. Maar na een tijdje (enkele maanden) went dat accent wel. Het was erg lastig spelen door de bevroren ondergrond, en door de rugby touche (geen tackelen, wat duwen met twee handen) is mijn pols wat overbelast. Verder gaf John de Schot me per ongeluk een elleboogstoot net rechts van mijn rechteroog. Maar het staat niet blauw of dik, dus alles is ok. Hopelijk kan ik morgen wat fietsen en verse rode kool maken. Ik wil ook Schotland-Engeland volgen, en zondag speelt Frankrijk tegen Italië, want best interessant kan zijn aangezien Italië won van Schotland (helaas voor John). Binnen vier minuten mag de eerste plant er uit, en ik hoop dat het resultaat wat beter is dan deze ochtend.
22-02-2010
Carnaval
De voorbije week heb ik ijverig gewerkt aan mijn thesis. Dat houdt in dat ik plant in een potje steek en er dan iets mee doe. Wat soda (NaOH) erbij, wat javel erbij, en dan mag het wat staan weken. Vrijdag was de soda op, waardoor ik al in de voormiddag weekend had. Ik ben dan naar de bib gegaan en gaan zwemmen. Ik heb ook moedig twee maal de heuvel opgefietst die dag. Zaterdagmiddag kwam Marieke op bezoek in mijn kamertje, en het was gezellig en leuk te kunnen praten zonder over woorden te moeten nadenken. Het voorbije weekend was er ook carnaval in Mulhouse. Het begon vrijdagavond, en ik ben de zaterdagavond geweest naar de Soirée Latino. We zagen nog net het einde van de praalstoet, versierde wagens voortgetrokken door tractors. Het deed me denken aan de beschrijving van Simon over de praalwagens in Piura. We zagen Miss Carnaval bevriezen op haar troon, hoorden doedelzakspelers (het klonk wat vals), zagen mensen verkleed en met maskers, een bende muzikanten in de outfit van het Engels leger in de 18e-19e eeuw en zagen een optreden van een Zuid-Amerikaanse groep, waarbij de Zuid-Amerikanen (een Braziliaanse en drie Venezolanen) uit de bol gingen. Zondag heb ik met John en John wat 'rugby' gespeeld en heb ik rode kool gemaakt. Drie porties verse, heerlijke rode kool. De nacht van zondag op maandag (vandaag dus) begon ook het carnaval in Basel. Om 4 uur stipt ging alle straatverlichting uit en begon het carnaval. Ik moest om 1u opstaan, om om 1.30u met de auto naar het station te gaan (geen trams en de anderen hebben geen fiets) om de speciaal ingelegde carnavaltrein van 2.18u te halen. Die trein zat aardig vol, en tegen 2.45u waren we in Basel. We volgden de meute richting centrum, het leken wel Gentse Feesten! Om 4u barstte dan de muziek los. Massa's carnavalgroepen passeerden ons met versierde karren met verlichting in. De enige lichtjes waren die van het carnaval. Iedereen die meedeed had een kostuum en masker aan en op hun hoofd versierde lampjes in allerlei vormen en figuren. De muziek was Engelse oorlogsmuziek van de 18-19e eeuw, met trommels en schel klinkende dwarsfluitjes. Vooraan liep steeds iemand met een stok het ritme aan te geven, en de niet-muzikanten hadden vaak stokken met daaraan ook lampjes met tekeningen. De kostuums waren er in alle soorten en kleuren: varkens, schapen, ezels, everzwijnen, duivels met verlichte horens, narren, kippen, skeletten, koeien... Er waren er ook die grote gloeilampen op hun hoofd hadden. Het hele centrum liep vol groepen carnavalisten, grote en kleine bendes. Van overal kwamen ze en ze gingen naar overal. De muziek kwam van alle kanten op je af. Gelukkig was het allemaal gelijkaardige muziek. Op een groot kruispunt kwamen vijf straten uit en moest er dus voorrang gegeven worden. Het was een belevenis om daar te staan om 4u 's morgens tussen een massa volk en al die lichtjes te zien. De foto's geven helaas niet de juiste indruk van de omvang. Door met flits te trekken zie je de kostuums beter dan ik ze zag, en zonder flits zie je veel minder lichtjes dan er te zien waren.
Verder ook quiz 3: 1. Hoe schrijft men in het Chinees een klein bos? A. Het teken voor boom en dan de I die wijst op een groter iets B. Tweemaal het teken voor boom C. Het teken voor boom en dan het cijfer 2 D. Het teken voor boom met een extra lijntje om het meervoud aan te geven
2. Van welke taal heb ik hier nog niets geleerd? A. Arabisch B. Portugees C. Litouws D. Italiaans
3. Als je een pot water op het vuur zet en je warmt het op, wat is de maximale temperatuur van het water in zijn vloeibare toestand (gewone druk)? A. 75°C B. 90°C C. 100°C D. 120°C
4. Over welke plant gaat mijn thesis? A. Alfa (Esparto in het Engels) B. Beta (Esparto in het Engels) C. China grass D. Sisal
5. Met hoeveel won Frankrijk tot mijn spijt van Ierland op het Zeslandentornooi rugby? A. 20-11 B. 25-7 C. 33-10 D. 35-9
6. Welk stinkproduct heb ik vorige week gebruikt in het labo? A. zwavelzuur B. javel C. azijnzuur D. aceton
7. Hoeveel kost een treinticket aller-retour Mulhouse-Basel? A. 12.80 B. 13.40 C. 14.20 D. 18.60
8. Wie vertrekt er komende week naar haar thuisland om daar haar stage te doen? A. Jessica (Venezuela) B. Amina (Tunesië) C. Yimei (China) D. Bartira (Brazilië)
9. Welk boek ben ik momenteel aan het lezen? A. In de ban van de ring B. Waterschapsheuvel C. De Leeuw van Vlaanderen D. Tarzan à la gomme
10. Waar ben ik vorige week gaan fietsen? A. Richting Cernay en Thann B. In de buurt van Colmar C. Op de Frans-Duitse grens langs de Rijn D. Op de Frans-Zwitserse grens bij Basel
Schiftingsvraag: Hoeveel knuffels heb ik in mijn bed in Mulhouse?
14-02-2010
Gelukkig nieuwjaar!
Eerst en vooral wens ik iedereen met een dag vertraging een gelukkig Chinees nieuwjaar toe. 2010 is het jaar van de tijger. Wat is er de laatste tijd gebeurd? Vanalles! Vorige week kreeg ik bezoek van Simon, papa en Cazar. Het was heel leuk bezoek te hebben, Nederlands te kunnen spreken, de massa's foto's uit Peru te zien met uitleg erbij, mijn voorraad Belgisch eten aan te vullen (vooral brood en broodbeleg) en gewoon even weg te zijn van mijn kamertje. Simon maakte me jaloers door te zeggen dat zijn kamer in Piura nog groter was dan die van Thomas, en die is voor mij al groot. Op woensdag hebben we wat door Mulhouse gewandeld, maar erg groot is het centrum niet. 's Avonds hebben we heerlijk, typisch en veel gegeten, met een biertje erbij. Op donderdag hebben we Colmar bezocht. Heel mooi, al waren de kerstversiering en kerstbomen wat storend. Colmar is vrij klein en staat vol met vakwerkhuisjes. Er was ook een kleine markt waar we Munsterkaas kochten voor mama, die helaas niet meekon naar hier. Ook hier aten we lekker (choucroute), typisch en veel. In de namiddag reden we dan door naar Kaysersberg, een klein maar schattig en typisch Elzassisch dorpje. Op vrijdag brachten we een blitzbezoekje aan Thomas, want aangezien die in de examens zit konden we niet erg lang blijven. Bovendien wouden papa en Simon graag op tijd naar huis vertrekken. Vrijdagavond was er bij Victor-Peru (er is ook Victor-Spanje) een feestje, waar ik enkele nieuwe Erasmusstudenten leerde kennen. Ik ben niet erg lang gebleven want ik was erg moe en mijn maag deed ambetant. Zaterdagmiddag ben ik met enkele Duitse meisjes en hun Marokkaanse vrienden gaan lasershooten. Erg tof, en ik was niet laatste! Mikken bleek wel mijn zwakste kant. Zondag moest Frankrijk in Schotland zijn eerste match spelen op het Zeslandentornooi rugby. De Irish Pub was toe waardoor ik bij Alexandre heb gekeken. De Fransen wonnen met 9-18 in een match waar niet zoveel gebeurd is. Bastareaud maakte wel een hele mooie try/essai. De weekdagen heb ik gevuld met het lezen van teksten voor mijn thesis, literatuurstudie heet dat. Op vrijdagmiddag ben ik dan met de assistent gaan praten over wat ik komende week moet doen. Het komt erop neer dat er gezocht moet worden naar de ideale combinatie van parameters. Er zijn 8 parameters en 3 stappen, dus veel combinaties. Er zijn er wel enkele die uitgesloten kunnen worden. Mijn thesiswerk bestaat eruit in het labo die proeven uit te voeren, en het resultaat te bestuderen om zo de optimale omstandigheden te vinden. Mocht dat lukken, dan betekent dat een grote doorbraak in het onderzoek. ENSISA laat me vrij qua uren, maar ik wil nu goed werken (uiteraard niet té veel per dag, 6u vind ik ruim voldoende) om dan met Pasen eventueel een week naar huis te komen om daar te schrijven aan mijn thesis en de koers mee te pikken. Aangezien het de voorbije week gesneeuwd had, was er geen rugbytraining. Gisterenmiddag speelde Frankrijk in Parijs tegen Ierland, de clash der favorieten. Het eerste kwartier ging het vrij gelijk op en werd er niet gescoord. De bal zag wat rood van het bloed en de meeste spelers hadden wel ergens schrammen en sneden. Uiteindelijk kreeg een Ier geel en Frankrijk een penalty die werd omgezet door Parra. Sommige scrums werden tot vijf keer opnieuw gespeeld. De Ieren werden langzaam maar zeker onder de voet gelopen. Gelukkig scoorden ze nog een try zodat ze uiteindelijk aan 10 punten geraakten. 33-10 was het verdict na 80 minuten. Arme Ieren, ze verloren voor het eerst sinds november 2008. Ik had stiekem op winst voor Ierland gehoopt maar het mocht niet baten. Engeland won vandaag nipt van Italië en Wales won in extremis van Schotland. Aan de rust stond het 14-24, en het werd uiteindelijk 29-24. Gisterenavond was ik dan uitgenodigd door twee Chinezen om te komen mee-eten voor Nieuwjaar. Ze hadden massa's lekker en soms pikant eten gemaakt. Loempia's (met garnaal, ik ben er afgebleven), mossels (ben ik ook afgebleven), nasi goreng, vleesballetjes met een overheerlijke saus, mmmmm! Na het eten ging het feestje nog wat verder met gitaarspel, pokeren (niet voor geld) en goocheltrucs. Sinds vrijdag zijn Simon en ik ook ijverig aan het Megabiken, en onze vier ploegen lijken sinds gisterenavond klaar te zijn. Nu nog twee namen zoeken voor ploegen. Uiteraard wachten we met indienen, want anders slaat de Vloek weer toe. Thomas heeft ook een ploeg gemaakt, maar hij gaat hem niet indienen. Vandaag ben ik naar het treinmuseum geweest. Er zijn veel locomotieven en wagons. Prachtig om te zien hoe ze soms vanbinnen mooi versierd zijn, met ingelegd hout, schilderijen, lampjes en zo. Er waren enkele presidentiële wagons waarmee de president zich verplaatste voor er overgeschakeld werd op de auto en het vliegtuig. De tweede zaal was helaas wel bitter koud, ik bevroor bijna. Maar toch, het was de moeite en ik zal nog wel eens teruggaan als het warmer is om alles beter te bekijken. Tot daar de update. Morgen begin ik echt aan mijn thesis. Ik mag mijn 'blouse' (labojas) niet vergeten.
31-01-2010
Vakantietijd is uitstapjestijd
Eindelijk, de examens zijn gedaan! Tijd voor leukere dingen dan studeren. Donderdagmiddag, in de vrieskou en met een zoals altijd belabberde conditie ben ik naar de Zoo geweest. Ik denk dat Mulhouse en omstreken gebouwd is op enkele heuvels, waarvan de universiteit op een ervan ligt (de Illberg) en de Zoo op een andere. Dat betekende 1500 m klimmen, minder steil dan naar mijn kamer, maar toch, het kroop in de benen. Vooral omdat ik voorbij de ingang van de Zoo ben gefietst en dus een stuk te veel heb gedaan. In de dierentuin was het heel rustig. Er was een lief Kretenzisch geitje dat als ik niet keek telkens wat dichter kwam, tot aan de draad. De lama's waren ook lief. Twee zaten er in de stal en een lag buiten. Ik wou de hele tijd dat hij spukte (lamaliefhebbers: kijk naar de film Evan Almighty, waar twee lama's op het einde de hoofdrol opeisen), maar hij herkauwde gewoon. De ene kauw ging de onderkaak naar links, de andere kauw naar rechts. Ook een tweede lama deed het zo. De lama's hebben lange tanden, blijkbaar blijven die groeien en slijten normaal af door het voedsel. Bij deze lama's is het eten duidelijk niet ruw genoeg, of ze krijgen te weinig eten alhoewel ze er niet mager uitzagen. De vicuña's waren ook lief, kleiner en vooral fijner dan gewone lama's. De meeste pret beleefde ik met de struisvogel die zich bedreigd voelde. Hij zette zijn pluimen uit, maakte zich helemaal dik en begon te blazen naar me. Ik maakte geluid terug, waardoor hij nog meer uit de bol ging. Hij drukte zich tegen de omheining om zo dicht mogelijk te komen (er zat nog een brede struik tussen). Toen ik dan uiteindelijk verder wandelde maakte hij een soort van vreugde- of overwinningsdans door te gaan huppelen op zijn poten en te flapperen met zijn vleugels, die zo hun nut bewezen. Hilarisch! 's Avonds was er training. We waren maar met 8, en het was lastig omdat ik erg moe was. We konden niet plaqueren door de harde ondergrond dus was het touche-rugby, waarbij de tegenstand de bal kwijt is als je de tegenstander met de bal met twee handen kan raken (toucher, vandaar de naam). Vrijdag heb ik niet zoveel gedaan. In de regen ben ik naar de bibliotheek geweest, want ik had nog een bon liggen voor zes maanden gratis lidmaatschap. Ik heb wat reisgidsen en boeken over rugby mee. De regen ging over in sneeuw, en toen ik met Zakaria terugkwam van de supermarkt was ons baantje spekglad. Mensen zonder sneeuwbanden of -kettingen geraakten niet boven. Het was ook nog gevaarlijk door geparkeerde auto's rechts en bij het eerste deel paaltjes links. Zelfs met handrem op begon de Sharan naar beneden te schuiven. De voorwielen slipten door, het stuur zwiepte links en rechts, waardoor ik uiteindelijk besloten heb dat boven (thuis) geraken niet mogelijk was. Toen er links parkeerplaatsen waren heb ik de Sharan daar gezet. Zaterdag ben ik met de trein naar Basel geweest. Ik had geen zin om alleen in een grote onbekende stad een dure parkeergarage te zoeken. Diesel en parkeergeld samen zouden toch ongeveer overeen komen met de treinprijs. En met de trein zit je al direct vrij dicht bij het centrum. Ik had geen plan en wist niet wat er te zien was, maar gelukkig staan er vaak borden met bezienswaardigheden en hoe je er moet komen. Ik heb een man gezien die aan het prediken was, er waren veel straatmuzikanten en shoppende mensen. Er waren veel straatjes met mooie huizen, een beetje zoals Mulhouse. Steile straatjes en trappenstraatjes, maar gelukkig ook wat vlakke. Ik zag het Raadhuis, een mooi geschilderd gebouw. Enkele sobere kerken, veel mooier dan onze overdadige gevallen. Ook de Münster, de kathedraal. Daar had je een mooi uitzicht op de Rijn. Die kon je oversteken met bootjes die, zo leek het, werden voortgetrokken door een katrol op een kabel die over de rivier is gespannen. Er was alleszins geen motor te horen en het ging rustigjes aan. Juist toen begon het erg te sneeuwen, maar dat maakte het zicht alleen maar mooier. Ik ben dan langs de Rijn gewandeld, terug naar het centrum. Met mijn Pass Musées kon ik in ongeveer 15 musea gratis binnen en ik heb er twee bezocht. Eerst het Farmaciemuseum, dat volstaat met thermometers, weegschalen, zagen, tangen, ladenkasten, potten voor kruiden en geneesmiddelen enz. Lekker oubollig allemaal. Het andere museum was het muziekmuseum, dat ik eerder toevallig vond toen ik de hoop al had opgegeven het nog te vinden. Want die borden met wegwijzers laten je vaak in de steek. Ik had wel een adres, maar zonder plan is dat nogal nutteloos. In dat museum stonden instrumenten van vroeger. Een hoop trommels, violen, piano's met toetsen in de omgekeerde kleuren en enkele harpen. Pedaalharpen, maar met slechts twee pedaalstanden, zoals de klepjesharpen nu. Een ervan was gebouwd door Nadermann, die harpist was en waar ik al enkele mooie stukken van gespeeld heb. Er waren ook trompetachtige dingen met ipv een grote hoorn/toeter vele kleinere. Trombones, gitaren, en ook een harpgitaar (zie foto's). Bij veel dingen waren er luistervoorbeelden, zodat je kon horen hoe zo'n instrument klinkt. Jammer genoeg had ik de tijd niet meer om naar alles te luisteren (sommigen waren wel lelijk, bvb met klavecimbel), want ik moest mijn trein halen. Anders dan in België moet je op voorhand je treinuren kiezen en de prijzen variëren met het type trein. In Mulhouse al had ik het uur van terugreizen moeten kiezen, dus moest ik enorm doorstappen. Maar ik heb het gehaald, met 7 minuten overschot. Vandaag heb ik nauwelijks iets gedaan. Mijn kamer opgeruimd, cursussen netjes weggestoken, geveegd, gelezen, naar het WK veldrijden gekeken (Stybar heeft verdiend gewonnen, ik ben blij voor hem. Nijs heeft me wel wat ontgoocheld). En 's avonds naar de cinema met Alexandre, Jean-Baptiste, David en Brice, mijn rugbyvrienden. Van hen heb ik vernomen dat Frankrijk Europees kampioen handbal is geworden. Ze versloegen in de finale Kroatië. De film, Invictus, was gedubd, een toegeving van mij. Het gaat over Mandela die president wordt en Zuid-Afrika die het WK rugby wint. Wonder boven wonder heb ik bijna alles verstaan van het Frans. En toen plots 'Aangename kennismaking' werd gezegd, moesten de anderen lachen om mijn reactie (oh, maar dat is Nederlands!). Uiteraard was het Zuid-Afrikaans, maar kom, ik verstond het. Mooie muziek trouwens in die film. Morgen staat er niet veel op het programma. Ik moet naar CLOUS want ze beweren wat ik voor januari nog 39.98 moet betalen, wat net toevallig exact het bedrag is dat CAF normaal maandelijks betaalt. Bovendien weet ik dat mama en papa zeker al op tijd betaald hebben. Ik ga ze ook vragen naar mijn raam te kijken, want dat krijg ik van boven niet goed toe en dat zorgt soms voor een koude tocht.
29-01-2010
Quiz 2
Aangezien de vorige quiz wat te moeilijk was, maak ik nu een meer algemene quiz. Laat de antwoorden maar komen! 1. Wanneer werd de huidige grondwet van Frankrijk, dus die van de Vijfde Republiek, opgesteld? a. 1945 b. 1953 c. 1958 d. 1961
2. Bij welke Franse rugbyclub speelt Johnny Wilkinson, de vrijtrapspecialist van Engeland? a. Toulon b. Stade Français c. Toulouse d. Biarritz
3. Welk dier zag ik niet in de Zoo? a. Een schuwe vicuña b. Een dansende struisvogel c. Een brullende tijger d. Een waggelende keizerspinguïn
4. Waar is de grootste afvalverbrandingsinstallatie van Frankrijk gevestigd? a. Selestat b. Saint-Ouen c. Évron d. Le Puy-en-Velay
5. Tegen wie speelt Frankrijk de eerste match op het Zeslandentornooi dat volgende week start? a. Schotland b. Wales c. Italië d. Ierland
6. Wat is de USSR in het Frans? a. USSR b. USRS c. SSRU d. URSS
7. Waar stond de Sharan vrijdagavond 29 januari geparkeerd? a. op zijn gewone plekje b. halverwege de heuvel c. beneden de heuvel d. op de parking van het gebouw rechts van het mijne
8. Welk gerecht heb ik hier nog niet klaar gemaakt? a. linzensoep b. rode kool c. koolsla d. erwtjes op z'n Chinees
9. Wat is 'rouissage'? a. oogsten b. hekelen c. zwingelen d. roten
10. Hoe heet de arme jongen wiens kamer in brand is gestoken? a. Jozef b. Alexandre c. Brice d. Jean-Baptiste
Schiftingsvraag: Hoeveel soorten thee en volle flesjes bier heb ik samen op het moment dat ik dit schrijf?
Succes!
28-01-2010
De Zoo
Later meer, want na een erg lastige rugbytraining terwijl ik al doodop was, heb ik echt geen zin in het schrijven van een Zoo-verslag. Het was er rustig, de vicuña's en lama's waren braaf, de leeuwinnen speelden, de uilen vlogen, de pelikanen kunnen niet stappen zonder met hun vleugels te flapperen, de ooievaars klepperden, de wallaby huppelde en kuiste zijn/haar pootjes, de ezels balkten, de zebra's waren nieuswgierig én fotogeniek, een klein Kretenzisch geitje was ook nieuwsgierig en kwam achter mijn rug dichterbij, en een struisvogel wou me wegjagen door zijn pluimen uit te zetten en te blazen. Toen ik wegging maakte hij een vreugdedans, of een soort dans om te tonen dat hij gewonnen had. Geen plaquages bij het rugby vandaag wegens een bevroren ondergrond. Dus was het rugby-touche, waarbij de bal naar de tegenstand gaat als ze je met twee handen kunnen duwen. We hebben ook sjot-training gehad, een lob over de doellat en nog een ander soort schot. We waren met 9, maar Brice speelde niet mee. Hij is bestolen, de daders hebben zijn sleutels genomen, alle waardevolle dingen uit zijn kamer gehaald en dan de boel in brand gestoken. De arme jongen had dus geen kleren om mee te spelen. Zijn reactie op het gebeurde 'Ah, c'est la vie'. Rare kerel, maar hij geeft wel vaker rare opmerkingen. En hij speelt goed rugby. Niet extreem snel, niet echt wendbaar, maar erg sterk. Die stop je niet zomaar, zelfs als er vijf man aan hem hangt loopt hij nog wat door.
19-01-2010
Test uw Frans
Zo, vanaf nu af en toe een testje om jullie Franse kennis te testen. De woorden komen uit cursussen, en dus niet zomaar lukraak uit mijn woordenboek. Iedereen kan natuurlijk spieken, maar ik vertrouw op jullie eerlijkheid. Met de schiftingsvraag is telkens een extra punt te verdienen voor diegene die er het dichtste bij zit/het juist heeft, en er is geen giscorrectie. Het zijn steeds QACMs, questions aux choix multiples. Tegen het einde van het jaar wint diegene met de meeste juiste antwoorden. Het cadeau moet nog nader bepaald worden. Antwoorden kunnen altijd gemaild worden. Alors, on attaque!
1. pêle-mêle: A. een warboel B. molen om graan/maïs/... te malen C. een bepaalde spintechniek D. wiek van een windmolen
2. des chaussures montantes: A. bergschoenen/wandelschoenen B. schoenen met plateauzolen C. sandalen D. schoenen met hakken
3. le système vestibulaire: A. systeem om de akoestiek in inkomsthallen te verbeteren B. deel van het binnenoor dat instaat voor het evenwicht C. ontwerp van materialen om ruimtes voor optredens te bekleden D. speciale nabehandeling van vezels om ze meer volume te geven
4. le limage A. techniek uit Lima om lamahaar te verwerken tot garens B. behandelen met kalksteen C. citoenzuurbehandeling D. het bijvijlen van plastiek voorwerpen
5. une fourchette A. mes B. interval C. tijdsbestek D. riek
6. l'étallonage A. het hengstig zijn van een merrie B. het castreren van een hengst C. het ijken van een meettoestel D. stalen nemen en voorbereiden voor testen
7. le pavillon A. oorschelp B. vlinder C. aambeeld D. rups
8. l'intelligibilité A. intellegentie B. testen van intelligentie C. verstaanbaarheid van een gesprek D. verstaanbaarheid van een uitleg
9. l'amiante A. steenkool B. kalksteen C. staal D. asbest
10. cannes de pêche A. hengel B. blikken met perzikken C. mand waarin je vis kan vershouden D. dobber
Extra vraag: Hoeveel foto's, kaartjes en postkaartjes hangen er in mijn kamer? Kalenders en tekeningen worden niét meegerekend.
Amusez-vous! Uiterste antwoorddatum: 26 januari 2010, 23.59u.
