Eon leeft al jaren als een jongen om haar ware identiteit te verbergen. Zo kan ze meedoen aan de Drakenmeesterqueeste. Elk jaar wordt er een drakenleerling uitgekozen die, 12 jaar later, de rol van zijn drakenmeester zal overnemen. Dit jaar zijn we in de cyclus van de Rat-draak met drakenmeester heer Ion. Eon kan al vanaf ze zich kan herinneren de draken in de geestenwereld zien. Dat is een zeer speciale gave wat haar ook zeer machtig maakt. Maar in een wereld die beheerst wordt door mannen en waar vrouwen niets te zeggen hebben, heeft Eon het zeer moeilijk om haar hoofd boven water te houden. Als ze dan ook nog gekozen wordt door, niet de huidige heersende Rat-draak maar de Spiegel-draak, de twaalfde draak die 500 jaar niet meer gezien werd, wordt Eon de derde machtigste persoon in het hele keizerrijk op de keizer en zijn zoon na. Maar dan wordt het duidelijk dat de broer van de keizer, hoge heer Sethon de troon probeert te stelen met geweld. Alle hoop wordt op de jonge Eon gevestigd.
Eon, verloren in haar eigen bedrog, moet het hoofd bieden aan een corrupte heersende drakenmeester en aan de hoge heer Sethon die met een staatsgreep de troon wil bemachtigen. Als die staatsgreep wordt uitgevoerd vlak na de dood van de keizer, bekent Eon dat ze eigenlijk een meisje is, genaamd Eona. Samen met het Verzet probeert Eona de jonge parelkeizer, de zoon van de overleden keizer, te beschermen tegen zijn oom die hem dood wil hebben om zo de troon te bemachtigen op een legale manier.
Op weg naar roem, sluit drakenmeester heer Ion zich aan bij de verrader, en vermoord alle andere drakenmeesters om zo hun draken te kunnen bemachtigen. Als alle andere drakenmeesters dood zijn, kan het zogenaamde parelsnoer gevormd worden. Alle krachten van de draken worden verenigd in één persoon. Heer ion zou dan de machtigste persoon in het hele keizerrijk zijn.
Maar op het moment van de staatsgreep ontdekt Eona de ware kracht van haar Spiegel-draak. Met behulp van haar draak, geneest ze heer Ion's verschrompelde hartpunt. De opening van zijn hartpunt zorgt ervoor dat heer Ion zich de dingen die hij heeft gedaan, betreurt; het leven van zijn leerling kapotgemaakt, het uitmoorden van zijn mede-drakenmeesters. Hij help Eona en haar vrienden te ontsnappen aan de brandende stad.
We zijn al dagenlang onderweg, op de vlucht voor hoge heer Sethon en zijn
leger. Hij is er zeer op gebrand om mij te pakken te krijgen, mij en mijn
vrienden. Vrouwe Dela, die eigenlijk een vrouw in een mannenlichaam is, en Riko
een verzetsstrijder hebben mij altijd beschermd. Daarvoor heeft Riko een
vreselijke prijs betaald. Hij werd dodelijk verwond in de strijd om mij uit die
stad te krijgen. We rouwen allemaal, de draken om hun verloren meesters en wij
om Riko. Als ik probeer contact te zoeken met mijn Spiegel-draak vallen de
andere draken ons aan. Maar ik moet Riko genezen, hij heeft al genoeg geleden
om mij. Veel herinner ik mij niet meer van de genezing, alles gebeurde zo snel.
Toen ik contact probeerde te maken met mijn draak, vielen de anderen ons aan.
Alles schudde en beefde. Het hele stadje werd verscheurd door de vechtende
geestesdraken die voor overstromingen, vloedgolven en aardbevingen zorgden.
Toen het huisje instortte waar Riko lag, verloor ik het bewustzijn. Pas dagen
later werd ik weer wakker. Mijn hele lichaam deed pijn en mijn hoofd stond op
barsten.
Het eerste wat ik wat ik wilde zien toen ik wakker was, was Riko. Ik wil zien of hij genezen was, en hij was genezen, maar tegen een vreselijke prijs. Ik kan nu zijn wil beheersen en dat
vindt hij vreselijk. Riko is een vrij man, hij heeft zoveel opgeofferd om vrij
te zijn en nu wordt hij beknot in zijn vrijheid, alleen maar omdat ik hem niet
kon laten sterven. Ik omdat ik moet leven met het besef dat 15 mensen het leven
lieten toen ik Riko genas. Die schuld zal nooit weggaan, ik zal dat moment
nooit vergeten, nog de mensen die toen gestorven zijn.
We blijven vluchten voor het leger van hoge heer
Sethon die ons per se wil vinden, ons en de parelkeizer natuurlijk. We hebben
nog geen nieuws van de jonge parelkeizer. Hij is nog steeds spoorloos. We
vatten dat op als een goed teken. We blijven hopen dat hij de stad heeft kunnen
ontvluchten. Maar we hopen ook dat wij hem eerder zullen vinden dan Sethon's soldaten. En dan was het alsof
de goden ons gehoord hadden. We vonden de keizer gezond en wel, beschermd door
zijn keizerlijke wacht.
We overnachten in een herberg. Dat was zeer link omdat er op datzelfde moment ook soldaten overnachten. Ik, vrouwe Dela en Vida, de dochter van de verzetsleider, vermommen ons voor ons verblijf. Riko, en 2 andere verzetsstrijders moeten overrnachten in de kar. 's Nachts toen de soldaten bezig waren zich te bezatten ging Riko op zoek naar een oude verzamelplaats van het Verzet, misschien dat de keizerlijke garde de jonge parelkeizer daar naartoe hebben gebracht.
Ondertussen proberen ik, vrouwe Dela en Vida een beetje te slapen. Maar plotseling worden we wakker van wapengekletter en geschreeuw van mannen. Op het moment dat we naar onze wapens grepen, wordt de door opengegooid en verscheen Riko in de deuropening. Hij heeftde de parelkeizer, Kygo gevonden. Maar toen hij hem het nieuws had verteld over de dood van zijn moeder en jongere broertje, heeft hij zijn gezond verstand verloren. Iedereen in de buurt moet aan zijn
woede geloven, vooral de soldaten die toevallig in dezelfde herberg verbleven. Aangezien
Kygo onze parelkeizer is en dus heilig, mag niemand hem aanraken die niet bij
de keizerlijke familie hoort. We moeten dus aan zijn zijde meevechten om hem te beschermen. Niemand
kan tot hem doordringen, toch moet ik het proberen ook al staat er de doodstraf op iemand
aanraken met keizerlijk bloed . Wonder bij wonder lukt het me. Hij
hoort me en wordt teruggetrokken uit de donkere mist die zijn geest gevangen
hield.
Nog nooit heb ik zoveel gereisd en gezien in mijn hele korte leven. Toch kan ik er niet van genieten. We zijn nog steeds op de vlucht en nu Sethon weet dat we bij die herberg waren, zitten de soldaten ons op de hielen. We hebben maar 4 paarden voor 8 mensen. Ik zit achter Kygo, omdat zijn paard het meest uitgeput is en ik niet zo zwaar ben. Eigenlijk zijn we allemaal uitgeput. We reizen nu al 2 dagen door de bossen, het is stikkend heet en de muggen willen ons niet met rust laten.
Toch is er een positief kantje aan de reis. Mijn band met Kygo groeit langzaam maar zeker. Hij vertrouwt mij niet helemaal, omdat ik al eens tegen hem heb gelogen over mijn ware ik. Het is raar maar ik ben een van de enigen die tot hem kan doordringen. Ik heb hem uit zijn razernij kunnen halen, maar ik heb hem er ook van weerhouden om regelrecht naar de stad te gaan om zijn legitieme plaats als opvolger op te eisen. Normaal gezien durft niemand de parelkeizer tegen te spreken, maar ik vond dat ik het moest doen en gelukkig dat ik het gedaan heb, anders was hij nu al dood of gevangengenomen door de mannen van zijn onkel. Als blijk van zijn appreciatie en vertrouwen heeft hij mij tot zijn naiso genoemd. Dat betekent dat ik de enige ben in het hele keizerrijk die hem mag tegenspreken en aanraken, buiten de keizerlijke familie. Het is een hele eer om de naiso te zijn, ik ben nu de machtigste vrouw in het hele keizerrijk. Ik besef dat mijn leven nu veel moeilijker zal zijn dan toen ik nog gewoon een leerling was of op de zoutmijn werkte. Toch wil ik Kygo niet teleurstellen. Ik wil mijn vrienden helpen om terug evenwicht te brengen in het keizerrijk.
We zijn opweg naar een havenstadje. Volgens Riko wacht daar de leider van het verzet moet een boot om ons naar het zuiden te brengen, naar de basis van het verzet. Onderweg begin ik meer en meer te beseffen dat ik de verzetsstrijders nooit zal kunnen helpen als ik niet meer kennis opdoe. ik weet bijna niets van wat een drakenmeester kan doen. Ik heb hulp nodig en snel. Maar de enige nog levende drakenmeester is heer Ido die nog gevangen wordt gehouden in de kerkers van hoge heer Sethon. Toch is het van cruciaal belang dat ik leer hoe ik moessons kan beheersen of tycoons of zelfs bliksemschichten. Zo kan ik leren hoe ik mijn krachten onder controle kan houden, hoe ik ze moet gebruiken. En dat kan alleen heer Ido, zelfs de parelkeizer weet dat.
Op één van de eindeloze lange, warme dagen dat we op pad zijn, komt Riko terug van een verkenningstocht. Hij is niet alleen, hij draagt een jongen over zijn schouder mee. Pas toen Riko dichterbij komt, zien we dat het Dylon is. Dylon is de leerling van heer Ido. Maar Dylon lijkt niet meer op de vrolijke verlegen jongen die ik kende van vroeger. Dylon's gezicht zit vol vlekken, zijn ogen zijn vergeeld. Dat is het bewijs dat heer Ido Dylon heeft vergiftigd met zonnepoeder (dat is een poeder die ervoor zorgt dat de mannelijke elementen bovenkomen in een lichaam, te veel vergiftigd het lichaam). Dylon is zichzelf niet meer. Dat hij de zwarte kroniek bij zich draagt en dus ook het hulpmiddel om het parelsnoer te vormen en de draken te binden aan één bepaalde persoon, is geen goed teken. De zwarte kroniek straalt zoveel zwarte magie uit dat iedereen die er ook maar in de buurt van komt er slecht van wordt, of in Dylons geval krankzinnig. En Dylon is krankzinnig. Hij wil koste wat het kost heer Ido dood hebben. Hij wil zelfs mijn kracht stelen om het te doen. Met behulp van de zwarte kroniek zuigt hij mijn kracht uit mij om zo zijn doel te bereiken. Maar dat was buiten de rouwende draken gerekend. Vanaf het moment dat ik gedwongen werd contact te maken met mijn draak, vallen de andere draken ons aan. Dat veroorzaakt een vloedgolf die iedereen meesleurt in zijn pad. Ook de soldaten die ons op dat moment vinden, worden verrast door de vloedgolf. Ik word weggerukt van de anderen en meegesleurd door het water. Ik kan mij nergens aan vastgrijpen en ben de verdrinkingsdood nabij. Maar dan word ik rond mijn middel vastgegrepen. Het is Yuso, een van de keizerlijke wacht. Hij houdt mij boven water. Gelukkig hebben we het overleefd, de helft van ons gezelschap heeft dat niet. Ik hoop dat Kygo het overleefd heeft, maar dat zijn niet onze urgente zorgen. We horen mannen onze kant uitkomen. We zijn allebei te uitgeput om te vechten, dus hopen we dat het geen soldaten zijn. De goden zijn dan toch met ons, het zijn verzetsleden die in de buurt een uitvalbasis hebben. Zij nemen ons mee naar hun kamp. Dylon is echter verdwenen, misschien een goed iets, ik heb mij nog nooit zo slecht gevoeld dan toen de zwarte kroniek zo dichtbij was.
We moeten nog dagenlang reizen tot we het havenstadje
bereiken waar we hebben afgesproken met de leider van het verzet. Ondertussen
leert heer Ido mij hoe ik mijn kracht kan beheersen. Het zijn lange zware
dagen, zowel lichamelijk als fysiek. Ik begin een grondige hekel te krijgen aan
paarden. Ik heb pijn op plaatsen die ik niet eens kan benoemen. Kygo heeft het
niet op heer Ido (en dat ik zwak uitgedrukt), omdat heer Ido heeft geholpen bij
de moord op zijn moeder en broertje. Ik zit tussen twee vuren. Aan de ene kant
wil ik heel graag meer leren over mijn drakenkracht, maar aan de andere kant
wil ik ook te weten komen wat er tussen mij en Kygo speelt. Ik heb geen idee
wat er speelt en dat verward me. Ik heb nog nooit zoiets gevoeld en ik denk hij
ook niet. Ik vind het fijn om in zijn buurt te zijn, zijn hand vast te houden.
Maar meer kan er niet zijn tussen ons, ik ben maar van gewone afkomst en een
toekomstige keizer hoort te trouwen met iemand met keizerlijk bloed.
Eindelijk bereikten we het havenstadje. Daar kunnen we een dag uitrusten vooraleer Tozay, de verzetsleider, ons komt halen met zijn boot. Mijn onderricht gaat verder met Ido, ik leer nu bliksemschichten beheersen en richten. Dat is zeer moeilijk, want het zijn levende dingen die je moet beheersen. Toen we contact maakten met onze draken (heer Ido hield de andere draken op afstand zodat we konden oefenen) kunnen we alles zien vanboven uit. Zo zagen we ook dat andere mensen ons insloten. Het duurde even vooraleer we ontdekten dat het soldaten waren van hoge heer Sethon. We keren onmiddellijk terug naar de aarde om iedereen te waarschuwen, maar op dat moment werd het alarm geslagen. Op hetzelfde moment komt een pijlenregen onze richting uit en één pijl raakt heer Ido in zijn schouder. Ik kan hem niet alleen verplaatsen, maar gelukkig voor mij komt op dat moment Kygo aanrennen met een van zijn wacht. Ik was gevleid toen hij eerst naar mij kwam en pas dan naar Ido. Ik genas heer Ido en daarna stuurden we bliksemschichten af op de soldaten. Dat is een groot succes, en mede dankzij ons hebben we gewonnen.
Toen Kygo en ik de schade bekeken, wordt pas echt duidelijk dat we verraden zijn. Naar het schijnt is het één van de boogschutters die overgelopen is naar de andere kant. De dorpelingen hebben veel geleden om ons te beschermen. We vinden het jammer dat we niet meer kunnen doen voor de dorpelingen, maar we moeten verder. We moeten naar het zuiden om het verzetsleger te vervolledigen.
Omdat niemand mij kan onderwijzen in mijn drakenkracht, smeden we een plan om heer Ido te bevrijden uit de kerkers van hoge heer Sethon. Het is
een risicovol plan, en het is niet zeker of het wel gaat lukken. Maar we moeten
proberen, want zonder de hulp van heer Ido staan we nergens. Ik en Vida
verkleden ons als dienstmeisjes die naar de harem van het paleis worden
gebracht. Ryko en een andere verzetsstrijder begeleiden ons. Het lukt ons om
langs de bewaking te geraken. Ik hou mijn adem in, want het moeilijkste
moet nog komen. We moeten de haremmeesteres overtuigen om ons te
verkleden als haremmeisjes om zo het paleis binnen te kunnen. Wat we niet
wisten was dat Riko en de haremmeesteres elkaar al kenden van toen Riko nog een
kleine jongen was. Zij stemde ermee in om ons in het paleis te smokkelen. Toen
we eenmaal binnen waren was het slechts een kwestie van aan de anderen te ontsnappen
om zo op zoek te gaan naar de kerkers. Gelukkig zijn er geen ongelukken gebeurt
en kunnen we zonder problemen naar de cel gaan van heer Ido. Ik had echter wel
iets anders verwacht van wat we konden aantreffen. Heer Ido ligt levenloos in
zijn cel. Het ziet ernaar uit de martelaars van hoge heer Sethon heel grondig
te werk zijn gegaan. Bloederige wonden over zijn hele lichaam ontsieren zijn
gespierde lichaam. Het plan was dat als we tot bij heer Ido geraakten ik hem
zou genezen. Op die manier zou ik niet alleen onderricht krijgen in de
drakenkunst, maar ik zou ook heer Ido's wil kunnen beheersen en hem zo aan mij
binden. Toen ik hem zag, kreeg ik voor het eerst twijfels. Maar we hebben geen
tijd voor twijfels. Ik moet het nu doen, anders ik onze kans verkeken. We horen
de alarmbellen, we zijn ontdekt, maar veel te snel. Ik heb nog geen tijd gehad
om heer Ido te genezen.
Toen heer Ido was genezen, waren wel al omringt
door soldaten. We kunnen geen kant meer uit, behalve als heer Ido toont hoe
machtig hij is. En dat doet hij. Hij blaast de hele muur op met alle soldaten
die ervoor staan. Onze vrienden die buiten de stad op ons wachten hebben de
knal ook gehoord. Maar er was geen tijd te verliezen, we moesten vlug weg om zo
snel mogelijk zo ver mogelijk te zijn.
In het zuiden worden we opgewacht door de verzetsleden. Het wordt al snel duidelijk dat we ferm in de minderheid zijn. Vijfduizend tegen tienduizend van Sethons mannen. We kunnen nooit winnen, maar we moeten proberen. En misschien dat we eenmaal we de zwarte kroniek hebben toch nog een kans hebben om te winnen.
Sethon weet heel snel al waar we zijn en stuurt zijn hele leger op ons af. Maar dat is niet alles. Hoge heer Sethon heeft een plan gesmeed om mij op een slinkse manier aan zijn kant te scharen. En daarvoor gebruikt hij iemand die zeer dicht bij ons staat, namelijk Yuso, een keizerlijke wacht. Yuso heeft ons verrader bij het havenstadje, hij heeft alles wat hij wist over mij, mijn kracht en mijn relatie met Kygo doorgebriefd aan hoge heer Sethon. Wat mijn relatie precies is met Kygo weet ik niet helemaal. Alles is zo nieuw en we moeten ons concentreren op de komende strijd, dus veel tijd hebben we niet om ons erin te verdiepen. Kygo en zijn generaals zijn aan het vergaderen, als ik beslis om wat slaap in te halen. Toen ik wakker werd en mij aan het opfrissen ben, komt Yuso binnen met de mededeling dat Kygo mij wil spreken. Aangezien niemand een keizerlijk bevel kan weigeren, ga ik met Yuso mee. Wat ik niet weet, is dat Yuso me met een list meesmokkelde naar een plaats waar hij mij, met iets dat hij op een zakdoet heeft gedaan, kan overmeesteren. Hij brengt mij het hele eind naar hoge heer Sethons kamp zonder dat iemand het heeft gezien. Toen ik eindelijk weer bij kennis ben, merk ik dat ik op een zeer ongemakkelijke stoel zit en dat mijn handen vastgebonden zijn aan de zwarte kroniek. Iets wat heer Ido mij niet zo lang geleden heeft verteld, komt bij mij op. Iemand met keizerlijk bloed en met de zwarte kroniek in zijn bezit kan een drakenmeester beheersen. Ik probeer mij te bewegen, maar het lukt me niet. Ik zit muurvast. Toen ik rondkeek om iets te vinden om mij mee te bevrijden, komt hoge heer Sethon de tent binnen. Ik snap er niets van, tot hij het mij uitlegt. Met mij als aas kan hij Kygo ertoe aanzetten zijn gunstigere positie op te geven om mij te redden. Hoewel ik het wil ontkennen, weten we beiden dat hij dat zal doen.
En dan, het lijkt wel uren later, horen we schreeuwen dat het verzetsleger in zicht is gekomen. Hoge heer Sethon zit op een platform met mij aan zijn voeten. Zo wil hij nog eens onderstrepen dat hij een van de machtigste drakenmeesters in zijn macht heeft. Hoge heer Sethon geeft het signaal om aan te vallen, en zo begint de strijd. Ik kan slechts werkloos toekijken hoe het leger van Sethon aan het winnen is. We zijn fel in de minderheid. Uren later is de strijd beslist. Hoge heer Sethon heeft gewonnen. Een groot aantal verzetsleden hebben het niet overleefd, maar ik kan niet zien wie het wel heeft overleefd. Dan gaan de soldaten voor ons aan de kant en komen een twintigtal soldaten onze kant op met tussen hen in een aantal van mijn vrienden; Kygo voorop met daarachter meester Tozay die zwaar gewond is, Riko en vrouwe Dela sluit de rij. Ik ben opgelucht om Kygo levend te zien, en aan zijn gezicht te zien is hij ook blij om mij te zien. Dan begint hoge heer Sethon zijn leger toe te spreken. Hij heeft er altijd al van gehouden om een spektakel te maken. Nu is dat niet anders. Hij wil Kygo op zijn knieën krijgen.
Maar wat er verder gebeurt met Kygo en de draken moet je zelf lezen in het boek Eona, de laatste drakenmeester.
