Zo zeggen de
Zweden in het Biologisch station Klubban (wat klinkt als een Ikea kinderbedje)
in Fiskebäckskil (wat klinkt als Jean-Marie-Pfaff-Zweeds voor visbakkunsten)
goeiedag. Het klinkt identiek als het Engelse hey!, makkelijk toch? Sinds
zaterdagochtend zijn mijn mede-Groningers en ik al terug uit dat idyllische
uithoekje van Zweden. Per autobus is dat een stevige 15 uur rijden, plezant is
anders. Maar bon, terug naar het begin
Vorige zaterdag:
Eva maakt haar intrede in Groningen, na een nachtje pakken en opruimen thuis.
Weinig ruimte voor triomf als je je ogen nauwelijks kan open houden. Dutje.
Inkopen. Tegen de avond spreek ik af met één van de Nederlandse MEMErs, en zo
via-via met de hele groep. Toffe mensen, toffe sfeer op het festivalleke hier,
alles veelbelovend.
Vorige zondag: 2
MEMErs komen bij mij intrekken: Ginny (Hong Kong) en Katie (Georgia, USA). Zij
kunnen tot 1 sept niet in hun kamer. Pizza met de groep, nog steeds toffe
mensen. s Avonds vertrek met de bus naar Zweden.
Vorige maandag:
Aankomst in Fiskebäckskil. Het dorpje is een picture-perfect beeld van een
Zweeds kustdorpje. Dit komt omdat het hoofdzakelijk bestaat uit vakantiehuisjes
voor de rijke Zweden We worden voorgesteld aan alle andere MEME studenten, uit
alle uithoeken van de wereld.
Vorige dinsdag
tem vrijdag: We worden overstelpt met informatie. Credits, kalenders, vakken,
mentors, proffen, onderzoek, papers, presentaties, boottocht Het is genoeg om een
normaal mens gek te doen worden. Gelukkig zijn wij biologen en kunnen we er een
beetje beter tegen. Toch, het slaaptekort loopt op. Zeker omdat de sfeer er geweldig
inzit, en iedereen weet dat we maar een weekje allemaal samen zullen zitten. De
fel bespotte Student Presentations (stel uzelf voor met een powerpoint
presentatie, hoe vakidioot) blijken toch nuttig te zijn. De meeste studenten
hebben al interessant onderzoek achter de rug, of komen uit een prachtig land,
of hebben een heel parcours afgelegd om hier te geraken, of... En vaak nog
allemaal tegelijk. Ik begin terug te voelen hoe geweldig het is om bij deze
groep te horen en om deze master te doen.
Zaterdag: om half
zes s ochtends staan we aan het centraal station van Groningen. Gelukkig
rijden de bussen hier vroeger (en later) dan in België! Slapen. We proberen het
vuurwerk van Groningen Ontzet mee te pikken, en falen. Toch leuke avond.
Slapen.
Zondag: Slapen.
s Avonds kijken we naar Lauberge espagnole, op mijn aanraden, wat iedereen
geweldig vond. Slapen.
Maandag:
Uitputtend. s Ochtends in de regen op zoek naar fietsen voor Ginny en Katie
(de mijne mag ik gebruiken samen met de kamer, heel tof). Op de middag spreken
we af met de coördinatrice bij de bank, die zeggen ons om later terug te komen.
Daarna gaan we nog naar fietsen kijken en slenteren we in de richting van de
Ikea. De homes hier in Groningen zijn verschrikkelijk (vies, te duur, vol
afval, ), dus iedereen behalve diegenen met privé-kamers is toe aan een
opkikker. Als we thuiskomen zie ik voor de eerste keer sinds het interview weer
mijn kotgenootjes, nadat ik hier dus al even woon. Het is een beetje vreemd
omdat zij elkaar al zo goed kennen, maar het gaat goed*.
En zo komen we
aan vandaag, een dag van shoppen en wie-weet-wat doen voor morgen de
introductieweek begint. De eerste anderhalve week zijn niet gemakkelijk
geweest: slopend, fysiek zwaar en met korte nachten, maar de positieve kanten
zijn zo veel groter. Laten we zo doorgaan!
Groetjes uit
Groningen (dit uit te spreken met de vettigste G en R mogelijk),
Eva
*Hier moest ik
mezelf moeten tegenhouden om prima of gezellig te schrijven. Het Hollands
heeft mij al besmet
Ik heb gefaald. Mijn goede voornemens om regelmatig mijn blog bij te werken, iedereen van nieuws te verschaffen en met foto's te pronken zijn de richting opgegaan van zoveel andere nieuwjaarsresoluties. Maar! Dat is niet gebeurd bij gebrek aan nieuws! Er was juist teveel nieuws om het allemaal op te schrijven. Wat hebben jullie niet allemaal gemist: reizen naar Valencia, el Bando de la Huerta, een reis naar Madrid, naar Barcelona, naar Andalousie, feestjes, organisatorische crisisen, dramas, examens, hechte vriendschappen, een lach en een traan... Misschien vertel ik daar later nog wel iets over. Er is nog een belangrijk nieuws. Ik heb de smaak te pakken van al dat reizen, van al die paperassen-stress, van de cultuurclash, van het vrije leven. Voor de volgende twee jaren trek ik weer weg uit België, ditmaal om mijn geluk te beproeven in een Erasmus Mundus master. In die twee jaar zal ik verschillende keren van universiteit veranderen en alles leren over de evolutionaire biologie. Ik kijk er enorm naar uit! Mijn eerste semester zal ik in Groningen doorbrengen, tussen de Hollanders. Hierbij doop ik mijn blog dus officieel om naar:
Ik ben niet van hier! Perikelen van een Erasmus Mundus student
Vrijdag was het in Spanje het feest van de heilige San Jose = Sint-Jozef = Vadertjesdag. Omdat San Jose de patroonheilige is van Valencia, wordt er daar een gigantisch feest gevierd vanaf een week of twee voor die dag, met een hoogtepunt op de 19e. Daarbij worden de fallas - grote kunstwerken uit hout, piepschuim, en papier mache waar tevoren een half jaar aan gewerkt wordt - verbrand met veel poespas en enorm veel vuurwerk. Met 4 bussen vol internationale studenten zijn wij 's ochtends vroeg vertrokken naar daar om mee te vieren. Een superdag!
- 12u30: aankomst in Valencia, we begeven ons stilletjes aan naar de Plaza del Ayuntamiento voor de Mascleta
- 13u: aankomst op de Plaza del Ayuntamiento, er staat veeeeeel volk
- 14u: begin van de Mascleta: een pyrotechnisch en auditief overweldigend schouwspel van 6 minuten ritmische knallende, gierende vuurpijlen
- op zoek naar de Fallas, beginnende met die van de Ayuntamiento zelf. Overal op straat ambiance, muziek, drank, straatvenders...
- vieruurtje: bunuelos, een soort oliebol die ze hier superuniek vinden
- tocht verdergezet, lopen door een soort gotische hal en komen de gigantische Virgen tegen
- 19u: afspraak aan de kant van het park met de mensen van ESN om 'Agua de Valencia te proeven'
- 19u25: Agua de Valencia nog steeds niet aangekomen, wij trappen het af naar de Calvacada del Fuego, een stoet door de stad met nog meer vuurwerk
- avondeten: typische Paella Valenciana met konijn en kip, gelukkig geen slakken
- 22u: verbranding van de 'Falla Infantil' op onze uitgekozen plaza, met elegie verzorgt door het plaatselijke jeugdorkest en nog wat meer vuurwerk foto 0561
- 23u30: wij gaan in de massa staan om de verbranding van de grote falla goed te kunnen zien
- 1u30: verbranding van de grote falla, is heerlijk ironisch want de falla klaagt aan dat het milieu zo slecht is
- Starbucks-pauze
- terug naar de bus, door de feestende stad
- 3u: vertrek naar huis -> slapen
- 6u: vroege ochtendwandeling door Murcia naar het kot
Dag = succes!
In ander nieuws, ik denk dat de grens om erasmusstudenten aan te spreken in de les hier ligt op 1 maand. Plots ken ik veel meer mensen uit de bio! Resultaat is dat ik al een week superhappy loop. Ook met de kotgenote Maria gaat alles supergoed, wij en Kellian zijn een goed team!
Halo allemaal, en veel groetjes uit het zonnige Spanje! De voorbije twee weken waren weken van algemene vermoeidheid: met het begin van de lessen moest ik mijn nieuw ritme zien te vinden. Met wat aanpassingen, wat minder late avonden en het voorwaardelijk invoeren van de siesta is mij dat dan toch gelukt!
De laatste week van februari was het zoals gezegd welkomstweek voor de Erasmussers: film, rondleiding, tapas, rondleiding, en Sevilla weekend. De eerste activiteit heb ik direct geskipt: het weer was zo mooi dat ik met Kellian gepiknikt heb in het park op de middag, waarna we erop uit trokken. Ik had aan de vrouw van de toeristische dienst gevraagd hoe we in Parque El Valle moesten geraken, door haar raad te volgen zijn we in de plaats terechtgekomen aan de Santuario de la Virgen de Fuensanta (meer bepaald in het naburige dorp, we moesten nog even wandelen om er te geraken, en om de 5 minuten stoppen om de weg te vragen aan ruziënde oude vrouwtjes en behulpzame bouwvakkers e.d.). De Virgen is de patroonheilige van Murcia, en twee keer per jaar wordt zijn met veel toeters en bellen uit de heuvels naar de stad gehaald. Een heel mooie plek, met de kleuren en bouwstijl die ik altijd associëer met Zuid-Spanje. Vermoeiend om er te voet naar toe te gaan, dat wel! De cola op het terras met uitzicht op de stad was welverdiend. Dinsdag kregen we een rondleiding in de stad, waarbij we o.a. de controversiële archaeologische site van San Esteban bezocht hebben, het Casino van Murcia (geen speelhol maar een eclectische, rijk versierde oude gentleman´s club; niet te verwarren met de andere Casino de Murcia (wel een speelhol)), de kathedraal en de Puenta de los Peligros (Brug der Gevaren). Woensdagavond ben ik tenslotte naar de Noche de Tapeo geweest, een soort intro tot tapas eten die heel hard in de smaak viel! Donderdag was ik bekaf en vrijdagnamiddag zijn Kellian en ik ter vervanging van de Sevilla-reis vertrokken naar Granada. Dat weekend was een groot succes!!! We hebben ons verloren in de stad, insiders geschapen, een lied geschreven, een oud arabisch bad bezocht, pizza gegeten, de Alhambra bezocht (één van de mooiste dingen die ik ooit al gezien heb), een flamencoshow gezien, en zondag geëindigd met een beurt in de huidige hammam (quasi-authentiek en oh zo ontspannend) en een bezoek aan een vriend van Kellian. Eigenlijk ben ik blij dat we niet mee konden naar Sevilla, want zo te horen was het daar voornamelijk een feest en pas in de tweede plaats een stadsbezoek, en wij hebben echt genoten van Granada. Het is daar duidelijk een hippere plaats om te zijn dan Murcia (chique winkels en - nog! - bruisender nachtleven en ook gewoon groter), maar ik ben toch heel blij met mijn stad! Murcia geeft een veel comfortabeler gevoel en is minder toeristisch.
Vorige week was ook rustiger wat nachtleven betreft, met maar één feestje en de rest allemaal rustige activiteiten: een chill café, een onverstaanbare theatervoordracht van Alberto waar ik met Kellian en Maria naartoe ben gegaan (eindelijk de beloofde activiteit met een kotgenote!), en een verjaardagsfeestje van een italiaanse maat met de meest originele verjaardagstaart ooit: baguettes met nutella en slagroom, en daar kaarsen in gestoken
Vandaag ben ik hard aan het werk om mijn bachelorproef voor te bereiden: research over het paringsgedrag van sprinkhanen. Na wat stressen en wat zagen lijkt het dat die bachelorproef echt wel in orde zal komen, als de professor nu maar antwoordt op mijn e-mail... We zouden deze week beginnen, maar ik weet nog geen precieze datum, evenmin de soort waarop ik zal werken, en met het één en het ander is mijn opzoekingswerk in vertraging geraakt. Daarnaast bereid ik ook de applicatie voor de Erasmus Mundus in Evolutionary Biology voor, een masterprogramma waar ik probeer binnen te geraken (maar al dat soort dingen zijn ook niet evident zo ver van huis). Een drukke dag dus die ik bijna geheel in de computerklas van de campus Merded doorbreng, vermits mijn laptop weer eens gecrasht is. Gelukkig kan ik morgen wel buitenkomen: ´s ochtends ga ik voor een eerste maal plasma geven in Spanje (eigenlijk is het een voorbereidend bloedonderzoek maar als je dat eerst schrijft lijkt dat direct heel erg), gevolgd door een proefles spinning met enkele maten en Spaanse les. En daarna: bachelorproef??? Wie zal het zeggen. Die Spaanse les wordt ook nog spannend: oorspronkelijk paste er niets in mijn lessenrooster, daarna dacht ik dat ik het gevonden had en dat ik op donderdagen dan gewoon wat later zou zijn, dat was goed voor de prof maar toen bleek dat ik een fout had begaan en dat ik toch enkel dinsdagen zou kunnen komen en nu moet ik dat dus gaan verantwoorden, want aanwezigheid is verplicht als je het examen wil maken voor credits. Nu zal ik dus waarschijnlijk de les volgen zonder credits te krijgen. Als ik dat kan aansmeren aan de profesora...
De lessen gaan hier over het algemeen goed. Er kruipt veel meer werk in om ze te verwerken dan het geval is met lessen in België omdat ik nog veel moet vertalen, maar ik vind ze interessant en de proffen zijn nog vrij goed te verstaan. Het enigste probleem ligt een beetje sociaal gezien: ik leer maar heel moeizaam mensen kennen. Dat is ten dele te wijten aan het feit dat zij al allemaal vrienden hebben, tendele aan een gebrek aan gelegenheid om te praten (in de les kan niet en tussen de lessen is er geen pauze), maar misschien ook ten dele aan gewoon een gebrek aan socialiteit bij de biologen? Zoals het nu is ken ik nog maar 2 mensen bij naam en slechts met één daarvan heb ik al echte conversaties gehad. Met hem heb ik ook mijn practicum van Evolución del comportamiento gemaakt wat dan heel goed meeviel, maar dat compenseert niet echt voor het gebrek aan algemeen enthousiasme vind ik. In het andere practicum dat ik al heb (Sistematica zoológica) heerst steeds een ijzige stilte in het practicumlokaal, heel vreemd voor iemand die grapjes en verhalen en geklaag gewend is. Gelukkig zijn de Erasmussers hoe langer hoe beter! Met hen vallen er echt heel leuke dingen te doen, en er is altijd wel iemand die klaar staat voor een avontuur. Ook Maria-de-kotgenote zal ik beter leren kennen. Vrienden ho!
-- Later meer en betere foto´s, als ik mijn computer weer aan de praat krijg. --
siesta van 3 tot 6: Als je dan naar de winkel gaat is er geen kat, en is er maar 1 (hoogstens 2) van de 25 kassa's open in de supermarkt. Zelfs de hondjes in de dierenwinkel slapen de siesta! En het is nog echt waar ook.
feesten: Spanje is echt wel het land van de fiestas, moesten ze kunnen ze stonden alle nachten op straat. Vrijdag- en zaterdagnacht loopt het centrum over van het volk en barsten alle cafe's uit hun voegen. Bovendien is het echt iedereen: onlangs een -16 discotheek gepasseerd, en vorige week stonden wij te dansen naast een groep 50 a 60igers. Wel gek: de jongeren gaan hier uit in homogene groepen: mannen en vrouwen min of meer apart. Uh?
welkomst: Nog maar heel weinig onsympathieke mensen gezien/ontmoet. En de plaatselijke ESN-vereniging* rolt echt de rode matten uit voor ons. Gisteren gingen we een dag naar Cartagena (bijlagen 6 tem 8) op kosten van de unief, met daarna een carnavalsfeest (bijlage 9), dan komen er rondleidingen in de stad, tapas-avonden, filmvertoningen... Jammer genoeg heb ik de reis naar Sevilla van volgend weekend moeten opgeven Het vertrek is namelijk donderdagnacht met de bus, en ik heb vrijdag nog verplichte lessen. Heeeeeeeeel spijtig!
lichten op rotondes: De oplossing voor al die miserie aan de Carrefour bij ons! Voor grote rotondes komen hier lichten om op te rijden en ook op de rotonde zelf om de kwart- of halve draai. Het werkt! En 't is ook wel nodig want het wegennetwerk kan al die auto's eigenlijk niet echt aan.
carnaval: Dat kunnen ze hier wel! Vorig weekend met een bende erasmussers naar het carnavalsfeest in Aguilas geweest (bijlage 1 tem 5), dat was echt de moeite! Heel de stad liep verkleed, alle straten overstroomd met volk. Het leuke is dat iedereen hier in groep identiek verkleed gaat. Wij waren actimellekes (op voorhand beslist door andere mensen, maar het was wel leuk! En origineel, want piraten en avatars waren er al genoeg), dus een kostuum in wit-blauw-paars dat eerst nog genaaid moest worden. Daar kroop wel wat tijd in, maar het resultaat mocht er wezen! De helft van het feest was de trein naar Aguilas zelf, dat vol zat met mensen in pak. Pikant detail: 3/4 van de mannen verkleedt zich hier in een vrouw of in een YMCA-homoseksueel-symbool. Compensatie voor het machogedrag zeker? Ook in Murcia wordt er ad random carnaval gevierd. Gisteren was het het ESN-carnavalsfeest, ik in half-actimel kostuum. Superleuk!
onderhouden universiteiten: De gebouwen in Espinardo zijn allemaal netjes, proper, stijlvol... De campus zelf is ook verzorgd, met een mooie boulevard aan een einde, bomen, zelfs een bank en krantenwinkels. Ik zag een plakaat hangen voor een renovatie-aanvraag van de faculteit Onderwijs, dat gebouw zag er ocharme 20 jaar oud uit. Daar kan de UGent nog iets uit leren!
bussen: Overal!
schoenen: Met de tweede soldenperiode zijn die echt belachelijk goedkoop geworden. Ik heb eindelijk mijn kapotte paar kunnen vervangen! Plus een lichte impulsaankoop met smalle, hoge hakken... Dat wordt oefenen.
Dingen die de spanjaarden toch nog niet zo goed snappen:
paraplus: De meeste Murcianen hebben wel een paraplu, maar kunnen hem absoluut niet goed gebruiken. Zeer riskant voor de ogen.
brood: Vooral baguettes zijn hier populair, en er wordt ook wel gewoon brood verkocht in de supermarkt, maar echt lekker is dat niet. En het wordt zeer snel hard.
vroeg begonnen is half gewonnen: Kotfeestjes beginnen in Murcia meestal rond 23u, en tegen 0u30-1u zakt men dan af naar de bars. Bon, allemaal goed en wel, maar ik heb les op woensdag-donderdag-vrijdag, telkens om 9u in de campus buiten de stad. Wat ik niet zou geven voor een vroeger begin van die feestjes!
op tijd komen: De eerste les 'Manejo de animales de experimentacion'. Begin: 11u. Aankomst van de prof: 11u35. Hora espanola, noemen ze dat dan...
engels: zie ook bijlage 2.
veel les opdringen: Zoals al gezegd, ik heb maar drie dagen les. Woot!
Oef! Het is al weer even geleden, maar er is dan ook veel gebeurd!
Donderdagochtend zijn we met de klas een wandeling gaan maken in Murcia, langs de donderdagmarkten (superongelofelijkgoedkoop) en een aantal historische sites. Leuk, maar wel vermoeiend! Daarna ben ik met Molly gaan winkelen in de Nueva Condomina: een gigantisch winkelcentrum op een 20 minuutjes met de bus buiten de stad. Dankzij de 2e soldenperiode een aantal mooie koopjes kunnen doen, maar spijtig genoeg nog altijd geen fototoestel. Tegen dat ik die avond laat thuiskwam was ik dus absoluut doodop en deden mijn arme voeten veel pijn, maar gelukkig stond er daarna niets meer op het programma, behalve huiswerk en eten maken.
Vrijdagochtend was de les echt supertof, het ging over culturele verschillen in beleefdheid, taal, gestes,... Jullie zijn allen gewaarschuwd: altijd kloppen als je te laat bent voor een spaanse les, en nooit uw schoenen uitdoen als je te gast bent in een spaans gezin. Ook te laat komen was een van de regeltjes die we gezien hebben . Die namiddag had ik handenvol energie en ben ik begonnen aan de kweeste: kuis het appartement. Want je kunt zeggen wat je wilt van mijn kotgenotes, proper zijn ze niet echt. Of, zoals ik later uit een gesprek met Sonia leerde, ze zijn net lui genoeg om een appartement dat bij hun intrede vuil was niet op te kuisen. Bon, ik ben dus een hele namiddag bezig geweest aan de living (en de namiddag duurt hier tot 8u 's avonds), en zelfs in de winkel kuisgerief moeten gaan kopen! Geveegd, gedweild, afgestoft, ramen gewassen, raamkozijnen gewassen, stoelen gewassen,... Maar nu is hij eindelijk proper. Hoewel ik nog graag een aantal vernieuwingen zou zien, zoals posters op de muren en nieuwe lakens op de zetels. Soit, da's voor overmorgen te bespreken.*
Gelukkig werd dat daarna goedgemaakt door de beste fiesta tot nu toe: eerst een house party bij Molly op het appartement: zij woont in het meest gegeerde kot van heel Murcia, namelijk bij Lolo, de erasmus-koten-coordinator die graag denkt dat hij de koning van zijn wereldje is. Daar een aantal nieuwe mensen leren kennen, dan zijn we allemaal afgezakt naar de Badulakebar (alweer). Die zat stampvol omdat het vrijdag is en heel Spanje uitgaat op vrijdag en zaterdag (en als het even kan ook alle andere dagen), maar we hebben ons er toch goed geamuseerd. Een nachtelijke wandeling later zijn we uiteindelijk terechtgekomen in de Music, waar het ook stampvol zat en we ons ook goed geamuseerd hebben. Uiteindelijk tegen 5u30 naar huis vertrokken, tegen dan schoten enkel ik, Suavec en Alberto (spaanse kotgenoot van Ieva, supersympathiek) over. Een zeer geslaagde avond!
[Vermeldenswaardig: voor spaanse jongens/mannen is het blijkbaar de norm om uitvoerige haarcreaties te maken met gel. Ik moet mij telkens inhouden om te lachen...]
Het weekend was kalm, met enkel een paar uurtjes socializen zaterdagavond: chil bij Kathleen op kot, dan heel even langsgegaan op een kotfeestje. Dat was nogal saai (vnl omdat het een afscheidsfeestje was van iemand die we niet kende) dus dat hebben we ook niet al te lang getrokken.
Gisterenochtend was het de laatste les, en 's avonds de orientatiesessie voor alle paperassen e.d. in ontvangst te nemen. Daar nog meer belgen ontmoet, wat is dat hier toch allemaal? De sessie was op de campus Espinardo, waar de meeste faculteiten van de universiteit zijn. Die campus is immens!!! En heel eclectisch, met elk gebouw in een andere stijl. Maar in tegenstelling tot de UGent geeft dat hier een leuk effect ;). Gelukkig duurde het niet te lang, want Alberto had een aantal mensen uitgenodigd om samen met hem naar een optreden van zijn school te gaan (hij studeert musical, of zoiets). Ik verstond er niet te veel van, maar het was wel heel indrukwekkend! Dan voel je je als niet-zang-begaafde wel even minderwaardig ;-). Daarna zijn we nog met een groepje van erasmussers, Alberto en twee van zijn vrienden iets gaan drinken. Zoals die kerel van de Auberge Espanol zou zeggen: ik heb een beetje espanol de puta madre geleerd van Pedro (bv. zeg nooit un pollazo tegen een grote kip, hoewel het achtervoegsel -azo wel gebruikt wordt voor 'groot'). Met die Pedro moet ik zeker nog eens afspreken, want hij is supergoed als het aankomt op Spaans leren: uitleggen, duidelijk spreken, verbeteren... Waarschijnlijk omdat ie vorig jaar in Engeland is gaan wonen om Engels te leren.
Ziezo, dat was het! En nu ga ik de keuken kuisen. Als ik over een week nog niets laten horen heb, kom mij dan achterna met een reddingsploeg.
Edit:
Vanavond is er misschien nog een feestje, dat is nog niet zeker. Morgen paperassenwerk, shoppen met Kathleen en 's avonds een gratis proefles Spaans van het Cervantes instituut. * En donderdag doe ik eindelijk iets samen met mijn kotgenotes! Het werd verdorie wel tijd. We zouden samen eten en dan naar Avatar gaan kijken; there are worse things.
Echte spaanse paella gegeten in El Paelledor, hoewel echte spanjaarden enkel op de middag paella verbruiken en nooit 's avonds. Het was duidelijk echt want het smaakt helemaal anders dan de paella-in-zakskes in Belgie Wel een heel grappig moment in het restaurant: wij zaten met vier belgen aan 1 deel van de tafel, en naast ons zaten 3 amerikanen. Bij de belgen: allemaal netjes met de polsen op tafel rustend of in de lucht, bij de amerikanen: vork in het ene hand en het andere hand onder tafel, of met de elleboog op tafel, of ... Etiquette yeeha!
Yammer genoeg was de salsabar toch gesloten, maar we hebben dan maar extra feest gevierd in de Badulake
Resultaat is dat ik al een week superhappy loop. Ook met de kotgenote Maria gaat alles supergoed, wij en Kellian zijn een goed team!
. Komt dat zien, komt dat zien!
 "Razz"){kind=icon}
Het vertrek is namelijk donderdagnacht met de bus, en ik heb vrijdag nog verplichte lessen. Heeeeeeeeel spijtig!
Ook in Murcia wordt er ad random carnaval gevierd. Gisteren was het het ESN-carnavalsfeest, ik in half-actimel kostuum. Superleuk!
Oef! Het is al weer even geleden, maar er is dan ook veel gebeurd!
. Die namiddag had ik handenvol energie en ben ik begonnen aan de kweeste: kuis het appartement. Want je kunt zeggen wat je wilt van mijn kotgenotes, proper zijn ze niet echt. Of, zoals ik later uit een gesprek met Sonia leerde, ze zijn net lui genoeg om een appartement dat bij hun intrede vuil was niet op te kuisen. Bon, ik ben dus een hele namiddag bezig geweest aan de living (en de namiddag duurt hier tot 8u 's avonds), en zelfs in de winkel kuisgerief moeten gaan kopen! Geveegd, gedweild, afgestoft, ramen gewassen, raamkozijnen gewassen, stoelen gewassen,... Maar nu is hij eindelijk proper. Hoewel ik nog graag een aantal vernieuwingen zou zien, zoals posters op de muren en nieuwe lakens op de zetels. Soit, da's voor overmorgen te bespreken.*
Wel een heel grappig moment in het restaurant: wij zaten met vier belgen aan 1 deel van de tafel, en naast ons zaten 3 amerikanen. Bij de belgen: allemaal netjes met de polsen op tafel rustend of in de lucht, bij de amerikanen: vork in het ene hand en het andere hand onder tafel, of met de elleboog op tafel, of ... Etiquette yeeha!
