Vandaag staat nog een laatste uitstap op het programma: Nog enkele
overblijfselen uit de Katharengeschiedenis. We gaan eerst naar
Rennes-le-chateau, maar dit wordt een blitzbezoek: We onthouden het mooie
Presbyteraanse kerkje (met één van de Rode Duivels volgens mij) en de Tour de Magdalène. Vandaar rijden we door
naar Arques, met de donjon. We hebben opnieuw een mooi panoramisch uitzicht
over de streek. We rijden door de bergen (witte wegen) tot de D118 (Alet) en vandaar naar Carcassonne. We
lopen nog even door het drukke, middeleeuwse stadje en blijven er om te eten op
de place Marcou, dat volstaat met tafels en stoelen van de plaatselijke
neringdoeners. Papa lust evenwel zijn gambas met rijst niet (te droog, zonder
saus). We stoppen ook nog in Limoux voor de marché nocturne die wel klein
uitvalt. We maken van de gelegenheid gebruik om onze cadeautjes te kopen (ook
Estée en ik kunnen ons geld spenderen) en om 24.00 duiken we onder de wol.
Vandaag is ook een soort rustdag, hoewel Laat opgestaan en laat
gegeten. Er staat een wandeling op het programma voor het ganse gezin, maar
uiteindelijk zijn het enkel papa en ik die de wandeling aanvatten (Estée
is al moe terwijl we nog op het park zijn) Het is het blauwe parcours, een
wandeling van 8.5 km (of is het 12?, er staat sowieso op dat het 3u duurt) die langs het park passeert en over de St
Ferriol en langs het dorpje St Ferriol passeert met aan de ene kant zicht op
Campagne S/ Aude en Espéraza en aan de andere kant Granes en Quillan.Het is op sommige plaatsen drukkend warm en
ik denk aan opgeven, maar met een beetje motiverende woorden (ik had
gisteren 7 verloren door niet flink te zijn en die schuld
zou kwijtgescholden worden als ik de wandeling tot het einde met papa zou meedoen, ik ben daar nogal gevoelig voor). Nu ja,
veel andere keus heb ik niet, want de weg alleen teruggaan zal ik toch niet
doen. ik klaag vooral over een tekort aan zuurstof, ja, op heel grote hoogte is dat zo. Het hoogste punt is 632m!!!) het is heel
warm, maar we doen het rustig aan en worden op het einde met een extraatje
beloond: zicht op het park. Estée en mama zitten aan het zwembad, met naast hen
braadworst en familie braadworst. Die zijn zich opnieuw in allerlei posities
aan het leggen om toch maar geen streepje wit over te slaan in hun drang naar
de perfecte tan. Het weer is zalig, het water ook en papa
en ik rotzooien tot 20.30. Daarna eten we pizza van de snack (kan beter) en daarna
gewoon beetje luieren.
Zoals gebruikelijk volgt na een uitstap een rustdag en die gelijkt
heel sterk op vrijdag. Tegen de middag gaan we naar het zwembad (eerst mama en
wij, dan ook papa) en we blijven daar eigenlijk tot 18.00, tot ik grote
honger krijgt. Van 15.00 tot 17.00 waren er spelletjes in het zwembad en
moesten we langs de zijlijn toekijken, maar voor het overige zwemmen we veel.
Estée wil nu niet meer met het zwemvestje zwemmen, maar houdt zich boven water
als een hondje. en ze gaat vooruit! Ook hangt ze zich vast aan de boord en laat
ze zich dan ondergaan, om dan terug omhoog te springen. Ze amuseert zich rot:
enkele zwemlessen en ze kan het. Bovendien kan ze al duiken, iets waar ik nog altijd moeite mee heb. Naast ons zitten twee gezinnen met zonen en
dochters, waarvan de ene vader al zo bruin is als een goed gebakken braadworst
en ze leggen zich in alle mogelijk posities om alle witte plekjes weg te
werken. Bovendien smeert hij zijn lippen in om ze niet te verbranden, hij ziet eruit als een clown!
ik zit veel in het binnenzwembad, daar zwem en duik ik meer op mijn gemak. We
gaan dus om 18.00 naar ons huisje om een broodje te eten, gewoon even snel de
honger verslaan, want papa en wij gaan naar het zwemmeer om te varen,
terwijl mama het avondeten klaarmaakt. Op het meer is het opnieuw aangenaam:
het water heeft de juiste temperatuur, Estée probeert dikkoppen te vangen met
een roeispaan, papa duwt mij, die wil aanmeren, telkens terug naar het midden van
het meer en we spetteren elkaar nat. Dan avondeten (Club wordt gevolgd op nieuwsblad.be, 5-0 tegen Westerlo)
en opnieuw naar Quillan voor de Clôture des fêtes: er zit nu veel volk, er
treden 5 groepen op: Oezbekistan, Turkije, Indonesië, Rusland en Brazilië. Het
is dik in orde: Estée kan enkele fotos met danseressen versieren, iedereen heeft ervan genoten. Ik had bij de laatste act (nochtans
Brazilië) meer oog voor een oudere heer die zat te slapen op zijn stoel en twee
zatlappen die een dansje waagden voor het podium, tot ergernis van het zittend
publiek op de eerste rijen en ik heb er nog een tijdje mee zitten lachen. Op de parking heb ik ook eens gekeken welke mobilhome ik later zal kopen (het staat er vol): die hele lange grote (waarschijnlijk met jacuzzi!) zie ik wel zitten. Om
00.30 waren we thuis.
Na de rustdag komt er opnieuw een avontuurlijke dag
aan: Op het programma staat Carcassonne, waarvan La Cité, het oude gedeelte van
de stad, op het UNESCO-werelderfgoed staat. We vertrekken tamelijk vroeg, om
09.10, maar onderweg maken we enkele kiekjes in Limoux, waar de tour is
gestartop 17 juli en dat interesseert me wel. Om 10.15 komen we in
Carcassonne aan: we ondernemen een wandeling door de winkelstraat die het
centrum van de ene kant naar de andere verbindt. We lopen eigenlijk een beetje
doelloos rond, want we hebben geen kaart en vinden pas laat een office de
tourisme. We besluiten om via het marktje op Square Gambetta (ligt toch op de
weg, maar stelt eigenlijk niks voor, t is allemaal brol, hoewel ik toch
een horloge op de kop tik) naar de Cité te wandelen.
Dat is nog een heel eind en omhoog, maar het loont de moeite. Het is een
omwalde, middeleeuwse stad, die op het einde van de 19e eeuw
herbouwd/gerestaureerd is. Populair is het ook, want er is een massa volk op de
been in de kleine, smalle straatjes. We brengen een bezoek aan le chateau et
les remparts (hoewel we een tijdje hebben gezocht naar de ingang), maar
vertrekken om 15.30 met een knorrende maag. Papa en ik gaan de auto
oppikken in de parking, halen vervolgens mama en Estée op en
rijden door naar onze verrassing van vandaag. Die ligt in de Lac de la
Cavayère, eventjes buiten Carcassonne: daar ligt een groot avonturenpark en
het loont de moeite: zowel Estée als papa als ik kunnen het parcours
aflopen, zonder begeleiding, want dat vond ik niet zo leuk de vorige keer. Bij
de laatste death-ride worden we op een splash getrakteerd (heel welkom, want
vandaag is het opnieuw bakken), tot groot jolijt van de plaatselijke kleine
chouchou. Na zoveel avonturenplezier rijden we terug naar Carcassonne om iets
te eten: we moeten lang parking zoeken (die staan allemaal vol!), die vinden w
beneden aan de Aude, dus terug te voet naar boven. Carcassonne is nu nog veel
feeërieker in het donker, met de verlichting in de straatjes. Carcassonne is
ook één en al winkel en restaurant/bar: het toerisme leeft in de Cité. We
vinden een plaatsje om te eten (eigenlijk hadden we keuze te over) in Les
Cours de la Cité in een mooi kader. Daarna slenteren we nog wat door de
straten en merken we de reden voor de overvolle parkings: er is een concert aan
de gang! We eten nog een ijsje (die had ik nog tegoed) en keren dan huiswaarts om 24.00. Papa mist
echter een afslag van de GPS en we bevinden ons plots langs een binnenweg. Als
papa een linkse afslag opnieuw mist en stopt om zijn achterligger door te laten
om te kunnen draaien, blijkt dit de Police te zijn. Blijkbaar heeft papa iets
verdachts gedaan? Papa had ze zien staan aan een rond punt en misschien vonden
ze het verdacht dat hij langs een binnenweg reed.
Hoedanook, papa krijgt een uitbrander van de flikken omdat hij stopt om rechtsomkeer te maken
voor een bocht (ja, dat heeft papa niet gezien), maar voor de rest mag hij snel
vertrekken. We vinden snel onze weg (D118) terug (ik kijk nu mee met de GPS, ik zit vooraan) en om 01.00 liggen we onder de
wol na een fijne en gevarieerde dag. (ik lag eigenlijk in de auto al te maffen)
Vandaag hebben mama en papa een rustdag ingelast en dat is in ons voordeel: het mooie weer biedt ons
de kans om eens een duik in het buitenzwembad en het zwemmeer te wagen en
het valt heel goed mee. We gaan tegen de middag naar het zwembad, waar weinig
volk is (etenstijd!). Papa en ik duiken naar een munt, Estée wil zich
vooral van haar jasje ontdoen en blijft aan de boord zwemmen. Ik ga nu
en dan in het binnenzwembad, het is daar rustiger en ik kan er beter duiken. Rond 15.30 gaan we
eten en daarna checken we eens het zwemmeer. De boot wordt opgeblazen, papa heeft geen pomp mee dus mag hij die zelf opblazen. In de boot kunnen we luieren op het meer. Ik haak snel af,
Estée zit meer in het water dan in de boot. Nu en dan zwemt ze voor en trekt ze
de boot: gemakkelijk! s avonds ga ik nog eens terug in de boot en we
blijven tot ongeveer 20.15. Het water is dan ook onwaarschijnlijk warm. We gaan
terug eten, want de folkloreshow in Quillan wenkt: Turkije en Mexico treden op
en Estée wil dat niet missen. Er zit tamelijk wat volk, mama en papa zetten zich op een terrasje, Estée en ik volgen het spektakel aan de nadars. Om 24.00 is het afgelopen: Estée heeft genoten
van al die kleuren en kleedjes en dansjes, maar is moe en slaaptnog voor we aan ons huisje zijn.
