Op oudejaarsdag vlogen An en ik van Auckland naar Christchurch. Binnenlandse vluchten zijn hier zoals de bus nemen, snel en niet te veel gedoe. Alleen stop je best je gasvuurtje niet in je handbagage... dat voorkomt veel onnodig gedoe.
Aangekomen in Christchurch, zijn we onze huurauto gaan ophalen en direct doorgereden naar Akaroa, een pittoresk stadje op een schiereiland, gevormd, lang geleden, door een vulkaan. We logeerden in een backpackers hostel in het centrum. Akaroa is ongelofelijk mooi langs een groot helderblauw meer.
In het dorp klonk er al de hele avond live muziek en An en ik hebben die avond met de local kiwi's, op de melodie van menig seventies hitje, onze benen losgegooid. We zijn het nieuwe jaar dus al swingend binnen gestapt. Is dat niet veelbelovend voor 2017?
Roy, de eigenaar van ons hostel, vluchtte met zijn vrouw weg van het drukke leven in New York 15 jaar geleden en vond in Akaroa zijn paradijs. In 2013 kocht hij een oude zeilboot, de Fox II, en laat nu toeristen het meer, met al het zeeleven erin, zien. Ook An en ik zijn een namiddagje mee op het water geweest. We zagen zeehondjes, kleine pinguins (Little Blue Pinguin) en de, met uitsterven bedreigde, Hectordolfijnen. Ongelofelijke ervaring, echt waar. Ah ja, ik vergeet bijna te vermelden dat dit alles natuurlijk plaatsvond onder een stralende zon en met de aangename temperatuur van 28 graden. Vergeef me mijn vergetelheid... ð
Na Akaroa hebben we onze roadtrip op het South Island verder gezet. Een bezoek aan Christchurch, waar de gevolgen van de zware aardbeving drie jaar geleden nog steeds heel duidelijk zichtbaar zijn, was kort maar memorabel. Zo'n aardbeving kan zo verwoestend zijn. Hier is de kans natuurlijk groter dan in België dat zoiets gebeurd. Al las ik hier in de krant dat er bij jullie enkele dagen geleden een aardbeving was in de Noordzee. De omgekeerde wereld.
Van Queenstown richting Te Anau, met een tussenstop in Wanaka. Overal blijven de mooie landschappen onderweg opdoemen. En wanneer je het idee hebt 'ja, dit hebben we gehad, meren en bergen en bossen' dan overvalt de pracht van het volgende meer of de volgende bossen en bergen je weer opnieuw. Ik hoop dat je door mijn foto's een klein beetje kan volgen waar ik het over heb. Wat hier allemaal te zien is, is gewoon onbeschrijfelijk.
In Te Anau hebben we opnieuw overnacht in ons tentje op een campingplaats naast de autoweg. Het lawaai vanaf zes uur 's ochtends van de voorbijrazende bussen vol toeristen richting Milford Sound was op zich nog het minste van onze zorgen. De temperatuur zakte die nacht tot net boven het vriespunt en ik ben bijgevolg wat onderkoeld opgestaan. Een hete douche, een fikse wandeling, warme thee ... niets leek me nog terug warmbloedig te krijgen. Daarom hebben An en ik maar beslist om de daaropvolgende nachten, als de koude blijft toeslaan, in een hutje te slapen. Onze uitrusting is niet echt voorzien op zoveel koude...
Gisteren werden we verbaasd door de mysterieuze schoonheid van de fjorden rond Doubtful Sound in Fiordland. (Ik zeg steeds 'we', maar voor An is dit al de zevende keer op het Zuideiland, dus voor haar zijn de meeste dingen niet nieuw..) Waanzinnig om al die watervallen (eigenlijk verticale rivieren), weer andere soorten gigantische en imposante bomen, kleurrijke rotsen en planten te bekijken. Met een boot en een bus kan je deze streek het best bezoeken, al verstoort het geluid van de motor de oorverdovende stilte die er hangt. Een hele dag werden we ondergedompeld in de schilderachtige fjorden, alleen de zandvliegen weerhouden mensen om in dit gigantische natuurgebied te komen wonen, denk ik. Jammer genoeg was het power station, dat daar gebouwd werd in de jaren '60, tijdelijk ontoegankelijk door een defect aan de nooduitgang. Ik had nochtans dit gigantische bouwwerk, dat tien meter onder de grond ligt (je rijdt er met bussen doorheen zo groot!) en een groot deel van NZ voorziet van groene energie, graag even bestudeerd.
Vandaag zijn we in Fox Glacier, koud maar wederom van een ongekende schoonheid, gelegen tussen de besneeuwde bergtoppen en de Tasman Sea. Vanaf morgen zitten we opnieuw in zomerweer! Kus voor iedereen daar. Geniet van de sneeuw en het laatste weekend van de kerstvakantie.
Even terug een kleine update na enkele dagen stilte. Een tijdje hadden we in het verre noorden van Nieuw-Zeeland inderdaad geen ontvangst, laat staan wifi.
An en ik hebben met haar autootje een tocht gemaakt van vijf dagen, van Auckland naar Cape Reinga (het meest Noordelijke punt van het Noordeiland) en terug. Op onze weg hebben we op campings overnacht in een tentje. Schouderpijn, korte nachtjes en insecten zijn dan niet weg te denken. Maar steeds weer liggen die campings op de meest idyllische plekjes, van kabbelende riviertjes tot een baai aan de oceaan. Je zal op de foto's zien dat er ook op deze droomlocaties amper een hond op het strand te bekennen valt. Ik ga jullie niet vervelen met het opsommen van alle plekjes waar we gepasseerd zijn.
Ik geef wel maar al te graag enkele hoogtepunten mee: glimwormen spotten in een glibberige pikdonkere grot, de grootste kauri (typische Nieuw-Zeelandse boom,
met uitsterven bedreigd omdat ze geveld werden voor hun hout en worden door een vreemde schimmel) bewonderen, zwemmen in de South Pacific Ocean, heerlijk wandelen in de bergen (met zonverbrande oren tot gevolg!? Wie smeert zijn oren nu in met zonnecrème? Ik .... vanaf heden.), genieten van verschillende koren zangvogels, verbaasd kijken naar de plek waar twee oceanen samenkomen en een soort whirlpooldans doen, kuieren over het uitgestrekte 90 Mile Beach waar quads en 4x4's voorbij racen, Maori's zien vissen met netten in het water, in een klein dorpje plots de mozaïeken mogen aanschouwen van Hundertwasser (in de plaatselijke openbare toiletten dan nog wel), een heerlijk vispannetje verorberen vol verse vis en kokosmelk, Maoriportretten bestuderen ... ik kan zo nog wel even doorgaan. Maar ik heb nog een belangrijke taak vanavond: mijn valies maken voor de volgende veertien dagen. Morgenmiddag vertrekt ons vliegtuig naar het Zuideiland. Ik kijk uit naar de avonturen die ons daar staan te wachten. Een heel gelukkig nieuwjaar alvast voor jullie! Dikke zoen
Ik lig hier alweer wakker, midden in de nacht. Een jetlag, vervelend...
Gisteren bezochten An en ik het regenwoud aan karekare Beach. Overweldigend. Het lijkt, hier in Nieuw-Zeeland, alsof er achter elke hoek nieuwe prachtige landschappen te wachten liggen. Achter elke hoek, het is echt onvoorstelbaar. Je kan hier op elk plekje de meest verbazingwekkende foto's trekken. Ik probeer de foto's straks mee te sturen. Let vooral op het zwarte vulkanische zand, adembenemend mooi is dat..
Vandaag vertrekken we op een grote tocht met de tent naar de Far North. Ik kijk er naar uit. Wifi is hier niet overal te vinden, dus het kan wel eens zijn dat je een paar dagen niets van me leest. Ik wil jullie nu dus al een fijne Kerst wensen.
Gisterenavond kreeg ik van An een rondleiding in Auckland. Vandaag nam ze me quasi direct mee naar het paradijs, Wenderholm Regional Park. Maar om me wat voor te bereiden op de pracht, stopten we eerst in een statig landhuis met koffiebar met een immens park eromheen en een schitterend mooi uitzicht op een Aucklandse baai. Overal in en rond het prachtige huis was er kunst te bewonderen.
Geniet gewoon even mee...
Ah ja, ik wil gevoelige lezers wel even waarschuwen, de volgende foto's kunnen lichte tot zeer ernstige vormen van jaloersheid veroorzaken.
Vooral wanneer er de zachte temperatuur van 25 graden wordt bijgedroomd.
