Ik vroeg hem op een doordeweekse zondag wat onze plannen waren die dag. Hij begon te wenen en zei dat hij het allemaal niet meer wist Niet meteen het antwoord dat ik had verwacht. Aanvankelijk wou ik hem nog troosten en uitleggen dat het nu ook weer niet zo belangrijk was wat we die zondag zouden doen, tot ik besefte dat dit wel veel dieper ging.
Het kwam er allemaal uit: hij was verliefd geworden op iemand anders, zag mij nog wel heel graag, was helemaal in de war, maar wou uiteindelijk toch wel ontdekken wat die andere mysterieuze liefde te bieden had.
Ik was sprakeloos. Ik had net 2,5 jaar vol barstende liefde achter de rug. Een relatie die met geen woorden valt te omschrijven, maar ik zal het toch proberen: warm, liefdevol, 100 procent op elkaar afgestemd, samen leuke dingen doen, Een sprookje!
Ik had het niet zien aankomen. Mijn leven veranderde van koers van de ene dag op de andere.
Het valt moeilijk te rijmen. Je wil al die mooie herinneringen koesteren, die mooie periode een plaat in je hart en je leven geven, maar langs de andere kant vraag je je af: waarom moest het voorbijgaan?
Je had een beeld van de toekomst: samenwonen, trouwen, kinderen, en het zag er allemaal des te rooskleuriger uit.
Plots valt het toekomstbeeld weg en blijf je zitten met een herinnering.
Is het naïef van ons om te denken dat in elke relatie een toekomst verscholen ligt? Zijn het enkel onze herinneringen waar we aan werken? Is een relatie enkel een prettig tijdverdrijf?
Line, een vrouw die geleerd heeft een carrière te combineren met haar gezinsleven, is iemand die me helpt te geloven in een happy ending. Ze heeft een schattige, ronde, bijna één-jarige baby, Sid, samen met haar jeugdliefde, Jonas.
Jonas en Line leerden elkaar kennen op een typische kempische tienerfuif. Wat begon als een wispelturige tienerhartstocht, ging verder als een liefdevol huisje-tuintje-baby verhaal.
Ook zij heeft haar twijfels bij zo vele dingen. Is het wel gezond om enkel die ene jeugdliefde te kennen, zonder te kunnen vergelijken? Zal hij haar ooit ten huwelijk vragen? Is het mogelijk je leven te slijten met iemand die je kent van een middelbareschoolperiode?
Maar ze doen het verdorie toch! Ze geven om elkaar en om hun zoon. Het zit in kleine dingen: hij brengt haar weg naar feestjes, zodat ze de gelegenheid krijgt om voldoende alcohol te nuttigen en haar gang te kunnen gaan. Zij vergeeft hem zijn kleine onvolmaaktheden, want hij is een fantastische papa voor Sid.
Ze vechten voor elkaar en hun gezin.
Zon dingen doen me denken dat het fout is van mij om te denken dat relaties enkel een tijdverdrijf zijn.
Je kan er een tijdverdrijf van maken. Het hang ervan af wat je eigen doelstellingen zijn, en die van de ander.
Enkel als je allebei dezelfde doelstellingen nastreeft, zorg je ervoor dat je niet eindigt als een herinnering.
Als de ene zijn gevoelens voor een andere vrouw nastreeft, en jij droomt van een gezin, dan kan je niet anders dan achteraf terugkijken op een fantastische periode samen. Op een tijd waarin die aparte streefdoelen nog niet het middelpunt waren van jullie geschillen. Op een tijd waarin jullie nog konden genieten van het gewoon samen zijn, zonder dat het toekomstperspectief in de weg zat.
