Aan elke trouwe bloglezer: vandaag hebben we een vervolgversie van de blog opgestart omdat we gewaar werden dat de computer te traag werkte door de vele foto's. Je kan er komen door te klikken op bijgevoegde link http://www.bloggen.be/escape2_marjan_en_leen Deze blog blijft ook nog wel bestaan maar voor de nieuwe info moet je naar de tweede versie!
11-11-2008 om 03:27
geschreven door Leen
spoorzoeken
We hebben een raadseltje voor de (grote en kleine) kinderen. Er kan zelfs een prijs aan verbonden worden... Van welke dieren zijn de volgende sporen? Kies uit EMU (soort struisvogel) - SLANG - REUZEHAGEDIS - ZEESCHILDPAD
Je mag ons een emailtje sturen met het juiste antwoord. Succes!
11-11-2008 om 02:52
geschreven door Leen
22-10-2008
Broome en zuidelijker
We hebben ons kunnen losrukken van Broome. Het uitzonderlijke stadje aan zee. We verbleven er uiteindelijk 10 dagen, maakten er vrienden, hebben nog altijd het gevoel dat we er niet alles zagen en meemaakten... Zoals gezegd was het een parelvissersstadje en heel multicultureel en dat is nog altijd voelbaar. Het geeft de plek iets spiritueels. Omdat de build-up nu begonnen is, zijn de luchten heel gevarieerd: wolken, bliksemflitsen en prachtig gekleurde zonsondergangen die elke dag anders zijn. We maakten er ook de volle maan mee en gingen eenmaal zeilen bij zonsondergang. Nu zijn we op weg naar Perth. De streek is in volle ontwikkeling: mijnbouw van koper en ijzererts. Hier valt het grote geld te verdienen en de arbeiders stromen toe. Vele stadjes zijn opgericht door de bedrijven zelf om hun arbeiders te huisvesten. Gelukkig ook nog sfeervolle plaatsjes aan zee. Van zodra de weg van de zee afwijkt zit je in het rotsige, rode, hete binnenland .
22-10-2008 om 05:45
geschreven door Leen
11-10-2008
The Great Northern Highway tot Broome
De natuur in Australie is overweldigend. Neem nu de temperatuur. Naarmate we verder reizen neemt de hitte geleidelijk toe. Tijdens onze rit langs de highway was de hitte niet te negeren. Om 10u 's morgens 42 en om 14u 46 graden in de schaduw. Daar heb je respect voor. Onze mede-kampeerders en wij proberen tussen 6u en 7u30 te genieten van de luttele frissere minuten van de dag. Ook de dieren zoeken beschutting, maar toch wemelt het nog van vogels, hagedissen, mieren van singapore, vliegende insecten enz. Onderweg verveelde de highway ons geen moment; tientallen en tientallen termietenheuvels met de meest artistieke vormen trekken aan ons oog voorbij, de halve bijbel ontvouwt zich langs ons, moeders met kind, zwaarlijvige vruchtbaarheidsbeeldjes ...; soms trekken we even de rem aan en stappen de zinderende hitte in voor een foto. Af en toe staat het landschap letterlijk in brand (moedwillig om vruchtbare grond te creeeren). Tweemaal trok een kleine windhoos van zand en roet voor ons de straat over.
Onbeschrijflijk echter is onze aankomst in Broome. Ons geluk bij het aanschouwen van de Indische Oceaan in de late namiddag: die kleuren!! Dat blauw!! De mooiste zonsondergang aller tijden volgde erop. Eindelijk konden we vrij en diep ademen na het stof van het binnenland. Ook Broome is een uiterst interessant stadje. Vanaf de 19e eeuw werd hier naar parels en parelmoer gedoken door duikers uit Japan, China, Indonesie en door aboriginals (onder leiding van blanken). Hun inspanningen waren bovenmenselijk en werden velen fataal. De kerkhoven zijn de moeite om te bezoeken, alsook het plaatselijke museum.
11-10-2008 om 10:53
geschreven door Leen
01-10-2008
eerste ervaringen in West-Australie
Het zijn nogal strenge reglementeringen om vanuit Noord-Austr. het westen binnen te mogen. Alle verse fruit, groenten, zaden, aarde,... zijn verboden dus Leen en ik onderwierpen onze campervan aan een grondige poetsbeurt en zorgden ervoor dat we alle tomaten en komkommers soldaat maakten voor we de grens overreden. Het eerste wat we konden bezichtigen was het 2e grootste stuwmeer van Australie (meer dan 1000 km2) met talloze vogels en planten. Cruises zijn duur, jammer genoeg, en wij stelden ons tevreden met een korte duik. Nu in de camping bij Mirima NP, in het stadje Kununurra. Warm natuurlijk, maar toch gingen we even wandelen in een landschap dat even oud is als de Bungle Bungles (350 miljoen jaar). We werden gewaarschuwd: als de middagzon erop zit wordt het warmer dan 40 graden. Indrukwekkend toch!
01-10-2008 om 08:11
geschreven door Leen
Litchfield National Park
Dag allemaal! Bedankt voor de reacties van diegenen die onze blog lezen. We zullen ons best doen om jullie op de hoogte te houden van ons avontuur. We zijn eigenlijk blij van af en toe in een internetcafe te gaan zitten, of zoals nu in een schattige boekhandel/koffieshop in het eerste stadje in West-Australie (vanaf de Northern Territory) , Kununurra. Het is hier tenminste draaglijk van temperatuur. Het lijkt alsof we naar steeds hetere streken trekken. Wandelen doen we alleen nog voor 10 uur 's morgens en andere inspannende avonturen zoals kanovaren of paardrijden schuiven we ook opzij. Wat we inmiddels nog gezien hebben: Litchfield National Park. We schrokken nu toch van de vele toeristen die op onze weg kwamen. Alle plungepools onder aan de watervallen zaten vol (dagjesmensen uit Darwin die verkoeling zochten). Het water was nochtans niet echt koud en de vele vleermuizen in de bomen rondom zorgden voor de nodige kreten en de scherpe geur. Het is hier echt de tropen. Een leguaan sjokte op zijn gemak voorbij en de spinnenwebben hangen tussen de bomen, de vissen kietelen aan je tenen, de krokodillen moeten op afstand gehouden worden, enz. Speciaal aan deze streek zijn ook de hoge termietenheuvels die bijna allemaal noord-zuid georienteerd zijn om de temperatuur binnenin zo constant mogelijk te houden en de koningin optimaal te laten broeden. Na Litchfield reden we terug naar Katherine en daar namen we de Victoria Highway westwaarts. Het werd een prachtige rit langs verrassende limestone rotsen, over de statige Victoria river, met als nieuw element in het landschap de indrukwekkende boab trees (baobabs).
01-10-2008 om 08:02
geschreven door Leen
23-09-2008
Aboriginal rockart
In Kakadu National Park zijn de mooiste en oudste rotsschilderijen te vinden. De ouderdom ervan wordt bepaald door inhoud en stijl. Enkele voorbeeldjes.
23-09-2008 om 09:00
geschreven door Leen
Onze vriendjes
Dit zijn gevaarlijke zoutwaterkrokodillen die alles verslinden, inclusief zoetwaterkrokodillen en mensen!
23-09-2008 om 08:52
geschreven door Leen
Kakadu National Park
Kakadu National Park. World Heritage.
Divers prachtig landschap! We zijn er uiteindelijk een volle week geweest met elke dag nieuwe indrukken. Een ochtendbootcruise liet ons kennismaken met de eerste krokodillen en een twintigtal verschillende vogels, groot en klein. De fluitende wouw (whistling kite) vergezelde ons de volle 2 uur (evenals een 10-tal geexalteerde Fransen). De wetlands (in yellow waters) zijn prachtig, vol bloeiende waterlelies op het einde van het droog seizoen en de overblijvende billabongs en lagoons trekken duizenden ganzen, kraanvogels, reigers, pelikanen en aalscholvers. We maakten een paar erg warme wandelingen en ontdekten prachtige rotsschilderingen. Bezochten een stukje monsoon regenwoud en maakten een paar onvergetelijke zonsondergangen mee.
23-09-2008 om 08:49
geschreven door Leen
Katherine Gorge
Aankomst dan in Katherine NP (Nitmiluk zoals de aboriginals deze streek noemen). De rivier de Katherine doorsnijdt hier een bergplateau en vormt zo 13 'bevaarbare' kloven. Aanbod van cruises tot helicoptervluchten tot kano's.... Hier gooiden Leen en ik ons in het avontuur en we boekten al meteen een 2-daagse kanotocht met overnachting in de 5e kloof. Daarvoor moesten we ons eigen kampeergerief meenemen, voedsel en veel water. Vol goede moed vertrokken we, ook het dragen van de kano tussen kloof 1 en 2 verliep nog goed, maar naarmate de uren vorderden en het ondraaglijk heet werd, slonk onze energie. Onderweg regelmatig nestplaatsen van zoetwaterkrokodillen waar we niet aan land mochten,en zandstrandjes waar we konden zwemmen om af te koelen. Rond de middag was het al meer dan 35 graden, en er was geen levende ziel meer in zicht. Op het einde van de 3e kloof moesten we de kano uit het water halen (50 kg) en zo'n 2 km lang doorheen de 4e kloof sleuren of dragen, over grote rotsen heen. Het leek sysifusarbeid. We moesten er wel doorheen of we mochten niet kamperen (dat was slechts in de 5e kloof toegelaten). Maar ons hoofd was bloedrood, onze energie onder de helft en er was niemand om raad te vragen laat staan ons te redden indien we in moeilijkheden zouden geraken. Na de kano aan een boompje te hebben gebonden en even in de schaduw te zitten besloten we forfait te geven en terug te varen. Dat zou ook nog een paar uur roeien worden en het boothuis sloot al om 16h. Boot gekeerd en vlug geroeid, en opnieuw 2 maal kano over de rotsen gedragen. Noot: het was de eerste keer dat Leen in een kano zat en ze deed dat fantastisch! We roeiden alsof we meededen voor een medaille op de olympische spelen. Eindigden als laatsten en werden bijna door een ranger teruggestuurd (met de knipoog). We hebben daarna nog menig keer verzucht dat we zo blij waren met onze beslissing want het werd er de volgende dag niet koeler op. En nu konden we weer in het zwembad liggen.
Nu de campervan gepoetst van binnen en we zijn klaar om richting Kakadu National Park te rijden (100 km noordelijk+ 100 km westelijk). Daar blijven we een kleine week voor we richting Darwin rijden. Meer nieuws volgt en foto's zo snel mogelijk.
We hebben een raadseltje voor de (grote en kleine) kinderen. Er kan zelfs een prijs aan verbonden worden...
We hebben ons kunnen losrukken van Broome. Het uitzonderlijke stadje aan zee. We verbleven er uiteindelijk 10 dagen, maakten er vrienden, hebben nog altijd het gevoel dat we er niet alles zagen en meemaakten... Zoals gezegd was het een parelvissersstadje en heel multicultureel en dat is nog altijd voelbaar. Het geeft de plek iets spiritueels.
