Plots toch weer dat impulsieve idee in m'n kop gestoken.
Laten we eens bloggen. De wereld veranderen met een paar aanslagen op het toetsenbord.
Oef nee - die toer gaan we niet op. Laat de wereld maar veranderen terwijl ik vertrek naar Parijs. Net 'petite anglaise' gelezen, net als miss Catherine koester ik ook de dromen om m'n dingen op te pakken en te vertrekken naar de city of lights.
Elke dag opnieuw verliefd worden.
Op de stad.
Op de mensen.
Op de taal.
Op het lééééven.
Maar dat verklaart natuurlijk nog altijd niet hoe ik hier terechtkom.
Es. De slimmeriken zullen er wel uitkomen waarom.
Ik denk dat ik eerder een plaats zocht om mijn escapades neer te pennen zonder al te zeer veroordeeld te worden. Niet dat dat me in de eerste plaats zoveel boeit, het is gewoon spannender, intrigerender, om het op deze manier te doen.  
Tabula rasa. Een gloednieuw blad om al mijn zonovergoten studentenavonturen op neer te pennen. Geen fictie. Enkel feiten, overgedramatiseerd zoals feiten zouden moeten zijn.
En soms iets minder zon dan overgoten.
Nuja. Wie je ook bent. Wat je ook doet. Hoe je ook ruikt.
Dit ben ik, een beetje toch.
En hier is uw blik door het sleutelgat, down the rabbithole.

Welkom.