Iets meer dan 19 weken ben ik nu... en heb nog geen dag echt kunnen 'genieten' van het zwanger zijn. Hoewel ik mij zo had voorgenomen om van deze allerlaatste zwangerschap dubbel en dik te genieten is dat er niet bij. Het begon met bloedverlies, en de schrik ons kindje kwijt te raken... Na enkele echo's bleek dat ons meisje het fantastisch doet, dus waren we hier weer even gerust.... Vorige echo zei gyne mij dat het bloedverlies echt onrustwekkend was , zeker wegens mijn voorgeschiedenis (2 miskramen en verplichte weeenremmers bij Luka) wou ze geen risico nemen...
En toen kwamen de problemen aan de rug... Mijn 2 onderste wervels zijn ontstoken en dat geeft een verschrikkelijk gevoel. Conclusie: heffen uit den boze (Luka dus bij oma, want die snapt het niet), rust en warmtetherapie, maar voor de rest niets aan te doen, hoe groter ons meisje wordt hoe feller de pijn zal worden...
Niet echt bemoedigend moet ik zeggen, nog meer dan 140 dagen te gaan...
Schuldgevoel naar mijn kindjes toe, schuldgevoel naar mezelf toe omdat ik zo weinig waard ben... Neen, dit doet mijn zelfvertrouwen geen goed!
Nog meer dan 140 dagen, en dan neem ik mij gewoon voor dubbel en dik te genieten van Jari, Luka én ons meisje!
